Kek Mama editie 11

Voor leuke vrouwen die ook moeder zijn
Mama
verdient
meer
PAPA IN DE STRESS
Sport
clubjes
HELE ZATERDAG ONDERWEG
& URENLANG BARDIENST
Eerste
schooldag
CASPER (4): ‘RUSTIG
NOU MAAR, MAM’
Hoezo
opvoeden
NA DE SCHEIDING MOCHTEN
MAIKES KINDEREN INEENS ALLES
WINTERZON
NAAR
LANZAROTE
VANAF
€ 379
VLOGGER
RACHEL
DE HUISMUTS
‘Bij deze
bevalling
wil ik
zeker pijnbestrijding’
NUMMER 11 | 2018 | € 5,95
NIEUWE COLUMNIST MARIËTTE MIDDELBEEK | WONEN OP EEN POSTZEGEL

IEDEREEN KIJKT MEE IN HET LEVEN
VAN VLOGGERS RACHEL ‘DE
HUISMUTS’ SIWALETTI (29), MAN
WILLEM EN HUN DOCHTER PIP
(2). “OMDAT WE THUIS WERKEN,
KON PIP VAN DE OPVANG AF.”
interview JORINDE BENNER fotografie MARK GROENEVELD styling LIEVE GERRITS
visagie JUDITH PRONK

RACHEL broek LOIS |
bloes ZARA | PIP trui
ARKET | tuinbroek
FRED & GINGER
KEKMAMA 19

Ik vond
Willem meteen
enorm leuk.
Eén probleem:
hij had een
P“Pip! Waar ben je, ik heb
een verrassing!” Willem van Sas, sinds een jaar
de echtgenoot van influencer Rachel Siwaletti,
klimt midden op de dag de steile trap op naar
hun bovenwoning in hartje Amsterdam. Peuter Pip
springt op vanachter haar kleurpotloden. “Papa!”
Huize Van Sas-Siwaletti vormt het decor van
dehuismuts.com waar Rachel sinds 2013 haar leven
deelt met 61.000 volgers, en daarmee een groot deel
van het gezinsinkomen verdient. Nu Willem sinds begin
dit jaar ook fulltime vlogt, zijn ze bijna altijd samen thuis.
“Onbetaalbaar”, vindt Rachel. “We zijn niet gebonden aan
de weekenden om leuke dingen te doen. Vanochtend zaten
we in de auto en bedachten dat we nu eindelijk weleens naar
het Nijntje-museum wilden met Pip. Dan checken we onze
agenda’s en bedenken: weet je wat, we gaan gewoon vandaag.”
Niet dat ze uit hun neus zitten te eten, benadrukt ze. “We zijn
continu, 24 uur per dag, bezig om content te creëren. Voor onze
blogs, onze vlogs én Instagram. Ik wil graag tips delen over wat ik
tegenkom als moeder, maar vraag mijn volgers ook om advies. Over
wat leuk is om te doen met een kind van Pips leeftijd. Of, zoals nu,
hoe je de tanden van je dwarse peuter poetst zonder haar in de
houdgreep te nemen. Zodat we elkáár kunnen helpen. Keerzijde: ik ben
daar in mijn hoofd áltijd mee bezig.”
Rachel begon als interieurblogger. “Maar op mijn 26e
raakte ik zwanger en belandde ik in een wereld die me nog nader aan het
hart lag dan wonen. Zo switchte ik naar mamalifestyle.” De consequentie
daarvan is dat Pip veel en herkenbaar in beeld komt, zowel op Rachels website
als op YouTube en social media. “Toen ik dertig weken zwanger was, vroegen
volgers me geregeld of ik mijn dochter op social media zou zetten. ‘No way’, zei
ik dan. Inmiddels doe ik het wel. De achterliggende gedachte: als mijn ouders zo’n
mooi document van mij hadden maar ik op geen van de foto’s herkenbaar in beeld
zou zijn, had ik dat jammer gevonden. Ik vind het waardevol dat Pip dat wel heeft,
en we zijn ervan overtuigd dat de manier waarop we haar in beeld brengen geen
schade toebrengt aan haar ontwikkeling of toekomst. Daarnaast: het is niet haar vlog,
maar het gaat over waar wij als ouders tegen aanlopen.”
Ze laat het leven zien zoals het is, en geen ideaalplaatje met een
blozende baby die altijd doorslaapt en haar dat dag en nacht perfect zit. Daarvoor móet ze
vriendin’
>
wel persoonlijk zijn, zegt ze vaak. “Dus post ik ook de minder leuke dingen. Kleine ruzietjes
tussen Willem en mij als we allebei zonder portemonnee in het restaurant van Ikea staan nadat
KEKMAMA 20

loes en broek
NOTES DU NORD
jurk ZADIG & VOLTAIRE |
lieslaarzen ELISABETTA FRANCHI

