26.10.2013 Views

T - Instytut Fizyki - Politechnika Częstochowska

T - Instytut Fizyki - Politechnika Częstochowska

T - Instytut Fizyki - Politechnika Częstochowska

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Ćwiczenie 6: Sprawdzanie prawa Stefana Boltzmanna<br />

Na podstawie przedstawionych wykresów można stwierdzić, że całkowita moc<br />

wypromieniowana (określona polem powierzchni pod krzywą ) gwałtownie wzrasta wraz<br />

z temperaturą. Według ustalonego doświadczalnie przez J. Stefana (1879 r.) a uzasadnionego<br />

następnie teoretycznie przez L.E.Boltzmanna (1884 r.) prawa:<br />

Całkowita energia promieniowania wysyłana przez jednostkę powierzchni ciała<br />

doskonale czarnego w jednostce czasu jest proporcjonalna do czwartej potęgi temperatury<br />

bezwzględnej.<br />

4<br />

E = σ T<br />

gdzie σ oznacza stałą Stefana – Boltzmanna, której wartość wyznaczona doświadczalnie<br />

−8<br />

σ = 5,<br />

669 ⋅10<br />

W·m -2 · K -4<br />

Należy również zauważyć, że charakterystyczną cechą krzywych zależności E ( λ , T )<br />

od λ jest istnienie maksimów natężenia promieniowania. Ze wzrostem temperatury maksima<br />

krzywych przesuwają się w stronę fal krótkich. Wien ustalił, że między długością fali λ max .<br />

dla której zdolność emisyjna ciała doskonale czarnego osiąga maksimum, a temperaturą<br />

bezwzględną T zachodzi następujący związek :<br />

-4-<br />

( 3 )<br />

λ ⋅T<br />

= b<br />

( 4 )<br />

max<br />

−3<br />

gdzie stała, wyznaczona doświadczalnie wynosi b = 2,<br />

898 ⋅10<br />

m · K<br />

Jest to tzw. prawo przesunięć Wiena.<br />

Wien wykazał, że jego prawo przesunięć wynika z praw termodynamiki. Znacznie<br />

trudniejsze okazało się znalezienie funkcji rozkładu widmowego promieniowania ciała<br />

doskonale czarnego. Rozwiązanie tego problemu wymagało metod wykraczających poza<br />

klasyczną teorię promieniowania cieplnego. Teoretyczną postać funkcji E ( λ, T ) - dokładnie<br />

odpowiadającą danym doświadczalnym uzyskał dopiero w r.1900 Max Planck. Jednakże,<br />

przy wyprowadzaniu wzoru Planck przyjął bardzo śmiałe na ówczesne czasy założenie, że<br />

promieniowanie nie odbywa się w sposób ciągły jak wynika z mechaniki klasycznej, lecz ma<br />

charakter kwantowy. Oznacza to, że promieniowanie jest wysyłane określonymi porcjamikwantami<br />

( fotonami ) o energii h ν , gdzie h oznacza nową podstawową stałą przyrody- stałą<br />

Plancka, której wartość liczbowa wynosi:<br />

−34<br />

h = 6,<br />

6244 ⋅10<br />

J · s<br />

Stała ta ma wymiar działania (energia razy czas – kwant działania )<br />

Wzór Plancka dający rozkład natężeń w widmie promieniowania ciała doskonale<br />

czarnego ma postać :<br />

2<br />

2π<br />

c h 1<br />

E(<br />

λ , T ) =<br />

( 5 )<br />

5 hc<br />

λ kλT<br />

e −1<br />

W powyższym wzorze c jest prędkością światła, a k -jest to stała Boltzmanna.<br />

Wartość całkowitej energii wypromieniowanej przez ciało doskonale czarne można<br />

wyznaczyć całkując funkcję Plancka (5) po całym przedziale długości fal :<br />

E<br />

∞ ∞ −5<br />

2<br />

( T ) = E(<br />

λ,<br />

T ) dλ<br />

= 2π<br />

hc dλ<br />

∫ ∫<br />

0 0<br />

e<br />

λ<br />

hc<br />

kλT<br />

−1

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!