Onder den vrijen hemel
‘Onder den vrijen hemel’ is het avontuur van Henk Gerlach (Nijmegen, 1920 – Den Haag, 1986) en zijn drie vrienden, die in mei 1943 tijdens de tweede wereldoorlog besluiten om Nederland te ontvluchten om zich aan te sluiten bij de geallieerden. Juist als zij denken het geluk aan hun zijde te hebben, verandert de reis in een drama. Toch zal Henk het einde van de oorlog halen en het moment meemaken dat de Sovjets in Berlijn de Rijksdag bestormen. Voor zijn ogen ziet hij het ‘Rijk van het kwaad’ ineenstorten, maar hij is dan een andere man dan toen hij aan de reis begon. Zijn zoon, de Haagse kunstenaar Diederik Gerlach, volgde samen met journalist Casper Postmaa het spoor van zijn vader door Europa, van Scheveningen via België, Frankrijk, Zwitserland, Italië en Oostenrijk naar Berlijn. Een aangrijpend verhaal over hoop en desillusie.
‘Onder den vrijen hemel’ is het avontuur van Henk Gerlach (Nijmegen, 1920 – Den Haag, 1986) en zijn drie vrienden, die in mei 1943 tijdens de tweede wereldoorlog besluiten om Nederland te ontvluchten om zich aan te sluiten bij de geallieerden. Juist als zij denken het geluk aan hun zijde te hebben, verandert de reis in een drama. Toch zal Henk het einde van de oorlog halen en het moment meemaken dat de Sovjets in Berlijn de Rijksdag bestormen. Voor zijn ogen ziet hij het ‘Rijk van het kwaad’ ineenstorten, maar hij is dan een andere man dan toen hij aan de reis begon.
Zijn zoon, de Haagse kunstenaar Diederik Gerlach, volgde samen met journalist Casper Postmaa het spoor van zijn vader door Europa, van Scheveningen via België, Frankrijk, Zwitserland, Italië en Oostenrijk naar Berlijn.
Een aangrijpend verhaal over hoop en desillusie.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Niet zonder humor schrijft Henk op 6 augustus 1944 aan zijn oma in Bentheim:<br />
‘Du fragst, was ich treibe <strong>den</strong> ganzen Tag: eine Arbeit ausserhalb der Zelle ist mir nicht<br />
gestattet und so habe ich mir (nicht ohne Stolz!) eine gewisse Fertigkeit im Kleidertrennen<br />
und Papiersackkleben angeeignet, die ich in <strong>den</strong> nächsten Wochen auch an der Nähmaschine<br />
zu erreichen hoffe! Auch im Staubabnehmen, putzen und schrubben dürfte ich der guten Cato<br />
(ich grüsse sie vielmals) <strong>den</strong> Sieg schwer machen. Zum Glück gibt es aber für <strong>den</strong> Abend gute<br />
Bücher und ausserdem bin ich schon sehr zufrie<strong>den</strong> auf einen grünen Baum auszuschauen<br />
und Abendsonne zu haben: man lernt sich beschei<strong>den</strong> und das ist gut!’<br />
112
Change language