lyasova tekliflere aç›k TADF, NBA y›ld›z› Mehmet ... - Belde Gazetesi

6
Yi¤it Y‹⁄‹T
Kültür savafllar›
Gülay GÖKTÜRK
fiehir Tiyatrolar›'nda ortaya ç›kan krizde hakl› olan taraf
besbelli.
Elbette bir tiyatroda repertuar seçimi ya da oyuncu seçimi
belediyecilerin de¤il, tiyatrocular›n iflidir.
Ama mesele bunu söylemekle bitmiyor. Bu krizin bugün
ç›kmad›¤›n›, Cumhuriyet tarihi boyunca yaflanan kronik bir
kriz oldu¤unu da görmek gerekiyor.
Kültür alan›nda ortaya ç›kan bu müdahaleci tavra bak›p,
AK Parti'nin art›k kültürel hegemonyas›n› kurma aflamas›na
geldi¤ini söyleyenler, gerçekte kültür hayat›m›z›n hep devletin
hegemonyas› alt›nda oldu¤unu; Türkiye'de devletin
kültüre bu tür müdahalelerinin ar›zi de¤il, esas oldu¤unu
görmezden geliyorlar.
Cumhuriyet ideolojisi, kültürü milleti millet yapan en
önemli araçlardan biri olarak gördü ve devlete kültürü belirleme
rolü biçti. Daha sonraki hiçbir parti de devletin bu
misyonunu sorgulamad›. Sadece, bu misyonu kendi ideolojisine,
siyasi çizgisine ve tandans›na göre yorumlad›.
Kültür politikas› kimi iktidarlar zaman›nda milliyetçili¤e
kayd›, kimi zaman Türk-‹slam sentezine; kimi zaman da
seçkinci-Bat›c› bir çizgiye... Kimi gelenekçili¤i, kimi yenilikçili¤i
savundu... Devlet iktidar›n› kullananlar, kendi meflreplerine
göre halk› kültürel anlamda biçimlendirdiler ve istisnas›z
bir biçimde hepsi de bu yapt›klar›n› "hak" gördüler.
Bugün AK Parti de ayn› fleyi yap›yor. Devletin baflka birçok
alan›nda paradigmal de¤ifliklikleri savunan bu partinin
de devletin kültür ve sanat›n patronu olmas› konusunda di-
¤erlerinden bir fark› yok.
Sanatç›lar›n maafll› memur olmas›n›; kültür ve sanat›n
atanm›fl müdürler ve memurlarla
yönetilmesini;
hangi filmin desteklenece¤ine,
hangi özel tiyatronun
ne kadar ödenek
alaca¤›na, kütüphanelere hangi kitab›n sat›n al›nmas› gerekti¤ine
devletin karar vermesini yad›rgam›yor. fiimdiye kadar
baflkalar›n›n karar verdi¤ini, flimdi karar verme s›ras›n›n
kendisine geldi¤ini düflünüyor ve bu "hakk›n›" kullan›yor.
Peki bu durum, AK Parti'yi akl›yor mu?
Elbette aklam›yor ama sanki böyle bir müdahale ilk defa
bafllar›na gelmifl gibi feveran edenlerin samimiyetsizli¤ini
de ortaya koymak gerekiyor.
Kültür, çat›flma zemini olmak zorunda m›?
Esas›nda AK Parti'nin uzunca bir süredir, kültür sanat politikas›
konusunda kendi elitlerinden gelen bir bask›y› hissetti¤ini
de görüyorduk. "Hükümet olsun, belediyeler olsun,
sanatsal etkinliklerde kendi kimliklerini temsil konumundan
uzak de¤iller mi? Buna ra¤men o çevrelere yaranabildiler
mi? Hükümetin kültür sanat vizyonunu sol gelenekten
bir bakana teslim etmesi ne kadar do¤rudur" türü sitemleri
okuyor, duyuyorduk.
