Pobierz PDF - Tygodnik powiatowy

23 lipca 2008
6 kępno
Witali lato w Trzcinicy
Sobota i piękna pogoda a w Domu
Ludowym w Trzcinicy gwarno i wesoło.
To ludzie złotej jesieni spotkali
się latem dnia 19 lipca, by w gronie
przyjaciół witać lato. Na spotkaniu
przewodnicząca Agnieszka Dubiel
bardzo ciepło i serdecznie witała
zaproszonych gości z Oddziału Rejonowego
w Kępnie, władze gminne
i przedstawicieli organizacji. Swoją
obecnością spotkanie zaszczycili z
Oddziału Rejonowego Alina Szymańska,
Hildegarda Urbańska, Zenobia
Wróbel, z władz gminnych Romuald
Trzepizur, sołtys Krzysztof Ostrowski,
Donata Gawlik oraz media. Szczególnie
miło A. Dubiel powitała nowych
członków Teresę Borucką i Stefana
Żeleźniaka. W imieniu zaproszonych
gości życzenia wielu radości, zdrowia
i pogody ducha seniorom złożył R.
Trzepizur. Do życzeń dołączyła się
A. Szymańska przekazała również
wiele informacji na temat wczasów i
imprez organizowanych przez rejon
a najbliższa to spotkanie w „ Zielonej
Lagunie” w Ostrowie Wielkopolskim.
Wspaniały obiad, nieco później
kawa. Po obiedzie seniorzy ruszyli w
tany, bo melodie serwowane przez
Stanisława Parzybuta przywoływały
wspomnienia z dawnych lat i tak
pięknie zapraszały do tańca, że nie
sposób było tylko siedzieć patrzeć i
marzyć. Bardzo uroczyście wręczono
nowym członkom legitymacje. Seniorzy
jak zawsze pokazali, że lubią i
potrafią pięknie się bawić. Zabawa w
bardzo miłej atmosferze przy tryskajacych
humorach trwała do późnych
godzin wieczornych. Zatem nie liczmy
nikomu lat, bo życie jest piękne i
niech wiecznie trwa.
MaŁa
Wędrówki po powiecie kępińskim
Poznajemy naszą małą ojczyznę
Domasłów
Już w XII wieku cystersi otrzymali
dużą fundację w Lubiążu
i właśnie pierwsza historyczna
wzmianka o Domasłowie pochodzi
z 1281 roku jako włość
zakonu cystersów z Lubiąża.
Wieś w XIV stuleciu nosiła różne
nazwy: Domaszulawo, Domasłów.
Od połowy XVI wieku do
1676 roku Domasłów należał do
rodu Trzcińskich a następnie
kupił go Pozer i jego własnością
był do 1842 roku. Od tego czasu
majętność należała do Karla
Birona von Kurland, który nabył
ją za 110300 talarów. Po I
wojnie światowej majątek od Birona
von Kurlandzkiego dzierżawił
Kazimierz Sroka, wówczas
cała posiadłość liczyła 663 ha, z
czego 458 ha było ziemi uprawnej,
160 ha łąk i 45 ha nieużytków.
Natomiast po II wojnie
światowej posiadłość należała
do spółdzielni produkcyjnej.
W wyniku przemian 1956 roku
ziemię przejęli rolnicy, którzy
założyli własne gospodarstwa.
Wioska 19 stycznia 1920 roku
została przejęta przez władze
polskie i do dziś należy do gminy
Perzów. Sympatie polityczne
mieszkańców wioski Domasłów
na początku lat dwudziestych
XX wieku przedstawiały się następująco:
Data Lista nr 1
PSL „Piast”
W 1835 roku podczas wykopów
ziemnych w wiosce znaleziono
szkielet ludzki z nożem. Rok później
w tym samym miejscu natrafiono
na palenisko ze szkieletem,
w którym zachowały się zęby. Przy
głowie szkieletu stała urna, ozdobiona
rysunkiem. Urna wykonana
była z gliny i przy niej znaleziono
jeszcze dalsze dwie. Podobną urnę
z węglem i popiołem odnaleziono
w jednej z zagród podczas kopania
kopca pod ziemniaki w 1926 roku.
