Thema mei-juni 2019 - Editie Limburg

«DE MEEST POSITIEVE EIGENSCHAP
VAN ADHD IS MIJN ENTHOUSIASME.
IK KAN OVER ALLES ONTZETTEND
ENTHOUSIAST WORDEN.»
Denk je dat sociale media de angst
om erbuiten te vallen nog meer
hebben beïnvloed?
“Sociale media spelen hier zeker een
grote rol in. Met ADHD zijn sociale media
nog duizend keer moeilijker. We
zijn tegenwoordig heel verslavingsgevoelig
en vroeger zat ik ’s avonds
na mijn werk ook constant op sociale
media. Ik werd er helemaal zot van.
Die drang om erbij te horen en alles te
weten en te delen hoeft voor mij niet
meer. Het is oké als ik er niet bij hoor.
Ik ben gelukkig met mijn gezin en met
wie ik ben.”
Je bent 6 maanden opgenomen
geweest in het Psychosociaal Centrum.
Welke impact heeft die opname
gehad op jou?
“Mijn psycholoog raadde eerst een
volledige opname aan, maar ik wou
niet dat ze mijn gezin van mij afpakten.
Zij waren net diegenen die mij met mijn
voeten op de grond hielden. Daarom
koos ik voor een dagopname: ik kwam
‘s ochtends aan in het centrum en ging
elke avond weer naar huis. In het begin
was dit erg zwaar. Alles komt weer
naar boven en er worden constant
diepe vragen aan je gesteld. Om daarna
’s avonds naar huis te gaan, was
moeilijk. Het opnamecentrum vormde
uiteindelijk een veilige omgeving voor
me, maar ik voelde me niet meer thuis
in mijn eigen huis. Ik gaf mijn gezin het
gevoel dat ik niet thuis wou zijn. Ik wou
wel thuis zijn, maar hier konden ze mij
de hulp niet bieden die ik op dat moment
nodig had. Alles was heel dubbel.
In het centrum leerde ik mezelf
weer aan te voelen: wat denk ik echt,
wat voel ik echt en wat wil ik echt? Stilstaan
bij mezelf en genieten van het
moment, leerde ik.”
Heb je ook iets geleerd door het
schrijven van je boek?
“Door mijn boek te schrijven, heb ik
mijn eigen herstelproces kunnen
overlopen. Dat heeft mij heel goed
geholpen om dingen vanuit een ander
perspectief te bekijken en deze
ook los te laten. Het werd mijn intiem
therapeutisch moment. Pas toen het
boek uitkwam, besefte ik dat ik me
echt helemaal bloot had gegeven.
Mijn ultieme doel is om mensen die
hetzelfde of iets gelijkaardigs hebben
meegemaakt, te laten voelen dat ze
er niet alleen voor staan. Om hen een
stuk te kunnen ondersteunen. Om de
waarheid, die niemand vertelt, aan het
licht te brengen. En om meer begrip
te krijgen, want uiteindelijk is en blijft
ADHD een stoornis die niemand ziet.”
Een stoornis klinkt redelijk negatief.
Zijn er ook positieve dingen die
je uit ADHD kan halen?
“De meest positieve eigenschap van
ADHD is mijn enthousiasme. Ik kan
over alles ontzettend enthousiast worden.
Dat maakt wie ik ben. Ik ben ook
een enorme doorzetter. Ik heb altijd
heel grote plannen en dromen en ideeen.
Omdat ik vroeger op school iets
minder presteerde, heb ik ook altijd
een grote bewijsdrang gehad naar mezelf,
maar ook naar mijn ouders toe. Ik
wou de perfecte zelfstandige kapster
zijn en de best draaiende zaak hebben.”
Tekst: Niels Janssens en Siel Briké
34
Gesproken met Lieze Aerts