VISUAL EMOTIONS

VISUAL 

EMOTIONS 

Νοέμβριος 2014 

Revue 1

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 

Η τρελή μου επιθυμία 32 

Το λευκοσέντονο μας 34 

Καλντέρα επιθυμίας 41 

Η ατάκα του έρωτα 42 

Αστερισμός της παρθένου 46 

Μόνο η σιωπή θα μείνει 51 

Τα μάτια σου 54 

Δικαίωμα αγάπης 58 

Η σιωπή Ι 71 

Η σιωπή ΙΙ 73 

Η σιωπή ΙΙΙ 75 

Η σιωπή IV 80 

Άδεια σιωπή 86 

Κανένας και τίποτα 88 

Πάντοτε, .. έτσι γίνεται 90 

Λέξη σιωπής 93 

Άδεια σιωπή 94 

Ζωή μου 114 

Το μικρό μας καλοκαιράκι 124

Ο λόφος του πόνου 130 

Αυτοεξορία 132 

Τι ονειρεύεσαι ; 134 

Ο αγέρας 136 

Υπάρχει και η ζωή μου 146 

Μίλα μου 150 

Σκιές & λόγια 153 

Η ιδέα του βορρά 157 

Έτσι απλά 158 

Όπου φυσάει ο άνεμος 162 

Το βιβλίο της γραμματικής 164 

Μικροί και μεγάλοι 166 

Δύστροπη συνάντηση 168 

Φθαρμένη λέξη 171 

Ο χωρισμός 174 

Αναμονή - Υπομονή 181 

Δάκρυ σιωπής 182 

Στο άπειρο μιας λέξης 191 

Καθάριες λέξεις 192 

Μόνο η σιωπή θα μείνει 199 

Η εξερευνήτρια 202 

Η νύχτα μιλάει για σένα 205 

Νυχτερινή ματιά 209 

Ακρη των λέξεων 220 

Μετανάστης στη καρδιά σου 223 

Ο ουρανός μου 244 

Γιατί όχι 249 

Μην αρνηθείς τον έρωτα 255 

Κάποτε 258 

Παράξενη γη, .. πατρίδα 266 

Είναι, .. 273 

Αν είναι όνειρο η ζωή 274 

Σ΄ακολουθώ 279 

Νύχτααπουσίας 280 

Η νύχτα, .. απέραντη θάλασσα 283 

Η ερωμένη 287 

Παρίσι - Νοέμβριος 2014

Οι ονειρικές ατμόσφαιρες του φωτογράφου 

Le Turk δεν χρειάζονται βιογραφίες, .. Μια 

βιογραφία του καλλιτέχνη θα ήταν άσκοπη. 

Το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο “ Ο Τούρκος” 

- Le Turk - γεννήθηκε μόνο του, .. ένα βράδυ, 

.. τυχαία, .. ακούγοντας στα ακουστικά πάρα 

πολύ δυνατά μουσική, την “Εισαγωγή Των 

Παθών κατά τον Άγιο Ιωάννη” του Μπαχ - 

Jean-Sébastien Bach. 

Εκτοτε δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να 

τον ωθεί να δημιουργήσει εκτός από αυτό 

το σημαντικό γεγονός, τίποτα, .. πέρα από 

αυτή την επιθυμία, από αυτό το χάσμα που 

δημιουργήθηκε μετά την ακρόαση των οκτώ 

λεπτών. 

Όλες οι εργασίες του είναι αφιερωμένες σε 

αυτό το γεγονός. Από τότε που αισθάνθηκε 

την πιο αυθεντική “εκπομπή”, την πιο πιστή 

όλων των Παθών, γεννήθηκε το πάθος του και 

απλώχερα μας το χαρίζει, ..

“ Ο Τούρκος “ είναι ένας 

πολυταλαντούχος φωτογράφος, 

σχεδιαστής, εφευρέτης, επιδέξιος 

επιδιορθωτής και μάστορας, λάτρης 

της μουσικής, .. μια ιδιοφυΐα, .. 

Μετά την αποφοίτηση του 

από την Σχολή Καλών Τεχνών 

του Πανεπιστημίου της Tours 

(μουσικολογία και αναπαράσταση), “ο 

Τούρκος” ξεκίνησε την καριέρα του ως 

καλλιτεχνικός διευθυντής του κέντρου 

Τέχνης - Centre d’Art, La Rue το 2007 

και αργότερα έγινε φωτογράφος στο 

πρακτορείο WM στο Παρίσι .

Έγινε γνωστός για το εξαιρετικά ιδιαίτερο 

στυλ στις φωτογραφίες του. 

“Ο Τούρκος” κέρδισε γρήγορα τη φήμη, 

του μαγευτικού καλλιτέχνη που χτίζει 

ντεκόρ με ατμόσφαιρες μαγευτικές, .. 

ονειρικές, .. και συνάμα συναρπαστικά 

πολύχρωμες. 

Κέρδισε το βραβείο Grand Prix Azart Photographie 

καθώς και το πρώτο βραβείο 

La Tribu des Artistes Chic Art Fair, το 

2011. 

“Ο Τούρκος” απλά δεν είναι μόνο 

ένας φωτογράφος,.. είναι κάτι πολύ 

περισσότερο από αυτό. Παρατηρώντας 

το έργο του, πολύ γρήγορα μπορείτε να 

διαπιστώσετε ό,τι η φωτογραφία δεν 

είναι η μόνη τέχνη που εμπλέκεται μέσα 

στις φωτογραφίες του. Η πολύχρωμη 

διακόσμηση και το στήσιμο των σκηνικών 

θυμίζουν τον κόσμο του θεάτρου.

Δημιουργεί τη καλλιτεχνική του σφραγίδα, 

τη μάρκα του, τοποθετώντας τη φωτογραφία 

μέσα σε θεατρικές ατμόσφαιρες με 

κωμικοτραγικές διακοσμήσεις. 

“Ο Τούρκος” είναι ένας μοναχικός 

καλλιτέχνης. Κάθε θεατρική ατμόσφαιρα 

στις φωτογραφίες του πρέπει να 

δημιουργηθεί με τα χέρια του. “Ο Τούρκος” 

λοιπόν είναι κάτι περισσότερο από έναν 

φωτογράφο. Είναι διακοσμητής, χτίστης, 

σκηνοθέτης, καλλιτέχνης, .. 

Η φωτογραφική τεχνική του χαρακτηρίζεται 

από τρία στοιχεία (την φαντασία, την 

τεχνική, την σκηνοθεσία και διακόσμηση), 

τα οποία ενωμένα μαζί, μας χαρίζουν ένα 

μοναδικό οπτικό θέαμα.

Δημιουργεί από το μηδέν με τα χέρια του, μια ψευδαίσθηση, 

μέσα από τη μαγεία του φωτογραφικού στούντιο. 

Αυτή η εγκάρσια τομή του καλλιτέχνη αψηφώντας τους 

αισθητικούς νόμους της “ομορφιάς”, του “ωραίου” και 

του “καλού” προκαλεί, .. σπρώχνοντας τα σύνορα της 

φαντασίας μας πέρα από τα συμβατικά κλισέ, ενάντια στα 

καλλιτεχνικά ρεύματα, .. αναστατώνει, .. εμπνέει, ..

Πίστευε στα όνειρα σου, .. 

είναι όλα δικά σου, ..

Η ΤΡΕΛΗ ΜΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, .. 

Χορεύει αργά, .. ρυθμικά, .. 

εκπλήσσοντας με όμορφα, 

μέσα της ρέει ένα μυστήριο, 

μιας πρώτης λέξης, 

που μοιραστήκαμε, 

οι δυo μας .. 

Εκείνη τη νύχτα, 

στον άνδρα που δεν κοιμήθηκε, 

η γυναίκα άφησε στους ώμους του, 

μια ρίγη από το μωβ λινό της, 

πάνω στις γάμπες του, 

μια βαθιά, .. απαλή επιθυμία, .. 

άγγιγμα από μαύρο μετάξι, .. 

Κρατιέται η ανάσα της μετέωρη, 

στα κλαδιά του ουρανού, 

όσο μπορεί να αντέξει, 

πριν πέσει να ζεσταθεί, 

στη φωτιά των φαντασμάτων, 

να ακούσει την μελωδία της, 

θρόισμα γυναικείας φυλλωσιάς, 

να εμποτιστεί, 

με το μελάνι της καρδιάς, 

να γράψει ιστορία.

