Sociaal Ondernemend Opbouwwerk Zuid - Wijkcentrum Vondelpark ...

Sociaal Ondernemend Opbouwwerk Zuid
Een optimistische kijk op ‘zorgen voor elkaar’
Steeds meer Nederlanders hebben
het wel een beetje gehad met die bemoeizuchtige
overheid. “De overheid
moet mij niet zo op mijn nek zitten”.
Het is een maatschappelijke trend die
al een paar jaar bezig is. Een trend
die een paar maanden geleden ook
werd beschreven in het advies “Burgerkracht”
van de Raad voor de Maatschappelijke
Ontwikkeling. Samengevat
zegt die nota: burgers willen meer
zelf doen en ze kunnen ook meer zelf
doen. En dus moeten burgers meer
zelf (kunnen) doen en daarbij een
beroep op elkaar doen i.p.v. op de
overheid.
Dat komt dan mooi uit, want de landelijke
overheid moet gruwelijk veel
bezuinigen. En die bezuinigingen raken
veel voorzieningen die ons de
zorg uit handen nemen. Intuusen
krijgen wij steeds meer verantwoordelijkheid
om zelf zorg goed te regelen
of te verzekeren. En dan hebben
we natuurlijk nog de Wmo, de Wet
Maatschappelijke Ondersteuning. Die
wet moet ervoor zorgen dat u langer
zelfstandig thuis kan wonen. Maar u
moet dat eerst zelf proberen te rege-
len. Alleen als dat echt niet meer kan,
zijn er voorzieningen. De wet doet
dus een groot beroep op uw ‘zelfredzaamheid’.
En gaat ervanuit dat u een
beroep doet op uw medebewoners als
u hulp nodig hebt. En dat u uw hulp
aanbiedt aan bewoners die dat nodig
lijken te hebben.
Hulp aanbieden en hulp vragen
hebben we afgeleerd
Het lijkt zo’n open deur, maar het merendeel
van de mensen voelt schroom
om een oudere buurtgenoot te laten
weten dat ze af en toe wel willen helpen.
Niet zo gek, want dat hebben
we de afgelopen jaren ook niet hoeven
doen. De overheid had dat soort
‘burenhulp’ keurig vervangen door
duurbetaalde professionals. U mag
het woord ‘keurig’ in dit geval ook
cynisch opvatten. Waarom? Omdat
het nu voor grote problemen zorgt.
Ouderen hebben net zoveel schroom
om aan hun buren om een beetje hulp
te vragen.
Ik schrijf dit artikel drie dagen nadat
ik het bericht las dat in Amsterdam
Zuid een oudere bewoner dagenlang
op de grond in zijn eigen huis heeft
gelegen. Zijn buren hadden niets in
de gaten.
Vorig jaar hadden we die vreselijke
sneeuwoverlast. Achteraf las ik ergens
dat verhaal van die oudere vrouw
die twee weken lang had geleefd van
wat er nog in huis te eten was. Omdat
ze slecht ter been was, kon ze niet
door die sneeuwtroep met haar rollator
naar de supermarkt. Trouwens,
let maar eens op: als het echt slecht
weer is zie je veel minder ouderen
op straat. En ouderen met rollators
lijken van de aardbodem verdwenen.
Ik kan meer voorbeelden opnoemen,
maar het oplepelen van drama’s is
niet het doel van dit artikel. Het gaat
mij erom om te laten zien dat het simpel
is om een kleine bijdrage te leveren
aan het zelfstandig kunnen blijven
wonen van oudere buurtbewoners.
Het kost nauwelijks tijd en moeite.
Het privéleven wordt er niet door geschaad.
Als iedereen zoiets zou doen,
maakt dat een enorme impact. Dan
zorgen we met elkaar dat met name
ouderen langer zelfstandig in onze
buurten kunnen blijven wonen.
J.Houtsma
We zullen het samen moeten doen
Vijf voorbeelden van bewoners die “Zorgen voor elkaar”
De vijf voorbeelden die hieronder staan komen allemaal uit uw
eigen buurt. Het zijn voorbeelden om u te inspireren. Om die
stap naar uw buren te zetten. Om op kleine schaal een beetje
voor elkaar te zorgen. Al die kleine beetjes maken het verschil
dat nodig is.
1. Je moet toch boodschappen doen,
dus…
Iedereen heeft wel een oudere buurtbewoner
vlakbij wonen. Vaak zelfs als
naaste buur. Als het nou weer eens
slecht weer is, ga dan even naar die
buren en vraag hen of je boodschappen
voor ze kan meenemen. U moet
toch naar die winkel dus…
2. Voor een lampje vervangen,
draai je je hand niet om…
Ik heb buren die allebei slecht ter
been zijn én op behoorlijk hoge leeftijd.
Ik vertel ze echt niet wat ze wel
of niet mogen doen. Maar het idee dat
één van hen op een trapje zou klimmen
om een lampje te vervangen, dat
ging me echt te ver. Dus heb ik ze een
keer verteld dat ze mij mogen vragen
om een lampje te vervangen of een
schilderijtje te verhangen. Voor mij
is dat een paar minuten werk en de
kans dat ik niet heelhuids van zo’n
trapje af kom, is gelukkig nog steeds
erg klein.
3. Vuilniszak naar beneden sjouwen
Zo simpel, en iedereen die in een bovenwoning
woont kent de irritatie.
Dat afval dat je huis uit moet. Dat
de trappen af en naar buiten moet.
Een oudere bewoner uit Zuid heeft
met haar buren afgesproken dat zij
haar vuilnis bij haar eigen deur in het
trapportaal zet. De buren zullen dan
zorgen dat haar afval buiten komt.
Simpel, maar die oudere bewoner is
dolblij met die afspraak. Ouder zijn,
een steile trap én een afvalzak is niet
de meest ideale combinatie.
lees verder op pag. 18
Wijkkrant Vondelpark-Concertgebouwbuurt - september 2011 17
Hoe we met minder geld toch meer voor elkaar kunnen zorgen