یازدهم

جذبه های ناشناخته
Narcotics Anonymous
Basic Text, sixth edition
ششمین ویرایش متن بنیادین
قدم یازدهم فصل چهارم چگونگی عملکرد
همراه با متون انگلیسی
کتاب پایه معتادان گمنام
این ترجمه ها فعلا فقط برای استفاده اعضای انجمن معتادان گمنام می باشند و بهتر است بدون متن
انگلیسی مورد استفاده قرار نگیرند.‏
انجمن معتادان گمنام
کمیته متون و ترجمه ‏-ایران

Step Eleven
“We sought through prayer and meditation to improve
our conscious contact with God as we understood
Him, praying only for knowledge of His will for us and
the power to carry that out.”
قدم یازدهم
ما ضمنِ‏ دعا و مراقبه خواهانِ‏ ارتقای رابطه ی آگاهانه ی خود با خداوند
همانگونه که خود او را درک کردیم شده و فقط برای اطلاع از اراده ی او برای
خودمان و قدرتِ‏ اجرایِ‏ آن به دعا می پردازیم.‏
The first ten steps have set the stage for us to improve our conscious
contact with the God of our understanding. They give us the foundation to
achieve our long-sought, positive goals. Having entered this phase of our
spiritual program through practicing the previous ten steps, most of us
welcome the exercise of prayer and meditation. Our spiritual condition is
the basis for a successful recovery that offers unlimited growth.
ده مرحله ی اولیه صحنه را برای رشدِ‏ رابطه ی هشیارانه با خداوندِ‏ درکِ‏ خودمان آماده کرده اند.‏ آنها
شالوده ای را برایمان فراهم نموده اند تا به اهدافِ‏ سازنده ای که تشنه ی تلاش برای آنها بودیم دست پیدا
کنیم.‏ ضمن ورود به این جنبه از برنامه ی معنویِ‏ خودمان با تمرین ده قدمِ‏ قبلی بسیاری از ما ممارست
در دعا و مراقبه را مورد استقبال قرار می دهند.‏ منزلتِ‏ معنوی خودمان مایه ی بهبودی موفقیت آمیزی
است که تحولِ‏ نامحدودی را عرضه می دارد.‏
Many of us really begin to appreciate our recovery when we get to the
Eleventh Step. In the Eleventh Step, our lives take on a deeper meaning.
By surrendering control, we gain a far greater power.

بسیاری از ما وقتی که به قدم یازدهم می رسیم قدردانیِ‏ واقعی از بهبودیِ‏ خودمان را آغاز می نمائیم.‏ در
مرحله ی یازدهم زندگیِ‏ ما معنایِ‏ عمیق تری به خود می گیرد.‏ با واگذاریِ‏ اختیار،‏ نیرویی به مراتب
عظیم تر کسب می نمائیم.‏
The nature of our belief will determine the manner of our prayers and
meditations. We need only make sure that we have a system of belief that
works for us. Results count in recovery. As has been noted elsewhere, our
prayers seemed to work as soon as we entered the Program of Narcotics
Anonymous and we surrendered to our disease. The conscious contact
described in this step is the direct result of living the steps. We use this
step to improve and maintain our spiritual condition.
ماهیتِ‏ باور ما روالِ‏ دعاها و مراقبه های ما را تعیین خواهند نمود.‏ فقط نیازمندیم اطمینان حاصل نمائیم
دارای باوری هستیم که سازوکارِ‏ آن برایِ‏ ما کارایی دارد.‏ بهبودی متکی به نتیجه ها می باشد.‏ همانطور
که در جاهای دیگر مورد اشاره قرار گرفته انگار به همان زودی که وارد برنامه ی معتادانِ‏ گمنام شده و
بیماری خودمان را پذیرفتیم دعاهایِ‏ ما مستجاب شدند.‏ رابطه ی هشیارانه ی موضوع این قدم نتیجه ی
مستقیمِ‏ زندگی به شیوه ی قدم ها می باشد.‏ ما این قدم را برایِ‏ حفظ و رشد مقامِ‏ معنوی خودمان به کار
می گیریم.‏
When we first came into the program, we received help from a Power
greater than ourselves. This was set in motion by our surrender to the
program. The purpose of the Eleventh Step is to increase our awareness of
that Power and to improve our ability to use it as a source of strength in our
new lives.
اول که وارد برنامه شدیم از نیرویی عظیم تر از خودمان کمک دریافت کردیم.‏ واگذاریِ‏ اختیار خودمان
به برنامه ی انجمن این کار را عملی ساخت.‏ منظور قدم یازدهم افزایشِ‏ آگاهی ما از آن نیرو و رشد
تواناییِ‏ خودمان برای استفاده از آن به عنوان منبع یک نیرو در زندگیِ‏ تازه ی ما می باشد.‏
The more we improve our conscious contact with our God through prayer
and meditation, the easier it is to say, “Your will, not mine, be done.” We
can ask for God’s help when we need it, and our lives get better. The
experiences that some people talk about regarding meditation and
individual religious beliefs don’t always apply to us. Ours is a spiritual, not a

