Show publication content! - Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa - Poznań

Nowości Wydawnictwa WBPiCAK
„Pokarmy. Szkice o twórczości Eugeniusza Tkaczyszna-Dyckiego”, pod
red. Piotra Śliwińskiego, Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań 2012.
„Poezja Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego jest jednym z najgorętszych fenomenów artystycznych
dwudziestolecia. Składa się z wielu pierwiastków w stanie czystym, których definicje
wydają się nieomal spisane z encyklopedii egzystencjalnych i poetyckich doświadczeń, traumy,
obcości, upokorzenia, lęku, idiomu, sztuczności, granic języka. Złożone razem tworzą rzeczy
olśniewające i oślepiające, mroczne, przekorne, trudne do przeniknięcia, niewyczerpane. Zamieszczone
w tej książce szkice to świadectwa siły wiersza i mocy cierpliwej lektury”. (fragm.
wstępu Piotr Śliwiński)
Patronat:
Bronisław Świderski, „Kiedy mogę zabić? Dyskusje o kulturze i przemocy”,
pod red. Jerzego Borowczyka, Michała Larka, Wydawnictwo WBPi-
CAK, Poznań 2012.
„Jedno jest pewne: tożsamości pojedynczego obywatela Europy nie mogłaby ufundować bardziej
skomplikowana historia. Takie rzeczy zdarzają się raczej całym państwom, a i to nie w takim stopniu
naraz. Tymczasem Świderski już za kilka stron wypakuje z finezją nielegalny w każdym z jego krajów
bagaż doświadczeń, z którego ułoży się niezwykła, wielozakresowa wizja świata. Teksty zgromadzone
w tej książce powstawały przez wiele lat, ale wspólnym mianownikiem pozostaje dla nich emigracja i
kontrabanda światopoglądu, którą człowiek znienacka odkrywa, wwożąc ją do obcego kraju. Świderski
jako potrójny emigrant z tożsamości nie tylko nigdy nie odzyskał naiwnej pewności swojej lokalnej,
narodowej racji, ale i dopatrzył się u siebie wielu więcej podejrzanych obywatelstw, z których żadne nie
śmierdziało szwindlem bardziej niż bycie człowiekiem”. (ze wstępu Justyny Zimnej)
Adam Widemann, „Domy schadzek”, Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań
2012.
„W 2008 roku Adam Wiedemann odbierając Nagrodę Literacką Gdynia powiedział: Tak się po
prostu zastanawiam, czy trzeba być wybitnym poetą, żeby dostać nagrodę, czy też trzeba dostać
nagrodę, żeby zostać wybitnym poetą. Śmiało mógłbym teraz zadać podobne pytania w kontekście
niniejszego posłowia i – przyznaję – zadawałem je z każdą kolejną lekturą wierszy autora „Szamb na
pożegnanie” i z każdą zapisaną stroną. Zaraz jednak pojawiały się nowe pytania: czy rzecz, którą tutaj
piszę, mogłaby przeświadczyć o wybitności jego bohatera? czy „wybitność” nie jest równoznaczna
z „wybiciem”? i czyj profil miałbym wybijać? i na jakiej monecie? dlaczego ten wizerunek jawił mi się
zawsze już jako błędny i zawieszony w tęsknocie? czyżby błędność i nostalgia przedstawiały mi tę
poezję w jej niemożliwości? Wszystkie te pytania tłumaczą się same. Powiedziałem: kończę, wracam
do początku”. (Z posłowia Macieja Topolskiego)
Patronat:
Ilona Witkowska, „Splendida realta”, Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań
2012.
„Liryczne miniaturki. Zaskakujące skojarzenia. I wielogłosowość, urzekająca i niepokojąca,
jakby autorka potrzebowała tysiąca głosów, by wybrzmiał ten jeden. Czytajcie a znajdziecie coś
dla siebie”. (Edward Pasewicz)
Ilona Witkowska (ur. w 1987 r.), laureatka nagrody specjalnej jury w XVI OKP im. Jacka Bierezina.
Studiuje kulturoznawstwo. Mieszka we Wrocławiu.
Patronat: