Saga_IR_503545

More documents

Recommendations

Info

Heil öld til heilla - <strong>Saga</strong> ÍR í 100 ár Knattspyrna for manns stóli haustið 1930 lagði hann til, að stofnuð yrði knatt spyrnu deild innan félags ins vorið eftir. Farið skyldi rólega í sakirnar og eingöngu byrjað með flokk ungra drengja. Var sú tillaga hans samþykkt á stjórnarfundi 23. október 1930 en síðan segir ekki meir af því máli. Virðist raunar ekkert hafa gerst í því fyrr en Haraldur Johannessen beitir sér fyrir deildarstofnun rúmum átta árum seinna. Í millitíðinni varð félagið við beiðni knattspyrnufélagsins Fram og leyfði liðsmönnum þess félags að æfa hjá ÍR a.m.k. frá áramótum 1933 og fram á sumar. Æfðu þeir í ÍR-húsinu með öðrum flokki ÍR í fimleikum og sóttu sér þannig aukinn líkamsþrótt og hreyfifærni áður en keppnistímabilið hæfist. Borgaði Fram 3,75 krónur til ÍR fyrir hvern þann mann sem stundaði þessar æfingar. Knattspyrnudeild var formlega stofnuð hjá ÍR á stjórnar fundi þriðjudaginn 7. mars 1939 og hófust strax æfingar. Har aldur Johannessen formaður bar fram tillögu um að sérstök knattspyrnu deild yrði stofnuð innan ÍR. Áleit hann það einu leiðina til þess að fjölga félagsmönnum og til þess að fá nýtt líf í þann doða, sem þá var í öllum íþróttagreinum félagsins. Ekki var full samstaða í stjórninni í málinu. Eftir talsverðar umræður fór fram atkvæðagreiðsla. Já sögðu Haraldur, Einar Ásgeirsson, Guðjón Runólfsson og Jón Helgason. Nei sagði Jón Jóhannesson, sem ekki sá ástæðu til þess að fjölga starfsgreinum félagsins. Taldi hann, að þeim starfsgreinum, sem fyrir voru, yrði minna sinnt fyrir bragðið. Æfingar hófust um vorið og var aðal áherslan lögð á að yngri deildir félags ins gætu numið knattspyrnu undir ÍR-merkinu. Í drengjadeildum í fimleikum var stór hópur efnilegra drengja og taldi stjórnin rétt að gefa þeim kost á að reyna krafta sína á sviði knattspyrnunnar, leyfa þeim að leika með knöttinn á sumrin undir stjórn góðs knattspyrnumanns. Kennari var ráðinn góðkunnur knattspyrnumaður, Ellert Sölvason, betur þekktur sem Lolli í Val. Var hann því fyrsti knattspyrnuþjálfari ÍR. ÍR auglýsir 1939 að félagið muni stunda knattspyrnu það sumar. Í viðtali við Vísi 5. maí er formaður félagsins, Haraldur Johannessen, spurður út í það. „Já, og strákarnir eru þegar byrjaðir að æfa, undir stjórn góðs knattspyrnumanns, og áhugi virðist í besta lagi,“ segir hann. Fátt segir af knattspyrnu í bókum stjórnar félagsins næstu árin. Þó er samþykkt í október 1941 að kaupa fótbolta. Þá var og samþykkt í desember 1942 að stofna til knattspyrnu að vori ef æfingavellir fengjust. Tilgangurinn með því var fyrst og fremst sá að reyna að treysta tengsl fimleikadrengjanna við félagið. Ellert Sölvason annaðist þjálfunina í fyrstu. Hann sagði í samtali við bókarhöfund, að hópur ungra manna hefði sótt æfingarnar. Í honum hefði verið talsvert af Ísfirðingum og nokkrir sem síðar urðu flugmenn, eins og hann komst að orði. „Ég hafði tröllatrú á mannskapnum og æfingar gengu sæmilega framan af. En svo fór að mætingaleysi sagði til sín og eftirfylgnin var ekki nógu mikil til að halda lífi í tilrauninni,“ sagði Ellert. Ellert sagði um ráðningu sína, að Haraldur formaður ÍR hefði komið til sín og sagt hann sjálfráðinn sem þjálfara fótboltaflokks ÍR. „Ég var í fimleikunum í félaginu og frjálsum á æsku- og unglingsárum og við Haraldur vorum góðir vinir. Árangur strákanna í ÍR í sumar