1812_HKM_DSC_wk51_2019

18 december 2019 pagina 24
Ger en Nel van Pelt-Sluijter
vieren zestigjarig huwelijk
op de kortste dag
Zestig jaar zijn Ger en Nel van Pelt-Sluijter op 21 december getrouwd. Dat is ook de kortste
dag van het jaar. Een oudere oom van Nel herinnerde haar en haar aanstaande eraan dat
op die dag ook de langste nacht van het jaar volgt met de woorden: “Jullie zijn ook uitgekookt!”
Eigenlijk kennen Ger en Nel elkaar
al hun hele leven. Ze woonden
allebei in de Kaapstraat in
Transvaal en gingen naar dezelfde
school. Hun ouders kenden elkaar
ook. Nel komt eigenlijk uit Rotterdam,
zegt ze, en kwam via de
omweg van het gebombardeerde
Rotterdam in Den Haag. “Ik ben
daar uit een brandend huis gered
met mijn zus en sindsdien ben ik
heel erg bang voor brand geworden.”
Nel is Joods omdat haar
moeder Joods was. Haar vader
was christelijk en haar moeder
deed eveneens belijdenis. In de
verwachting dat het gezin behouden
zou blijven, legt Nel uit. Maar
tegen het eind van de oorlog verkruimelde
die zekerheid, omdat
de bezetter ook korte metten ging
maken met de ‘gemengde huwelijken’.
“We hebben het ter nauwer
nood de oorlogsjaren overleefd,”
zegt Nel. “Mijn familie
niet; en dat draag je toch je hele
leven mee. Alleen een zus heb ik,
die woont vlakbij”
Zestig jaar geleden waren er ook
woningen tekort, vertellen Nel
en Ger. Ze moesten inwonen bij
mensen aan de Troelstrakade; in
één kamer en met een baby. De
jongste was zeven maanden en de
tweede onderweg toen ze naar het
Statenkwartier konden verhuizen.
Daar wonen ze volgend jaar ook
zestig jaar. Eerst op de bovenste
etage en toen de benedenbuurman
overleed, namen ze die verdieping
erbij. Boven werd de slaapetage.
In hun woning is een traplift geïnstalleerd;
voor later wanneer ze
moeilijker naar boven en beneden
kunnen en voor bezoek dat nu
al moeilijk ter been is. “Voor de
boodschappen is de lift nu al een
uitkomst,” vindt Ger. “Die gaan
met het zitje naar boven.” “En
de vuilniszak op dezelfde manier
naar beneden,” vult Nel aan.
Ger werkte aanvankelijk bij de
Raad van Arbeid en later als beleidsfunctionaris
bij het ministerie
van Sociale Zaken. Dezer
dagen buigt hij zich over de stambomen
van zijn en haar ouders.
Met die van Nels moeder kwam
hij tot in de twaalfde eeuw terecht
en die van haar vader reikt tot de
zestiende/zeventiende eeuw. “Dat
vind je allemaal terug op internet.
Daar kan ik de hele dag mee bezig
zijn. En er komt nog steeds bij.”
“En je bezorgt ook nog de post
voor de kerk,” zegt Nel. “Ja, maar
dat is eigenlijk jouw werk,” antwoordt
Ger. “Hij gaat het brengen
en ik maak het klaar,” vat Nel de
taakverdeling samen.
In hun kindertijd was de Julianakerk
aan de Kempstraat hun
ankerpunt. “We zijn er gedoopt,
hebben er belijdenis gedaan en
zijn er getrouwd,” zegt Nel. Zaterdag
komen ze er terug voor een
etentje met hun kinderen, kleinkinderen
en aanhang en met de
zus van Nel en haar man bij het
Turkse restaurant dat er nu is gevestigd,
want de kerk is geen kerk
meer. Een alcoholvrij restaurant.
Daarom houden Ger en Nel de receptie
in Brasserie Berlage naast
wat nu het Kunstmuseum Den
Haag heet. De zondag erop vieren
ze hun zestigjarige huwelijk in de
Nieuwe Badkapel aan de Nieuwe
Parklaan. Alleen jammer dat de
vaste dominee Charlotte van der
Leest dan net elders wordt verwacht,
zeggen ze.
Foto: Nicol Taal