Αναρχισμός, ÎŸÏ Ï„Î¿Ï€Î¯ÎµÏ‚ και Φιλοσοφία της Î•ÎºÏ€Î±Î¯Î´ÎµÏ ÏƒÎ·Ï‚ - Indymedia

Με δεδομένο ότι η αυτονομία είναι κεντρική αξία για τους αναρχικούς 6 ,ορισμένοι επικριτές έχουν αμφισβητήσει το αν και κατά πόσο την υποστηρίζουν οικοινότητες που επιδιώκουν να δημιουργήσουν. Ο Taylor (1982) επιχειρηματολογείότι όπως οι ουτοπικές κοινωνίες είναι πάντα νησίδες μέσα στην κοινωνία, οι αξίες του«έξω» κόσμου θα είναι πάντα παρούσες ως πραγματικές επιλογές όπως και ηδυνατότητα εγκατάλειψης της κοινότητας – διασφαλίζοντας έτσι την αυτονομία τωνατόμων μέσα σε αυτή. Αν όμως η αναρχική επανάσταση είναι επιτυχής, η μελλοντικήκοινωνία θα αποτελείται από πολλές συνομοσπονδιακές κοινότητες. Συγκεκριμένεςκοινωνικές πρακτικές και τρόποι ζωής μπορεί να διαφέρουν από κοινότητα σεκοινότητα, αλλά καθώς όλες οι πρακτικές αναμένεται να εναρμονίζονται με τις αρχέςτης κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης, είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό το πώςμια κοινότητα μπορεί να παρουσιάσει μια εναλλακτική που δραστικά να εξάπτει τοενδιαφέρον σε ένα άτομο μιας άλλης κοινότητας. Φυσικά θα μπορούσε κανείς ναεπιχειρηματολογήσει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα πλουραλιστικό κράτοςδεν είναι γνήσια αυτόνομα επειδή οι επιλογές τους περιορίζονται από το περιβάλλοντους και την ανατροφή τους. Μια όμως περισσότερα υποσχόμενη γραμμήεπιχειρηματολογίας συνδέει τη συζήτηση αυτή με την ιδέα των συνθηκών τηςελευθερίας. Για αυτές τις αξίες που δημιουργούν μεγάλο βαθμό ομοιότητας μεταξύκοινοτήτων και μεταξύ μελών της ίδιας κοινότητας – δηλαδή τις αξίες τηςοικονομικής και κοινωνικής ισότητας – είναι αυτές οι ίδιες αξίες που συνιστούνπροαπαιτούμενα για τη δίκαιη άσκησης της ελευθερίας. Συνεπώς αν και μπορείκάποιος να επιχειρηματολογήσει ότι η αυτονομία ενός συγκεκριμένου ατόμου μπορείνα είναι περιορισμένη σε μια αναρχική κοινότητα, σε αντίθεση με το πλουραλιστικό,δημοκρατικό κράτος, η συνολική ελευθερία των μελών της κοινωνίας θα αναμενόταννα αυξηθεί. Και πράγματι, οι κοινωνικοί αναρχικοί επέμεναν στην άμεση βελτίωσητων υλικών συνθηκών της κοινωνίας ως μια ουσιαστική πτυχή κάθε επαναστατικούπλάνου.Έτσι αν και η αναρχική θεώρηση προσδίδει διαφορετικό βάρος στην έννοια τηςαυτονομίας από αυτή που βρίσκεται στη φιλελεύθερη περιγραφή, και οι δύοθεωρήσεις έχουν κοινές συγκεκριμένες υποθέσεις για την ανθρώπινη φύση, τοελλόγιμο και την πεποίθηση του Διαφωτισμού στην πρόοδο. Επιπρόσθετα, αυτή ηπεριγραφή, μαζί με τα ιστορικά τεκμήρια των αναρχικών εκπαιδευτικών πειραμάτων,καθιστά απόλυτα σαφές ότι οι αναρχικοί δεν είχαν τίποτα εναντίον της εκπαίδευσης,6 Ο Paul Wolff έχει επιχειρηματολογήσει, από μια νέο-καντιανή θεώρηση, ότι «δεν μπορεί να υπάρξειεπίλυση της διαπάλης μεταξύ της αυτονομίας του ατόμου και της εξουσίας του κράτους», και ότισυνεπώς «ο αναρχισμός είναι η μόνη πολιτική ιδεολογία που είναι σύμφωνη με την αρετή τηςαυτονομίας» (Wolff, 1976, σελ. 18). Φυσικά, για να αποδεχθούμε αυτό το επιχείρημα, πρέπει νααμφισβητήσουμε την ορθότητα της υπόθεσης ότι το φιλελεύθερο κράτος είναι ο καλύτερος κοινωνικόςπερίγυρος μέσα στον οποίο επιδιώκεται και προάγεται η φιλελεύθερη αξία της αυτονομίας. Για λόγουςχώρου, δεν μπορώ να πραγματευτώ αυτό το επιχείρημα και την κριτική του εδώ.