Bu bak›fl aç›s› flimdiye kadarki bütün iktidarlara hakim oldu¤u
için Türkiye'de kültürel alan bir çat›flma zemini olmaktan
asla ç›kmad›. fiimdi baz›lar› as›l çat›flman›n yeni
bafllayaca¤›n›; AK Parti'yle en çetin hesaplaflman›n yaflam
kültürünü de kapsayan genifl bir kültürel alanda gerçekleflece¤ini
söylüyorlar.
Hakl› da olabilirler... Belki kültür bir kez daha -ve belki
de eskisinden daha fliddetli bir biçimde- k›ran k›rana bir savafl
alan›na dönebilir.
Oysa kültür, bir çat›flma zemini de¤il; buluflma ve birlikte
zenginleflme zemini de olabilirdi.
Ama bunun için devletin aradan çekilmesi, resmi kültür
politikalar›n›n ortadan kalkmas›, kültür ve sanat›n sivil toplumun
ifli oldu¤unun kabul edilmesi ve çeflitlili¤e ortam yarat›lmas›
gerekiyordu.
"S›ras› gelenin", "Ben hakk›m› kullanm›yorum; kültür ve
sanata patronluk etmeyi reddediyorum" diyerek hepimize
bir sürpriz yapmas› ne hofl olurdu!
Görünen o ki AK Parti'nin böyle radikal bir yenilikçili¤e
hiç niyeti yok. Bugün, 23 Nisan 2012
Tarhan ERDEM
Darbe davalar› üzerine notlar
Dört-befl y›ld›r toplum, ola¤an d›fl›
yarg›lamalarla bo¤ufluyor. Davalar eski
ayr›l›klar› birlefltirdi; yeni farkl›l›klar
yaratt›; siyasal hayat›n uza¤›nda kalanlar›
içine ald›.
Mafla oldu¤u belli olanlar›n davas›yla,
san›klar› aras›nda generallerin de
bulundu¤u dava birleflti. ‹ki yüzden
fazla san›kl› davada kimlik tespiti haftalar
ald›! Emekli ve muvazzaf orgeneraller,
yüzbafl› ve astsubaylar sivillerle
birlikte ‘Ergenekon’ davas›nda yarg›lan›rken
yeni davalar geldi: 12 Eylül
davas› bafllad›, 28 fiubat’›nki soruflturma
aflamas›ndayken emekli orgeneralle
yüzbafl›ya kadar inen emekli ve muvazzaf
askerler tutukland›.
‹flin asl› ‘memleket’
Ola¤an d›fl› olaylar, do¤al olarak ola-
¤an d›fl› davalar yaratm›flt›. Dava konular›,
üç befl kiflinin, bir iki aileye karfl›
fiilleri de¤il! Devletin, halk›n ve ülkenin
iflleri düflünülerek, bireylere karfl›
suçlar da ifllenmiflti ama iflin asl›nda
‘memleket’ vard›. San›klar aras›nda
flüphesiz kiflisel ç›kar sa¤lamak isteyenler
vard›r ama san›klar ‘endifle’yle
‘memleketin halini’ düflünmüfller, do¤-
Tarihî faktör
ru yöndekiler gibi yanl›fl karar verenler
de olmufltur!
Bu davalar›n, özelliklerine uygun
özel yarg›lama usulleri konulup uygulanamaz;
o takdirde ‘do¤al yarg›’ ilkesi,
bugünkünden daha vahim surette ihlal
edilmifl olur.
Bu durumun sak›ncas›z düzeltilmesi
olas› de¤ildir. Gerçekleflse de gerçekleflmeyip
düflünce
halinde kalsa da
darbe, büyük yaralar
açar; bizde
de açm›flt›r. Zaman
içinde azalt›labilir ancak zarars›z
darbe giriflimi ve düflüncesi olmaz.
