Metoda Callana

Metoda Callana
JAK DZIAŁA METODA CALLANA?
Student musi mówić i uczyć się w Metodzie Callana.
Spośród czterech aspektów nauki języka, takich jak czytanie, pisanie, mówienie i
słuchanie - mówienie uwaŜa się zwykle za najtrudniejsze. Ucząc się Metodą Callana TM
student jest zmuszony nie tylko do słuchania przez cały czas, ale równieŜ do
mówienia, gdyŜ wciąŜ zadawane mu są pytania. W ten sposób szybko pokonuje on
wstępne zakłopotanie, które moŜe wystąpić przy mówieniu - co daje mu pewność siebie
w konwersacji poza klasą. Jest zatem rzeczą absolutnie niemoŜliwą, aby student uczący
się Metodą Callana TM siedział w klasie i nie uczył się. Metoda Callana TM zmusza studentów
do nauki i szybko nastawia ich entuzjastycznie, poniewaŜ czują oni, Ŝe coś osiągnęli.
Dodatkowym elementem zmuszającym studentów do nauki jest charakter metody, który
czyni niemoŜliwym:
przejście od strony pierwszej do drugiej, zanim kaŜdy w klasie nie zrozumie i zapamięta
prawie wszystkiego ze strony pierwszej,
przejście do wyŜszego poziomu / ksiąŜki bez opanowania przynajmniej 70% materiału z
poziomu / ksiąŜki poprzedniej.
Powtórki w Metodzie Callana.
Sposobem, w jaki Metoda Callana TM osiąga tak duŜe tempo w mówieniu i
rozumieniu, jest regularne zadawanie tych samych pytań kaŜdego dnia, aŜ do
momentu, kiedy kaŜdy student będzie rozumiał i odpowiadał z dobrą
prędkością. Ów kluczowy moment następuje zwykle po czterech, pięciu
powtórkach. Największymi wrogami uczenia się są nuda i słaba pamięć. Metoda
Callana TM pokonuje nudę dzięki szybkości, a słabą pamięć przy pomocy powtórek.
Powtarzanie wszystkiego cztery, czy pięć razy gwarantuje nie tylko płynność mówienia i
rozumienia, ale i trwałe zapamiętanie świeŜo zdobytej wiedzy - bez względu na to jak
słabą pamięcią student dysponuje.
Szybkość w Metodzie Callana.
Jednym ze sposobów, w jaki Metoda Callana TM maksymalizuje czas poświęcony
na mówienie i koncentrację studentów polega na tym, iŜ od pierwszej lekcji
nauczyciel mówi do studentów z prędkością od około 200 do 240 słów na
minutę. Oznacza to, iŜ tok konwersacji jest znacznie szybszy niŜ podczas
normalnej rozmowy, kiedy uŜywamy ok. 150-180 na minutę. To niezwykle szybkie
tempo nauczycieli Callana skutecznie zapobiega znuŜeniu, zmusza do skupienia się,
ogranicza moŜliwość tłumaczenia wszystkiego na język ojczysty oraz pozwala na
usłyszenie większej ilości słów, częściej powtarzanych. W konsekwencji, ułatwia to
rozumienie języka angielskiego poza szkołą, a ostatecznie przyśpiesza proces nauki.
Oczywiście student nie mówi tak samo szybko jak nauczyciel, prędkość jego wypowiedzi
odbywa się w tempie normalnej konwersacji.
MoŜna by pomyśleć, Ŝe dokładność i poprawność w nauce języka są istotniejsze niŜ
tempo mówienia. Naturalnie, poprawność i dokładność są waŜne - szczególnie w nauce
pisania, lecz prędkość jest absolutnie zasadnicza w mówieniu i rozumieniu, zwłaszcza w
rozumieniu. Jak większość automatycznych odruchów, język związany jest ściśle z
prędkością. W szczególności rozumienie musi odbywać się z określoną minimalną
prędkością. Czytać, pisać czy mówić moŜna z charakterystyczną dla siebie szybkością,
byleby nie przesadnie małą - natomiast słuchanie i rozumienie musi następować
natychmiastowo. Spiker w radiu, telewizji czy kinie nie zacznie mówić wolniej. Student