eligious program. By the time we get to the Eleventh Step, character
defects that caused problems in the past have been addressed by working
the preceding ten steps. The image of the kind of person that we would
like to be is a fleeting glimpse of God’s will for us. Often our outlook is so
limited that we can only see our immediate wants and needs.
هر چه بیشتر رابطه ی هشیارانه ی خود را ضمن دعا و مراقبه با خداوند گسترش می دهیم آسان تر می
توانیم بگوئیم که " توفیقِ‏ تسلیم به چگونگیِ‏ جاری شدن اراده ات را عطا بفرما."‏ وقتی نیاز به کمک
خداوند داریم می توانیم از او بخواهیم و زندگی ما بهتر از قبل می گردد.‏ تجربیاتی که برخی از افراد با
در نظر گرفتنِ‏ مراقبه و اعتقاداتِ‏ شخصیِ‏ مذهبی خود درباره ی آنها صحبت می کنند معمولا مورد
استفاده ی ما قرار ندارند.‏ تجربه ی ما معنوی است نه برنامه ای مذهبی.‏ هم زمان با رسیدن به قدم
یازدهم نواقصِ‏ شخصیتی که در گذشته باعثِ‏ مشکلات شدند ضمن کارکرد ده قدم قبلی مورد توجه قرار
گرفته اند.‏ تجسمی از نوع شخصی که دوست داریم باشیم نگاه اجمالیِ‏ گذرایی از اراده ی خداوند برای ما
می باشد.‏ چشم انداز ما اغلب به قدری محدود است که فقط می توانیم خواسته ها و نیازهای فوری خود
را ببینیم.‏
It is easy to slip back into our old ways. To ensure our continued growth
and recovery, we have to learn to maintain our lives on a spiritually sound
basis. God will not force His goodness on us, but we will receive it if we
ask. We usually feel something is different in the moment, but don’t see the
change in our lives till later. When we finally get our own selfish motives out
of the way, we begin to find a peace that we never imagined possible.
Enforced morality lacks the power that comes to us when we choose to live
a spiritual life. Most of us pray when we are hurting. We learn that if we
pray regularly we won’t be hurting as often, or as intensely.
لغزیدن به استفاده از روش هایِ‏ قبلی خودمان آسان است.‏ برای اطمینان خاطر از تحول و بهبودی مداوم
خودمان ناچاریم مبنای زندگی را بر شالوده ی معنویِ‏ استواری قرار بدهیم.‏ خداوند برکاتِ‏ خود را به ما
تحمیل نمی کند اما اگر تقاضا کنیم آنرا دریافت خواهیم کرد.‏ معمولا احساس می کنیم چیزی در لحظه
متفاوت است اما تا مدتی پس از آن تغییر در زندگیِ‏ خود را به چشم نمی بینیم.‏ عاقبت وقتی انگیزه های
خودخواهانه ی خودمان را از راه برداریم کسبِ‏ آرامشی که هرگز امکانِ‏ تصورِ‏ آنرا هم نداشتیم آغاز می
نمائیم.‏ اخلاقیاتِ‏ تحمیلی فاقد نیرویی است که وقتی زندگی به روالِ‏ معنوی را انتخاب می کنیم به ما