Bugünkü gibi, davalar›n ve san›klar›n
say›s›n› ço¤altmak, dava süresini uzatmak
zarar› da ço¤alt›r. Birço¤unuzun
karfl› ç›kaca¤›n› bile bile yazaca¤›m:
Toplum zarar›n› azaltan yollardan biri;
yasan›n belirtilecek maddelerinde yaz›l›
fiillerin, befl alt› veya daha eski y›llardaki
faillerini affetmektir.
Zarar›n artt›r›lmas›n›n örne¤i ise
Meclis’in evvelki hafta ald›¤› karard›r.
Darbelerin, ‘tüm boyutlar› ile araflt›r›larak
al›nmas› gereken önlemlerin belirlenmesi
amac›yla’ Meclis araflt›rma-
Mehmet OCAKTAN
‹nternetin yayg›nlaflmas›yla birlikte
medya ve gazetecilik büyük bir
de¤iflim içerisine girdi. Eskiden gazeteci
olanlar ve gazeteci olmayanlar
aras›ndaki fark oldukça keskindi.
Oysa bugün sosyal medya araçlar› ve
bloglar ile birlikte gazetecilik kavram›n›n
s›n›rlar› da hayli geniflledi.
Arap Bahar›’n› ateflleyen en önemli
unsurlardan birisinin sosyal medya
oldu¤unu unutmayal›m.
Rekabetin seviyesi artt›. Sosyal
medya araçlar› ve mobil teknolojilerle
birlikte, geleneksel gazetecilik anlay›fllar›
art›k çok gerilerde kald›.
Gazetecilerin rakibi sadece di¤er gazetelerde
çal›flan gazeteciler de¤il,
ayn› zamanda kendi okurlar›d›r.
Yeni teknolojilerin gazetecili¤i
de¤ifltirdi¤i bir gerçek, ama bu gazetecili¤in
öldü¤ü anlam›na gelmiyor
elbette. Gazetecilik mesle¤i, dünyan›n
neresinde olursa olsun, geçerlili-
¤i olan en sayg›n ve bilinir mesleklerden
birisi olmaya devam edecek-
Ali BULAÇ
Mezhep çat›flmalar›nda rol
oynayan faktörlerden biri "aktüel
siyasî rekabet ve mücadeleler"
ise, di¤eri yine temelinde
siyaset ve iktidar mücadeleleri
olan "tarihî faktör"dür.
Garip gelse de, iki mezhep
müntesibi aras›nda var olan
rekabet ve mücadelenin gerisinde
ne Arap ve Farslar›n,
ne do¤rudan tarihî mezheplerin
ortaya ç›k›fl›nda rol oynayan
klasik dönem siyaset ve bu siyaseti
meflrulaflt›rma çerçeveleri
olarak teflekkül etmifl bulunan
kelamî, f›khî ve usulî ihtilaflar›n
rolü söz konusudur.
As›l ihtilaf do¤rudan iki Türk
hanedan› aras›nda hiç bitmeyen
siyasî mücadeleler, taht ve iktidar
kavgalar›d›r.
Tabii ki ilk dönemlerinden
beri Harici, fiii, Mürcie, Mu'tezile
ve Abbasilerin orta zamanlar›nda
çat› rolü oynayan Ehl-i
Sünnet f›rka ve mezhepleri olmufltur;
ama söz konusu f›rka
ve mezhepler aras›ndaki ihtilaf
uzun yüzy›llar a¤›rl›kl› olarak
Araplar aras›nda sürmüfltür. fiiili¤in
tarihî merkezi Irak'ta bile,
fiia'ya mensup insanlar göçebe
kabileler fleklinde uzun süre yaflad›ktan
sonra ancak 20. yüzy›l
bafllar›ndan itibaren yerleflik flehir
hayat›na geçmifllerdir. ‹ran
ise 16. yüzy›l›n bafllar›na kadar
Sünni'dir. Fetihten sonra ‹ran'a
hâkim olan Emeviler, Abbasiler,
Gazneliler ve Büyük Selçuklular
Sünni idi. Osmanl›
Sultan› Yavuz'la savafla tutuflan
fiah ‹smail bir Türkmen'dir,
Sünni ve Hanefi'dir, üstelik bir
tarikat›n fleyhidir; Hataî mahlas›yla
Türkçe fliirler yazm›flt›r.
