Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535

©Kancelaria Sejmu s. 48/48
3. W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby
trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota
należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.
Art. 31.
1. Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota,
jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.
1a. W przypadkach, o których mowa w art. 12a ust. 4-6, podstawą opodatkowania
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest odpowiednio kwota, jaką nabywający
jest lub byłby obowiązany zapłacić.
2. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z
nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz
ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego
nabycia.
3. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29
ust. 4 stosuje się odpowiednio.
4. Jeżeli po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabywca otrzymuje
zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego,
z którego wysłano lub transportowano towary, podstawę opodatkowania
pomniejsza się o kwotę zwróconego podatku akcyzowego, przy czym podatnik
ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów, że otrzymał
zwrot podatku akcyzowego.
5. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art.
11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia,
koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy
ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 31a.
1. W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są
określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu
średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na
ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi
do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego
i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane
do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na
tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej
waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy
poprzedzający dzień wystawienia faktury.
3. W przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie z
przepisami celnymi.
2010-01-07