[...] więcej - Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Barcin

akcyjnej pod nazwą Fabryka Wapna i Cementu Piechcin, Towarzystwo Akcyjne pod
Pakością przyczyniło się do ustabilizowania produkcji.
W tym czasie w Piechcinie rozkwita życie kulturalne. W 1923 roku powstaje
orkiestra dęta oraz druga zwana smyczkową. Powstaje chór mieszany, zespół teatralny.
Bardzo prężnie działa Gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. W tym czasie
powstaje pierwsza strzelnica. Jej lokalizacja to teren obecnej strzelnicy Piechcińskiego
Bractwa Kurkowego. Praktycznie można było strzelać z jednego stanowiska, za to
z odległości 200 m. Głośnym echem odbiły się uroczystości z dziesięcioleciem Sokoła
obchodzone w roku 1936, połączone ze zbiórką pieniędzy na FON.
Lata drugiej wojny światowej to ponownie maksymalne wyciskanie możliwości
produkcyjnych. Polacy pracują w systemie dwuzmianowym 12 godzin na dobę bez dni
wolnych. Do pracy do Niemiec okupanci wywożą stosunkowo niewielu mieszkańców
Piechcina, są oni potrzebni III Rzeszy tu na miejscu. Okupant nie oszczędza jednak
dzieci i młodzieży, są oni masowo wywożeni na roboty przymusowe.
Lata powojenne to także czarny okres w historii Piechcina i okolic. W pobliskich
Bielawach powstaje zakład karny dla osób represjonowanych. Trafiają tu osoby
niewygodne dla nowej władzy, członkowie AK, osoby niemogące zrealizować
kontyngentów. Dla tych osób ręczna praca w kamieniołomach i piecach Hoffmana do
wypału wapna była bardzo ciężka. Więzienie przeniesiono bliżej Piechcina. Od roku
1956 w więzieniu przebywają zwykli więźniowie skazani za przestępstwa pospolite.
Ostatecznie więzienie uległo likwidacji w roku 1963. Ostatnim komendantem więzienia
był Rozenberg, późniejszy major Rostocki szef zakładu karnego w Potulicach. Wiele
osób wiąże zakład karny z Piechcinem. Jednak w Piechcinie nigdy nie było zakładu
karnego, chociaż wielu skazanych pracowało w piechcińskich zakładach.
Przełomowym rokiem staje się rok 1956, zapada decyzja o pełnej mechanizacji
procesów wydobycia i przerobu wapieni. Pierwszy etap tej mechanizacji kończy się w
1962 roku. Rozbudowie podlega osiedle robotnicze. Piechcińskie osiedle przeżywa
jeszcze dwa etapy rozbudowy, ostatni to rok 1972.
Przypisy
1 O. Kolberg, Dzieła wszystkie, t IV Kujawy; cz. II, PWM 1979
2 B. Śliwiński, Urząd miejski w Inowrocławiu. Wydział kultury i oświaty, Inowrocław, 1993.
3 R. Kabaciński, Dzieje Pakości w czasach staropolskich do roku 1772, s. 48
9