ergb1-2015.pdf

Hoofdstuk 2:
De politiek en de elektronische sigaret/damper
Toen in 2007 de elektronische sigaret ten toneel kwam en er door de media al gelijk
commotie werd gemaakt over veiligheid en de vermeende enorme afgifte van
nicotine uit de ampullen, werd de interesse gewekt van de politiek. Toenmalig minister
klink zag er een geneesmiddel in, in de trant van nicotinepleisters en kauwgum,
maar ging niet over tot regulering van de elektronische sigaret. Hij wilde
wachten op Europese regelgeving.
Minister Schippers vond zichzelf grappig toen ze een dag voor kerst van het jaar
2011 besloot de elektronische sigaret als medicijn te classificeren en per direct
niet meer verkocht mocht worden. In het jaar erop verloor ze een rechtszaak tegen
de Amerikaanse elektronische sigarettenfirma UTVG en later nog een keer in
een hoger beroepszaak. De elektronische sigaret kon daarna weer vrij verkocht en
gekocht worden.
Bijkomend effect was het ontstaan van de brancheorganisatie Elektronische Sigaretten Bond (Esigbond) en
de gebruikersorganisatie Stichting Elektronisch Dampen (Stelda). Die laatste zou in 2013 in bekendheid en
activiteit worden „overruled” door het Actiecomité Voor Dampers (AcVoDa). In 2014 besloten Stelda en Acvoda
een samenwerking aan te gaan. AcVoDa heet tegenwoordig „Actief voor Dampen“.
Uiteindelijk besluit de EU commissie, die de „Tobacco Products Directive” (EU tabaksrichtlijnen)
opnieuw wil bezien, zich ook tegen de elektronische sigaret te willen
aanbemoeien, en probeert deze dan ook onder de medicijnwet te brengen. Gebruikers
kunnen hun elektronische sigaret dan bij de apotheek gaan halen met
doktersrecept. De lobby van elektronische sigaretten producenten en handelaren
dacht daar héél anders over.
In december 2013 wordt er gekibbeld over waar de elektronische sigaret onder zou moeten vallen. De EU
politici geven aan dat het of onder de geneesmiddelenwetgeving moet komen te vallen of als dat niet kan
onder de tabaksrichtlijn. De farmaceutische lobby wil de elektronische sigaret onder de geneesmiddelenwetgeving.
De tabakslobby probeert intussen de Europese tabakslijn te traineren. De E-sigaretproducenten
en -handelaren willen het onder de warenwet houden, maar dat blijkt een politieke „no-go”. Dan maar de
tabaksrichtlijn met zo goed mogelijke voorwaarden. Dat valt tegen als de druk wordt opgevoerd, maar besloten
wordt in een compromisvoorstel om de elektronische sigaret onder de zogenaamde “Tobacco Products
Directive” (TPD) te scharen. In februari 2014 wordt het in een plenaire zitting bevestigd. Dit veroorzaakte
een enorme teleurstelling bij veel gebruikers van elektronische sigaretten in de diverse landen van
de Europese Unie. De lidstaten krijgen nu tot mei 2016 de tijd wetgeving hiervoor op te stellen.
Staatsecretaris van Rijn werd in 2013 gevoelig ondervraagd door diverse parlementsleden uit linkse hoek
om per direct maatregelen te nemen tegen de „zeer schadelijke?” elektronische sigaret. Dit als gevolg van
een zeer eenzijdig samengesteld bronnenonderzoek over de elektronische sigaret door het RIVM. De media
kopt in die periode ook lekker door met artikelen die spreken over het grote gevaar van de elektronische sigaret.
Niets is minder waar; diverse internationale medici, universitaire onderzoekers en diverse wetenschappers
die zich wel hebben verdiept in de materie, weerleggen de beweringen. AcVoDa publiceert nog
de „counterfactsheet”, maar die wordt nauwelijks overgenomen in de media.