ΤΟ ΛΕΥΚΟΣΕΝΤΟΝΟ ΜΑΣ 

Λευκοσέντονο τύλιγε τις απολαύσεις, 

ίδρωνε μέσα του η νυχτιά, 

όνειρο γινόταν οι αγγέλοι, 

έπαιζε κιθάρα η αστροφεγγιά, 

κι εσύ, .. 

χάϊδευες τα όμορφα μου στήθη, 

πνίχτηκες σε θάλασσα πλατιά .. 

Πάθος φλογερό, 

η γυμνή μας αλήθεια, 

κερδίζει στο παιγνίδι μια ζωή, 

ησύχασαν μέσα μας οι αγγέλοι, 

γεύθηκαν της αγκαλιάς μας μέλι, 

έγιναν γλυκιά ανάσα, 

ερωτική πνοή, 

κι΄ο ήλιος το πρωί, 

ερωτευμένος, .. 

γεύθηκε της αγάπης μας το φιλί, .. 

© Yannis Koukakis

ΚΑΛΝΤΕΡΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ 

Η επιθυμία σου, 

χάϊδευε τη σκιά σου, 

στη καλντέρα του στήθους σου, 

απόλαυση η έκρηξη, 

καυτό μάγμα χύθηκε, 

άφθονο, .. 

στη γη της επαγγελίας, 

κι΄ο έρωτας, .. 

φως μέσα στο σκοτάδι, 

σφράγισε το στόμα σου, 

μ΄ ένα φιλί αγάπης, .. 

© Yannis Koukakis

Η ΑΤΑΚΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ 

Σ΄ έχω μέσα στο κορμί, 

ανάσα της νύχτας, 

το φιλί, 

κάρβουνο αναμμένο, .. 

Σ΄ έχω στο δέρμα μου τατουάζ, 

κόκκινο με τουρκουάζ, 

φυλαχτό, 

ονειρεμένο, .. 

Έρωτας γλυκός πέφτει πάνω στη γη, 

άγριο θεριό μουγκρίζει στην ανατολή, 

σφίξε με αγάπη μου πολύ, 

μέχρι τη μικρούλα μας αυγή, 

μέθη η αγκαλιά σου, .. 

Τα δόντια μου μπήγω μέσα σου, 

αιμορραγεί η σάρκα σου, 

κουρσεύω τα όνειρα σου, .. 

Μήπως υπάρχει κάτι μετά, 

μια ζωή που παραμιλά, 

και βάφεις τα μαλλιά σου, .. ; 

Ποιός πιστεύει; 

στο τέλος μιας ζωής, 

στο θάνατο του σύμπαντος, 

όταν ο έρωτας προκαλεί, 

κάνει ατάκα δυνατή, 

όμορφη και ηδονική, 

επάνω στο κορμί σου, .. ; 

© Yannis Koukakis

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ 

Η φωνή σου σφεντόνα, 

κάρφωσε στα μάτια του αητού, 

τη γλυκιά επιθυμία, 

τα χέρια συμπληγάδες πέτρες, 

άνοιξαν γλυκά τα σκέλια σου στα δυό, 

η παρθενική σιωπή σου, 

μια ρανίδα αίματος - φωνής, 

η σιωπή μου απαλά σαν χάδι, 

σκέπασε τη σιωπή σου, 

η κραυγή σου άφωνη, 

ξέσκισε τα σωθικά μου, .. 

Πλέουμε μαζί στον ευτυχή ωκεανό της ηδονής, 

στη θάλασσα με τα πολλά αστέρια, 

τα σκέλια σου έγιναν κοράλλια ρόδινα, 

χαδοσμιλευμένα, .. αρμυρά , .. 

με τη ζεστή φωνή σου, 

γλυκόπιοτο το σ΄αγαπώ, .. 

βγήκε αθόρυβα, .. 

άκουσμα ηδονικό, 

κοχύλι στη καρδιά μας, ..

ΜΟΝΟ Η ΣΙΩΠΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, .. 

Αλήθεια, .. 

τι θα μείνει από την αγάπη μας, .. ; 

Μια ξεθωριασμένη καρτ ποστάλ, 

δυο κόκκοι άμμου από το πρώτο μας φιλί, 

δυο φτερά από σπασμένες φτερούγες, 

ο άνεμος ψηλά θα τα σηκώνει, 

το άδειο βλέμμα μας, 

θα τα βλέπει ν΄ ανεμίζουν, 

χωρίς να τα κοιτάει, .. 


τι θα μείνει από την αγάπη μας, ..; 

δυο βοτσαλάκια και το βερνίκι σου, 

τα ίχνη μας επάνω στην άμμο, 

η μικρή φωλίτσα μας, 

και τίποτα άλλο, 

μόνο εσύ κι΄εγώ, 

ο ορίζοντας και η θάλασσα, 

στη ίσαλο γραμμή, 

η θάλασσα θα σβήνει σιωπηλά, 

στη ίριδα των ματιών σου, .. 

κι ύστερα, .. ύστερα η σιωπή, .. 

θα΄ρθει να μας καλύψει, ..

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ 

Τα μάτια σου κράτησαν μέσα τους, 

καθαρά τα χρώματα της βροχής, 

τις ανταύγειες του ουράνιου τόξου, 

τα καπρίτσια του αλήτη άνεμου, 

τα δώρα του, .. 

στο πρώτο άγγιγμά του, 

το χάδι της πρώτης σταγόνας που έπεσε, 

στην απομάκρυνση του, .. 

Τα μάτια σου αγάπη μου, 

γίνονται λιμάνι, 

κι΄εγώ ευτυχισμένος ταξιδευτής, 

τη νύχτα ξεμπαρκάρω, 

γοητευμένος από το φως, 

που κρύβουν μέσα τους, 

κάτω από τα λευκά σεντόνια, .. 

© Yannis Koukakis

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΓΑΠΗΣ 

Ο θόρυβος από τα βήματα σου, 

το βαθύ φιλί στα χείλη μου, 

ελπίδας φωτιά ανάβουνε, 

στα όνειρα αγάπης, .. 

Αίμα ζεστό κι΄αν ήπιαμε, 

μαζί ξαπλώσαμε, 

εκεί που κοιμούνται τ΄άστρα, 

διεκδικώντας από το άπειρο, 

ένα μικρό, .. 

απειροελάχιστο, .. 

δικαίωμα αγάπης, .. 

© Yannis Koukakis

Λένε ό, τι υπάρχει η “βαριά σιωπή”, 

και πιστεύουν ό, τι διηγείται τα βάθη του πόνου μας, .. 

Λένε ό, τι υπάρχει η «μεγάλης διάρκειας σιωπή”, 

και πιστεύουν ό, τι διαρκεί τόσο πολύ, 

ώστε χάνει η ίδια το νόημα της, ..

Λένε ό, τι υπάρχει «η βαθιά σιωπή”, 

και πιστεύουν ό, τι μιλάει για τα φλύαρα, 

“κούφια και ρηχά” συναισθήματά μας, .. 

Λένε ό,τι υπάρχει ένας “ άγγελος σιωπηλός”, 

και πιστεύουν ό, τι εμφανίζεται, 

όταν η αγάπη πεθαίνει, ..

Λένε ό, τι υπάρχει ενός “λεπτού σιγή”, 

και πιστεύουν ό, τι μιλά για όσους υπομένουν, .. 

Λένε ό,τι υπάρχει κάπου μια “σιωπή αόρατη”, 

και πιστεύουν ό,τι όταν εμφανίζεται, 

τ΄αστέρια λάμπουν όλη την νύχτα, ..

Στη μάχη της σιωπής, 

απόδρασε η σκιά της ντροπής, 

ντύθηκε με νίκης φως, 

απαγγέλοντας με δύναμη, 

το μήνυμα αγάπης, .. 

τον έρωτα μην πυροβολείς, 

όταν ακούει στη σιωπή, 

το χτύπο της καρδιάς σου, …

Δεν υπάρχει τίποτα μέσα μου, 

παρά μόνο σιωπή και κενό, 

άδεια διαστήματα, 

γκρεμισμένης γέφυρας, 

ανάμεσα σε δύο λευκές λέξεις, .. 