Safevilerin fiiileflmesi siyasî
mücadeleye paralel sürmüfltür.
‹ki Türk hükümdar›n›n hedefi
cihan hâkimiyetidir, birbirlerine
ilettikleri mesaj fludur: Bu
dünya iki hükümdara az gelir.
Yani biri di¤erini sahneden silecektir.
Birinin Sünni di¤erinin
fiii olmas›, t›pk› geçmiflte oldu-
¤u gibi meflruiyet zemini bulma
çabas›ndan ibarettir. Rahmetli
Ali fieriati'nin dedi¤i gibi "Safevi
fiias›" ile "Ali'nin fiias›"
birbirinden farkl›d›r.
fiiili¤e ve bundan daha öte
Gulat f›rkalar›na karfl› Sünni
akide oluflturup ‹slam âleminin
liderli¤ini ele geçirme fikri Selçuklularda
bafllar. Bu Nizamiye
Medresesi'nin kurulufl amaçlar›ndan
biridir. Fatimilerin kurdu¤u
(972) Ezher'e muadil, Nizamiye
hem fiia'ya ve Gulat f›rkalar›na,
hem Yunan felsefesine
karfl› Sünni akideyi ö¤retecek
ve yayg›nlaflt›racakt›r.
Safevi Türk hanedan›n yine
Türk hanedan› olan Osmanl›'ya
karfl› ‹ran'› fiiilefltirmesi 16.
yüzy›l boyunca sürer, Safeviler
Arap yar›madas›, Irak ve Bilad›
fiam bölgelerinden en seçme
fiii ulemay› çok cazip flartlarda
‹ran'a celbeder, yüz sene içinde
‹ran'› fiiilefltirmeyi baflar›rlar.
s› aç›lmas›n›n, yarar getirmeyece¤inin
anlafl›lamam›fl olmas›na flafl›yorum!
Mutlak itaat ve inkâr
Yarg›lamalarda karfl›lafl›lan iki olay
bana ters geliyor: Biri hâkimlerin ve
savc›lar›n, askerlikte ast›n üstün emirlerine
mutlak itaat zorunlulu¤unu göz
önüne almamalar› ve di¤eri de generallerin
iktidar› devirme
isteklerini inkâr
etmeleridir.
‹lk konu, askerlikte
emirlere mutlak
itaattir. fiu ibareler, Türk Silahl› Kuvvetleri
‹ç Hizmet Yönetmeli¤i’nin
‘Esaslar’ bölümünün maddelerinden
al›nt›lard›r:
“Mesle¤in istedi¤i mutlak itaati her
‘ast’›n gönül iste¤i ile yapmas› flartt›r”,
“Ast; amirin her emrini bütün tahammül
kuvvetini sarf ederek istekle ve
tam zaman›nda yapmaya mecburdur”,
“Ast›n, ald›¤› bir emirden dolay› amirine
mütalaada bulunmas› katiyen yasakt›r”,
“Al›nan emir hiçbir kay›t ve
flarta ba¤lanmaks›z›n ve hiçbir düflünceye
kap›lmaks›z›n yap›lacakt›r”. 24
kez de¤iflti¤i halde, de¤iflmemifl bu hü-
24 Nisan 2012 Sal›
Manflet siparifli verecek baflka paflalar›n›z olmayacak
tir.
Yeni döneme Türk bas›n› aç›s›ndan
bakt›¤›m›zda, yeni teknolojiler,
araçsal anlamda bir de¤iflimle birlikte,
zihniyet anlam›nda da köklü bir
de¤iflimi zorunlu k›lmaktad›r.
