16 december 2010 - Maria van Renkum

Hoe anders de advent; al weken bezig zijn met voorbereiding.
Mooie dingen maken en zoeken om je huis te versieren, om de
kerk te versieren. De kerstmarktploeg die zulke mooie dingen
maakt, zoveel investeert aan tijd, energie, liefde voor de kerk,
want de opbrengst is voor de kerk.
De temperatuur buiten doet je vanzelf naar binnen keren, letterlijk,
maar ook figuurlijk; aan wie stuur ik een kerstwens, wie zal ik
uitnodigen; wie ga ik verrassen met iets leuks; bezig zijn met de
ander, graag blijde gezichten willen zien, ernaar streven anderen
een plezier te doen en naar reactie verlangen.
Minimaal één maal per jaar streven we naar harmonie, doen ons
best om met ieder in vrede te leven en dat allemaal door het verlangen
die de verwachting oproept.
Welke verwachting? Een baby: wie glimlacht niet als hij zo‟ n
pasgeboren mensje ziet. Zo puur, zo lief, zo mooi, zo veelbelovend;
de geboorte van elk mens brengt een glimlach op de lippen.
En dit beeld wordt gebruikt in de Bijbel om dat wat van God
komt door ons te laten ervaren.
Uitzien naar nieuwe geboorte, vervulling ervaren, een heelheid
die in ieder van ons ontstaan kan en kan uitstralen naar onze
omgeving. Alles doet mee in die nieuwe schepping; mens en
dier, herders en schapen, engelen, de hemellichamen, de bergen,
de zeeën, de aarde, het milieu.
Vervuld verlangen: krentenbrood met spijs? Een kerstdiner? Skiën
in Noorwegen? Zonnebaden in Argentinië? In familiekring vieren?
Dit alles en nog veel meer lijkt uitvloeisel van ons verlangen
naar heelheid, naar geluk en is aan ons gegeven.
Maar het verhaal van God met ons heeft wat extra‟s; het geeft
perspectief op vervulling van een verlangen dat al onze dagen
meegaat. In deze Adventstijd maken we ons weer op om dat
nieuwe te ontvangen, verwachten we dat ons verlangen vervuld
gaat worden.
Ik wens ons allen een goede aanloop- en inleef tijd toe.
ALPHA CURSUS
Als Pastoraatsgroep lid krijg je nogal eens de vraag om iets te
doen aan de teruggang van het kerkbezoek. De kerkgangers die
nog komen zijn bijna allemaal ruim aan de andere kant van de
vijftig en ik denk wel eens: “Zou met het verdwijnen van deze ouderen
ook de kerk verdwijnen?” Er worden overal kerken gesloopt
of ingericht als kapsalon, café, moskee en wat dies meer
-11- 11