Τι να κάνω, .. 

ακούγοντας την ανάσα μου, 

σε ένα χώρο γεμάτο σιωπή, 

αναπνέοντας, .. 

το κενό και τη διαφορά του, .. 

ΑΔΕΙΑ ΣΙΩΠΗ 

Δεν υπάρχει τίποτα μέσα μου, 

παρά μόνο σιωπή και κενό, 

να βάφουν παρέα σιωπηλά, 

το μαβί μου φόντο, .. 

Δεν μου μένει παρά, .. 

να στήσω γέφυρα, 

στο χώρο του ονείρου, 

να πάω να βρω, 

λίγο γλυκιά ζωή, .. 

ανάσα και πνοή, .. 

θαλπωρή, .. 

απέραντη αγάπη, .. 

© Yannis Koukakis

Κανείς δεν ακούει τίποτα, 

σκληρή η αδιαφορία, 

έγινε σταυρός μου, .. 

επιτρέψτε μου, 

να φορέσω υπομονετικά, 

το στεφάνι της σιωπής μου, .. 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, .. 

Μην μ΄ αποθαρρύνεται, 

καθένας με την ανάσα του, 

καθένας με το πάθος του, 

καθένας στον κήπο του, 

περιποιείται τα μαύρα του 

λουλούδια, .. 

Αφήστε με να σας δείξω, 

το πάθος της ζωής, 

στα μάτια της, 

στις πράξεις μου, .. 

Ω , . ναι, .. 

αφήστε με ήσυχο, .. 

© Yannis Koukakis

Η σιωπή είναι πάντα, 

ένα αλλού μακρινό, .. 

ένα τοπίο αδειανό, 

ανατολή νέου ορίζοντα, 

ένα αχυράκι που ψάχνεις να βρεις, 

μέσα σε τόσα λόγια, 

να γράφει μόνο του, 

στο κενό, .. 

στης υπομονής το μήλο, 

όλα τα θέλω και δεν θέλω σου, 

για να τα προσφέρεις, 

τρέμοντας, .. 

χωρίς να γελάς, 

με τα κλειστά σου μάτια, 

σ ΄αυτόν που μόνο ανήκουν, 

στη λευκή σελίδα του, 

στο άγγιγμα του χεριού του, 

στα ματοτσίνορα του αγέρα του, 

να τα θωρείς, 

να γράφουν σιωπηλά, 

μια όμορφη ιστορία, .. 

ΠΑΝΤΟΤΕ, .. ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, .. 

Μόνο στο βασίλειο της σιωπής, 

η αρμονία συναντά, 

την άπειρη αγάπη, .. 

© Yannis Koukakis

ΛΕΞΗ ΣΙΩΠΗΣ 

Λέξη ανείπωτη, 

λευκή, 

μοναχή, 

γυμνή, 

μέσα στη σιωπή, 

ατέλειωτα δροσερή, 

άλλοτε κρύα, 

σαν σταγόνα βροχής, 

άδεια χωρίς ουσία, 

χωρίς ύλη, 

κενή, 

μηδέν με τίποτα μαζί, 

χωρίς μάρτυρες, 

δισύλλαβους, 

τρισύλλαβους, 

χωρίς κανείς να την δει, 

απελπιστικά ανόητη, 

κρύβεται, 

πίσω στις κουρτίνες των βράχων, 

διαγραμμένη από τα κύματα, 

του νου και της καρδιάς, 

διεφθαρμένη από το χρόνο, 

προδομένη, 

μ΄ ανοιχτή ουλή, 

ερείπιο, 

ζωντανή νεκρή, 

περιφέρεται στο περιθώριο, 

της άγραφης σελίδας, 

θέλοντας κάτι να πει, 

ίσως να εξομολογηθεί, 

στο φως, 

στο τίποτα, 

στο άπειρο, 

με φωνούλα ντροπαλή, 

πως αγαπά ακόμη, .. 

© Yannis Koukakis

ΑΔΕΙΑ ΣΙΩΠΗ, .. ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, .. 

ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, .. 

Ανάμεσα σε δυό σώματα, 

ένα κενό σιωπής, 

άβυσσος, .. 

δίκαια διαρκεί, 

ο αιώνας του παγετώνα, .. 

Απουσία θερμότητας, .. 

απουσία θορύβου, .. 

απουσία χαδιού, .. 

απουσία φιλιού, .. 

Κάλεσμα για κατάδυση, 

χωρίς σκάφανδρο, 

με εντολή κάθετη, 

η ματιά αδειάζει, .. 

Η μοναξιά απλώνεται παντού, 

στην άβυσσο της ψυχής σου, .. 

© Yannis Koukakis 

Μοναξιά, .. κενό αθόρυβο, 

χώρος, .. χωρίς διαστάσεις, 

αστέρι, .. χωρίς φως, 

σιωπή, .. χωρίς φωνήεντα, 

στενωπή, .. που φέρει πιό κοντά, 

δυό σύνορα, ..

Ζύγισε τις πράξεις σου, 

εξύψωσε την ψυχή σου, 

πιο πάνω κι από τα σύννεφα, .. 

πιο πάνω από το μέσο όρο, .. 

άγγιξε την ανωτερότητα σου, ..

Ζήτησα από τη ζωή να μου πει πoιά είναι, .. 

να δω από μόνος μου, 

που κρύβει τα μυστικά της, .. 

ΖΩΗ ΜΟΥ 

Μήπως, .. 

στο πέταγμα μιας πεταλούδας, 

στην ομορφιά του ουρανού, 

στη σιλουέτα μιας γυναίκας, 

στα κύματα που ακολουθούν, 

της θάλασσας τη σκέψη, 

στο μακρινό ορίζοντα, 

εκεί που ξαπλώνει μονάχος του, 

ο βασιλιάς ήλιος, 

στη φωλίτσα του χελιδονιού, 

στα έγχρωμα γράμματα, 

μιας μονοσύλλαβης λέξης, .. 

Έψαξα παντού, 

μόνο όταν είδα το πρόσωπο, 

τα μάτια σου, 

και το γλυκό χαμόγελο σου, 

είδα τι κρύβει η ομορφιά της ζωής, 

με τη μελωδική σιωπή της, .. 

© Yannis Koukakis

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ 

Ένα κομμάτι καλοκαιράκι, 

θέλω να γευθώ μαζί σου, 

χέρι - χέρι να περπατάμε αγκαλιά, 

το σώμα να μας οδηγεί, 

στη μικρή φωλιά μας, 

ανίσχυρη η γλώσσα μας, 

να υποκύπτει στη ανυπομονησία, 

να γευθεί πρώτη αυτή, 

τη γεύση του γλυκού φιλιού, 

από πείσμα, 

η βεβαιότητα να σπάσει το ρολόι, 

η ώρα να παραιτηθεί, 

η απόσταση να μικρύνει, 

κι ο κόμπος στο μικρό σου το λαιμό, 

να λυθεί, 

το μυαλό σου να μην λογίζεται, 

τα χείλη σου να υποκύψουν, 

να δεχθούν τη λύτρωση, 

από τα γλυκά φιλιά μου, .. 

Ένα καλοκαιράκι μόνο αγκαλιά, 

θέλω να γευθώ μαζί σου, .. 

© Yannis Koukakis

Ο ΛΟΦΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ, .. 

Ξέρω ό,τι υπάρχει ένας λόφος, 

γυμνός σαν τον ώμο σου, 

που μαζεύει κυματιστά, 

το ρίγος του κορμιού σου, 

ένας λόφος, .. 

που με μαθαίνει να κοιτώ, 

στο βάθος της καρδιάς σου, 

ένας λόφος όπου πίσω του, 

γδύνεται κρυφά, 

ο ήλιος της επιθυμίας, 

ένας λόφος που αποκρυπτογραφεί, 

τα ίχνη από τα χείλη σου, 

στα δικά μου χείλη, .. 

ένας λόφος που οι καμπύλες του, 

γίναν σκιές στα στήθη σου, 

ένας λόφος που ζει, 

μονάχος του έρημος, .. 