Funkcję sołtysa wioski pełnili:
1920 r. – Józef Mencel
1937 r. – Aleksy Rejch
1964 r. – Franciszek Kozan
2002 r. - Stanisław Gruszka
2005 r. – Czesław Skoczylas.
Domasłów w 1928 roku liczył
379 mieszkańców, w tym obszar
dworski zamieszkiwało 186 osób,
wszyscy byli narodowości polskiej,
katolików było 268, a ewangelików
111. w 2004 roku wioska liczyła 420
mieszkańców.
Kościół parafialny pod wezwaniem
św. Stanisława Biskupa pochodzi
z przed 1281 roku, bowiem
wtedy książę Henryk darował wieś
cystersom lubiąskim. Parafia ta w
1376 roku podlegała archiprezbiteratowi
sycowskiemu. W procesie
zleconym przez Sobór w Bazylei
odpowiadał na pytania konsystorza
poznańskiego w 1438 roku pleban
Domasłowski Jordan. Pytania zadawał
Jakub Zdziech, dzierżawca plebani
w Borkowie. Pod koniec XVI
wieku, kościół zajęli ewangelicy.
Powolna poprawa sytuacja katolików
rozpoczęła się po zawarciu pokoju
westfalskiego (1648) i wtedy
11 świątyń, między innymi w Domasłowie
zarządzanych dotąd przez
ewangelików zostało zwróconych
katolikom. Wobec oporów duchownych
– pastorów i patronów, kościoły
te dopiero w 1654 roku wróciły
do katolików. Na początku XVIII
wieku wzniesiono nowy kościół
pod wezwaniem Idziego Opata. W
1758 roku Domasłów przestał być
parafią a stał się cząstką parafii trębaczowskiej,
zaś od 1829 roku parafii
turkowskiej. Ks. kardynał August
Hlond, Prymas Polski dekretem z
10 stycznia 1929 roku odłączył od
parafii Turkowy wioski Domasłów,
Miechów, Koza Wielka i ustanowił
w Domasłowie samodzielną parafię
pod wezwaniem św. Idziego Opata.
W 1820 roku zbudowano kościół
murowany, kryty gontem, który w
1916 roku spłonął doszczętnie w
skutek uderzenia pioruna. Po pożarze
nabożeństwa odbywały się w sali
szkolnej. Nowy kościół murowany
wzniesiono w 1923 roku, a materiałów
budowlanych dostarczył patron
świątyni książę Gustaw Biron von
Kurland ze Sycowa. Kronika szkolna
podaje, że uroczystość Bożego
Ciała wypadła w 1925 roku bardzo
okazale „po wiekowej przerwie na
nowo procesja kroczyła nie wokół
kościoła lecz przez wieś. Naliczono
22 bramy triumfalne”.
Od 1 lipca 1990 roku proboszczem
parafii był ks. Paweł Jabłoński,
a od 01.07.2007 r. ks. Piotr
Szkudlarek.
Lista nr 2
PPS Socjaliści
Lista nr 7
Narodowy Związek
Robotniczy
Pierwszą szkołę w Domasłowie
wybudowano w 1787 roku z drzewa,
gliny i pokryto ją słomą. Już w
1836 roku wzniesiono szkołę murowaną
i do 1920 roku była to szkoła
ewangelicka a potem katolicka.
Dnia 2 lutego 1922 roku dzieci
szkolne przygotowały przedstawienie,
a dochód z niego przeznaczyły
na rzecz jeńców wojennych wracających
z niewoli bolszewickiej.
Pierwszym nauczycielem po powrocie
wioski do Polski był Albin
Hetner, pochodzący ze Śląska Cieszyńskiego,
po nim 1 marca 1923
roku obowiązki nauczyciela przejął
Antoni Gomoliński, dotychczasowy
nauczyciel w Krzyżownikach.
Wówczas do szkoły uczęszczało 91
dzieci. Dnia 28 marca 1925 roku
zawiązało się koło nauczycielskie.
