Hosangerbygda som innovasjonsallmenning - Kom-an.no

Han eller ho fangar opp impulsar i regionen, mobiliserer lokalsamfunnet og
set aktuelle problemstillingar på dagsorden. Slik initierer ein debattar som
ikkje lét seg avgrense til kommunal politikk åleine, og som samtidig ikkje er
nasjonal i karakter.
Som samfunnsentreprenør står du fram som ein attraktiv
samarbeidspartnar i utviklingsarbeid i kraft av kunnskap og interesse. Du
er ein arena- og nettverks-byggjar og sørgjer for at ressursane vert retta inn
mot viktige utmaningar og moglegheiter, som kjem fleir enn deg sjølv til
gode».
(http://kom-an.no/index.php?option=com_content&view=article&id=301&Itemid=400)
Gry Agnete Alsos refererer til Zahra sin definisjn på samfunnsentreprenørskap:
«Samfunnsentreprenørskap omfatter aktiviteter og prosesser som
gjennomføres for å finne, definere og utnytte muligheter til å øke sosial velferd
ved å skape nye orgaisasjoner eller ved å drive eksisterende organisasjoner på
en innovativ måte» (Alsos 2011).
På bakgrunn av punkta ovanfor meiner me at på Hosanger har dei lange tradisjonar for
samfunnsentreprenørskap, og nedanfor vil me gje nokre eksempel på det.
Det første eksemplet er om skulenedlegginga. Etter at det meste av offentlege møteplassar i
Hosanger var vekke vart skulen no ein særs viktig møteplass. På skulen dreiv dei med såkalla
PSK-arbeid (Praktisk Sosialt og Kulturelt), der elevane hjelpte dei eldre i bygda med blant
anna å måka snø, bera ved, pluss andre mindre tenester. Bygda sitt idrettslag, som har stor
aktivitet, brukte både skuleplassen og gymsalen. Så då kommunestyret i 1996 vedtok å leggja
ned fleire skular på Osterøy, blant anna den på Hosanger vart det ramaskrik. At skulane skulle
leggjast ned ville korkje foreldre eller andre i bygda godta. Dei nekta å senda borna sine til
nabobygda, og med rektor og foreldra i spissen starta dei kampen for å behalda skulen. Skulen
var ein stad der viktige høgtider vart markerte og elles ein arena for andre bygdearrangement.
Den var difor ein svært viktig offentleg møteplass som inkluderte alle generasjonane i bygda.
Dei fleste foreldra var med på kampen og då skulen vart nedlagt starta foreldra med å
undervisa borna sine sjølve. Politikarane i kommunen fekk ikkje fornya tillit, og eit nytt
kommunestyre bestemte seg for å likevel oppretthalda skulane. Men etter litt att og fram, vart
skulane nedlagde og då vart det etablert ein Montessoriskule i Hosanger. Den er no den
einaste i sitt slag på Osterøy og det viser seg at denne skulen er svært populær, hit kjem det
mange born frå andre bygder òg. I dette eksemplet var det foreldra og ikkje minst rektor ved
skulen som var eldsjelene og pådrivarane. I denne skulekampen var det fleire viktige moment;
det eine var omsynet til borna, dei fleste foreldra ville ikkje senda borna sine med buss på
smale, farlege vegar. Men eit anna, og ikkje minst like viktige momentet, var at skulen alltid
hadde fungert som ein særs viktig sosial arena. Og dessutan så kan ein ikkje håpa på tilflytting
til ei bygd utan skule eller andre sosiale møteplassar.
Det andre eksemplet me vil syna er Hosangerheimen, eller «gamleheimen», som den òg vart
kalla. Hosangerheimen vart nedlagt då det nye Osterøytunet vart opna og teke i bruk.
Helselaget hadde vore nedlagt i mange år, men eit par eldsjeler fekk skipa Hosanger Helselag
på nytt for å kunna eiga, byggja om og driva tidlegare Hosangerheimen som eldrebustader.
Helselaget fekk nemleg i 2005 kjøpa sjukeheimen for 1,- kr. av Osterøy kommune.
Mellom Kultur og Natur – Hosangerbygda som innovasjonsallmenning
Prosjektoppgåve i Samfunnsentreprenørskap av Åse Nilssen og Cathrine Bysheim side 10