guds domene - FOLK

More documents

Recommendations

Info

Retten til ei levande og aktiv tru på Gud er grunnleggjande for eit demokratisk samfunn. Denne retten må me slåst for, for intoleransen veks i samfunnet vårt. retten til å tru offentleg Den vestlege verda er no kjenneteikna av rasjonalisme, materialisme og sekulær humanisme. Berre det som kan forklarast logisk, forståast vitskapeleg og som set mennesket i sentrum vert rekna som fornuftig. Den sekulære humanismen gjer seg ut for å vera slik. Tru på ein Gud er rekna for å vera noko subjektivt og spekulativt, og det beste er difor å vere livssynsnøytral. Er ein ikkje nøytral vert ein mistenkt for å vera sekterisk, intolerant, eller i verste fall stempla som bakstreversk mørkemann. Den sekulære humanismen, som i praksis er ateisme eller gudsfornekting, dominerer no vår vestlege kultur i stor grad. Tru på Gud tillatast framleis som eit privat feno- 24 nr. 2 – 09 FOLK Trua er personleg, men ikkje privat men, men stengjest meir og meir ute frå det offentlege liv. Folk har privat rett til å tru kva dei vil, men trua høyrer berre privatlivet til, og bør ikkje blandast inn i politikk eller samfunnsliv, meiner dei. Kristne menneske kan sjølvsagt ikkje godta slike grenser for trua si. Dei kritiske haldningane, som har utspring i ei agnostisk eller ateistisk tru, er eigentleg ein fordekt undertrykking av sjølve religionsfridomen. Retten til å vera open om trua på Gud i det offentlege livet er grunnleggjande for demokratiet. Denne retten må me alle slåst for. retten til å gjera folk til disiplar Misjon er ein menneskerett, og ein naturleg del av ei levande kristen tru. I sekularismen er ikkje det opplagt. Her inneber religionsfridom ikkje retten til å misjonera og utbreia trua si. Muslimske asylsøkarar som vert kristne opplever ofte forfylging frå sine eigne. ”Det er inga fare om dei berre held trua for seg sjølv,” seier byråkratar og politikarar her i landet. Det seier dei også i dei totalitære sta- « Når religiøse eller sekulære styresmakter vil leggja restriksjonar på oss i å dela evangeliet, så seier me lik dei fyrste kristne: Ein skal lyda Gud meir enn menneske! » tane som sjølv driv forfylging. Det seier også fundamentalistane som forfylgjer dei som trur annleis enn dei sjølve. Når religiøse eller sekulære styresmakter vil leggja restriksjonar på oss i å dela evangeliet, så seier me lik dei fyrste kristne: ”Ein skal lyda Gud meir enn menneske!” Han har gjeve oss påbod om å forkynna ”heile bodskapen om livet” for alle menneske. Men me er ikkje opprørske. Me bed for og velsignar styresmakter og dei som er i høg stilling – at dei skal få visdom til å styra landet slik at alle kan leva eit stille og fredeleg liv, og at me fritt kan forkynna og gjera folk til disiplar. Kristne menneske kan ikkje teia, men må forkynna godt nytt til andre. Å driva misjon er altså ein innebygd del av det kristne livet. retten til å påverka samfunnet Som kristne menneske har me ansvar for den verda me lever i. Gud har frå første stund gjeve mennesket eit oppdrag om å styra og råda på jorda, og arbeida på å gjera jorda til ein god stad å leva for alle. Me har rett og plikt til å påverka samfunnet. Kristentrua omfattar heile livet vårt, og gjer seg gjeldande på alle område. Også gjennom politisk arbeid tek det kristne menneske ansvar for å styra og utvikla samfunnet til beste for alle medmenneske. Det er viktig for kristne å leggja til rette for eit