W roku szkolnym 1926/1927 liczba
dzieci wynosiła 64, w tym 43 katolickich
i 21 ewangelickich. Zapis w
„Kronice szkolnej” podaje: „Dzieci
ewangelików władają bardzo słabo
językiem polskim, a to dla tego,
że w domu rodzinnym mówią tylko
po niemiecku i nabożeństwa w
zborach odbywają się tylko w języku
niemieckim. W dniu 3 maja
1927 roku odbyła się uroczystość
szkolna bez udziału publiczności,
z braku miejsca. Po uroczystości
szkolnej dzieci starsze wzięły
udział w pochodzie urządzonym
przez „Sokół”, który szedł do Miechowa”.
Majątek szkolny w dniu 10
września 1926 roku oszacowano na
kwotę 12000 zł. Na początku roku
szkolnego 1927/1928 stwierdzono,
że na ośmioro dzieci rozpoczynających
naukę czworo nie włada
językiem polskim, troje mówi w
języku polskim i niemieckim, a tylko
jedno dziecko włada językiem
polskim. Wówczas miejscowej radzie
szkolnej przewodniczył Kazimierz
Sroka, dzierżawca majątku.
Budynek szkolny nie odpowiadał
wymaganiom higieniczno-sanitarnym,
bo był bardzo wilgotny. Na
nauczyciela miejscowi mieszkańcy
mówili „szkólny”. W 2005 roku do
szkoły podstawowej uczęszczało
46 uczniów, a do przedszkola 16
przedszkolaków. Dzieci do szkoły
chodzą z Kozy Wielkiej, Słupi pod
Bralinem i Domasłowa. Dyrektorem
szkoły jest Aldona Szyszka.
Dnia 16 maja 1925 roku we wiosce
zawiązało się gniazdo Towarzystwa
Gimnastycznego „Sokół”,
jego pierwszym prezesem został
Antoni Gomoliński. Gniazdo to
brało udział 26 lutego 1928 roku w
zjeździe Rady Okręgu Kępińskiego.
Zaś w 1936 roku założono bibliotekę
Towarzystwa Czytelni Ludowych,
której bibliotekarką została
16-letnia Zofia Tuszyńska, a opiekunem
kierownik szkoły Giergiel.
W 2005 roku działały we wiosce
następujące organizacje:
Ochotnicza Straż Pożarna, której
prezesem był Czesław Skoczylas zaś
jednostka liczyła 28 czynnych druhów.
Koło Gospodyń Wiejskich z przewodniczącą
Krystyną Tęsiorowską.
Sejm 5.11.1922 13 0 71 21 47
Senat 12.11.1922 9 0 53 17 36
Lista nr 16
M n i e j s z o ś c i
Narodowościowe
Wybitniejsze osoby związane z Do-
Lista nr 8
Blok Narodowy
masłowem:
Antoni Pawelka (09.05.1890-
27.08.1980), pochodzący z Trębaczowa,
w latach II wojny światowej
był członkiem Armii Krajowej i
przodownikiem robotników leśnych
z gajówki Miechów, leśnictwa
Kuropka –Trębaczów.
Wraz z żoną Klarą (16.07.1894-
06.09.1976) podczas okupacji
hitlerowskiej ukrywali w swoim
mieszkaniu w leśniczówce Kuropka
proboszcza Trębaczowskiego
ks. Zbigniewa Wroniewicza
(18.07.1906-10.02.1974), pseudonim
„Paweł”, który był członkiem
Armii Krajowej.
Antoni Szyszka (01.01.1920-
06.10.1990), pochodzący z Wyszanowa,
żołnierz Września 1939
roku i kierownik szkoły podstawowej
w Domasłowie. Tytuł mgr
geografii otrzymał na Uniwersytecie
Wrocławskim w 1965 roku na
podstawie pracy „Powiat kępiński,
monografia geograficzna”. W latach
1981-1990 był wice prezesem
zarządu Oddziału PTTK w Kępnie.
Prowadził w Towarzystwie biuro
obsługi ruchu turystycznego. Od
2 lutego 1958 roku piastował mandat
radnego powiatowego z Domasłowa.
Jego uczeń z Wyszanowa Kazimierz
Żmidziński tak ocenił jego
jako pedagoga i kierownika szkoły
podstawowej w Wyszanowie: „Kierownik
Szyszka, był najwspanialszym
pedagogiem i wychowawcą
jakiego było mi danym poznać w
całym moim życiu”.
Oprac.H.Tyszkiewicz