musi posiąść umiejętność zrozumienia języka angielskiego z minimalną prędkością 180
słów na minutę.
Niektórzy nie Ŝyczą sobie szybkiej nauki angielskiego. Chcą oni nauczyć się języka przede
wszystkim dobrze. Obawiają się, Ŝe jeśli proces nauki będzie postępował szybko, to
równie szybko nastąpi zapomnienie partii materiału. Jest to jednak niemoŜliwe, z co
najmniej dwóch powodów. Po pierwsze, tempo nauki powstrzymuje studenta od myślenia
w jego własnym języku i stwarza mu warunki do myślenia w języku obcym. Po drugie,
prędkość ma swe źródło w regularnych powtórkach.
PROWADZENIE ZAJĘĆ
Proponowana metoda CALLANA wymaga od uczestników stałej aktywności podczas zajęć:
nieustanna interakcja między prowadzącym zajęcia i ich uczestnikami wymaga duŜego
skupienia uwagi, co potęguje efektywność zajęć.
W wielkim skrócie polega ona na tym, iŜ prowadzący najpierw prezentuje nowe
słownictwo, po czym, stosując je, zadaje pytanie wskazanej osobie - ona zaś z pomocą
lektora próbuje na nie odpowiedzieć pełnym zdaniem. Przy kolejnych powtórzeniach
odpowiedzi są coraz bardziej samodzielne. Taki mini-dialog powtarzany jest kilkakrotnie –
odpowiedzi udziela za kaŜdym razem inny uczestnik kursu. Ilość powtórzeń zaleŜy od
szybkości przyswajania materiału. Uczestnicy kursu nigdy nie wiedzą, do kogo skieruje
pytanie lektor. Wymusza to pełną koncentrację wszystkich uczestników i uwaŜne
śledzenie toku zajęć. Ich tempo wyklucza zatem wszelką pasywność po stronie
uczestników, moŜliwą często w trakcie innych kursów.
KaŜde zajęcia rozpoczynają się od powtórzenia ostatnio ćwiczonego materiału, przy czym
powtórka odbywa się w szybszym tempie, niŜ wprowadzanie nowego materiału.
Kreatywnym elementem powtórek jest zachęcanie kursantów do tworzenia własnych
pytań i odpowiedzi na bazie poznanych wcześniej mini-dialogów. W tej części zajęć rola
lektora ogranicza się jedynie do czuwania nad poprawnością wypowiedzi.
Wszystkie nowo wprowadzane słowa są podane i przetłumaczone na język polski jeszcze
przed ich zastosowaniem w tekście. Podaje się znaczenie danego słowa wynikające z
kontekstu, w którym zostanie uŜyte. Taki sposób potraktowania słownictwa pozwala na
precyzyjne zrozumienie tekstu i skraca czas nauki. Gdy słowo pojawia się rzadko, w
duŜym odstępie od pierwszego uŜycia, zostaje wyjaśnione ponownie w celu
przypomnienia.
W podręcznikach metody pojawiają się z pewną regularnością ćwiczenia kontrolne w
postaci dyktanda lub ćwiczeń gramatycznych.
Gdy lektor dojdzie do takiego miejsca, przerywa serię mini-dialogów i przechodzi do
testowania materiału – zwłaszcza gramatycznego. Poprawność rozwiązań moŜe kaŜdy
uczestnik sprawdzić w oparciu o klucz zamieszczony na końcu podręcznika. JeŜeli
rezultaty nie są zadowalające, zaleca się powtórzenie danej partii materiału i ponowne
wykonanie ćwiczenia. Testowanie w czasie zajęć nie powinno wywoływać stresu, nie
podlega bowiem ocenie, a jego wyniki nie są komentowane. Dostarcza ono uczącemu
jedynie informację o jego ewentualnych brakach.
Zasadniczo uczestnictwo w zajęciach grupowych wystarcza, aby dobrze opanować
materiał, podręcznik opracowano jednak w sposób umoŜliwiający samodzielne
powtarzanie materiału (np. słownictwa, rodzajników, form liczby mnogiej lub struktur
gramatycznych). Podręcznik zawiera dokładnie to, co jest ćwiczone na zajęciach.

Podstawową jednostką podręcznika jest mini-dialog, polegający na tym, Ŝe w odpowiedzi
wykorzystuje się słownictwo zawarte w pytaniu. Następujące po sobie dialogi najczęściej
nie są ze sobą powiązane. Przy powtórkach obejmujących dłuŜszą partię materiału lektor
moŜe za pomocą poznanych wcześniej mini-dialogów skonstruować spójne, dłuŜsze
rozmowy, które przeprowadzi z uczestnikami kursu. Stanowi to nie tylko urozmaicenie
zajęć, ale jest równieŜ dowodem na to, Ŝe pozornie oderwane od siebie dialogi, rozwijają
skutecznie komunikatywną kompetencję, umoŜliwiając coraz łatwiejsze porozumiewanie
się w języku obcym. W podręczniach kaŜdej z metod zastosowano nowatorski układ
graficzny przy wprowadzaniu nowego słownictwa.
W przypadku materiałów do nauki języka włoskiego - słówka podane są pionowo na
marginesie z prawej strony w dwóch kolumnach, z kolei w materiałach języka
niemieckiego - w tabelkach przedzielejących ciąg mini-dialogów.
Ma to dwojakie zastosowanie: z jednej strony ułatwia lektorowi wyjaśnianie ćwiczonych
zdań, a z drugiej - ułatwia samodzielne powtórzenie materiału leksykalnego.