03.06.2016 Views

tskmev-dergi-sayi-34-ku

tskmev-dergi-sayi-34-ku

tskmev-dergi-sayi-34-ku

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

SÖYLEŞİ | EBRU ŞAHİN<br />

Ebru Şahin:<br />

“Mehmetçik Vakfı<br />

ikinci ailem”<br />

Hayata cıvıl cıvıl gözlerle bakan bir genç kız o…<br />

Naif duruşuna karşın yaşama en sağlam yerlerinden<br />

tutunmayı bilmiş, akademik kariyerinde Türkiye’nin en iyi<br />

üniversitelerinden birinde öğrenim görmeyi başarmış bir<br />

şehit kızı. Kendisinden bir buçuk yaş küçük kız kardeşi de<br />

ablasının yolundan gidiyor. Şehit Muammer Şahin’in kızı<br />

Ebru Şahin, hayata bakışını, kariyer planlarını ve Mehmetçik<br />

Vakfı hakkındaki düşüncelerini bizlerle paylaştı.<br />

“1995 yılında Sivas’ın Suşehri ilçesinde dünyaya geldim.<br />

Benden bir buçuk yaş küçük kız kardeşim var. Babam,<br />

Muammer Şahin, ben iki yaşındayken 1997 yılında Şırnak’ta<br />

şehit olmuş. Babamın şehit olmasından yaklaşık bir yıl<br />

sonra annem, daha iyi bir eğitim almamız için İstanbul’a<br />

taşınma kararı almış. Çocukluğumuzun neredeyse tamamı<br />

İstanbul’da geçti. Burada büyüdük ve eğitimimizi burada<br />

aldık. Şu an ikimiz de İstanbul’da üniversite eğitimimizi<br />

tamamlıyoruz. Ben Koç Üniversitesinde İşletme Bölümünde<br />

burslu olarak o<strong>ku</strong>yorum. Kardeşim, Merve Şahin ise Doğuş<br />

Üniversitesinde Turizm ve Otel İşletmeciliği Bölümünde<br />

o<strong>ku</strong>yor.<br />

Şehit çocuğu olarak büyümenin kelimelerle anlatılacak bir<br />

şey olduğunu düşünmüyorum. Bunu ancak benim gibi babasız<br />

büyümüş şehit çocukları anlar. Aslında şehit çocuğu olmak iki<br />

zıt duyguyu aynı anda hissetmek belki de... Bir yandan gurur<br />

duyuyorum bir yandan hüzün...<br />

Şehit çocuğu olmak Türk bayrağı dikili bir<br />

mezara “baba” demektir<br />

Ben babamı çok küçük yaşta kaybettim, neredeyse<br />

onunla ilgili hiçbir şey hatırlamıyorum. Babamı resimlerden<br />

ve başkalarının hatıralarından tanıdım. Çoğu şehit çocuğu<br />

aynı şeyi hissediyordur herhalde? Varlığını bilmediğimiz, hiç<br />

tanımadığımız bir kişinin nasıl olur da yokluğu bu kadar acı ve<br />

özlem hissettirir? Normal bir insan için ‘baba’ demek sıradan bir<br />

şeydir, önemi yoktur. Ama bir şehit çocuğu için ‘baba’ demek<br />

geceleri rüyasında görmek için dua ettiği kişidir, bir kereliğine bile<br />

olsa yüzünü görmek, sesini duymak istediğidir. Bir şehit çocuğu<br />

olmak, başında Türk bayrağı dikili bir mezara ‘baba’ demektir.<br />

Herkesin ortak söylediği şey babamın çok dürüst ve saygılı<br />

olması... Bu bana bir kez daha onun kızı olma gururu veriyor.<br />

4 Mehmetçik Vakfı Dergisi

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!