USTAWA z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe.

"3) Narodowemu Bankowi Polskiemu, w związku z wykonywaniem kontroli oraz
zbieraniem danych niezbędnych do sporządzania bilansu płatniczego oraz bilansów
należności i zobowiązań zagranicznych państwa, a także innym bankom
uprawnionym do pośredniczenia w dokonywaniu przez rezydentów przekazów
pieniężnych za granicę oraz rozliczeń w kraju z nierezydentami, w zakresie
określonym w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141,
poz. 1178)."
Art. 50. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83,
poz. 930, z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz.
1149 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 30:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W wypadku określonym w art. 99 § 1 i 2 orzeka się przepadek wartości
dewizowych oraz krajowych środków płatniczych, a także można orzec
przepadek innych przedmiotów wymienionych w art. 29 pkt 1-3.",
b) dodaje się § 4a w brzmieniu:
"§ 4a. W wypadku określonym w art. 106d orzeka się przepadek wartości
dewizowych, a także można orzec przepadek innych przedmiotów
wymienionych w art. 29 pkt 1-3.";
2) w art. 34 w § 2 wyrazy "art. 98 § 1 i 2" zastępuje się wyrazami "art. 99 § 1, art. 100 § 1,
art. 101 § 1, art. 102 § 1, art. 103 § 1, art. 104 § 1, art. 105 § 1, art. 106 § 1, art. 106a § 1,
art. 106b § 1, art. 106c § 1 oraz art. 106d";
3) w art. 38 w § 2 w pkt 2 wyrazy "art. 98 § 2" zastępuje się wyrazami "art. 99 § 1";
4) w art. 49 skreśla się § 4;
5) w art. 53 § 34 otrzymuje brzmienie:
"§ 34. Użyte w rozdziale 8 kodeksu określenia, a w szczególności: «rezydent»,
«nierezydent», «nierezydent z kraju trzeciego», «kraj», «kraje trzecie», «krajowe
środki płatnicze», «waluta polska», «wartości dewizowe», «zagraniczne środki
płatnicze», «waluty obce», «dewizy», «waluty wymienialne», «złoto
dewizowe», «platyna dewizowa», «obrót dewizowy», «obrót dewizowy z
zagranicą», «obrót wartościami dewizowymi w kraju», «działalność
kantorowa», «uprawniony bank», «zezwolenie dewizowe», mają znaczenie
nadane im w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141,
poz. 1178).";
6) rozdział 8 otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 8
Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko obrotowi dewizowemu
Art. 97. § 1. Kto wyłudza indywidualne zezwolenie dewizowe przez podstępne
wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do udzielania takich
zezwoleń,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia
wolności do roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto używa dokumentu uzyskanego w sposób
określony w § 1.
§ 3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w § 1 lub 2 jest
karalne.