MOEDER
VAN
ROOS SCHLIKKER SCHREEF
EEN PRACHTIG BOEK OVER
HAAR MOEDER, DIE VORIG
JAAR OVERLEED. DIT IS EEN
VOOR PUBLICATIE. tekst ROOS SCHLIKKER
KEKMAMA 56

Het was een kalme middag geweest, een paar maanden na mijn moeders overlijden.
Ik had geschreven. François ruimde een kastje uit, de kinderen gingen
hun gang. Een normaal gezin waren we, op een normale zondag. Tot ik langs
de kamer van Miró, mijn oudste, liep en gesnif hoorde. Voorzichtig opende ik
de deur. Onder een stapel voetbalboekjes schokte een berg ledematen. ‘Lieffie,
wat is er?’
Er klonk slechts hikkend gehuil.
‘Is er iets vervelends gebeurd bij voetbal? Of op school? Zeg nou, jochie.’
Ik nam hem in mijn armen. Toen zei hij het zachtjes.
‘Ik heb niks meer van haar.’
Even keek ik hem aan.
‘Van wie? Van oma?’
Hij knikte. ‘Ze is helemaal weg.’
‘Maar lieverd, weet je het niet meer? Je hebt een zak vol kleren.’
‘Echt?’
‘Ja. Toen ik oma’s kleren uitzocht, mocht je zeggen welke jij wilde bewaren. We
deden alles in een zak. Maar toen we thuiskwamen, wilde je er niet meer in
kijken. Toen heb ik hem onder in je kast gedaan.’
‘Kleren? Voor mij?’
‘Het zijn mevrouwenkleren natuurlijk. Ze waren van oma, ze zijn nu van jou. Wil
je ze bekijken?’
Hij knikte. Ik zocht de kledingzak, pakte zijn hand en nam hem mee naar onze
slaapkamer. Op het grote bed spreidden we de collectie uit. Met de toppen van
zijn vingers streek hij over een wit bloesje. ‘Dit droeg ze toen jij jarig was vorig
jaar,’ zei hij. Hij wist het nog precies. Zoals hij zich zoveel van haar herinnerde.
‘Zal ik hem aantrekken?’ vroeg hij.
‘Doen!’ riep ik. Voorzichtig wurmde hij zijn jongensschouders in de half doorschijnende
stof.
‘Nu moet jij ook wat aan,’ beval hij.
Ik pakte een vestje.
‘Ja, die, mam. Mooi. Oma was mooi, hè. Oma was heel mooi. En lief.’
Ik keek naar hem. Wat had hij geworsteld met haar sterven. Vaak had ik me
afgevraagd of het anders geweest zou zijn als ze vredig heen was gegaan.
Desnoods na een ziekbed, maar in elk geval met ruimte voor afscheid.
Het was de vraag of dat überhaupt mogelijk was geweest. Ik kon het me niet
voorstellen. Mijn moeder rustig in een ziekenhuisbed. Ze kon zich haar leven
lang niet ontspannen. Nooit heb ik haar lekker onderuit gezakt in een stoel
gezien. Altijd zat ze kaarsrecht, klaar om elke moment overeind te springen en
weg te gaan. De anekdote ging dat ze nauwelijks onder narcose te krijgen was,
dat er altijd dubbele doses anesthetica nodig waren, anders ging ze niet onder
zeil. Ik heb geen idee of dat verhaal waar was, maar bij haar gespannen, nerveuze
karakter paste het wel. Mijn moeder was niet iemand die je zomaar plat spoot, >
KEKMAMA 57

ATUURLIJK
MAG JE
NOG EEN
TOETJE
AAN OPVOEDEN
DEED MAIKE JEUKEN
NIET MEER NA DE
SCHEIDING. HET
WAS ALLEMAAL AL
ZIELIG GENOEG.
tekst MAIKE JEUKEN beeld ISTOCK

