TOPSPORT AMSTERDAM

“De olympische 100 meter
finale in 2012 is echt mijn
ultieme race geweest”
Je kon een speld horen vallen toen de ‘Sportman van Amsterdam 2016’ Sebastiaan Verschuren (28)
op het Sportgala van Amsterdam het woord nam en bekend maakte te stoppen als professioneel
zwemmer. In het bijzijn van onder andere zijn verloofde, (oud)coaches en collega-zwemmers
sprak hij alle aanwezigen toe. “Ik voel niet meer het vuurtje dat ik altijd heb gevoeld, het is
mooi geweest.” Hoe kwam Verschuren tot deze beslissing en hoe kijkt hij terug op zijn mooie
zwemcarrière? Topsport Amsterdam sprak met hem.
TEKST: Tijmen Hendriksen FOTOGRAFIE: Merijn Soeters
“Drie weken voor het Sportgala van Amsterdam heb ik het
definitief besloten. Ik wist het eigenlijk al langer, maar pas toen
durfde ik het echt tegen mezelf te zeggen. Ik had mijzelf na een
lange vakantie na de Spelen in Rio de Janeiro een nieuw doel
gesteld: een persoonlijk record zwemmen op de 200 meter
vrije slag. Maar eigenlijk vanaf het eerste moment dat ik het
water weer indook, begon ik te relativeren. Is het mij het waard
dat ik alles opzij zet voor dat doel? Ik begon te relativeren en ik
kan je zeggen: als topsporter is relativeren echt funest, dat moet
je echt niet doen. Na een reguliere maandagochtendtraining
hakte ik de knoop door. Het was voorbij.”
“Allereerst heb ik toen mijn vriendin, mijn huidige coach Mark
Faber, mijn oud-coach Martin Truijens en andere mensen
die dicht bij mij stonden ingelicht,” vervolgt Verschuren.
“Vervolgens stond ik er op om het op het Sportgala van
Amsterdam, dat georganiseerd wordt door Topsport
Amsterdam, wereldkundig te maken. In die tien jaar dat
ik in Amsterdam heb gezwommen, ben ik altijd zo goed
ondersteund. Het afscheid heeft uiteindelijk veel publiciteit
opgeleverd. Dit was het minste wat ik terug kon geven,” aldus
Verschuren.
Sebastiaan Verschuren begon zijn zwemcarrière als specialist
op de 800 en 1500 meter vrije slag. “Vanaf 2008 ben ik
mijzelf met Martin Truijens pas echt gaan specialiseren op
de sprintafstanden. De rest van mijn carrière heb ik wel veel
voordeel gehad aan mijn ‘lange-afstands’ verleden.
Mijn tweede honderd meter op 200 meter was altijd heel
goed. Ik kon doorbouwen als de rest verzuurde. De 100 meter
deed ik er bij omdat ik het heel tof vond. Mijn langzame start
compenseerde ik altijd met een ijzersterke terugbaan.
In 2010 heb ik op de honderd meter zelfs de tot dan toe snelste
terugbaan ooit gezwommen.”
Op de Olympische Spelen van 2012 in Londen viel op de
honderd meter alles op zijn plek en beleefde Verschuren
hét olympische hoogtepunt uit zijn carrière: hij werd in 47,8
seconden vijfde in de olympische finale, op acht honderdsten
van een seconde van een medaille. “Ik wist niet dat ik dat in
mij had. Op het keerpunt was ik al sneller dan mijn persoonlijk
record op de 50 meter. De olympische 100 meter finale in 2012
is echt mijn ultieme race geweest”
Het verrassende succes in Londen, hadden voor Verschuren
in de jaren erna ook een keerzijde: “De Spelen in Londen
brachten voor mijzelf verwachtingen mee. In 2013 waren
de WK in Barcelona en ik eiste van mijzelf een podiumplek.
Daardoor kwam mijn focus totaal verkeerd te liggen en ging
het fout. Ik was al met de finale bezig, voordat ik de series
gezwommen had. Dat is dodelijk in de sport. Iedere race
of wedstrijd waar je aan deelneemt, moet je als een finale
beschouwen. Alleen dan kun je maximaal presteren.”
Samen met coach Martin Truijens constateerde hij waar het
euvel lag en ging ermee aan de slag. Stap voor stap en race
voor race vocht Verschuren zich terug naar de wereldtop.
Pas in 2015 werden zijn tijden weer beter en dat was een
mooie opmaat naar de EK 2016 in ‘zijn’ olympisch bad in
Londen: “Goud op de 200 meter vrije slag en zilver op de
100 meter, geweldig,” glundert Verschuren. “Aantikken, jezelf
omdraaien en zien dat je de nummer één bent. Dat is totale
euforie, dat gevoel kun je niet omschrijven. Of ik dat gevoel
ooit eerder had gehad? Ja, bij de opkomst van de olympische
100 meter finale in Londen. Wat er dan door je heen gaat…
Voor dat gevoel ben ik ooit gaan zwemmen, dat is mij meer
waard dan een medaille. Ik ben er trots op dat ik dat heb mee
mogen maken.” •
“Aantikken, jezelf omdraaien
en zien dat je nummer één bent.
Dat gevoel kun je niet omschrijven.”
4
Topsport Amsterdam Magazine
Topsport Amsterdam Magazine
5