Programmaboekje 2017

Eigen Wijze
Op het moment dat ik dit schrijf is de 4e juni nog best ver weg.
De carnaval is net achter de rug. Of het qua weer vandaag een
mooie dag is kan ik alleen maar hopen. Een mooie dag.... Het
kan geen mooie dag zijn want de reden dat we hier zijn heeft ons
allen indertijd diep geraakt en aan die dag denken we allemaal
vandaag weer terug. Wat wel mooi is, is het feit dat we er allemaal
weer zijn en ondanks dat er velen nog niet eens fatsoenlijk
kunnen lopen toch nog gaan proberen een potje te voetballen.
Een potje voetballen omdat we het nodig vinden om nog eens
samen aan hem te denken, samen over hem te praten, samen
om hem te lachen en samen op hem te toasten.
Over de doden niets dan goed zegt men altijd. Nou, er is ook
voldoende 'slecht' over Richard te vertellen. Althans als je het
bekijkt met het oog van de buitenwereld. Maar voor ons maakten
die zogenaamde slechte kanten niets uit. Wij die aan
zijn kant stonden wisten wat we aan Richard hadden. Stond je
bij Richard in het goede rijtje dan stond je nooit alleen.
Buiten het voetballen ging ik niet veel met Tartje om maar de
keren dat ik buiten het voetballen met hem optrok ben ik nooit
vergeten. Waar ik zelf vaak het hoogste woord heb werd ik altijd
overstemd. Op die ene keer na dan, toen ik iets voor hem moest
regelen, toen mocht ik vertellen hoe het ging. Wat dat was? Ach,
dat gaat eigenlijk niemand wat aan. In die tijd betaalde we nog
met guldens (of met cheques) en is al heel lang geleden. De reden
dat ik het nu aanhaal is dat dat, voor zover ik me herinner,
eigenlijk de enige keer is geweest dat Tart mijn manier
volgde... Voor de rest deed Tart heel erg zijn eigen zin en zo staat
hij denk ik ook bekend. Zijn eigen weg gaande maar niet egoïstisch.
Ik had graag met hem te doen.
De manier waarop Richard aan zijn einde gekomen is, is natuurlijk
compleet en volstrekt Tart-onwaardig. Zo kansloos. Een
sluipmoordenaar waar tegen niemand kan winnen heeft onze
vriend, broer, maat, collega, partner in crime maar vooral vader
van Nick van ons weggenomen. We missen die unieke Tart-lach
nog iedere dag.... Zeker degene die dichter bij hem stonden dan
ik. Mij is gevraagd een stukje te schrijven voor dit toernooi ter
nagedachtenis van Richard. Ik kan geweldige anekdotes over
mijn persoonlijke ervaringen met Richard vertelellen.
RICHARD VAN DIJK MEMORIAL CUP