NNatuurlijk hoopte ik ooit een Oscar in ontvangst te nemen. Voor die moederrol. Want – wauw
– zoals ík die vervulde: such an outstanding performance… Maar in de dagelijkse praktijk stelde
ik mijn kinderen vaak teleur. Die Oscarnominatie kon ik dus op mijn moederbuikje schrijven.
“Mam! Waarom heb je mijn doelpunt niet gezien?!” “Maar alle andere moeders lopen wél mee
met de avondvierdaagse.” “Omdat je te laat kwam heb je mijn dansje gemist.” “Ik ben áltijd de
laatste die bij de opvang wordt opgehaald…” Bladiebladiebla. Man man, wat voelde ik me dan
schuldig. En schuldgevoel is a bitch. Ik heb ze echt weleens afgesnauwd als ik een kater had of
ze tot stilte gemaand op een thuiswerkdag. En – altijd hetzelfde liedje – dan wilde ik het als de
sodemieter compenseren; met een lekker ijsje, nog eventjes naar de speeltuin of alles goedmaken
met een extra lange bedknuffel. Zo, ook weer opgelost. Kind blij en ik verlost van mijn
schuldgevoel. Over tot de orde van de dag.
Tot ik ging scheiden. Toen bleek het huis-tuin-en-keuken-schuldgevoel opeens een eitje. Nu
ontnam ik ze hun veilige gezin. Da’s een ander verhaal. Want je kinderen een scheiding aandoen,
zie dát maar eens te compenseren. Eigenlijk vond ik het altijd best onzin, dat schuldgevoel
van gescheiden ouders. Kom op zeg, je weet toch wat je doet? Je gaat toch niet over één
nacht ijs? Aan het besluit om te scheiden gaan indrukwekkend veel afwegingen vooraf. Van
hart-, hoofd- en bijzaken. Zo’n beslissing neem je weloverwogen. Waarom dan schuld en
schuldgevoel? Inmiddels weet ik uit ervaring dat het naast elkaar kan bestaan.
Scheiden was een moeilijke maar bewuste keuze. Er is heel veel verdriet geweest en dat is er
soms nog steeds. Maar er is – in ons geval – geen schuldige aan te wijzen. “Allebei de partners
zijn verantwoordelijk voor het niet laten slagen van een relatie”, zei iemand in de wijze-woordenregen
die mij bij mijn scheiding overspoelde. Dat inzicht was voor mij belangrijk. Maar toch. Het
maakte mij niet immuun voor het scheidingsschuldgevoel. Want jawel, ook ik raakte ermee
‘besmet’. Toen we net uit elkaar waren – ik had me weleens
stabieler gevoeld – nam het idiote vormen aan; ik voelde me
niet alleen schuldig naar de kinderen toe, maar tegen over
ongeveer de hele wereld. Kijk mijn ouders eens verdrietig zijn.
Scheiden mag aan onze kant familietraditie lijken, toch had ik
ze dit graag bespaard. Of onze gezamenlijke vrienden; wat moesten zij nou met de traditionele
jaarwisseling? Nee, dan de situatie op mijn werk. “Doe even wat rustiger aan”, opperde de bedrijfsarts.
Vond ik dat weer zielig voor m’n collega’s die al het werk moesten over nemen. Och, wat had
de wereld te lijden onder mijn daden. Nu hielden deze jankgedachten gelukkig niet lang aan,
maar het schuldgevoel naar m’n kinderen toe, dát bleek een stuk hardnekkiger.
Een superconsequente en didactisch verantwoorde moeder ben ik nooit geweest en dat werd na
de scheiding niet veel beter. Sterker: toen maakte ik er pas echt een potje van. Ieder spoor ontbrak
aan mijn toch al niet zo rijke assortiment aan principes. Bord niet leeg en toch een toetje?
Welja, is goed. Nog één extra potje gamen? Vooruit dan maar (de zes potjes daarna zijn trouwens
ook akkoord). Bijna alles vond ik best, zolang het maar gezellig bleef. Ik wilde rust aan m’n kop
en blije kinderen. Ellende was er namelijk al genoeg. Achteraf bezien was dit misschien gewoon
‘overleven’. En soms had het ook wel wat: met z’n allen een film kijken in mijn bed? Count me
>
KEKMAMA 39

