Hockeykrant Kennemerland voorjaar 2017

Hockeykrant Kennemerland/Bollenstreek 5
JOOST VAN GEEL, DE NIEUWE PRESTATIEMANAGER VAN DE HOCKEYBOND
'Wij zijn nog wereldtop, maar
het is geen automatisme meer'
NIEUWEGEIN - Joost van
Geel werd eind vorig jaar
aangesteld als prestatiemanager
van de KNHB.
Vanuit zijn functie geeft hij
leiding aan een ontwikkeltraject
waardoor onze jonge
talenten in de toekomst
op een hoger niveau moeten
instromen bij de nationale
selecties. Alleen dan is
Nederland in staat zijn
toonaangevende rol in
het mondiale hockey te
continueren.
Dat is echter eenvoudiger gezegd
dan gedaan. Hoe zet Van Geel
zijn tanden in deze kluif? De
Hockeykrant probeert antwoorden
te vinden aan de hand van
vijf stellingen.
STELLING 1. Nederland dreigt de
aansluiting met de wereldtop
te verliezen en de KNHB moet
voor de langere termijn een
werkbare oplossing bedenken.
Van Geel: “Het is een continue
bedreiging om de aansluiting
met de wereldtop te verliezen.
Stilstand betekent achteruitgang.
Je moet jezelf blijven ontwikkelen
en innoveren. Wij zijn nog
wereldtop, maar het is geen
automatisme meer.”
“Wij moeten aan onszelf de
vraag stellen hoe wij de talenten
opleiden en wat wij daarin
belangrijk vinden. Dat gaat verder
dan alleen tegen een bal
slaan. We moeten ze opleiden als
topsporter. De hockeywereld
staat niet stil. Andere landen
investeren substantieel geld in
onze sport. Bovendien heb je te
maken met een andere dynamiek
als je in een land geen grote
competitie draait, zoals in India
of Australië. Dan kun je spelers
voor een lange periode een voltijds
programma laten draaien.”
“Welke rol geld speelt? Punten
kun je niet kopen maar het
speelt wel een grote rol. Het
bepaalt of je met een selectie
plus begeleiding een keer extra
naar Australië kunt vliegen om
daar op hoog niveau te oefenen.
De kern van het verhaal is echter
dat iedereen begrijpt wat ons
hockey-DNA inhoudt. Dat onze
uitgangspunten bekend zijn en
dat men onze ruggengraat van
aanpak begrijpt. Het is mijn rol
als prestatiemanager om daar
samen met de bondscoaches en
de clubs lijn in te krijgen. Dat
wordt een intensieve tocht.”
STELLING 2. Ik heb al redelijk in
beeld waar het aan schort in de
Nederlandse opleiding.
Van Geel: “Op een aantal vlakken
moeten spelers stappen maken.
Ze hebben het veel te gemakkelijk.
Je moet weerstanden tegenkomen
om jezelf als persoon en
als hockeyer te ontwikkelen.”
“Ik denk dat wij ze te beperkt
voorbereiden op het leveren van
topprestaties. Het ontbreekt spelers
aan voldoende zelfreflectie.
Bovendien regelen we alles voor
ze, daar moeten we echt vanaf.
Niet om ze te pesten, want we
gunnen iedereen het beste, maar
omgaan met tegenslagen werkt
louterend.”
“Verder staat op dit moment het
individu centraal, maar we vergeten
dat hockey een teamsport is.
Het gaat niet om jou óf mij, maar
om jou én mij. Hoe lossen we
iets met z'n allen op als de
pleuris uitbreekt. Ik geloof in die
synergie; 1+1=5.”
STELLING 3. Elke hockeynatie
maakt wel eens een moeilijke
periode door. De hockeybond
speelt paniekvoetbal.
“Ik vind het geen paniekvoetbal,
wel een wake-up call. Het is wat
ik al zei: de wereld om ons heen
staat niet stil. In het verleden
was het redelijk vanzelfsprekend
dat we veel wonnen. aan andere
kant is het boeiend wat er mondiaal
gebeurt: India wordt
wereldkampioen onder de 21.
Niet leuk voor Nederland maar
wel goed voor onze sport.”
“Wij brengen veel kennis naar
het buitenland. Roelant Oltmans,
Hans Streeder, Sjoerd Marijne en
Erik Wonink werken in India. Dat
merk je. India is realisme bijgebracht.
Ze rennen niet meer allemaal
over de middenlijn, maar er
zit meer balans in hun verdedigende
organisatie. Anderzijds
betekent dit dat wij als Nederland
een stapje extra moeten zetten
om de concurrentie voor te
blijven. Daar zijn wij nu mee
bezig.'
STELLING 4. De mentaliteit van
de Nederlandse hockeyer verander
je niet met 10 of 15 uur
trainen per week.
“Je ziet dat vaardigheden die heel
hard nodig zijn om topsport te
bedrijven maatschappelijk steeds
meer worden afgedekt. Kinderen
worden steeds minder uitgedaagd,
terwijl dat in de sport
juist steeds meer nodig is. Het
gat wordt groter. Voorbeeld: wij
geven een kind water en zeggen:
drink maar op, dan krijg je geen
dorst. Je kunt ook zeggen: als je
een droge mond krijgt, dat heet
dorst, en zoek maar een kraan
op.”
“Het begint allemaal met een
stuk structuur bij de districtsteams
en de nationale jeugdteams.
Hoe breng je ze naar de
volgende fase? Laat ik bijvoorbeeld
busjes rijden om ze naar
het hockeyveld te brengen of
moeten ze zelf zorgen dat ze er
komen? Wie dat niet lukt, valt af.
Ja. Ook de talenten. Want als die
talenten dit niet kunnen regelen,
gaan ze het ook op latere leeftijd
allemaal niet voor elkaar krijgen.
Daar komen we nu te laat achter.”
“Andere skills gaan zwaarder
wegen dan kwaliteiten op technisch
en tactisch vlak. Mentaal,
fysieke taaiheid. Deze eigenschappen
heb je nodig om effectief
te handelen in wisselende
situaties. Maar het gaat over veel
meer aspecten: de rol van de
ouders, gezonde voeding. Op drie
stroopwafels kun je geen groot
toernooi spelen. Laat spelers dit
zelf ontdekken. Als het goed is
zijn onze jonge talenten in de
toekomst zo ver, dat onze bondscoaches
zich alleen hoeven te
bekommeren over de finetuning.”
STELLING 5. Je kunt de zorgen
over de toekomst van het
Nederlandse hockey ook dood
analyseren.
“Dat ben ik met je eens. Onze
kracht wordt ook meteen onze
valkuil. We zijn calvinisten, het
glas is altijd half leeg. In Nederland
doen we het goed. We praten
nu over de laatste paar
procenten, maar dat is het wezen
van topsport.”
“Elk land ter wereld is jaloers op
ons; qua velden, qua reisafstanden.
De mentaal-emotionele kant
moet hoger op de agenda. Daarvoor
moeten we coaches opleiden,
die zaken gaan herkennen
en erkennen. Het moet de kunst
van de coach zijn om de goede
mensen om je heen te verzamelen.
Elkaar helpen om elkaar
beter te maken. Dat is een boeiend
proces.”
Foto: Koen Suyk