Editie Aalst 20 maart 2019

CD&V in Aalst
Deze partij kende ooit betere tijden. Vroeger in de tijd van Mr. Pastoor en De Schoolmeester
was het toch meestal een katholiek die ook Burgemeester was.
Na WO II hadden we nog Jozef Borreman, Marcel De Bisschop, Raymond Uyttersprot en
Maurice De Kerpel.
Marcel De Bisschop: de Burgemeester die lak had aan formele plichtplegingen en rasecht
carnavalist.
Raymond Uyttersprot zal de Burgemeester blijven met de eeuwige glimlach. De Burgemeester
van Moorsel die er in 1965 Burgemeester werd. Een coalitie met de socialisten om bij de daarop
volgende verkiezingen met zijn partij de volstrekte meerderheid te halen (8 op 13!). Een uitslag
waar de huidige CD&V enkel nog kan van dromen.
Een partij die ook zware klappen kreeg. Robert De Pauw, die op vrij jonge leeftijd zwaar ziek
werd. De getalenteerde Christiaan Willems werd slechts 53. Op 57-jarige leeftijd overleed Etienne
Bogaert aan hartfalen. Op 62-jarige leeftijd verloor de partij hun sociaal bewogen man met een
hart van koekenbrood Remi Van Vaerenbergh. De offergang van zijn uitvaart duurde meer dan 20
minuten en dit met 2 priesters.
Dit amper 13 maanden na het grootste verlies dat Aalst ooit overkwam. Verlies van de man die, indien hij ons niet op 51 jarige leeftijd
zou verlaten hebben, er voor gezorgd had dat we een totaal ander Aalst zouden gehad hebben en waar gans Aalst achter stond:
Raymond Uyttersprot.
Als Aalst ooit één dag stil stond was het op 28 maart 1987. Van de Grote Markt tot de Sint-Martinuskerk één grote mensenmassa trotseerde
de slagregen en deelde in het verdriet van zijn echtgenote en enige dochter. Een paar duizend mensen stonden meer dan
anderhalf uur lang aan te schuiven om een laatste groet te kunnen brengen. Meer dan 100 rouwkransen verraadden dat hij thuis
was in alle midddens. Ook de carnavalwereld ontbrak niet. De uitvaart in de Sint-Martinuskerk in Aalst begon om 11 uur en duurde
tot 13 uur. Nadien verzamelden de mensen zich aan de Koebrug in Moorsel. Een beklemmende stilte begeleidde hem op zijn laatste
tocht naar de Sint-Martinuskerk van zijn geliefkoosd geboortedorp Moorsel.
Niet alleen het noodlot, maar ook de democraten zelf zorgden
voor de afbouw van hun partij.
André Emiel Bogaert met zijn Vrije Democraten (VD) haalde zelfs
van bij het opstarten een stemmenscore van 10%.
Luc Willems stapte op als fractieleider en begon met NCD.
Ilse Uyttersprot, “dochter van“ en actief in één van de belangengroepen
(UNIZO) van die partij, werd aangetrokken om het
zinkend schip boven water te houden. Ilse heeft het zeer moeilijk
gehad. Zij moest niet alleen de immens populaire Anny De
Maght opvolgen, maar kwam meermaals in het oog van de storm
terecht. Onder meer door de niet te verklaren communicatie van
de niet verkozen “dwarsligger” die zichzelf tot schepen bombardeerde
en die de democratie in zijn partij pletwalste.
Laatstgenoemde schreef de zwartste bladzijden van de Aalsterse
CD&V. Zijn gedrag en uitspraken kostten Ilse zelfs haar Burgemeestersjerp
na de 6 jaren van “riezje en krakiel “.
De democraten hebben veel te danken aan de vorige afdelingsvoorzitter.
Marc Gielens heeft hard moeten knokken om de democratie
in zijn partij, die een mooie toekomst wacht, te herstellen.
De eigengerijde Ilse kan als buitenbeentje in haar partij met
haar vierde plaats de partij alsnog een enorme boost geven als zij
verkozen wordt op 26 mei.
Maar binnen de partij is het vooral uitkijken naar Katrien Beulens;
hardwerkende moeder van 3 kinderen en bekwame Advocate.
Een Schepen met een hart voor mensen die in eer en geweten de
juiste beslissingen in zware dossiers kan nemen. Zij verdubbelde
haar aantal stemmen! Met Katrien ziet de toekomst er goed uit
voor de CD&V in Aalst.
20