IEDEREEN IN FIJNE
SWEATSTOFEN
HELEMAAL KLAAR
VOOR DE START.
fotografi e NATASJA NOORDERVLIET styling JASMIJN BRABER
visagie TYNKE JEENINGA met dank aan DEFRANSCHEKAMP.NL
We doen wie
er het eerste is

v.l.n.r. ELIJAH donkerblauw shirt € 15,99 WE FASHION | gestreept
shirt € 27,95 NONO | rokje € 69,99 NIK & NIK | maillot € 5 HEMA |
sokken € 4 FOREVER 21 | schoenen € 69,90 PEPE JEANS
NOAH grijs vest € 7 C&A | gestreept shirt € 6,50 HEMA | sjaal
€ 19,99 TUMBLE ’N DRY | jeans € 19,99 PRENATAL | schoenen
€ 34,90 ADIDAS NOAH B baseball jack € 39,95 BAMPIDANO |
gestreept shirt € 24,99 TUMBLE ’N DRY | joggingbroek € 59 IKKS |
schoenen € 119,99 RED RAG | pet € 6,99 ALIEXPRESS SEM blauwrode
jas € 39,99 H&M | trui € 25,99 MANGO VIA WEHKAMP.NL |
beige broek € 26,99 NAME IT | schoenen € 79,95 BRAQEEZ
KEKMAMA 47

MAMA
MODE
IN DE KINDEREN VAN CHANTELLE VRAGEN ZICH
HARDOP AF WAT ZE NU WEER AAN HEEFT, NINE
WACHT HAAR KINDEREN OP IN EEN SCHITTERENDE
JURK EN DANIE WORDT DOOR HAAR MAN MET
EEN POTLOODVENTER VERGELEKEN.
tekst MIRTHE DIEMEL fotografie NINE IJFF (FOTO CHANTELLE EN DANIE), ALLETTA VAANDERING (FOTO NINE) visagie JUDITH PRONK
KEKMAMA 75

KEKMAMA 76

HET
EEK
ZO
LEUK
ZE GINGEN HET TOTAAL
ANDERS DOEN: EEN
HANDELTJE BEGINNEN
IN WIJN, OF EEN EIGEN
B&B. HET WERD EEN RAMP.
“ONS INKOMEN HALVEERDE,
EN WE ZAGEN ELKAAR
NOOIT MEER.”
tekst JORINDE BENNER beeld ISTOCK

MANOUK (36) EN XANDER (41), ÉÉN ZOON (9),
ZETTEN NAAST HUN BANEN EEN HANDEL OP
IN NEDERLANDSE EN LUXEMBURGSE WIJNEN.
Manouk: “We werkten allebei in de verzekeringswereld.
Hielden alle twee van wijn. We maakten
weleens grappen over ons grijze-pakkenbestaan, en
hoe we er toch op z’n minst een geheim tweede leven
op na zouden moeten houden, wilden we niet helemáál
versuffen. Een illegale drankstokerij of zo, of een
schimmig bestaan in seksclubs. Feit was dat we een
blakende zoon hadden, een huis met flinke overwaarde,
spaargeld op de bank en twee splinternieuwe leaseauto’s
voor de deur. We sprongen nooit uit de band en deden geen
grote uitgaven: het meest onverwachte dat wij in ons hoofd
haalden, was op zondag met kind en hond spontaan naar het
strand terwijl we ons eigenlijk hadden voorgenomen het huis op
te ruimen. Kort samengevat: dodelijk saai.
Tijdens een wijnproeverij met vrienden na een lange week werken –
volgens hetzelfde, eeuwige, voorspelbare schema – kreeg Xander de
kolder in zijn kop. “We gaan het helemaal anders doen, Nouk”, zei hij.
“Wij gaan een wijnhandel beginnen.” “Neem er nog eentje”, grapte ik.
Maar hij was bloedserieus. Hij had er meteen nogal vastomlijnde ideeën
over ook: het moesten Nederlandse en Luxemburgse wijnen worden. Een
niche, volgens Xander, want die Franse druiven, die dronk iedereen al.
De twinkeling in zijn ogen raakte me. En was ik zelf niet ook toe aan
iets anders? Iets om mijn zinnen te verzetten, terwijl ik en passant op de
automatische piloot mijn salaris binnenharkte?
We volgenden allerlei wijncursussen. Behaalden alle benodigde certificaten.
Zodra onze zoon ’s avonds sliep, zaten wij in de boeken en verdiepten ons in de
wereld van de wijnhandel. Romantisch vond ik het, zo’n gezamenlijk project. We
vertelden er niemand over, en dat maakte het nog spannend ook. Wát een goed
idee, dacht ik: dit kon onmogelijk mislukken.
Na een jaar studeren, kochten we onze eerste partijen wijn. We sloegen ze op zolder
op – klimatologisch rampzalig natuurlijk, maar we zouden ze snel verkopen, gokten we.
Aan cafés en wijnbars. Kleine, lokale slijterijen. En als het even mogelijk was, direct aan
particulieren en bedrijven.
Alleen, Nederlanders kennen helemaal geen Nederlandse en Luxemburgse wijnen. En wat
de boer niet kent, dat drinkt-ie niet. Dus bleven de bestellingen van particulieren uit, en na
een experiment met een paar proefflessen liet ook de meeste horeca het afweten. De klanten
wilden het niet, zeiden ze stuk voor stuk; die wilden gewoon Franse merlot en chablis.
Het leuren nam gênante vormen aan. Avond na avond gingen Xander en ik de boer op, hopende
érgens een partij te slijten. Op een paar flessen na lukte het nooit. Na driekwart jaar gaven we >
KEKMAMA 71