γεμάτος χορτάρια πόνου, 

ένας λόφος όπου, 

της σιωπής μου ο άνεμος, 

σμίγει με τα δικά σου χείλη, 

σ΄ αυτό τον λόφο περπατώ, 

τον πόνο σου να πάρω, .. 

© Yannis Koukakis

ΑΥΤΟΕΞΟΡΙΑ 

Ω! Μα τί λες, .. 

θα ΄θελα άνεμος ευτυχίας, 

να ΄ρθει να φυσήξει στη καρδιά, 

γιατί στην απομόνωση, 

της μαύρης αυτοεξορίας, 

το χώμα της μοναξιάς, 

μπορεί να ΄ναι γόνιμο, .. 

ίσως και παραδεισένιο, .. 

μα δεν μπορεί να αντικαταστήσει ποτέ, 

το χώμα που τόσο αγαπήσαμε, 

της όμορφης πατρίδας, … 

© Yannis Koukakis

ΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ; 

Πίσω από τις λευκές κουρτίνες, 

τα κύματα της θάλασσας, 

παίζουν με τη σκιά σου, 

καινούργιες λέξεις ψάχνουν να βρουν, 

μικρά δρομάκια περπατούν, 

γιομάτα φως αγάπης, 

ελπίδες ολόγιομες ευτυχίας, 

την αγάπη μας, .. υμνούν, 

τον ήλιο μας, .. θαυμάζουν, .. 

Τι ονειρεύεσαι, .. ; 

Το πρώτο φιλί που θα μου δώσεις, .. ; 

Ονειροπόλα η εσωστρέφεια, 

στα άδυτα της ψυχής, 

ερωτική λιτανεία κάνει, .. 

Τι σκέφτεσαι, .. ; 

Ότι τα φιλιά έχουν δύναμη, 

τον θάνατο να ξυπνάνε, .. ; 

Τι ονειρεύεσαι, .. ; 

Το πρόσωπο σου φαίνεται γλυκό,.. 

μετέωρο, .. 

ανάμεσα σε δύο όνειρα, .. 

για σένα, .. 

και για εμένα, .. 

© Yannis Koukakis

Ο ΑΓΕΡΑΣ 

Ποιός ξέρει έλεγες, 

ποιός ξέρει τι είναι ελευθερία, .. 

Μόνο ο αγέρας σου έλεγα, 

μόνο αυτός είναι ακέραιος, 

κάνει ό,τι θέλει, .. 

Ο αγέρας όταν ξυπνάει το πρωί, 

χαϊδεύοντας τα στάρια στο χωράφι, 

έρχεται απαλά στο μάγουλο, 

να σε γλυκοφιλήσει, .. 

Ο αγέρας φύσηξε σήμερα, 

πήρε τα λόγια από το στόμα σου, 

τα΄κανε πουλιά, 

ελεύθερα να πετάξουν, ..

Ε, .. ναι, … 

μέσα σ’ όλα αυτά, .. 

υπάρχει κι’ η ζωή μου, 

αυγή σ΄ ένα θαμμένο δρόμο, 

πληγή διάφανη στο πέπλο του ανέμου, 

εξεγερμένη πραγματικότητα 

σε τραυματισμένες κτηνωδίες, 

απελπισία σ’ ένα αβέβαιο αύριο, 

ίσαλος γραμμή σε ημέρα παρακμής, 

ξύπνημα στις θαμπωμένες σελίδες, 

μαύρο βιβλίο με φύλλα λευκά περιστέρια, 

καρδιά που δεν χτυπά στην καταιγίδα, 

ανθισμένο λουλούδι με χίλια μαδημένα πέταλα, 

σκαρφαλωμένο στο κύλωμα των κυμάτων, 

γυναίκα πουλί που καταβροχθίζει τη σάρκα μου, 

όνειρα απραγματοποίητα στις παρθένες νύχτες μου, 

ναυάγιο μέσα σε αβέβαιο χρόνο, 

μυστήρια ναϊάδα στη μαύρη μου πισίνα, 

ε, .. ναι, .. 

υπάρχω κι΄εγώ, .. 

ο καθένας στο δρόμο του, .. 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ, .. 

© Yannis Koukakis

Φοβάμαι της σιωπής τα όνειρα, 

μάγισσας Κίρκης ξόρκια, 

ουρλιαχτό κραυγής στα μεσάνυχτα, 

πλαγιασμένο καράβι σε απύθμενα 

πελάγη. 

ΜΙΛΑ ΜΟΥ, .. 

Κάθε φορά που πνίγομαι, 

σφυρίζω το όνομα σου, 

σφυρίζω τα μεσάνυχτα, 

στην ανατολή του ήλιου, 

φωνάζω παντού αγάπη μου, 

παρακαλώντας το Θεό, 

ν΄ακούσω το όνομα σου. 

Αφέντρα μοίρα μου, 

σε παρακαλώ, 

μίλα μου, .. 

απόψε, .. 

μίλα, .. 

© Yannis Koukakis

ΣΚΙΕΣ & ΛΟΓΙΑ 

Οσοι προσπάθησαν να ανοίξουν, 

τη πόρτα της καρδιάς μου, 

τη φυλακή της σάρκας μου, 

δεν τα κατάφεραν, 

βρήκαν μια σκιά να τους κοιτάζει, .. 

Οσοι προσπάθησαν να μετρήσουν, 

το ύψος του λόγου μου, 

το βάθος της ματιάς μου, 

δεν κέρδισαν τίποτα, 

βρήκαν μια σκιά να τους κοιτάζει, .. 

Οσοι θέλησαν να προδώσουν, 

το σταυρό της πίστης μου, 

την αλήθεια της ζωής μου, 

δεν το πέτυχαν, 

το μετάνιωσαν, 

βρήκαν μπροστά τους μια σκιά, 

να τους κοιτάζει, .. 

γιατί, .. 

ο λόγος μου έχει ουσία, 

η σκιά του, .. παρουσία, .. 

© Yannis Koukakis

Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ 

Δεν έχω πει ούτε το ναι, 

δεν έχω πει ούτε το όχι, .. 

Ο βορράς σε μένα, 

δεν είναι παρά μια έμμονη ιδέα, 

αμετάβλητη, 

μια επιλογή ζωής, 

μια σταθερή πορεία, 

που είναι αδύνατο, 

για κάθε ψυχή, 

για κάθε σώμα, 

που την έχει δει μέσα μου, 

να μην ξεχάσει, 

τις βίαιες εκλάμψεις των ήλιων μου, 

τους διάφανους ουρανούς μου, 

στολίδια της συνείδησης, 

τη θλίψη της πονεμένης μάνας γης, 

τις πιο ελεύθερες υποσχέσεις, 

μετέωρες σαν σύννεφα ευτυχίας, 

χωρίς ηθικά βαρίδια, 

να κρέμονται στον λαιμό μου, 

τις πιο τρελές νύχτες μου, 

του έρωτα μου για σένα. 

© Yannis Koukakis

Έλεγες τότε μόνη σου, 

ότι όλα αυτά, 

ήταν απλά, 

απλοϊκά, .. 

μα υπέροχα ωραία, .. 

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ, .. 

Έλεγες ότι μια απλή ελπίδα, 

δεν οδηγεί σε τίποτα, 

ήσουν ενάντια στο τίποτα, 

έτσι απλά, .. έλεγες, .. 

Έλεγες και άλλες, 

απλές αλλόκοτες ασυναρτησίες, 

και εκεί που δεν περίμενες τίποτα, 

κανέναν στο καθόλου, 

χωρίς να χάνεις το χρόνο σου, 

χωρίς να μετανιώνεις, 

χωρίς να γευθούν πίκρα τα χείλη σου, 

ένιωσες τη μεγάλη χαρά, 

χωρίς αιτία, 

μια μεγάλη αληθινή χαρά, 

χωρίς ίχνος φαντασίας, 

και επιπλέον, 

μια ιδιαίτερη ανακούφιση, 

ό,τι όλα είναι τόσο απλά, .. 

σαν ένα απαλό χάδι του αγέρα, .. 

και είπες μέσα σου, 

ναι, .. 

γιατί όχι, .. 

© Yannis Koukakis

ΟΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ 

Αναρωτήθηκες ξαφνικά που πάει η ζωή, 

όταν εσύ τη χάσεις, .. 

