Editie Aalst 4 april 2018

HOUTEN KUNSTCONSTRUCTIES (?)
In juli 2017 verschoot ik mij, zoals zowat iedereen, een bult, toen
ik in de Korte Zoutstraat van Aalst geconfronteerd werd met
opeenvolgende, grote houten constructies in timmerwerk. Op
17/07/2017 liet ik het stadsbestuur mijn kritische verwondering
kennen. Geen kritiek om de kritiek, want deze probleemstraat kan
een zetje gebruiken, maar het was en is uiterst twijfelachtig of het
juist ‘dit’ was! Over goestingen en kleuren wordt niet geredetwist,
zegt de volksmond. Immers, wat voor de ene kunst is, is voor de
andere kitsch en wat de ene mooi vindt, is voor de andere niet om
aan te zien. Al deze bedenkingen hoorde ik tijdens mijn bezoeken
aan deze ‘utilitaire’ kunst. Want ook hier koos het stadsbestuur
voor dit soort dure (geruchten gaan van 30 tot 45.000 euro, maar
de stad weigerde steevast
de kostprijs mee te delen)
objectkunst (een jaar later
kwam dan schoorvoetend
dat een element [?] €2.732
+ BTW kost [kost aan hout?,
wat is een element?, kosten
ontwerper?]). Spotters spraken
zelfs over publiciteit voor
een of andere groothandel
voor doe-het-zelvers! Een
snoodaard plaatste er zelfs
kortstondig een bord voor
Hout- en Bouwcenter Van
den Nest!
Al weken gonsde het in de
buurt van de geruchten over
houten timmerconstructies (kunst?) die (dixit de stad) zouden
moeten dienen om deze verkeersvrije, achtergestelde centrumstraat
minder breed en aantrekkelijker te maken. Welnu, noch het
ene, noch het andere is gelukt! Om de zoveel dagen werd er een
lading planken en balken afgeladen om tussen de bomen (die de
straat reeds minder breed maakten) hoge constructies in timmerhout
op te trekken. Het regende vragen van bewoners, werkers
en bezoekers : Moet dat nu echt? Wat moet dat niet kosten? Is dit
kunst? Wat is utilitair? Blijft dit ook na de zomer staan? Wat beeldt
het uit? Wie is de ontwerper (kunstenaar?)?
Blijft dat hout wel goed in de winter? Mogen
kinderen er op spelen?...
De boventoon is dat de mensen van dicht
en ver hoegenaamd niet vinden dat het doel
van het stadsbestuur bereikt werd; integendeel
zelfs. Het is dus voor de stad geen overbodige luxe om de
mensen, bewoners, bezoekers, ...) meer te betrekken bij dergelijke
‘ongevraagde verfraaiingen’ in het straatbeeld.
De eerste fase van de ‘werken’ was de verwerking van een massa
timmerhout tot een soort miniberg met een lange uitloper
rechts. De berg zou de “A” van Aalst moeten uitbeelden en de uitloper
een soort bank waarop niemand kan (en gaat) zitten. Goed
schrijn- en timmerwerk, maar een kunstwerk? Op dat ogenblik
stonden er gewoon oneerbiedig enkele fietsen aan vastgemaakt.
Ik stelde toen ook een aantal pertinente vragen. Per kerende (uiterst
uitzonderlijk in Aalst) kreeg ik een antwoord van het Diensthoofd
Planning, stadsvernieuwing en wonen (het gonst er van de
titels en diensten), als volgt. De houten constructies in de betrokken
straat zijn ontworpen als ‘tijdelijke’ (zeer duur voor tijdelijkheid)
invulling (van wat?), op vraag (deed navraag en iedereen
Aktueel -4 april 2018 - 6
Een snoodaard plaatste er
zelfs kortstondig een bord
voor Hout- en Bouwcenter
Van den Nest!
kort van geheugen!) en in samenspraak (wordt pertinent tegengesproken)
met de handelaard (dus niet de andere bewoners!)
van de Korte Zoutstraat. Het werk is (toen ten tijde van het antwoord)
nog niet af en moet in zijn volledigheid beoordeeld worden.
Nergens wordt het woord ‘kunstwerk’ gebruikt, wel dat het
ontwerp van de hand is van Aalstenaar Piet De Koninck (nochtans
een kustzinnig iemand, maar ook politiek adept van de grootste
meerderheidspartij).
De verdere uitleg van het diensthoofd wordt wel moeilijk om
vatten : “De constructies zijn bedoeld als ‘spraakmaker’ (nooit
gehoord!) om kijklustigen (inderdaad twee man en een paardenkop)
naar de winkelstraat te
lokken (eerder weg te lokken).
Kinderen mogen er op
spelen (op gevaar van lijf en
leden en nog niet gezien!),
passanten kunnen er op zitten
(passer er dagelijks en
nog geen enkele ‘zitter’ gezien),
er kunnen fietsen tegen
staan (dat is juist, maar
voor heel veel minder geld
heb je fietsenhouders), de
bezoekers kunnen er hun eigen
interpretatie aan geven
(dat is dan ook het enige)”.
Einde citaat.
Finaal kwamen er zo vier
grote ‘kunstwerken’ zonder herkenbaar nut. Het hout (timmerhout)
is blijkbaar zo gekozen het een drietal jaren tegen de
weersomstandigheden bestand is (dus 10 à 15.000 euro per jaar,
daarvoor huur je daar twee panden). De constructie zou veilig
verankerd zijn en tegen een stootje kunnen (toch eens gaan
zien). Gehamerd wordt op de ‘tijdelijke’ invulling, want “binnen
een paar jaar” zouden de Zoutstraten nog maar eens heraangelegd
worden, ná de verkiezingen).
De uitsmijter van het diensthoofd was echt
amusant: “Fijn te merken dat ons doel bereikt
is: er wordt over gepraat”! (Jezus!).
Ze denkt ook dat de ‘aandachtige’ kenner van
Aalst (de sukkels dus niet) de ludieke verwijzing
als ‘poort’ zal herkennen. Geen mens
herkent in al dat hout de ‘Zoutstraatpoort’!
Ondanks herhaalde rappels, durfde het stadsbestuur de kostprijs
niet te geven.
Sindsdien loop ik omzeggens elke dag door de straat (en ontmoet
er neringdoeners) en de situatie is onveranderd, meer nog,
verslecht.
De grootste benificiant is en blijft de leverancier van het timmerhout
(en natuurlijk de ontwerper-kunstenaar). Kan iemand mij de
artistieke waarde uitleggen? Zelfs niet de utilitaire? Ik zie geen
kinderen spelen, mensen zitten, bezoekers bewonderen, ..., wel
enkele fietsen hangen. Ondanks vijf navolgende rappels werd de
globale kostprijs all-in nooit meegedeeld! Nog en staaltje van utilitaire
kunst zonder ‘nut’!
Verder onderzoek moet uitwijzen waar er in de keizerlijke stede
nog ‘nuttige kunst’ te vinden is.
AEPB Immer Wakker