‹letiflim teknolojilerinin s›n›rs›z
imkanlar sundu¤u “yeni Türkiye”de,
hala “vesayet” zihniyetine
ayarl› bir gazetecilik
anlay›fl›nda ›srar etmenin
ne tür bir “gericilik”
oldu¤unu, baz› kalemlerin
hala anlayamamas› do¤rusu
trajik bir durum.
28 fiubat yarg›lama süreci gösterdi
ki, geçmiflte adlar›n› darbelerin,
postmodern darbelerin günah defterlerine
yazd›ran baz› gazeteciler, önlerinde
geçmiflleriyle yüzleflip yeni
bir sayfa açma imkan› varken, hala
eski sab›ka kay›tlar›n›n etraf›nda dolanmalar›
do¤rusu büyük bir talihsizlik.
Oysa demokrasi d›fl›nda gidebile-
Böylelikle "Sünni Osmanl›"ya
karfl› "fiii Safevi" bloku oluflur;
her iki mezhep ‹slam içi oldu-
¤undan biri di¤erine sen "‹slam'›n
d›fl›ndas›n" diyemeyecektir.
1514 Çald›ran'dan
sonra savafllar sürse de,
1639'da Kasr-› fiirin
Antlaflmas›'yla istikrarl›
bir s›n›r çizilir. Bundan sonra
fiiilik ‹ran'da pekiflmekte, Osmanl›
da tarihî Türk hanedan›
rakibi Safevilere karfl› selefileri
Selçuklular gibi Sünnili¤e vurgu
yapmaktad›r. Bu "so¤uk
mezhep savafl›" 18. yüzy›la kadar
sürer. ‹ran Afganistan'la savaflta
iken Osmanl›lar ‹ran'a savafl
açar, Kirmanflah, Hoy ve
Kafkasya'y› topraklar›na kadar.
Safevilerin yerini alan yeni
Türk hanedan› olan Kaçarlar
yönetimindeki ‹ran karfl› sald›r›ya
geçer, bir ara ordular› Erzurum
ve Diyarbak›r'a kadar
gelir, sonunda 1746'da ‹kinci
Kasr-› fiirin anlaflmas› imzalan›r.
Bu arada Afflar Türk beyi
iken, ‹ran flah› taht›na oturan
basiret sahibi Nadir fiah, Osmanl›
sultan›na ve ulemas›na
Caferili¤i Sünnilik çat›s› alt›nda
"5. mezhep" olarak kabul etmeleri
karfl›l›¤›nda Osmanl› hâkimiyetine
ba¤lanmay› teklif
eder, Osmanl› yöneticileri tarihî
büyük f›rsat› heba ederek bu
teklifi reddeder.
Farslar›n ‹ran'a hâkim olmas›
ve fiiili¤i savunmas› 1924'ten
sonra, Pehlevi hanedan›yla bafllar.
Bugünse fiiilik ve Sünnilik
kümler karfl›s›nda, emirleri uygulayan
subaylar›n yarg›lamada ‘tan›k’ yerine
‘suçlu’ sandalyesinde oturmalar› aç›klanamaz.
Di¤er konu orgenerallerin uymad›¤›,
Roma hukukunun kurallar›ndan biridir:
“fierefli yaflamak, kimseye zarar
vermemek, herkese kendisinin olan›
vermek hukukun emridir”.
Üst subaylar, iddianameyi dinledikten
sonra, “Ben bu iddialar›n özündeki
görüfle sahiptim ya da sahibim; di¤er
yaz›lanlar teferruatt›r” diyerek savunmas›na
bafllamas› gerekirken iktidardan
rahats›zl›¤›n› ve bu rahats›zl›¤›n›n
sonucu baz› tertiplerin içinde bulundu-
¤unu saklam›fl olmas›n›, Roma hukuku
ilkesine ters görüyorum. Hiç de¤ilse bu
orgenerallerden birisi bu gerçe¤i söylemeliydi.