gladdi mig mjög og ég samgleðst þeim að vera komnir í úrvalsdeildina. Mér hefur alltaf verið hlýtt til ÍR og hef ævinlega haft glas frá félaginu á sjónvarpinu mínu til að hafa ÍR-merkið alltaf fyrir augum,“ sagði Ellert eftir að ÍR-liðið hafði komist í efstu deild íslensku knattspyrnunnar árið sem ÍR hélt upp á 90 ára afmæli sitt, 1997. Ólympíumeistarinn og hermaðurinn Guðmundur Hofdal tekur við þjálfuninni Knattspyrnudeildin fékk ekki sérstaka stjórn fyrr en á stjórnarfundi, 25. mars 1943, en þá voru kosnir í knattspyrnunefnd, eins og deildin var oftast kölluð, þeir Sigurður Steinsson og Ellert Sölvason. Í maí var Sigurpáll Jónsson fenginn til liðs við þá og við brotthvarf Sigurðar úr stjórn tók hann við og hélt utan um starf deildarinnar. Guðmundur S. Hofdal var ráðinn þjálfari félagsins frá 15. apríl 1943 til jafnlengdar 1944 fyrir 400 krónur á mánuði. Hann var og ráðinn til að kenna glímu og frjálsíþróttir í félaginu auk knattspyrnu. Guðmundur hafði m.a. tekið þátt í glímuförinni á Ólympíuleikana í London 1908 og barist í fyrri heimsstyrjöldinni í Evrópu en hann var í björgunarsveitum kanadíska hersins. Þá var hann þjálfari íshokkíliðsins Fálkanna frá Winnipeg sem skipað var Íslendingum að mestu og vann gullverðlaun á Ólympíuleikunum í Antwerpen 1920. Æfingar 1. og 2. flokks voru auglýstar þriðjudaga og fimmtudaga, 3. og 4. flokks miðvikudaga, föstudaga og sunnudaga auk þess sem til stóð að æfa á Kolviðarhóli um helgar. Nú skyldi Þessir vösku kappar léku fáeina leiki fyrir ÍR árið 1947 og fóru svo að sögn í sveitina. 504 505
Heil öld til heilla - <strong>Saga</strong> ÍR í 100 ár Knattspyrna knattspyrnan stunduð af alvöru og liði teflt fram í mótum. Í þessu sambandi gerðist ÍR aðili að Knattspyrnuráði Reykjavíkur (KRR) 1943 og tók í fyrsta sinn þátt í knattspyrnuþinginu, hinu sjöunda í röðinni, í mars 1944. Á þinginu fékk ÍR sinn fyrsta fulltrúa í stjórn ráðsins en til þess trúnaðarstarfs hafði stjórn félagsins tilnefnt Guðmund S. Hofdal sem aðalmann, en Sigurð Steinsson og Sigurpál Jónsson til vara. Stjórn ÍR fól Guðmundi í apríl 1943 að sjá um „kaup á vantandi áhöldum til knattspyrnu og annarra útiíþróttaæfinga“. Hinn 13. maí samþykkti stjórn - in svo að tilkynna Knattspyrnuráði Reykja víkur að félagið hefði tekið upp knattspyrnu í öllum flokkum. Um leið var tilkynnt þátttaka 1. flokks og meistaraflokks í mótum sumarsins. Iðkendur knattspyrnu í ÍR eru síðan tilgreindir 2. júlí í bréfi til Knatt spyrnuráðsins, sem Sigurpáll Jónsson og Guðmundur S. Hofdal rita. Þar eru rakin nöfn og heimilisföng 46 manna en þeir voru: Bragi Stefánsson og Haraldur Einarsson Lokastíg 25, Lýður Björnsson, Baldur Guðmundsson, Bene dikt Björnsson, Jón Jónasson og Ás mundur Haraldsson Kirkju stræti 2, Björn Sveinsson Korpúlfs stöðum, Arthur Stefánsson Laugavegi 37, Þórar inn Gríms son Laugar holti, Stefán Jónasson Háteigsvegi 16, Tryggvi Frið laugs son Kirkjustræti 2, Guðmundur Marteinsson Laugavegi 76, Páll Axelsson, Jón Haraldsson Njálsgötu 12, Björn Vil hjálmsson Arnargötu 4, Bergvin Jónsson og Karl Jónsson Kirkjustræti 2, Pétur Gauti Pétursson og Guðni Árnason Langholti, Helgi Ágústsson Kirkjustræti 2, Helgi Eiríksson Bragagötu 33, Jakob Tryggvason Langholti, Benedikt Gíslason Bjarkargötu 10, Aðalgeir Þorgrímsson, Emil Kristinsson Landholti, Steinþór Egilsson Kirkjustræti 2, Lúðvík Jónsson Túngötu 3, Ragnar Georgsson Þingholtsstræti 33, Víkingur H. Arnórsson Ránargötu 8, Guðmundur L.