την παίρνει ο άνεμος, 

την ξελογιάζει, 

σ΄ ένα ταξίδι μακρινό, 

που δεν έχει τέλος, .. 

Κι΄ αναρωτιέσαι πάλι που πάει ο άνεμος, 

όταν φυσάει δυνατά, .. 

ή αν το δάσος προστατεύει τα πουλιά, 

τα παιδιά από τους δράκους, .. 

κι΄ακολουθείς πιστά το φύσημα, 

τη τρελή σου επιθυμία, 

να ακολουθείς τα βήματα των άλλων, 

να είσαι συνέχεια In, 

μέσα σ’ αυτό τον κόσμο, 

να μεταμορφώσεις την ύπαρξη σου, 

ν΄ αλλοιωθείς, 

να γίνεσαι ξένη ανάμεσα σε τόσες άλλες, .. 

Τυχαία ανοίγει, 

ένα παραθύρι στον ουρανό, 

κι΄ ο αγέρας κλέβει το φεγγάρι, 

και τότε θυμήθηκες, 

ό,τι κάποτε είδες μες στον ύπνο σου, 

ό,τι δεν θ΄ αποκτήσεις ποτέ φτερά, 

δεν θα μπορέσεις ποτέ πια να πετάξεις, 

γι΄ αυτό ακολουθείς τον άνεμο, 

και χάνεις τη ζωή σου, .. 

© Yannis Koukakis

Απόψε άνοιξα το βιβλίο της γραμματικής, 

να μάθω να κλίνω το ρήμα αγαπώ, 

σε όλους τους χρόνους, .. 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ 

Πήγα στον παρατατικό, .. 

ονειρεύτηκα την γραμματική, 

με έγχρωμα φύλλα, 

στο μέλλον, .. 

να ΄ναι με ασπρόμαυρο εξώφυλλο, 

στον υπερσυντέλικο, .. 

ο ερωτισμός να΄ναι σε έξαρση, 

στον αόριστο, .. το ρήμα, 

να ρίχνει τυχαία μια ζαριά, 

ανάμεσα στα όμορφα σου στήθη, 

στο σώμα που γίνεται καμπύλη, 

ψάχνοντας να ρίξει άγκυρα, 

στον όμορφο ενεστώτα, .. 

να συνοδεύει τη σιωπή, 

μελωδικά τη δημιουργία, 

ξαφνικά να γίνεται όλο φως, 

να παίρνει σάρκα και ζωή, 

ν’ αγγίζει το απαγορευμένο όνειρο, 

και επιτακτικά, .. 

λόγω ανάγκης εσωτερικής, 

ανθρώπινου αυτοσεβασμού, 

κανόνα χωρίς εξαίρεση, 

να συμμορφωθεί το σ’ αγαπώ, 

με την ιδέα την ερωτική, 

να μείνει γυμνό, .. 

αληθινό, .. 

μπροστά στην ομορφιά σου, .. 

© Yannis Koukakis

ΜΙΚΡΟΙ & ΜΕΓΑΛΟΙ 

Kυρίαρχοι, .. 

ξυπνώντας κάθε πρωί, 

κατακτούσαν τα πάντα, 

έβγαιναν ήσυχα από το σπίτι, 

αθόρυβα αποχαιρετούσαν, 

τους δαίμονες της νύχτας, .. 

Μετά τη χειραψία και το φιλί, 

απομακρύνονταν από τη σκέψη μου, 

στο βάθος της μνήμης του δρόμου, .. 

μάθαιναν για τους θεούς, 

του έρωτα τη ζάλη, .. 

Μικροί κοιτάγανε, 

κάτω από το κρεββάτι, 

μετρούσαν τα προβατάκια, 

και μετά μαθαίνανε να απλώνουνε, 

στα χείλη τους επάνω, 

το φιλί του έρωτα, 

τη μέθη της αγάπης, .. 

Όταν μεγάλωσαν έγιναν τρανοί, 

έψαξαν να βρουν, 

τι τους έλειπε, 

τι ήθελαν να φτάσουν, 

οι σφραγίδες τους, 

επάνω στα λευκά σεντόνια, 

στις τέσσερεις γωνίες, 

άφηναν σημάδια στα κορμιά τους, .. 

Τώρα, .. 

που τα ΄μαθαν όλα, 

δεν κάνουν τίποτα άλλο, 

παρά εκκωφαντικά, .. 

όλη την νύχτα, 

μετρούνε τ΄ άστρα, .. 

© Yannis Koukakis

Η ιδιαίτερη συνάντηση, 

με κάποιον ιδιαίτερα δύστροπο χαρακτήρα, 

είναι σαν μια σερβιρισμένη κρύα σούπα, 

άγευστη, .. 

χωρίς μυρωδιές, 

να χαϊδεύουν τον ουρανίσκο, .. 

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΔΥΣΤΡΟΠΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 

Την μια ή την άλλη μέρα, 

ότι δεν μοιάζει με σένα, 

ότι δεν μοιάζει με τίποτα και κανέναν, 

αναπόφευκτα, 

φεύγει, 

κάνει απεργία πείνας, 

βουβό συλλαλητήριο, 

ξεκολλάει τα σίδερα, 

χάνεται γιατί δεν είναι δικό σου, .. 

Η παραμικρή γρατζουνιά φαίνεται, 

ότι δεν σβήνει, 

γιατί έγινε από δύστροπο μαχαίρι, 

που γλίστρησε δόλια μέσα σου, 

και έκοψε αργά τις φλέβες, 

της ιερής φιλίας, .. 

Αναγνωρίζεις τέτοια ιδιαίτερα πρόσωπα, 

όταν η σκιά τους τρέχει, 

πάντα, 

πιο μπροστά από σένα, .. 

© Yannis Koukakis

ΦΘΑΡΜΕΝΗ ΛΕΞΗ, .. 

Άδικος ο αγώνας της κατάκτησης, 

όταν αγαπάς και δεν αγαπιέσαι, .. 

Θα σ’αφήσω μόνη σου, .. 

παρέα με το ένστικτο της χαράς, 

να κλάψεις, .. 

να χορέψεις, .. 

σ’ ένα όνειρο κατακτητή, 

που κυριάρχισε, .. 

κυρίευσε, .. 

το νησί της ευτυχίας, 

γέμισε την ήπειρο, 

πλημμυρίζοντας με θάλασσα, 

τ’ ανοιχτά σου πόδια, .. 

Ζητιάνεψα, .. 

παρακάλεσα, .. 

έχασα την ταυτότητα, .. 

χωρίς ντροπή, 

ροκάνισα τα κόκκαλα, 

μιας άμοιρης, .. 

μοναδικής λέξης, 

που χάθηκε ανάμεσα, 

στο χαμόγελο μιας ματιάς, 

στη νεφέλη των αστέρων, 

στην άκρη των χειλιών σου, .. 

Ο,τι και να πεις, 

θα΄ναι μια λέξη άγευστη, 

που δεν ζημώθηκε ποτέ, 

με την αλμύρα αγάπης, .. 

© Yannis Koukakis

Σκιά υγρή πισώπλατα, 

γροικάει το δειλινό σου, 

το χωρισμό μας αστέρι μου, 

θέλησαν οι θεοί του Ολύμπου. 

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ 

Η θάλασσα σκίζεται στα δύο, 

τον εσπερινό για σένα, 

στη μια πλευρά της είμαι εγώ, 

ναυάγιο Οδυσσέα, 

στην άλλη πλευρά στέκεται, 

όρθια, .. μα σιωπηλά, 

ολόκληρη η κοινωνία, .. 

Η καρδιά, .. 

ωκεάνειος λυγμός, 

άφωνη κραυγή νυχτιάς, 

αφουγκράζεται τον πόνο της ψυχής σου, 

τα κατάφεραν, .. 

θεοί και δαίμονες, 

μας χώρισαν τούτο το καλοκαίρι, .. 

