CEZZAR MUSTAFA ERSİN İLKÖĞRETİM OKULU

Madalyonun Diğer Yüzü
Şüphesiz atom parçalanırken bunun savaşlarda kullanılması, insanlarda tamiri
mümkün olmayan yaralar açması istenmedi.
Teknolojinin insan hayatına büyük kolaylıklar getirdiği göz ardı edilemez.
Televizyon, telefon, bilgisayar, internet… Bunların hepsi bize büyük kolaylıklar
sağlar. Koltuğumuza gömülmüş, çayımızı içerken hiçbir çaba harcamadan dünyada
olup biten her şeyi öğrenebiliyorsunuz. Ailemizi, arkadaşlarımızı mı özledik, telefon
edip seslerini duyuyor, kısmen de olsa özlemimizi giderebiliyoruz. Cep telefonundan
ya da internetten mesajlar, elektronik postalar gönderiyoruz. Alış-veriş merkezlerine
uğramadan ihtiyaçlarımızı giderebiliyoruz. Araştırmalarımız, ödevlerimiz için
kütüphanelere gidip kitap karıştırmamıza gerek kalmıyor.
Şimdi biraz da madalyonun diğer yüzünü görelim, yitirdiklerimizi…
Televizyonun eve girmesiyle aile bireyleri arasında iletişim kopmaya başladı. Eskiden
akşamları anılar, masallar anlatılırmış. Komşulara akşam oturmalarına gidilirmiş.
Şimdi ise bunların yerini diziler, filmler, eğlence programları aldı. Yani televizyon…
Telefonun kullanılmaya başlanması mektupların, kartların önemini yitirmesine
neden oldu. Hele elektronik posta kullanılmaya başlandığından beri posta kutularında
faturalardan başka bir şey göremez olduk. İnternette araştırma yapmaktan
kütüphaneleri, kitap kokusunu unutur olduk. İnternetle birlikte bilgisayardan
koparamadığımız bir kuşak yetişmeye başladı.
Sanal ortamda dürüstlüğüne, samimiyetine inanamadığımız insanlarla sohbet
etmeye başladık. Bir de internet aşkları var tabi. Bazen gazetelerde okuyorum:
“İnternette tanıdığım birine aşığım, çok iyi anlaşıyoruz, uyumluyuz.” diyorlar.
İnsanlara güvenmenin son derece güç olduğu bir zamanda hiç tanımadığınız,
davranışlarını gözlemleyemediğiniz birine aşık olmak mümkün mü? Sanal sohbetler
gerçek sohbetlerin yerini tutabilir mi?
Sokaklar oyun oynayan çocuklarını yitirdi. Sokakların yitirdiği çocukları alışveriş
merkezleri, televizyonlar, bilgisayarlar aldı. Oysaki oyunlarla paylaşmayı,
kazanmayı, kaybetmeyi öğreniyorduk.
Git gide insanların birbirinden kopması iletişimin, gerçek sevginin yerini bu
sanallığın alması ne kadar acı.
2005, İsmail COŞKUN
Türkçe Öğretmeni