Fusie 9150 - 3e editie

20 Huis-aan-Huis 48 - 26/11/2018 Fusie 9150
OUD EN JONG, JONG EN OUD IN RUPELMONDE
Dag allemaal, ik ben Chantal en aangespoeld
in Rupelmonde in 2011. Het heeft
niet zo lang nodig gehad voor ik een
warme genegenheid voelde voor ons
dorp. Ik was direct verkocht door de
gezelligheid die ons dorpje uitstraalt en
de nabijheid van de Schelde heeft een
bizarre aantrekking. Ik voel me soms
meer een toerist dan een inwoner. Ik
word omringd door lieve buren maar verder
dan mijn straat kwam in het begin de
inburgering niet. Nu ben ik van mening
dat dat iets is waar je zelf werk van moet
maken. Deuren platlopen doe ik niet,
maar een babbeltje op straat of aan de
schutting is wel het minste.
Dus ik begin dit interview dicht bij huis,
waarom het ver gaan zoeken als de
mooie verhalen dicht bij huis voor het
grijpen liggen.
Hieronder het verhaal van Roger, mijn
buurman, die als laatste kind in de
molenaarswoning heeft gewoond.
Hoe lang heb je hier gewoond?
- Mijn ouders zijn in 1950 van Bazel naar
de watermolen in Rupelmonde gekomen,
ik was toen 2 jaar. Zelf heb ik 20 jaar op
de watermolen gewoond.
Was je vader molenaar?
- Om de molenaars stiel te leren kon
mijn vader aanvankelijk rekenen op de
ervaring van zijn voorganger Georges
Rooman die er vele jaren had opzitten
als molenaar van de watermolen. Dit was
natuurlijk nodig want er was veel kennis
vereist om hier te kunnen malen. Het
bedienen van het mechanisme voor de
molenstenen en watersluizen. Het was
een getijdenmolen en hierbij moest men
ook rekening houden wanneer de tij voor
het nodige water had gezorgd. Dat water
moest worden opgehouden in de achterliggende
vliet, de hoeveelheid water was
grotendeels afhankelijk van een gunstige
windrichting (noordwest), hoe meer
water hoe langer men kon malen, bij
hoogste waterstand kon men 2 uur
malen. Het is soms ook gebeurd dat er
een voorwerp tussen de sluis die het
water moest ophouden klem zat en zo
het opgespaarde water wegliep en er
niet voldoende kon gemalen worden.
Heb je mee moeten malen en deed je
dat graag?
- Het was altijd een grote belevenis wanneer
dat grote waterrad in beweging
kwam en de molenstenen één voor één
ingeschakeld werden op het grote hoofdtandwiel.
Het was vanop de kade een prachtig
schouwspel wanneer door de waterkracht
van het rad de havengeul een
schuimend aanblik toonde. Wanneer er
met de vier molenstenen gemalen werd,
daverde het hele huis. Ook was het
plezant om de zakken graan van het
gelijkvloers naar boven te halen door een
vernuftig systeem dat ook aangedreven
werd door het bestaande mechanisme
van het rad. Enig minpunt was dat men
s’nachts en s’morgens heel vroeg uit bed
moest om rekening te houden met de
tij(vloed) van de Schelde. Ook was het
fantastisch om met kar en paard mee
het gemalen graan terug bij de landbouwers
te bezorgen zowel in Rupelmonde,
Bazel en Kruibeke er was altijd wel iets
te beleven.
Hoe was het als kind om in zo een
speciale woning te leven?
- Het was enig, een enorm groot gebouw
volledig voor ons alleen met daarbij een
heel groot bebost gedeelte, het huidige
Mercatoreiland waar we dan met de
kinderen uit de buurt konden spelen en
kampen maken. Ook konden we zwemmen
in de vliet het water was in die tijd
nog proper en bij mooi weer was daar
een grote drukte. Jean Lyssens zaliger
heeft daar vele kinderen leren zwemmen.
Ook werden we geconfronteerd
met overstromingen, soms tweemaal per
dag ook hier was het soms s’nachts en
s’morgens heel vroeg opstaan om het
huis dat was ondergelopen weer op te
kuisen. De geburen konden schutsels
zetten voor hun deuren maar bij ons
was dat onmogelijk omdat het huis volledig
in het water staat, maar we waren
daar op ingesteld en mijn ouders kenden
als geen ander wanneer er hoog water
te verwachten was en zo namen we op
voorhand de nodige maatregelen. Het
aanwezige graan was ook een aantrekkingskracht
voor ratten en dat waren
geen kleine, en ‘s nachts hoorde we ze
tussen de valse plafonds lopen op onze
slaapkamers, als we dan een logé hadden
was dat paniek natuurlijk.
Heb je als kind beseft dat dit een
speciale woning was?
- Zeker, toen ik in de school geschiedenislessen
kreeg en me daar in ging verdiepen
begon ik meer en meer te beseffen
dat men honderden jaren geleden
al bij machte was om de kracht van het
water te gebruiken en zeker op deze geniale
manier en elke keer dat er gemalen
werd was dit een belevenis ook met
de soms grote problemen van het oude
materiaal.
Heb je nog een leuke anekdote?
- Toen ik mijn communie deed was het
‘s morgens overstroming, heel ons
huis stond weer onderwater alsook de
Nederstraat tot aan het kapelletje van de
Kasteelstraat en om naar de kerk te kunnen
gaan, moesten mijn ouders en ik
met een bootje geëvacueerd worden.
Na de mis terug naar huis andere kleren
aan om te beginnen schuren en kuisen
en daarna was het communiefeest. We
hebben ook meegemaakt het ongeloof
van mensen die bij ons op bezoek waren
en naar de bovenkamer moesten omdat
er water in huis binnenkwam en niet
konden geloven dat wij daar heel graag
woonden.
Dank je wel Roger Van Raemdonck voor
je mooi verhaal (hier op foto Roger met
kleinzoon Andreas Stremersch)
Heb je een vriend/in, buur/vrouw of familielid die
ook, zoals Roger, een speciaal verhaal wil neerpennen
of een interview wil geven, mag je me
altijd contacteren en misschien sta jij de volgende
keer ook in ons Fusie9150 -
contacteer : tallekemaas@hotmail.com
Kerstmarkten
in de buurt !
Kieldrecht - 8 december 2018
Haasdonk - 9 december 2018
Bazel - 9 december 2018
Rupelmonde - 16 december 2018
Kruibeke - 21 december 2018
Steendorp - 15 december 2018
Melsele - 16 december 2018
Kallo - 22 december 2018
Winterfeest