Beklentim buydu, flerefli davran›fl,
yak›flan› buydu! Bugün de ayn›n›
bekliyorum, geride b›rakt›klar›na,
her koflulda do¤ruyu söyleyerek örnek
olmak zorundad›rlar.
Yarg›lamada askerli¤in mutlak itaat
ilkesinin göz önüne al›nmamas› ve orgenerallerin
iktidar› de¤ifltirme isteklerini
inkâr etmeleri, ola¤an d›fl› davalar›
basitlefltirdi. Radikal, 23 Nisan 2012
cekleri bir baflka kap› yok. Ayr›ca
bundan sonra, onlara emeri-komuta
zinciri içinde talimatlar ve manflet sipariflleri
verecek “medya paflalar›” da
olmayacak. Yol yak›nken gazetelerin
de, gazetecilerin de demokratik hukuk
devleti kurallar›n›n geçerli oldu-
¤u “yeni Türkiye”ye göre hiza almas›nda
yarar var.
Bu cümleler, kesinlikle
insanlar› “hizaya
sokmak” gibi antidemokratik
bir okuma
içinde de¤erlendirilmemelidir. En
yal›n haliyle, gazeteciler dahil herkesin
demokrasi hizas›nda durmas› için
bir ça¤r›d›r o kadar.
Türkiye’de gazetecilik yapan herkesin
kavramas› gereken bir gerçek
var ki, art›k iletiflim teknolojilerinin
s›n›rs›z imkanlar sundu¤u bir dünyada
okurla rekabet etmenin tek yolu,
daha kaliteli bir haber ve daha fazla
demokrasidir.
Öncü gazete olman›n sorumlu-
BASIN KRİTİK
hem Araplar aras›, hem Türkler
aras› (Sünni Türkiye-fiii Azerbaycan
ve Irak Türkmenleri),
Farslar ve Türkler, hem Farslar
ve Araplar aras› siyasî çekiflme
ve mücadelelerin merkezine gelip
oturmufltur. Buna Sünnili¤in
ve fiiili¤in d›fl›ndaki Alevili¤i de
eklemek gerekir. Felaket, tarihte
lu¤u
Yeni Türkiye’nin öncü gazetesi
olan STAR, Türkiye’nin ar›nma süreçlerinin
önemli kilometre tafllar›ndan
birisi olan 28 fiubat yarg›lama
sürecindeki ilkeli gazetecilik ve tavizsiz
de¤iflimci tavr›yla, demokrasinin
hizas›nda durdu¤unu bir kere daha
göstermifltir.
28 fiubat soruflturmas›n›n bafllad›-
¤› ilk günden itibaren STAR gazetesinin
manfletleri ve yazarlar›n›n yorumlar›
dikkatle incelendi¤inde, öncü
gazete olman›n ne tür bir de¤er
ifade etti¤i daha iyi anlafl›lacakt›r.
‹flte o manfletlerden baz›lar›:
813 Nisan: 28 fiubat’a balans ayar›
814 Nisan: ‹rtica bürosunda 28
fiubat sorgusu
819 Nisan: Söz s›ras› onlarda
821 Nisan: Postmodern darbe
günlükleri
822 Nisan: Cad› av› olmas›n ama
sonuna kadar gidilsin. Star, 23 Nisan
2012
Mehmet BARLAS
oldu¤u gibi mezhepleri çat›flma
sebebi yapmakt›r.
Sorumuz fludur: Bugün biz de
"ak›ls›z ve muhteris atalar›m›z"
gibi tarihi tekerrür mü ettirece-
¤iz yoksa yeni bir birlik ruhuyla
tarihin onurlu özneleri mi olaca-
¤›z? Tercih bizim! Zaman, 23
Nisan 2012
"23 Nisan"› daha bilinçli kutlayabiliriz...