© Yannis Koukakis

ΑΝΑΜΟΝΗ - ΥΠΟΜΟΝΗ 

Αν η δίψα στην έρημο, 

είναι ανάγκη του κορμιού, 

αν η δίψα μου για σένα είναι τόλμη, 

ποιος άνεμος θα φέρει την αντοχή, 

ν΄ αντέξει η υπομονή, 

γλυκά την απουσία, .. ; 

Αν ο πόνος μου ανήκει στη φωτιά, 

οι βουβές κραυγές μου, 

δεν φτάνουν στην άλλη όχθη, 

αν η μανία του πάθους, 

καθρεπτίζει τα θέλω του πόθου μου, 

αν η σάρκα μου ανήκει στη καρδιά, 

αν η τρελή επιθυμία, 

διαβαίνει βουνά, 

παρέα με την εξάντλησή μου, 

τότε μόνο, .. 

η αναμονή σου ανήκει στη υπομονή, 

και η λαχτάρα σου, 

στην ερωτική δύναμη της γραφής μου, .. 

© Yannis Koukakis

ΔΑΚΡΥ ΣΙΩΠΗΣ 

Δάκρυ σιωπής, 

πίνεις και ζεις, 

στη γωνιά των δρόμων, 

ευτυχίας και μοναξιάς, 

αφουγκράζεσαι μόνη σου, 

τον πόνο της ζωής σου,.. 

Κατοικία σου μόνιμη, 

ο τρίτος όροφος, 

με τα κλειστά παντζούρια, 

εκεί μένεις βουβή, .. 

ανήμπορη, .. 

σαν μια μικρή γριούλα, 

κουφάρι ζωντανό, 

ανείπωτα τα λόγια σου, 

ανύπαρκτης ελπίδας, 

τα όνειρά σου, .. 

Μόλις πεθάνεις, .. 

όλα σβήνουνε, 

κανείς δεν θα θυμάται, 

το πόσο χαρούμενη ήσουνα, 

το πόσο γέλαγες στη ζωή, 

πόσες χαρές σκόρπισες, 

στις γειτονιές του κόσμου, .. 

Εκεί θα΄ ρθω να σε βρω, 

ψυχούλα μου, 

ν΄ακούσεις να σου λέω, 

ό, τι το νόημα της ζωής, 

είναι να μείνεις ακέραια, 

και ν΄ αγαπάς στ΄ αλήθεια, .. 

© Yannis Koukakis

ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΛΕΞΗΣ, .. 

Συζητώ μαζί σου, 

στο άπειρο μιας λέξης, 

στη μοιραία αστάθεια της, .. 

στην ευαίσθητη νότα της, .. 

Η μνήμη ξεπλένει, .. 

απαλά τη μουσική της, 

οι γκάμες της, .. 

καπρίτσιο νεανίδας, 

γεύση πικρόγλυκης άμμου, 

ερεθίζει τρυφερά, 

τη δίψα της ψυχής μου, .. 

Πάντα στον ίδιο βράχο, 

πάντα η ίδια θάλασσα, 

ξεσπάει με μανία, 

σπάζοντας στα κύματα, 

παράπονα, .. 

δάκρυα, .. 

χαρές, .. 

λυγμούς και πίκρες, .. 

Η φαντασία μου, .. 

διάφανο πέπλο, 

διαύγεια στη νύχτα, 

σκίζει την έκπληξη στα δυό, 

μες στη ρωγμή της πέτρας, .. 

Χρόνια τώρα περίμενα, 

η λέξη να γίνει έννοια, 

τα σύννεφα ν’αγγίξει, 

στο άπειρο να μεταμορφωθεί, 

να γίνεται αγάπη, .. 

© Yannis Koukakis

ΚΑΘΑΡΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ, .. 

Θα ΄θελες, .. 

ναι, .. 

θα ΄θελες ν’ ακούσεις, 

λέξεις μεγάλες, .. καθάριες, 

κουβέντες σταράτες, .. βαριές, .. 

οργωμένες με αξία, 

ζεμένες κολλητά στο άροτρο, 

μ΄ αξιοπρέπεια κι’ αλήθεια, 

να σ’ ελκύουν από μακριά, 

χαράσσοντας ορίζοντα, 

στη μοναχή καρδιά σου, .. 

Ρήματα δυνατά, .. 

βροντερά βουνά ομόφωνα, .. 

κλήσεις και άρθρα, 

να γεμίζουν με στάρια, 

τον ουρανό της γης σου, .. 

Προτάσεις σχετικές, 

μόνο με την ελευθερία, 

να εκπέμπουν από μόνες τους, 

αρμονική μελωδία, 

επί τόπου, .. 

εδώ και τώρα, .. 

αυτό να συμβεί, 

στο σημείο της μάχης της καθημερινής, 

μεταξύ έρωτα και θανάτου, 

αγάπης και διχόνοιας, 

τώρα εδώ, .. 

θέλεις να τις ακούσεις, .. 

να έρχονται γλυκά, 

μέσα σου, 

να σε μαγεύουν, .. 

© Yannis Koukakis

ΜΟΝΟ Η ΣΙΩΠΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, .. 


τι θα μείνει από την αγάπη μας, .. ; 

Μια ξεθωριασμένη καρτ ποστάλ, 

δυο κόκκοι άμμου από το πρώτο μας φιλί, 

δυο φτερά από σπασμένες φτερούγες, 

ο άνεμος ψηλά θα τα σηκώνει, 

το άδειο βλέμμα μας, 

θα τα βλέπει ν΄ ανεμίζουν, 

χωρίς να τα κοιτάει, .. 


τι θα μείνει από την αγάπη μας, ..; 

δυο βοτσαλάκια και το βερνίκι σου, 

τα ίχνη μας επάνω στην άμμο, 

η μικρή φωλίτσα μας, 

και τίποτα άλλο, 

μόνο εσύ κι΄εγώ, 

ο ορίζοντας και η θάλασσα, 

στη ίσαλο γραμμή, 

η θάλασσα θα σβήνει σιωπηλά, 

στη ίριδα των ματιών σου, .. 

κι ύστερα, .. 

ύστερα η σιωπή, .. 

θα΄ρθει να μας καλύψει, .. 

© Yannis Koukakis

Δεν είσαι επαναστατημένη, 

ούτε σοκαρισμένη, 

ούτε το πνεύμα σου αρνείται. 

να δεχθεί ωμά τη γυμνή αλήθεια, 


παιδούλα όταν ήσουνα, 

είχες κάνει παρέα τα όνειρα, 

μοναδικά σου παιγνίδια, 

για να φιλάς τη νύχτα σου, 

διάλεγες πρίγκιπες και πριγκίπισσες, 

εξερευνητές ονείρων, 

να κοιμόνται ήσυχα, 

στο βάθος των ματιών σου. 

Είσαι εκείνη που από τη φωνή της, 

βγήκε ένα μεγάλο λάθος, 

ένα ψέμα των παιδικών σου χρόνων, 

εκείνη που δεν άξιζε, 

να΄ναι αυτή που είναι, 

αλλά να΄ναι μόνο η απόλυτη αρχόντισσα, 

ανάμεσα στα δυο κενά, 

στη πραγματικότητα και στη φαντασία, 

αυτό ήταν για σένα η ζωή, 

Η ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΡΙΑ 

της νύχτας βασίλειο σου, 

το μαγικό σου όνειρο, 

το μυστικό χωρίς βάρος, 

χωρίς μέτρα και σταθμά, 

ελεύθερο να πετά, 

σε όλα τα μήκη και πλάτη. 

Oι νύχτες σου θα ΄ναι πάντοτε, 

πιο όμορφες απ΄ όλες τις ημέρες, .. 

© Yannis Koukakis

Η ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ 

μου φέρνει την εικόνα σου, 

αυτή της απουσίας, 

που στραγγαλίζει την κραυγή, 

μες στη σιωπηλή αλήθεια, .. 

Με βλέπει γυμνό και σκανδαλίζεται, 

που δεν αγκαλιάζω εσένα, 

ξαπλώνει νωχελικά, 

πάντα δίπλα μου, 

φάντασμα σκιάς στο όνειρο μου, .. 