Þ. Guðmundsson og Guðmundur Björnsson Kirkjustræti 2, Lárus Arnórsson Ránargötu 8, Ari Jóns son Syðra-Langholti, Steingrímur Ingólfs son Grjótheimum, Bragi Sig urðs son Nesi á Seltjarnarnesi, Sigurður Steinsson Gríms stöðum, Gunn laugur Stephensen Þórs götu 28, Siggi Gíslason Kirkjustræti 2, Stefán Kristmundsson og Þorvaldur Kristmundsson Freyjugötu 34, Páll Jörundsson Fjölnisvegi 6, Jón Ólafs son Bjarnarstíg 9, Gunnar Guðmundsson Þvervegi 40, Guðmundur Marteinsson Laugavegi 69 og Páll Marteinsson Kolbeinsstöðum, Seltjarnarnesi. Hraustir og liðtækir strákar en fáir með meistaraflokksgetu „Þetta voru mjög góðir dagar. Guðmundur L.Þ. Guðmundsson var besti maðurinn og duglegastur við að smala mönnum í hópinn til æfinga,“ sagði einn leikmannanna, Lýður Björnsson heildsali, við bókarhöfund. Guðmundur L.Þ., húsgagnasmiður og faðir Guðmundar fyrrverandi landsliðsþjálfara í handbolta, sagði við bókarhöfund, að í hópi þessum hefði verið margir hraustir og liðtækir strákar en kannski fáir með meistaraflokksgetu, miðað við stóru liðin. Margir þeirra voru utan af landi, í vinnu á daginn og iðnnámi á kvöldin. Fjöldi þeirra hafði herbergi á gistiheimili hjálpræðishersins í Kirkjustræti. „Við vorum með feiknagóðan hóp sem náð hefði langt ef hægt hefði verið að koma honum oftar saman. En flestir vorum við við vinnu frá sjö á morgnana fram að kvöldmat og eftir mat á skólabekk í Iðnskólanum. Frítími var því yfirleitt lítill og því erfitt að koma liðinu saman. Í því bjó mikið en það náðist ekki út af þessum sökum,“ sagði Guðmundur L.Þ. Guðmundsson, einn besti leikmaður ÍR 1943–44. Eins og hann voru margir Ísfirðingar í þessum hópi. Fyrsta þátttaka ÍR í opinberu knattspyrnukappmóti var, að félagið sendi lið til leiks í Íslandsmóti 1. flokks sem fram fór í ágúst og september 1943. Búningur þess voru bláar buxur og hvítur bolur. Þátttökuliðin voru sex og mótið því með útsláttarfyrirkomulagi. Það félag sem tapaði tveimur leikjum varð úr keppninni og svo fór um ÍR, sem tapaði með 5:2 á móti Fram, sem sigraði í mótinu, og 4:1 á móti Knattspyrnufélagi Akraness. Frammistaða ÍR-flokksins var samt talin góð þar sem Fram og KA voru sterkustu lið mótsins. Þóttu margir leikmenn liðsins vera hinir ágætustu, svo sem innherjarnir, miðframherji og markvörðurinn, eins og segir í Þrótti, félagsblaði ÍR, í október en viðkomandi eru þó ekki nafngreindir. Með meiri æfingu taldi greinarhöfundur að lið þetta gæti náð langt, en stórsigra væri þó ekki að vænta af því fyrr en að tveimur til þremur árum liðnum. Fyrstu leikir ÍR þar sem þjóðarleikvangur reis síðar Flestir leikjanna í þessu móti fóru fram á túnunum við sundlaugarnar gömlu eða þar sem síðar átti eftir að rísa þjóðarleikvangur í Laugardal. Þau töldust þó ekki sæmilegur völlur þá, voru óslétt og í þeim of mikill mosi. Ætlaður var einn tími á viku fyrir æfingar knattspyrnumanna veturinn 1943-44. Kennari var Guðmundur S. Hofdal í eldri flokki og Ellert Sölvason í yngri flokki. Aðsókn reyndist dræm og ekki eins mikil og æskilegt hefði verið til að byggja gott lið á. Mynd af hópi þeirra sem lögðu grunninn að starfi knattspyrnudeildar, tekin á 8. áratugnum á malarvellinum í Bökkunum, fyrir framan eina blokkina. 506 507
Page 1: Knattspyrna ÍR-ingar aðrir í rö
Page 5 and 6: Heil öld til heilla - Saga ÍR í

Saga_IR_503545

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?