Untitled - Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi

MARMARA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ
4. ARAŞTIRMA GÜNLERİ
ARAŞTIRMA ÖZETLERİ
1) Ayşe Burcu ERDOĞDU, Ayşegül Selcen GÜLER, Sibel KALAÇA, Meral BERKEM
ÇOCUKTA SOMATİZASYON BELİRTİLERİ İLE ANNENİN BAĞLANMA STİLİNİN İLİŞKİSİ
(Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları A.D. Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı A.D.)
Amaç: Bağlanma, çocukluğun erken dönemlerinde bakım vericiyle etkileşim sonucu şekillenen ve kişilerarası
ilişkileri belirleyen bilişsel şemalardan oluşmaktadır (1). Annenin bağlanma tarzı, çocuğun otomatik düşüncelerini,
bağlanma tarzının güvenli ya da güvensiz olmasını ve duygu ifadesini etkilemektedir (3). Bu çalışmada, kliniğe
somatik belirtilerle ve/veya konversiyon bozukluğu ön tanısıyla gelen çocuk ve ergenlerin annelerindeki bağlanma
stillerinin belirlenmesi amaçlanmaktadır.
Yöntem: Çalışma, Marmara Üniversitesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine somatik belirtiler ve konversiyon
bozukluğu ön tanısı ile başvuran olgu grubu (n=21; 6 erkek, 15 kız; ort. yaş 13.9±2.2) ve hastaların en yakın
arkadaşları arasından somatik belirtiler ve olası konversiyon bozukluğu öyküsü sorgulanarak seçilen kontrol
grubundan (n=16; 3 erkek, 13 kız; ort. yaş14±2.1) oluşmaktadır. Hasta grubu ile DSM-IV’ e dayalı klinik görüşme
yapılmıştır. Her iki gruba da anneler tarafından doldurulmak üzere Erişkin Bağlanma Biçemi Ölçeği (EBBÖ) (Adult
Attachment Scale) verilmiştir (2).
Sonuçlar: Annenin bağlanma stili ve çocukta görülen somatik ve konversif belirtiler arasında doğrudan anlamlı bir
ilişki saptanmamıştır. Hem olgu hem kontrol grubundaki çocukların annelerinde ikircikli bağlanma ve kaçıngan
bağlanma puanları arasında pozitif korelasyon görülmektedir. Öte yandan kontrol grubundaki çocukların
annelerinde güvenli bağlanma ve kaçıngan bağlanma puanları arasında negatif korelasyon gözlenmektedir. Ayrıca
olgu grubunda ikircikli bağlanma puanları, kız çocukların annelerinde erkek çocukların annelerine oranla anlamlı
düzeyde daha yüksek bulunmuştur (p=0.043).
Tartışma: Bu sonuçlar, çocuktaki somatik ve konversif belirtiler ile doğrudan bir ilişkisi olmamakla birlikte,
annenin bağlanma stilinin, başka faktörlerin de bir araya gelmesiyle somatik belirtiler ve ilişkili psikopatoloji
üzerinde etkili olabileceğini düşündürmektedir. Bu bulgular halen devam etmekte olan çalışmamızın ön bulgularıdır.
2) Nihan VERİMLİ, Seda SANCAK, Dilek GOGAS
TİP 2 DİYABETİK HASTLARDA VİTAMİN D RESEPTÖR BSM1 GEN POLİMORFİZMİNİN
KEMİK DANSİTESİ İLE İLİŞKİSİ (Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji ve Metabolizma Bilim Dalı)
Tip 2 Diyabetik hastalarda kemik kırık riskinin kemik mineral danistesi normal olduğu halde yüksek olduğu kemik
metabolizmasında osteoporoz ile sonuçlanan değişiklikler olduğu bilinmektedir. Vitamin D ve vitamin D
reseptör(VDR) gen polimofizmlerinin kemik metabolizmsını etkileyen genlerden birisidir Bu çalışmanın amacı:
VDR Bsm polimorfizmlerinin tip 2 diyabetik hastalardaki sıklığı ve kemik dansitmetresi ile ilişkisini araştırmaktır.
Metod: 100 tip 2 diyabetik erkeke hasta ( 60±7 y) ve 60 sağlıklı (57±8 y) denek çalışmaya alındı. Kemik mineral
yoğunluğu (KMY) DEXA yöntemi ile lomber vertebra ve femur alanından ölçüldü. VDR polimorfizmi periferik
kandan izole edilen DNA örneklerinde Polimeraz Chain Reaction bazlı Restriction Fragment length polimorfizm
tekniği ile tespit edildi. Restriksiyon enzimi olarak Bsm1 kullanıldı. Restriksiyon bölgesinin yokluğu "B",varlığı "b"
olarak ifade edildi. Serumda kalsiyum,fosfor, PTH düzeyleri ölçüldü.
Sonuçlar: Tip 2 diyabetik hastalar ve kontrollerde VDR BB,Bb,bb polimorfizm sıklıkları sıra ile %18, %53, %29 ,
ve %20,%60,%20 olup anlamlı darfk bulunamadı.
Serum kalsiyum, fosfor ve PTH düzeyleri diyabetik ve sağlıklı kişilerde farklı değildi. Kemik danistometri
ölçümleri lomber ve femur alanında her iki gurup arasında farklı izlenmedi. Tip 2 diyabetik gurubumuzda VDR Bsm
polimorfizminin kemik dansitesi üzerine etkisi olmadığı düşünülmektedir.
1