Dr inż. Jan PajÄ k ”JAN PAJĄK W INTERNECIE” - Menu 1

1035-H1-(magnocraft pl.htm)liczbą pędników bocznych). Dlatego wszystkie wehikuły magnokrafto-podobne muszą byćskonstruowane w ten sposób że ich "współczynnik spłaszczenia" (K = D/H) jest równyjednej z liczb integer, tj. równy albo K=3, albo K=4, ..., albo K=10. To z kolei oznacza, żemoże istnieć 8 zasadniczych typów magnokraftu, dla których ich współczynnik "K"przyjmuje jedną z wartości pomiędzy K=3 do K=10. Oczywiście, również wszystkie innewymiary magnokraftu muszą wypełniać zbiór bardzo ścisłych równań. Dla przykładugabarytowa średnica zewnętrzna "D" tego wehikułu opisana jest równaniem (G16): D =0.5486*2**K metrów (tj. "D" jest równe kosmicznej jednostce długości wynoszącej Cc =0.5486 metra, pomnożonej przez "2" do potęgi "K"). Oto wykaz owych równań, razem zgraficzną interpretacją wymiarów które są w nich używane:Rys. G18 z [1/5]: Zestawienie najważniejszych równań jakie wyrażają związkimatematyczne pomiędzy istotnymi wymiarami i parametrami konstrukcyjnymi opisującymipowłokę magnokraftu. Wymiary wehikułu występujące w tych równaniach na powyższymrysunku zinterpretowano na zarysie magnokraftu typu K10. Interpretacja tych samychsymboli dla magnokraftów innych typów pokazana też została na rysunkach G15, G20 iG38 monografii [1/5]. Oznaczenia: "H" jest wysokością gabarytową magnokraftu (odpodstawy do wierzchołka); "D" jest średnicą gabarytową magnokraftu (średnica tawyrażona jest przez równanie (G16): D=0.5486*2**K, stąd dla pokazanego tutajmagnokraftu typu K10 wynosi ona D=561.76 metrów); "DM" i "DS" są średnicamizewnętrznymi kulistych obudów jakie utrzymują pędnik główny i pędniki boczne; "K"reprezentuje współczynnik konstrukcyjny zwany "Krotność" który w kolejnych typachmagnokraftu przyjmuje wartości "integer" rozciągające się od K=3 do K=10 (dla wehikułutypu K10 współczynnik ten przyjmuje wartość K = 10); "n" reprezentuje liczbę pędnikówbocznych (w magnokrafcie typu K10 liczba ta wynosi n = 36).#E4. Jak identyfikować typ magnokraftu:Ponieważ konstrukcja kolejnych typów magnokraftu musi wypełniać serię bardzościsłych równań wyszczególnionych w punkcie #E3, typy te mogą być bardzo łatwoidentyfikowane przez postronnego obserwatora. Oto wykaz głównych metodidentyfikowania typu zaobserwowanego wehikułu magnokrafto-podobnego:Rys. G20 z [1/5]: Zestawienie łatwych w użyciu metod identifikowania typu magnokraftupoprzez wyznaczenie jego współczynnika typu "K". Ponieważ wszystkie szczegółytechniczne danego magnokraftu wynikają z owego współczynnika typu "K", stąd znajomośćtego współczynnika umożliwia albo odczytanie pozostałych wymiarów i parametrów tegowehikułu z tablicy G1 w [1/5] albo tez ich wyliczenie z odpowiednich równań zestawionychna rysunku G18.#1. Metoda polegająca na znalezieniu proporcji wymiarów gabarytowych danegostatku. Umożliwia ona bezpośrednie wyznaczenie wartości współczynnika "K" poprzezzmierzenie pozornej wysokości gabarytowej "H" danego wehikułu (podstawa dowierzchołka) i następne odliczenie ile razy wysokość ta mieści się w gabarytowej średnicy"D" tego magnokraftu (wynik podziału K=D/H reprezentuje wartość "K" która musi przyjąćjedną z następujących liczb typu "integer": K=3, K=4, K=5, K=6, K=7, K=8, K=9, lub K=10).W przykładzie pokazanym na tym rysunku wysokość pozorna "H" zawarta jest trzy razy wpozornej średnicy "D" wehikułu, stąd zilustrowany magnokraft jest typu K3 (tj. jegowspółczynnik typu jest równy K=3).#2. Metoda polegająca na policzeniu ilości "n" pędników bocznych. Współczynnik"K" jest potem wyznaczany z następującego równania (G9): K=1+n/4 (patrz też równaniaG2 i G6 oraz rysunek G28 w [1/5]).#3. Metoda polegająca na policzeniu ilości lamp systemu "SUB". Współczynnik"K" jest potem wyznaczany z następującego równania: K=(SUB)/2 + 1.#4. Metoda polegająca na policzeniu liczby "f" fal magnetycznych. Współczynnik