KOM MAAR OP
MET DAT NAJAAR,
WIJ LACHEN OM
EEN HERFSTBUI.
MAMA in de regen

GRIJZE TRENCHCOAT € 99,95 RAINS | bloes
€ 69,99 COMMA | broek € 59,99 Y.A.S | schoenen
€ 19,99 LESARA | RODE JAS € 15 PRIMARK | shirt
€ 19,95 WE FASHION | jeans € 29 C&A | tas € 84
KIPLING | laarzen € 16,95 VAN HAREN |
PIED-DE-POULE PONCHO € 29,95 REISENTHEL |
rok € 29 C&A | laarzen € 44,90 VAN HAREN |
REGENROK € 109 PETIT BATEAU | bloes € 9,99
ZEEMAN | vest € 59,99 WE FASHION | schoenen
€ 199 WHAT FOR | tas € 84,95 GO SOAKY |
BLAUW-WITTE JAS € 99,95 M BY M | wit shirt € 59
MADS NORGAARD | witte jeans € 34,99 ONLY |
schoenen € 49,99 H&M
fotografie MARK GROENEVELD styling JASMIJN BRABER visagie CORINNE VAN DER HEIJDE
KEKMAMA 99

A LAN
RO

OP
REIS
MET OF ZONDER JE GEZIN
LISA EN THIJS WILDEN MET
BABY BOBBI NIET LANG IN
EEN VLIEGTUIG ZITTEN, MAAR
WEL NAAR EEN LEKKER
WARM OORD. HET WERD
LANZAROTE. tekst NIENKE BLOKHUIS
“Voor de eerste vakantie met Bobbi, die toen twee
maanden was, hadden we natuurlijk wel wat eisen. We
wilden mooi weer, maar liever niet te warm. En we wilden
niet te lang onderweg zijn om drama’s in een vliegtuig te
voorkomen. Ik was nog nooit naar de Canarische Eilanden
geweest, maar het bleek als bestemming perfect: lekker
weer, maar niet snikheet. De reis van vierenhalf uur leek
mij lang genoeg om andere passagiers tot waanzin te
drijven met een huilende baby, maar die gok durfden we
te nemen. En gelukkig viel dat allemaal mee: Bobbi heeft
de hele vlucht geslapen.”
Het eerste wat me na aankomst opviel, was het
landschap. Ik verwachtte die typische ruimtelijke eilandsfeer,
maar het was een beetje maanachtig landschap met
zwart-oranje gesteente en weinig begroeiing. Sommige
stranden waren zelfs zwart, omdat het een vulkaaneiland
is. Dat maakte het allemaal een beetje mystiek en
bijzonder, anders dan anders, waardoor we meteen het
gevoel hadden dat we echt weg waren.
We verbleven in een groot complex dat aanvoelde
als een dorpje. De Appartementen Morromar van TUI in
Puerto del Carmen bestaan uit veel lage appartementjes
die gemoedelijk in een heuvelachtige omgeving staan. Dat
geldt trouwens voor het hele eiland: er is geen hoogbouw >
KEKMAMA 87

Nu i
de wi
OF KOOP HEM OP KEK

n
nkel
MAMA.NL/MAGAZINE