Nieuwsbrief iTrust - december 2019

Terwijl ik op het balkon sta van het
Palestijnse gezin waar wij die avond te gast
zijn, kijk ik uit over Efratha’s velden.
De dag ervoor wandelden we door
Bethlehem. En verder terug in die week
bezochten we Hebron. Hier was het allemaal
gebeurd, hier gebeurde het nog steeds en
hier zou het blijven gebeuren…
Oude Bijbelverhalen en kerstliedjes
dwarrelen door mijn hoofd. Van binnen huil ik
om de verloren gegane schoonheid van de
rijke historie. Ik huil om de schrijnende
werkelijkheid van de situatie waarin zich de
bewoners van deze aloude plaatsen
bevinden.
De Westelijke Jordaanoever is opgedeeld in
drie gebieden A, B en C. Gebied A is het gebied
waar de Palestijnse Autoriteiten het voor het
zeggen hebben. Zowel wat betreft burgerlijk
bestuur als het veiligheidstoezicht.In gebied
B oefent de Palestijnse Autoriteit het civiel
bestuur uit met een gedeeld Palestijns-
Israëlisch veiligheidstoezicht. Het gebied
waar we op dat moment verblijven is een C
gebied. Dit is het Palestijns gebied waar
Israëlische nederzettingen zijn gebouwd. Een
zeer onrustig gebied waar regelmatig rellen
zijn. Militaire beveiliging is hier ruimschoots
aanwezig en ik voel me alsof ik in mijn eigen
film speel.
Mijn oog wordt getrokken naar de betonnen
barrière die pal langs het appartement van
dit gezin loopt. 2 volken gescheiden, 2
werelden, 2 culturen… Vele Palestijnse
families leefden al generaties lang in de
steden en dorpen die eens tot het land Israël
behoord hadden. Vele Palestijnse inwoners
werkten samen met de Israëlische bewoners.
En eerlijk…dat bestaan was er op vredige
basis!
Onze reis naar de West Bank staat vooral in
het teken van verzoening tussen Israël en de
Palestijnen. Zoeken naar mogelijkheden in
samenwerking tussen christenen en
moslims. God leidt ons in bijzondere
ontmoetingen. We hebben de mogelijkheid bij
moslims thuis te komen, hun verhaal te
horen, mee te denken in oplossingen. We
bidden met hen in de naam van Jezus. We
kunnen de christenen bemoedigen en hen
helpen te zien dat hun aanwezigheid hier van
wezenlijk belang is. Op een avond worden we
uitgenodigd bij een sjeikh thuis. Met een toch
wel enigszins spannende kronkel van
binnen rijden we door het C gebied van
de West Bank.
Na wederzijdse begroeting en formaliteiten
krijgen we de inmiddels bekende sterke
Arabische koffie, mierzoete thee en allerlei
Oosterse lekkernijen aangeboden. Onze
gastheer vertelt ons zijn levensverhaal. Een
verhaal waarbij ik had verwacht angst te
voelen, spanning, argwaan misschien, of
zelfs veroordeling…. Maar niets van dat al.
Diep van binnen voel ik een enorme pijn, een
diep verdriet. Het is alsof ik Gods
mededogen, compassie en verdriet zélf voel.
Mijn zicht verandert en ineens zie ik deze
gewelddadige man en zijn opgeschoten
zonen door de ogen van hun Maker. Ik zie hoe
God hen bedoeld heeft, maar wie ze nooit
geworden zijn. Ik zie de potentie in hen die
ze, door allerlei omstandigheden, totaal
verloren zijn. En op dat moment weet ik het
zeker: ik wil deze familie helpen hun plannen,
dromen en visie te realiseren. Deze familie
staat symbool voor zovelen!
Na gebed waarin we dit gezin opdragen,
bescherming over hen uitbidden en een
hartelijke omhelzing verdwijnen we het
donkere Bethlehem weer in.