Συχνά η νύχτα μου μιλάει για σένα, 

δεν μου απλώνει όνειρα, 

λευκά σατέν σεντόνια, 

γεμάτα γυναικεία αρώματα, 

διάφανα φιλιά και χάδια, 

μα, .. γυμνόστηθη, 

Μου λέει σύχνα, 

μουρμουροθαλασσωτά, 

να μην φοβάμαι τίποτα, 

πως θα’ρθει μια μέρα ο καιρός, 

που θ’ αγαπήσεις μόνο εμένα, 

όσο αγαπάς τα μάτια σου, 

στολίδια της καρδιάς σου, 

να σταματήσει η αυπνία του καιρού, 

να αισθανθώ την παρουσία σου, 

το γλυκοάγγιγμα σου, .. 

© Yannis Koukakis

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΜΑΤΙΑ 

Υπάρχει αυτή η νύχτα, 

όπου τ΄αστέρια, 

θα ΄θελαν να γίνουν ένα, 

να μοιάσουν τα όμορφα σου μάτια, .. 


όπου τα χείλη σου, 

θα ΄θελαν να γίνουν ένα, 

επάνω στα δικά μου, .. 


όπου η καρδιά σου, 

θα ΄θελε να γίνει ένα, 

με το χτυποκάρδι μου, 

στη μικρή φωλιά μας, .. 


που θα ΄θελε να επαναλαμβάνεται, 

μαζί σου κάθε νύχτα, .. 

© Yannis Koukakis

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ, .. 

Τι σκέφτεσαι ; 

Σκέφτομαι το πρώτο φιλί που θα σου δώσω, .. 

Οι νύχτες μου κύματα από καυτές λέξεις, 

σπάζουν βράχους υπομονής, 

τα χείλη μου ανοίγουν, 

μόνο για να πουν το όνομά σου, 

να φιλήσουν το στόμα σου, 

να ψάξουν τις άκρες του, 

σε κάθε σου λέξη, 

ν’ αδειάσουν, 

να κάψουν, 

να γίνουν ένα, 

να σωπάσουν μ΄ ένα σου φιλί, .. 

Πριγκίπισσα μαγικών λέξεων, 

φυλακή η ζωή μου χωρίς φιλί, 

κήπος χωρίς λουλούδια, 

ταξίδι χωρίς επιστροφή, 

στην έρημο των λέξεων, 

σωπαίνουν θλιμμένες υποσχέσεις, .. 

Αχ, .. να΄χω ένα σου φιλί, .. 

μονάχα ένα, … 

© Yannis Koukakis

Μετανάστης θα γίνω, 

την έρημο θα εγκαταλείψω, 

να ΄ρθω στη καρδιά σου, 

να μπω, 

να σε πλησιάσω μια μέρα, .. 

να σου πω το πόσο σ΄αγαπώ, .. 

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ 

Αναγνωρίζεις κάθε πόλη, 

από την αρμονία, 

που εκπέμπουν οι άνθρωποι της, .. 

τα κτίρια της, .. τα μουσεία της, 

οι γειτονιές της, .. τα σοκάκια της, .. 

όλα είναι ντεκόρ για να ζει, 

όμορφα μαζί σου η αγάπη, .. 

Πρέπει να κινηθώ, 

γρήγορα, .. με ρυθμό, .. 

τίποτα δεν είναι ποτέ ακατόρθωτο, 

νύχτες επιθυμίας, .. 

ευχές και μοιρολόγια, .. 

όλα θα σβήσουν στο τραμ της αγάπης, 

μαζί σου, .. 

ένα χτυποκάρδι, .. 

ένα φτερούγισμα ζωής, .. 

στη πόλη σου θα΄ ρθω μετανάστης, 

εσένα να αγαπήσω, .. 

© Yannis Koukakis

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΜΟΥ 

Μόνη, .. 

παρέα με τον ουρανό, 

τα πουλιά και τ’ αστέρια, .. 

Ο κόσμος πεθαίνει κάτω από τα βλέφαρα, 

στη θάλασσα των μαρτυρίων, 

μόνη μου με το θησαυρό μου αγκαλιά, 

τα μάτια μου λουσμένα στο φως του ήλιου, 

τη δίψα μου για έρωτα, 

το πόνο μου για γνώση, 

προχωρώ, .. 

μόνη απόψε έμεινα να κοιτώ, 

τον ουρανό παρέα με τ΄αστέρια, ..

Μια τελευταία ελπίδα, 

που την οδήγησε στο τίποτα, 

ενάντια στο κάτι, 

το είπε έτσι απλά, 

χάνοντας όλες τις πιθανότητες, 

να ζήσει μια ιστορία, .. 

ΓΙΑΤΙ ΌΧΙ, .. 

Είπε μέσα της, 

όλα αυτά θα ήταν θαυμάσια, 

αν, .. 

Με την πάροδο του χρόνου, 

δεν το μετανιώνει, 

δεν έχει πικραθεί, 

δεν έχει πλέον τον καιρό να το κάνει, 

νιώθει, 

μόνο μια υπέροχη χαρά, 

ό,τι όλα αυτά, 

ήταν μια απλή φαντασία, 

και ιδίως, .. 

μια εξιλέωση, 

μια λύτρωση, 

ένα εξαιρετικά όμορφο, 

γιατί όχι, .. 

© Yannis Koukakis

ΜΗΝ ΑΡΝΗΘΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ 

Απαγχονίστηκε ο οργασμός, 

έκλεισε ερμητικά την πόρτα, 

τα τικ τακ της μοναξιάς, 

τρέφουν γλυκιές ελπίδες, 

γυρνάνε στη ρότα της νυχτιάς, 

ψάχνουν για μια αγάπη, 

στα κόκκινα χείλη του έρωτα, 

ριγούν για το φιλί σου, 

κι ο έρωτας ατάραχος, 

χτυπάει αργά στο στήθος σου, 

τον χρόνο σου να πάρει, 

να σου προσφέρει μια ζωή, 

της νιότης σου τα κάλλη, .. 

© Yannis Koukakis

Κάποτε έψαχνα να σε βρω, 

στα βάθη της αβύσσου, 

στα όρια της μνήμης μου, 

ανάμεσα στα μυθικά ερείπια, 

και στη φαντασία, 

ανάμεσα στο παρόν, 

και στο παρελθόν, 

ανάμεσα στους χάρτες, 

και στα μαχαίρια, .. 

Ήσουν πάντα εκεί, .. 

πάντα με περίμενες, .. 

σαν σκιά που ξεθωριάζει αργά, .. 

μέρα με τη μέρα, .. 

προέκταση του κύματος, 

μιας απέραντης θάλασσας, 

στην άμμο της ερήμου, 

βασίλισσα στον νότο μου, 

στη τρυφερή καρδιά μου. 

ΚΑΠΟΤΕ, .. 

Τώρα είσαι αυτή, .. 

μια μόνιμη ιδέα, 

κατοικείς συνέχεια μέσα μου, 

είσαι μια πόρτα ανοιχτή, 

παράθυρο ορθάνοιχτα 

ανοιγμένο, 

στο όμορφο το τίποτα, 

στο απέραντο γαλάζιο, 

κοιτάζεις μέσα μου προσεκτικά, 

στα φύλλα της καρδιάς μου, .. 

Τώρα όμως, .. 

ό,τι και να κάνεις, 

ό,τι και να πεις, 

όπου και να πας, 

είσαι πάντα ΕΣΥ, 


τώρα είσαι μόνο δικιά μου, .. 

© Yannis Koukakis

Απόψε στο όνειρο μου, 

βρέθηκα σε μια χώρα παράξενη, 

τα όνειρα έκλεψαν, 

τους φτωχούς, 

κανείς δεν χαμογελούσε, .. 

οι νύχτες ήταν αλλόκοτες, 

δεν θέλαν να ξυπνήσουν, 

να δούνε την χρυσή αυγή, 

να τους γλυκοτραγουδάει, .. 

Όλα μουντά και σκούρα, 

βαμμένα έντονα, 

με μαύρα χρώματα, 

κατάντια, .. 

δυστυχία, 

κανείς δεν μίλαγε, .. 

κανένας δεν κοίταγε μπροστά, 

όλοι τους ζούσαν, 

μέσα σ’ένα άθλιο καβούκι, 

άστεγοι, 

ρακένδυτοι σαν λύκοι, 

έτοιμοι να κατασπαράξουν, 

ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΓΗ, .. ΠΑΤΡΙΔΑ, .. 

θλίψη και πόνος, 

φυσούσε από παντού, 

αγωνία ζωγραφισμένη στα 

πρόσωπα τους, .. 

