Birnokta-72-ocak2008

Edriknî Yâ Binte Kevser*
l Aliye Akan
“Feryâd-› âh-› flehidân-› Kerbelâd›r Zeynep
S›ddîk-› Sadakât-u aflk-› muallâd›r Zeynep”
U. Onaran
Kad›n ve erkek diye yap›lan iki cins adland›rmas›n›n
d›fl›nda Kur’an’da bir de “rical” sözcü-
¤ü/kavram› vard›r. Rical; cinsiyetinin, benli¤inin,
tutkular›n›n, iyi ya da kötü beklenti ve umutlar›n›n
üstüne ç›karak “kemal” sürecinde olan kiflidir.
O, bir olgunlaflma evresinden sonra yaln›zca
görünürde erkek ya da kad›nd›r ama, gerçekte
bu ikisini aflan bütüncül bir olgunluk erkine sahiptir.
Tarihi yapanlar›n hangi medeniyet ve kültür
zemininde bulunurlarsa bulunsunlar “rical”
niteli¤ine sahip kifliler oldu¤u ortadad›r. “Üst insan”
“mükemmel insan” vs. övgüler, asl›nda
“Tanr› ahlak› ile ahlaklanm›fl” kiflilere övgüdür ve
onlar› aray›fl/özleyifltir. Çünkü, benli¤inden ve
çevresel koflullardan kaynaklanan güçsüz k›l›c›,
boyun e¤dirici ve küçültücü etkilerle parçalanan
insan, soyut olarak Tanr›, somut olarak da Tanr›’n›n
yak›nl›¤›yla güçlü k›ld›¤› istikrar ve denge
adas› insanlara yönelir, sever ve umut ba¤lar. ‹flte
bu ‘ba¤lanma’y› baflarabilenler, dünyada ve
ahirette, ba¤land›klar› ipin uzand›¤› sonsuzlukta
yollar›n› kaybetmeyip var›lacak olana varanlard›r.
Hz. Muhammed’in ve sevgili efli Hz. Hatice’nin
torunu, Peygamber’in yoldafl› ve gözbebe-
¤i Hz. Ali ve ‘O benim ruhumdur’ dedi¤i gözünün
nuru Cennet kad›nlar›n›n efendisi Hz. Fat›ma’n›n
k›z›, Rasul’ün buseleri ile büyüyen Hz.
Hasan ve Hz.Hüseyn’in kardefli, ‘iki kanat’la cennete
varan ve büyük Peygamber’in ‘Cafer’in gelifline
mi sevineyim, Hayber’in Fethine mi? Bilemedim.’
iltifat›na mazhar olan, Hz. Ali’nin kardefli
Cafer-i Tayyar’›n gelini olan Hz. Zeynep, bu sayd›¤›m›z
niteliklere sahip bir kifliliktir. Hz. Zeynep,
bu kutlu soya mensub olman›n getirdi¤i
kutlu s›nav› hakk›yla vermifl, Annesi Hz. Fat›ma
ve Annesinin Annesi Hz. Hatice gibi ‘rical’den
olanlar›n yan›nda yerini alm›flt›r.
Kavramlar›n ve konumlar›n karmakar›fl›k
edildi¤i, büyük sorumluluklar gerektiren makamlar›n
ehil olmayan insanlar taraf›ndan tutuldu¤u
bir zaman dilimi. Peygamberin getirdi¤i taptaze
ö¤reti, yolundan sapt›r›lmak tehlikesiyle karfl›
karfl›ya. Baflka seçenekleri kalmad›¤› için ‘Müslüman
oldum’ diyen ama, içlerindeki kini her gün
büyütüp intikam düflleri kuranlar, flimdi, maskelerinin
ard›nda k›l›çlar›n› kuflan›yorlar. Düflman
belirsiz. Ve kimse, belirsiz bir düflmanla savaflmaya
yanaflm›yor. Tamamen belli olan ‘dost’lar›n
yan›nda yöresinde ise çok ama çok az yi¤it var.
Do¤ru perdesinin ard›nda gizlenen ama asl›nda
kocaman bir yalan olanlar, varoluflun tek sebebi
ve tek hakikatinin emanetlerine, mirasç›lar›na
ak›l almad›k oyunlar ve sebeplerle sald›rd›lar.
Y›l Hicri 61.
Aylardan Muharrem...
Günlerden Cuma… Aflura.
Bir Yer: Kerbela
Bir Kad›n: Zeynep
F›rat’›n kenar›nda susuz, gönülleri yang›n yeri,
gözleri yafll› Peygamber torunlar›. “Onlar› sevin
ve itaat edin” denilen Ehl-i Beyt. Hz. Zeynep’in,
Dedesinin gülen yüzünü, Annesinin ötelere
aç›lan gözlerini, Babas›n›n gül ömrünü gören
gözleri flimdi, Rasul’ün evlatlar›n›n Kerbela
çölüne birer birer düflüflünü görüyordu. Önce
Hz. Hüseyn’in büyük o¤lu Ali Ekber… Sonra
kardeflleri, sonra o¤ullar›, sonra ye¤enleri…
tek… tek… “Tek bir Müslüman yok mu içinizde?”
diye feryad etse de, karfl›s›ndaki orduda
bunu duyabilecek bir kulak sahibi yoktu ne yaz›k…
Hz. Hüseyn’le omuz omuza k›yam eden
herkesin k›y›m›n› görüyordu… Bir yandan kuca-
¤›nda a¤layan çocuklar› teskin ediyor, bir yandan
da bu ac› sahnenin beklenen sonunu düflünüyor,
susuz diliyle beraber içi kavruluyordu Hz. Zeynep’in.
Burada flehid olmak yaz›l› de¤ildi onun kaderinde.
‹ki o¤lu da, day›lar›yla beraber flehid olmufltu.
Ama Hz. Zeynep’in feryad› sadece bu
olanlara de¤il, Dedesinin büyük miras›n›n böyle
hain ve sinsice ya¤malanmas›na ve bu beyinlere
B
‹
R
N
O
K
T
A
33
O
C
A
K
2
0
0
8