Skrypt - prof. T. Bednarczyka - SYFONY

1.6. Wykonawstwo syfonówBudowa syfonów z uwagi na głębokie ich położenie pod zwierciadłem wódgruntowych jest przedsięwzięciem trudnym i kosztownym. Budowa prowadzona jestw odwodnionym wykopie, umożliwiającym betonowanie przewodu lub wykonaniefundamentu, ułożenie i uszczelnienie elementów prefabrykowanych. Konieczne jest więcwykonanie grodź (ścianek szczelnych) i wgłębne odwodnienie. Przy przekraczaniu większychrzek trudności wykonawstwa poważnie wzrastają; budowa ze względu na długość przewodumusi być wykonywana etapami, ścianki szczelne ze względu na poziom wód w czasiewezbrań muszą być wysokie, a więc wymagają rozparcia, koszty odwodnienia rosną.Duże koszty i pracochłonność robót przygotowawczych skłaniają do szukania takichrozwiązań konstrukcyjnych i wykonawczych, które nie wymagałyby przy ich realizacjiprzełożenia cieku, budowy grodź i kosztownego odwadniania.Takie rozwiązania obecnie bardzo rozpowszechnione, polegają na wykonaniu wykopuw dnie istniejącego cieku i opuszczeniu w przygotowany podwodny rów przewodu uprzedniozamontowanego na brzegu.Ułożenie przewodu pod wodą może być wykonane przez przeciąganie go po dnie, lubzatapianie z prowizorycznych rusztowań. Stosuje się do tego celu także podpory pływające,albo zatapia swobodnie pływający rurociąg.Przy budowie syfonów przekraczających maże rzeki stosowane jest najczęściejprzeciąganie rurociągu.Ponieważ wykonany pod. wodą wykop nie może być przygotowany z takądokładnością jak suchy dół fundamentowy, a w czasie opuszczania rurociągu jest on poddanyobciążeniom, zastosowanie omawianego sposobu budowy wymaga użycia przewodówwiotkich, nie wrażliwych na znaczna deformacje. Wymaganiom tym odpowiadają przedewszystkim przewody stalowe, a także wykonywane ostatnio przewody z tworzyw sztucznych.Przewody żelbetowe są zbyt sztywne, aby posadawiać je na podłożu niegwarantującym ciągłego podparcia. Równocześnie połączenie tych przewodów uniemożliwiaprzyjęcie obciążeń -występujących w czasie zatapiania.Znane są różne sposoby układania przewodów stalowych pod wodą. W budownictwiewodno - melioracyjnym znalazły zastosowanie następujące metody:1. Opuszczanie przewodu z wykonanych uprzednio wzdłuż trasy syfonów pomostów.Wykonuje się na ogół dwa pomosty położone po obu stronach osi przewodu oparteo drewniane pale. Przewody zamontowane i pospawane na pomoście po ich obciążeniu wodąlub obciążnikami opuszcza się na linach. Opuszczanie przewodu obywa się w sposób pewnyi bezpieczny. Metoda ta ma pewne wady, do których należy zaliczyć: długi okres budowypomostów, w czasie którego istnieje niebezpieczeństwo zaniesienia przez rumowiskouprzednio wykonanego rowu. w dnie rzeki, stosunkowo duże koszty budowy pomostów.Z uwagi na powyższe wady sposób ten jest rzadko stosowany.2. Przeciąganie przewodu po spodzie wykopu w dnie rzeki.Przewód montowany jest na brzegu w przedłużeniu osi syfonu i następnie przeciąganylinę z drugiego brzegu. Przeciąganie odbywa się w wykopie wykonanym na przedłużeniusyfonu. W wykopie tym zależnie od wielkości syfonu umieszczony jest tor kolejkiwąskotorowej lub podpory rolkowe albo drewniane płozy. Urządzenia te mają za zadaniezmniejszenie oporów rucha i kierowanie przewodu do miejsca jego ułożenia. Po ułożeniuprzewodu na trakcie i przyczepieniu do niego liny, uprzednio przerzuconej przez rzekę naprzeciwny brzeg, następuje przeciąganie rurociągu. Rurociąg początkowo przesuwa się popłozach (ewentualnie rolkach, wózkach), a następnie pod dnie wykopu wodnego. Lina