Κανείς δεν νοιάστηκε, 

να με ρωτήσει, 

ποιός είμαι, 

τι θέλω, και τι κάνω, .. 

κανείς δεν με φιλοξένησε, 

στη φτωχική φωλιά του, 

τ’αστέρια έσβησαν μονομιάς, 

τα ρούφηξε όλα, 

αχόρταγα το χάος, 

μουντοί, 

γκρίζοι οι άνθρωποι τριγύριζαν 

στους δρόμους, .. 

δεν ξέρω αν θα μπορέσω πιά 

να ξαναδώ αυτή τη γη πατρίδα, .. 

© Yannis Koukakis

Nα ζεις μέσα σ’ένα όνειρο, .. 

όταν το πραγματοποιήσεις, .. 

αισθάνεσαι ευτυχία, ..

ΕΊΝΑΙ, .. 

Είναι ...... 

Απλώνεται σαν ηλιοπόταμο, 

ξαπλώνει στα ακρόνειρα, 

σεργιάνι στο απέραντο γαλάζιο, 

βασιλεύει, .. 

Χαράσσει με διάφανο μαχαίρι, 

στο μέτωπο, 

σημάδια αστροχαράς και γέλιου, 

χωρίς τίποτα να υπάρχει, 

βάζει στο στόμα σου, 

ένα σωρό γεύσεις, 

όμορφη ιστορία αγάπης, 

θυμάται τι σου έμεινε, 

τι κουβαλάς μαζί σου, 

από τα παιδικά σου χρόνια, .. 

Καρφώνει στο αλφάβητο φτερά, 

στο αμυγδαλάκι ζωγραφίζει, 

κύματα, .. χαιρετίσματα, .. 

και με μια καλαίσθητη κίνηση, 

ευγενικά σου μιλάει, .. 

Είναι το κατάρτι της νιότης, 

ιστιοφόρο ονείρων, 

δύναμη εφηβείας, 

που γλυκά γλιστράει, 

μέσα στα βράδυα σου, 

ξυλοκόπος δασών ευτυχίας, 

καίει γλυκά τα αισθήματα, 

σ’ολόκληρο το σώμα σου, 

την κόκκινη καρδιά σου, .. 

Είναι, .. 

είναι η αλήθεια, 

κι όλα τα άλλα, 

που έχεις μέσα σου, 

είναι ο έρωτας, 

είναι η άνοιξη, 

είναι, .. 

αυτό που μόνο του ξέρει τι είναι, .. 

Είναι, .. 

© Yannis Koukakis

Αν όνειρο είναι η ζωή, 

αξίζει να τυραννιέμαι, .. 

όταν μπορώ χωρίς τύψεις, 

συνέχεια μαζί της να μεθώ, 

μαζί της να ταξιδεύω, .. 

Ήσυχα να κοιμάμαι, 

στα σκαλοπάτια του σπιτιού, 

και το πρωί γλυκά πουλάκια να κελαηδούν, 

στο ανθοστολισμένο κήπο της καρδιάς μου, 

κι΄ εγώ να τα ρωτάω εκστατικά, 

ποια μέρα είναι σήμερα, 

και αυτά γλυκόλαλα, 

Άνοιξη να μου λένε, 

η εποχή που το γλυκοκελάηδημα, 

ζαλίζει τον ήλιο βασιλιά, 

και να ξυπνώ το απόγευμα, 

κι΄ο ήλιος καλοκαίρια στη καρδιά, 

με το άρμα του να φέρνει, .. 

να νιώθω ευτυχία ολημερίς, 

να τραγουδάω μέχρι αργά το βράδυ, 

κι όταν με νανουρίσουν τα τραγούδια μου, 

σιωπή θα ΄ρθει να τα σκεπάσει, .. 

ΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, .. 

ΝΑ ΜΗ ΣΙΩΠΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ, .. 

αλήθεια, .. 

τι όμορφο όνειρο είναι η ζωή, 

θέλω να ζήσω κι΄άλλο, .. 

© Yannis Koukakis

Σ΄ ΑΚΟΛΟΥΘΩ 

Η ανάμνηση σου, 

γλυκά νανουρίζει τη σκέψη μου, 

η εικόνα σου νεράιδα μου, 

με βυθίζει στο κόσμο του ονείρου, 

σ΄ ακολουθώ στο βάθος σου, 

σε γεύομαι για λίγες, 

σύντομες στιγμές, .. 

απολαμβάνω τη γλυκύτητα της ύπαρξης σου, 

που τόσο επιθυμώ, 

τόσο αγαπώ, 

γιατί μετά, .. 

το όνειρο αυτό, 

σβήνει, .. 

σιγά - σιγά, .. 

φεύγει μακριά, .. 

κι΄ εγώ, .. 

θέλοντας να σ΄ αγγίξω, 

τρέχω πάντα πίσω του, 

να προλάβω πριν φύγεις, .. 

© Yannis Koukakis

ΝΥΧΤΑ ΑΠΟΥΣΙΑΣ, .. 

Λικνίζοντας τα λόγια σου, 

στοιχειώνουν τα ανήσυχα μου βράδια, 

και εσύ, .. 

συνεχίζεις σιωπηλά, 

γλυκά να με μαγεύεις, .. 

Μα, .. 

κι αν ακόμη έφυγες, 

τόσο ζωντανός είναι ο πόθος μου, 

τόσο εκτυφλωτική η αγάπη, 

που το λευκό φεγγάρι ζαλίζεται, 

μπροστά στη ομορφιά σου, .. 

Τόσο χαμηλά πετούν τα λόγια σου, 

μαζί με τα φωτεινά αστέρια, 

κοκκινίζουν τις σκέψεις μου, 

απλώνουν στη σιλουέτα σου, 

το πάθος μου, 

στη νύχτα της ελπίδας, .. 

© Yannis Koukakis

Η ΝΥΧΤΑ, .. ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, .. 

Τα φωνήεντα σου, .. 

τραγούδια σειρήνας, 

εξωτικές νότες, .. 

αισθησιακής μουσικής, .. 

μεθώ στο άγγιγμά τους, .. 

χάνω τον ορίζοντα μου, .. 

Τα φωνήεντα σου, .. 

μαγεύτρες λέξεις, .. 

γόησσες, .. 

υποσχέσεις καρδιάς, 

μιας μακρινής πατρίδας, 

κάλεσμα ρομαντικού ταξιδιού, 

οδηγούν στα πόδια της αγάπης, 

περιμένοντας μια σφιχταγκαλιά, .. 

τ’ ακούω να γδύνονται μπροστά μου, .. 

Η νύχτα, .. 

απέραντη θάλασσα, .. 

θυμίζει την αρμυρή γεύση των χειλιών, 

τα χείλη που ονειρεύτηκα, 

πριν να σε γνωρίσω, .. 

© Yannis Koukakis

Η ΕΡΩΜΕΝΗ 

Η δίψα μας ήταν σύντομη, 

στη σκηνή που πέρασε, 

στη μάχη που δόθηκε σώμα με σώμα, 

Ανδρομάχη ήσουνα επάνω μου, 

μιας τελευταίας λέξης ονειροπόλας, .. 

Αντίλαλοι μακρινοί ηχούν, 

αστέρια ξεδιπλώνουν τ΄ αγγελικά φτερά τους, 

αδιάκοπη η κατάρρευση αξιών, 

ηθών αυτού του κόσμου, .. 

Εφήμερη απόλαυση νυκτός, 

έκσταση του νου στο πέρα δώθε, 

στη αναλαμπή της αστραπής, 

στη πρωινή αυγούλα, 

το απόλυτο κενό κοιτάει σταθερά, 

μέσα από τα κλειστά σου μάτια. 

Δυο κόσμοι, .. ένας προορισμός, 

δυο καράβια, .. χωρίς λιμάνι, 

η ερωμένη και ο αγαπημένος της, 

κόρη του ήλιου και της αυγής, 

γιος του ουρανού και της γης, 

αστέρια ζωντανά φιλήδονα, 

φυλακισμένα μες στης καρδιάς τη σάρκα, .. 

© Yannis Koukakis

Γιάννης Κουκάκης Κείμενα - Επιμέλεια

VISUAL EMOTIONS

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?