Adam›n biri Nasrettin Hoca'ya "Dünyan›n merkezi neresi"
diye sorunca Hoca "Efle¤imin sol arka aya¤›n›n bast›¤› nokta"
diye cevap vermifl. Bu cevab› gülerek karfl›layan muhatab›na da
"‹nanm›yorsan ölç" demifl ya...
"Benmerkezcilik" in anlat›m›na da örnek olabilir bu f›kra.
Bugün kurulufl y›ldönümünü kutlad›¤›m›z Türkiye Büyük
Millet Meclisi, bayraml›k anlat›mlara göre dünyada efli benzeri
olmayan bir ulusal serüvenin meyvesidir.
Tek örnek de¤il
Bu noktada dünyada tek ülke ve bir parlamento kuran tek
ulus olmad›¤›m›z› bilerek TBMM'nin önemini ve de¤erini anlatmaya
çal›flsak, çocuklar›m›zdaki tarih bilincinin daha berrak olmas›n›
sa¤layamaz m›y›z?
Mesela desek ki...
1'inci Dünya Savafl›'nda yenik tarafta olan bütün imparatorluklar,
Osmanl› ‹mparatorlu¤u gibi çöküp parçalanm›fllard›r ve
topraklar›nda Türkiye Cumhuriyeti gibi cumhuriyetler kurulmufltur.
Yenik imparatorlukbaflkentlerindekiparlamentolardan
baz›lar›,
t›pk› ‹stanbul'daki
Meclis-i Mebusan'›n
1920'de
Ankara'daki
TBMM'ye tafl›nd›¤› gibi, mesela Almanlar›n parlamentolar›
da 1919'da Berlin'den Thüringen eyaletindeki Weimar'a tafl›nm›flt›r.
Demokrasi flart
Sonuçta iki imparatorluk da cumhuriyet olmufllard›r.
Veya Türk tarihindeki ilk "Millet Meclisi" TBMM de¤ildir.
Cumhuriyetimiz tabii ki çok de¤erlidir.
Ama Cumhuriyet rejimi ve bunun yasama organ› olan
TBMM, tek bafllar›na "Milli irade"nin yönetime yans›mas›na
yetmez.
Cumhuriyet çok partili ve ço¤ulcu demokrasi ile taçland›r›ld›¤›
ölçüde halka mal olur.
Bu aç›dan mesela ‹ngiltere'deki krall›k, tek partili cumhuriyetten
daha anlaml›d›r.
‹ngiltere'deki Lordlar Kamaras›, ‹ngiliz demokrasisinde asla
bir siyaset üzerindeki "Vesayet organ›" de¤ildir.
Vesayet rejimi
Buna karfl› aristokrasinin olmad›¤› ve "S›n›fs›z ve kaynaflm›fl
bir millet" fleklinde tan›mlanan uluslar›n ise, atanm›fl bürokratik
oligarflilerin vesayeti alt›nda yaflad›klar› da kesindir.
Çocuklar›m›za anlatmam›z gereken bir baflka gerçek de, tarihin
devaml›l›k demek oldu¤udur.
Bu topraklarda var olmufl bütün uygarl›klar›n mirasç›s›y›z.
Ayasofya da, Süleymaniye de, bizim mirasç›s› oldu¤umuz
kültürlerin ürünleridir.
Osmanl›'da ve Cumhuriyet'te tan›k oldu¤umuz amans›z iktidar
kavgalar› Bizans'ta da vard›.
Yeni Ankara'y› kim kurdu?
Ve Ankara yoktan var edilmemifltir...
"Yeni Ankara"y› ise Osmanl›'n›n ‹stanbullular› kurmufltur.
Beraberlerinde Osmanl›'n›n ideolojik ve siyasal kavgalar›n›
da Ankara'ya tafl›m›fllard›r.
23 Nisan'› tabii ki kutlayaca¤›z.
Ama tarih bilinci daha olgun kuflaklar bu bayram› kutlad›klar›
zaman, kutlama daha anlaml› olmaz m›? Sabah, 23 Nisan 2012