Vossen - Hoge Jacht

Drijfjachtde lijn te trekken. Voor ons waren 2 stuks ree wildlos gekomen. Wat was ik blij dat ik ze aan de riemhad, anders waren ze zeker achter het reewild aangegaan. Onderweg zijn we bij een vossenbouwgestopt en hebben we de honden daar losgelaten,maar deze was niet bewoond. Jacob had geeninteresse en dan zit er waarschijnlijk ook geen vosin. Hier en daar lagen er wel uitwerpselen, dus erwaren wel bewoners geweest. We zijn drie percelendoor gelopen, maar de vos liet zich niet zien.Nadat we het gehele perceel hadden doorgelopen,moesten we weer verzamelen. De mannen engrote jachthonden in de trailer, de Teckels en hunvoorjager voorin de auto. We werden nu ingezetop de Drentsche heide. Hier zijn we zes vossenbouwen tegen gekomen, maar helaas onbewoond.Er kwam ook weer veel reewild los en danwaren de Teckels wederom goed luid. Doordat zegoed luid waren, kwam er ook vos los. De hondengaan al springend over de hei, maar een vosmaakt zich laag en loopt onder de heide en danzie je ze haast niet lopen. Het puntje van staartkrijg je af en toe te zien. Toch heeft een van de jagersde vos kunnen schieten. We hebben nog eenkwartier lopen zoeken naar de vos. Uiteindelijkvonden we hem. Waidmannsheil voor de jager!De Labradors en Draadharen stonden rustig bijde dode vos te kijken, maar de Teckels waren wilden wilden meteen bij de vos. Natuurlijk mochtenze dat even en samen met de jager heb ik eenprachtige foto kunnen maken.Na dit succes werd een pauze ingelast. De hondenkregen hun verzorging en daarna verzorgden weonszelf. De jagers waren al weer druk in gespreken ik stond gezellig bij de drijvers te kletsen en tepochen over mijn honden. Na een half uurtje werdiedereen weer in positie gebracht en konden weweer beginnen met drijven. Onderweg haddende jagers een paar bouwen ontdekt die bewoondwaren. Ik meteen met de honden erbij, maar debouw was anders dan een vossenbouw. Het wasduidelijk te zien dat hier een das woonde. We beslotenverder te lopen, want we konden hier nietsuitrichten. Dassen mogen niet bejaagd worden inNederland. Mijn honden hebben nog nooit op eendas gewerkt, dus het risico is sowieso te groot.Aan het eind van het perceel stond de auto en detrailer weer klaar om ons naar een volgend perceelte brengen. Dit perceel was drassiger en veel natterdan het vorige. Het was niet geschikt om met drieaangelijnde Teckels doorheen te lopen. De Labradors,de Springer Spaniel en de Draadhaar liepen ermet gemak doorheen. Het was een prachtig gezichthoe de grotere jachthonden hun werk deden. Niette vergelijken met Teckels. Ik had nooit verwacht,dat er uit dit moerassige perceel 8 stuks reewild eneen paar hazen los kwamen. De jagers dachten ooknog een vos gezien te hebben, dus de drijvers liepenweer terug. Helaas werd de vos niet gevonden. Hetliep inmiddels tegen vieren en het einde van dejacht werd geblazen. De honden werden verzorgden beloond voor hun werk en inzet. De natte laarzenwerden verwisseld voor warme droge schoenen ende innerlijke mens werd aangesterkt met een kopheerlijke snert met roggebrood. Tijdens het etenwerd er nog nagepraat over de jacht. Ook overde manier van jagen met honden raakten we nietuitgepraat. Gezellig om al die verhalen te horenover hoe verschillende de honden hun werk doen.Het was ook leuk om te merken dat elke jachthondzijn eigen doel heeft in de jacht.Bij het afscheid nemen werd ik alvast weer uitgenodigdvoor de volgende vossendrijfjacht. Super!Tekst en foto’s: Will Dokter65