poa260

Στο πρώτο, δασωμένο, τμήμα της διαδρομής.
Μιλούσα, τελειώνοντας το παρθενικό μου
άρθρο στο φιλόξενο αυτό περιοδικό
(Φυσιολατρικοί Ορίζοντες τ. 247), για τα
Άγραφα «τα οποία είναι ατέλειωτα και είναι πάντα
εκεί». Από τότε κύλησε νερό πολύ στου Χρόνου το
αυλάκι, πολλές εξορμήσεις και... κάμποσα άρθρα
(ποιος να το φανταζόταν!). Κι η συγκυρία το έφερε,
ώστε το τωρινό –ενδέκατο– κείμενό μου να το
γεμίσω ξανά μ’ ένα «Φλιτζάνι» από τ’ αγαπημένα
μου βουνά, λογοπαίζοντας με την ανάβαση στην
ομώνυμη αγραφιώτικη κορφή.
Πρωί πρωί λοιπόν του Σαββάτου 28/9/13 αναχωρούμε
18 άτομα απ’ το Πεδίον του Άρεως για
το Ανθηρό (όπως και τότε) Καρδίτσας (733μ.),
όπου συναντιόμαστε με τον Θωμά και τον Πάνο
τού εκεί ορειβατικού. Μετά το αναγκαίο καφεδάκι
στο καφενείο της πλατείας (όπου δίνουμε και την
παραγγελία για το γεύμα της επομένης) ξεκινάμε,
κατά τις 13:00, ν’ ανεβαίνουμε τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο
πάνω απ’ το χωριό, κάτω από έναν
γλυκό φθινοπωριάτικο ουρανό. Γρήγορα μπαίνουμε
σε μονοπάτι σε κατάφυτη πλαγιά από βελανιδιές. Η
εύθυμη παρεΐστικη διάθεση που κυριαρχεί κάνει κάπως
πιο υποφερτή την ανηφοριά, μα και το σκηνικό
του δάσους είναι καταπληκτικό, με τις ηλιαχτίδες να
Κουβεντούλα στην πλατεία του Ανθηρού. Μορφή σκαμμένη απ’ τα χρόνια και τα χιόνια ολόκληρης ζωής.
48