Slow Management Reportage ■ Kantelen Nr 37 Zomer 2016 21
22 Slow Management Nr 37 Zomer 2016 Kantelen ■ Reportage Directeur Stef van Wickeren leest voor in <strong>de</strong> Columbusboot. TEKST PAUL GROOTHENGEL FOTOGRAFIE MIRJAM VAN DER LINDEN Het is vrijdagmiddag op Campus Columbus in Heerhugo<strong>waar</strong>d. Tijd voor taart. Want <strong>de</strong>ze Daltonorganisatie reikte niet alleen tot <strong>de</strong> finale van <strong>de</strong> ‘Cultuurschool Noord-Holland 2016’, maar sleepte daar ook <strong>de</strong> publieksprijs in <strong>de</strong> wacht. ‘Een erkenning voor <strong>de</strong> aandacht die we aan muziek, musea, literatuur en ons cultureel erfgoed beste<strong>de</strong>n’, zegt directeur Stef van Wickeren. Hij begon in 2005 met een <strong>hand</strong>vol kin<strong>de</strong>ren. Nu telt <strong>de</strong>ze Daltonschool, on<strong>de</strong>r<strong>de</strong>el van <strong>de</strong> stichting Flore, 340 kin<strong>de</strong>ren en 25 fte’s en is een opnamestop ingelast. De On<strong>de</strong>rwijsinspectie en <strong>de</strong> visitaties van <strong>de</strong> Ne<strong>de</strong>rlandse Dalton Vereniging geven goe<strong>de</strong> beoor<strong>de</strong>lingen en <strong>de</strong> scores van <strong>de</strong> kin<strong>de</strong>ren liggen grosso modo keurig op <strong>het</strong> lan<strong>de</strong>lijk gemid<strong>de</strong>l<strong>de</strong>. Campus Columbus is voor kin<strong>de</strong>ren van 0 tot 12 en omvat kin<strong>de</strong>rdagverblijf, peuterspeelzaal en basisschool. Campus staat voor ‘open ruimte’, Columbus staat symbool voor moed en <strong>de</strong> ont<strong>de</strong>kkingsreis die groeien en leren zou<strong>de</strong>n moeten zijn. De gedachte daarachter: wanneer je <strong>de</strong> ontwikkeling van kin<strong>de</strong>ren werkelijk centraal stelt, kun je niet werken met standaardmetho<strong>de</strong>n en -werkvormen. Vandaar ook <strong>de</strong> Columbusboot centraal in <strong>de</strong> gang, vorig jaar door <strong>de</strong> kin<strong>de</strong>ren zelf gemaakt ter gelegenheid van <strong>het</strong> tienjarig jubileum. Weerbaar en sociaal Van Wickeren is enthousiast en houdt van openheid. Met zijn leerkrachten drinkt hij ’s morgens <strong>de</strong> eerste kop niet in een ‘docentenkamer’, maar gewoon in <strong>de</strong> hal <strong>waar</strong> ie<strong>de</strong>reen binnenkomt. Van mid<strong>de</strong>lmanagers houdt hij niet: ‘We hebben hier geen intern begelei<strong>de</strong>rs, adjunct-directeuren of remedial teachers. In <strong>het</strong> huidige on<strong>de</strong>rwijs is die tussenlaag veel te belangrijk gemaakt. Wij hebben alleen on<strong>de</strong>rwijsassistenten, voor <strong>de</strong> rest doen <strong>de</strong> leerkrachten alles zelf. Ik help <strong>waar</strong> nodig en fungeer als hitteschild richting <strong>de</strong> buitenwereld.’ Daltonon<strong>de</strong>rwijs gaat uit van vertrouwen in kin<strong>de</strong>ren. Het draait bij <strong>de</strong> school in Heerhugo<strong>waar</strong>d om <strong>de</strong> kern<strong>waar</strong><strong>de</strong>n zelfstandigheid, <strong>vrijheid</strong> én verantwoor<strong>de</strong>lijkheid, samenwerken, doelmatigheid en reflectie. Geen <strong>waar</strong><strong>de</strong>n die naadloos stroken met ons huidige on<strong>de</strong>rwijssysteem, beaamt Van Wickeren: ‘In<strong>de</strong>rdaad, dat is nog steeds erg Angelsaksisch ingericht. Een kind is pas goed als hij met hoge cijfers van school komt. Dus wor<strong>de</strong>n basisscholen beoor<strong>de</strong>eld op output, op <strong>de</strong> prestaties van kin<strong>de</strong>ren in rekenen en taal. Maar vraag aan ou<strong>de</strong>rs wat ze hopen voor hun kin<strong>de</strong>ren. Dan gaat <strong>het</strong> nauwelijks of niet over hoge cijfers, maar over gelukkig zijn, slagen in <strong>het</strong> leven, over weerbaar en sociaal zijn.’ Kin<strong>de</strong>ren zon<strong>de</strong>r vrees Marieke Affourtit zag haar dochter tot een paar jaar gele<strong>de</strong>n ie<strong>de</strong>re dag met buikpijn naar <strong>de</strong> basisschool gaan. ‘Ze was verdrietig, dacht dat ze niks kon. Terwijl er niks mis is met haar leercapaciteiten. Ze had wel wat moeite met rekenen. Als een kind naast haar <strong>het</strong> dan wel begreep, blokkeer<strong>de</strong> ze. Ze kreeg niet <strong>de</strong> <strong>kan</strong>s <strong>het</strong> werk in haar eigen tempo te doen.’ Affourtit conclu<strong>de</strong>er<strong>de</strong> dat haar dochter, toen zeven jaar, een zetje nodig had zodat ze wat meer lef en zelfvertrouwen zou krijgen.