YAZAR OLACAK ÇOCUK

kenarına gidip nasıl göründüğüme bakmak istiyorum dedi.
Annesi:
-Acele etme yavrucuğum. Biraz çaba göstermen gerekiyor.
Sabırlı olmalı, paniğe kapılmamalısın. Yavru kelebek
sabırsızca bir an önce uçup göl kenarına gitmek istiyordu.
Kanatlarını çırpmaya çalışıyordu ama bir türlü başaramıyordu.
En sonunda pes eden yavru kelebek ağlamaya başladı
-Neden başaramıyorum anne? Galiba hiç uçamayacağım.
Annesi:
-Sabırlı olur ve çalışırsan kısa zamanda uçacaksın
yavrucuğum. Haydi tekrar deneyelim. En son kanatlarını
çırpmaya başarmış. Geriye bir tek uçmak kalmış. Ama bu
seferde uçamıyordu. Annesi:
-Hemen ümitsizliğe kapılma yavrucuğum, dedi . Haydi bir
daha dene. Küçük yavru annesinin söylediklerini dikkatle
dinledi. Biraz sonra bulunduğu yaprağın üzerinden yükseldi.
-Başardım anneciğim! Artık uçabiliyorum, dedi . Bir kaç kez
daha kanat çırptı. Fakat dengesini bulamayıp bir alttaki
yaprağın üzerine düştü.
- Öffffff hep düşüyorum, ne kadar zormuş. Anneciğim
sanırım yapamayacağım. Keşke tırtıl olarak kalsaydım hiç
zorlanmazdım demiş. Keşke senin gibi uçabilsem niye
uçamıyorum? Benim de kanatlarım var. Annesi yavrusunun
umutsuzluğa kapıldığını anladı.