varmt og levande menneskeleg fellesskap i samfunnet. Me vil arbeida for eit samfunn som er kjenneteikna av samhald, likskap og rettferd, der menneska har rett og fridom til å arbeida for å nå måla sine. Folk må i stor grad kunna ta ansvar for, og bestemma over, sine eigne liv. Kvar familie må til dømes kunna ta ansvar for korleis dei vil at barna skal oppsedast. Det er ikkje primært ei statleg oppgåve. Alle menneske er skapt i Guds bilete, og politikk må difor setja mennesket i sentrum, ikkje system eller strukturar. Alle Guds ordningar går ut på å velsigna, og hjelpa menneska til eit godt liv. Bibelen gjev oss grunnleggjande verdiar som vil hjelpa oss til å finna gode løysingar på utfordringar i samfunnet. Det gjeld vern av liv (også det ufødde liv), fremjing av gode ekteskap mellom mann og kvinne, hjelp til fattige, rettferdig fordeling av rikdomane i samfunnet, rettferdige trygdeordningar, trygge arbeidsplassar, og ei berekraftig utnytting av ressursane. Så mange kristne som råd skulle ta aktivt del i det politiske livet og dei demokratiske prosessane for å vera med å påverka og styra utviklinga av samfunnet! Meir enn personleg frelse Bibelen har ein bodskap som går langt ut over den personlege frelsa. Skaparen har gjeve mennesket eit mykje større oppdrag. Me skal utvikla den sosiale verda – med familiar, forsamlingar, lokalsamfunn, byar, fylke, nasjonal regjering, lover osv. Me skal forvalta og dyrka jorda, ta vare på miljøet, byggja heimar, vegar, bruer, laga musikk, kunst, dataprogram, osv. I alt dette har me som mål å æra Skaparen, og vera til velsigning for våre medmenneske. Difor går me langt vidare frå berre det å kritisera kulturen me lever i. Oppdraget er å skapa kultur, og utvikla heile samfunnet i samsvar med Guds ord. Dei bibelske prinsippa møter i vår kultur aukande motstand. Kristne som held seg til Bibelen er meir og meir på kollisjonskurs med dei politisk korrekte meiningane og den postmoderne kulturen. Me må møta den tøffare motstanden på ein god og rett måte. Motstanden er ikkje berre kristen- « Alle Guds ordningar går ut på å velsigna, og hjelpa menneska til eit godt liv. Bibelen gjev oss grunnleggjande verdiar som vil hjelpa oss til å finna gode løysingar på utfordringar i samfunnet » domsfiendtleg, den er også menneskefiendtleg. Dei allmenne menneskerettane vedteke av FN gjev oss rett til å ha eit offentleg livssyn, og til å gjera trua vår kjend. Befalinga frå Gud om å drive misjon og gjere evangeliet kjend er såleis godteke som ein folkerett, og kviler på to prinsipp: Ytringsfridomen og religionsfridomen. Me vil kjempa for denne retten. omvendt diskriminering Me har fått lover som skal verna visse grupper mot diskriminering og negativ omtale. Samtidig har det vorte stuereint å tala nedsetjande om dei som har eit anna syn enn desse gruppene. Det som ikkje er politisk korrekt vert ikkje tålt. I iveren mot intoleranse har mange gått i den andre grøfta, og sjølv vorte svært intolerante. Men det å hevde at noko er rett og galt er ikkje intolerant i seg sjølv. Toleranse er å tole usemje. Relativisme, tanken om at all sanning er avhengig av auget som ser, fremmer såleis ikkje toleranse, men likesæle. Mange kristne er sjølv ikkje vakne nok i denne åndelege kampen som går for seg. Dei har slått seg til ro med å ha ei privat tru. Det personlege forholdet til Gud dyrkast heime, og trua levast ut i kristne samanhengar. Elles godtek ein ukritisk den sekulærhumanistiske tolkinga av livet og verda. Alt vert forklart etter ein reint rasjonalistisk FOLK nr. 2 – 09 25 >>
Page 1 and 2: Nr. 2 - 2009 24. årgang FOLK Tidss
Page 3 and 4: Nr. 2 - 2009. 24. årgang FOLK Tids
Page 5 and 6: Jeg kjørte med bil fra Norge til F
Page 7 and 8: vi er forvaltere av guds frelseskra
Page 9 and 10: fra sin egen begrensede oppfatning.
Page 11 and 12: t AnnOnse t AnnOnse 788290 441314 D
Page 13 and 14: Bibelen er ei håndbok i å leve. D
Page 15 and 16: «Som fanden leser Bibelen», har d
Page 17 and 18: Landet er åpent! I et radiointervj
Page 19 and 20: Nordmenn er sultne på åndelige op
Page 21 and 22: Hjelp til fattige Femten år gamle
Page 23: folkningen på Filippinene finner v
Page 27 and 28: t AnnOnse Norsk Fondsforvaltning AS
Page 29 and 30: Jesus-etterfølgelse bringes alt me
Page 31 and 32: t AnnOnse Noen spør: Hva skal vi m

guds domene - FOLK

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?