ارزانی می گردد.‏ بیشتر ما وقتی داریم درد می کشیم دعا می کنیم.‏ یاد می گیریم اگر به طورِ‏ مرتب دعا
کنیم اغلب اوقات درد نمی کشیم یا رنج ما کمتر است.‏
Outside of Narcotics Anonymous, there are any number of different groups
practicing meditation. Nearly all of these groups are connected with a
particular religion or philosophy. An endorsement of any one of these
methods would be a violation of our traditions and a restriction on the
individual’s right to have a God of his understanding. Meditation allows us
to develop spiritually in our own way. Some of the things that didn’t work for
us in the past, might work today. We take a fresh look at each day with an
open mind. We know that if we pray for God’s will, we will receive what is
best for us, regardless of what we think. This knowledge is based on our
belief and experience as recovering addicts.
خارج از انجمن معتادان گمنام به هر تعداد که بخواهید گروه های مختلفی وجود دارند که به مراقبه می
پردازند.‏ تقریبا همه ی این گروه ها با مذهب یا فلسفه ی ویژه ای رابطه دارند.‏ تائید هر یک از این روش
ها نقضِ‏ سنت های ما و محدودیتی بر حق یک عضو برای داشتنِ‏ خداوندی است که خودش درک می
کند.‏ مراقبه رشد معنوی ما به روش خودمان را امکان پذیر می سازد.‏ بعضی از مواردی که در گذشته
فایده ای برای ما نداشتند ممکن است امروز به کار بیایند.‏ ما با روشن بینی نگاهِ‏ تازه ای به هر یک از
روزهای زندگی خودمان می اندازیم.‏ صرف نظر از هر فکری که داریم می دانیم اگر خواستارِ‏ آنچه که
خداوند می خواهد باشیم آنچه برایِ‏ ما بهترین است را دریافت می نمائیم.‏ این ادراک بر اساس باور و
تجربه ی ما به عنوانِ‏ معتادانِ‏ در حال بهبودی است.‏
Prayer is communicating our concerns to a Power greater than ourselves.
Sometimes when we pray, a remarkable thing happens; we find the means,
ways and energies to perform tasks far beyond our capacities. We grasp
the limitless strength provided for us through our daily prayer and
surrender, as long as we keep faith and renew it.
دعا برقراریِ‏ رابطه ی دغدغه هایِ‏ ما با نیرویی عظیم تر از خودمان می باشد.‏ گاهی اوقات وقتی دعا
می کنیم موضوعِ‏ قابل توجهی اتفاق می افتد؛ ما نیات،‏ روش ها و تواناییِ‏ اجرایِ‏ وظایفی فراتر از
حداکثر ظرفیتِ‏ خود را کسب می نمائیم.‏ تا جایی که ایمان خود را حفظ نموده و بر آن تاکید ورزیم با
اشتیاق به نیرویِ‏ نامحدودی که ضمنِ‏ دعا و تسلیم روزانه برای ما محیّا شده متوسل می گردیم.‏

For some, prayer is asking for God’s help; meditation is listening for God’s
answer. We learn to be careful of praying for specific things. We pray that
God will show us His will, and that He will help us carry that out. In some
cases, he makes His will so obvious to us that we have little difficulty
seeing it. In others, our egos are so self-centered that we won’t accept
God’s will for us without another struggle and surrender. If we pray for God
to remove any distracting influences, the quality of our prayers usually
improves and we feel the difference. Prayer takes practice, and we should
remind ourselves that skilled people were not born with their skills. It took
lots of effort on their part to develop them. Through prayer, we seek
conscious contact with our God. In meditation, we achieve this contact, and
the Eleventh Step helps us to maintain it.
برای بعضی ها دعا تقاضای کمک از خدا و مراقبه آماده بودن برای شنیدنِ‏ پاسخ خداوند است.‏ یاد می
گیریم در دعا برایِ‏ موارد مشخصی احتیاط نمائیم.‏ دعا می کنیم که خدا اجازه ی درک اراده ی خودش را
به ما داده و کمک کند آنرا به اجرا درآوریم.‏ خداوند در برخی موارد اراده ی خود را آنقدر به وضوح
می نمایاند که برای مشاهد ی آن کمتر مشکل داریم.‏ در سایر موارد خودپسندی های ما بقدری
خودخواهانه است که خواستِ‏ خداوند را برای خودمان بدون یک مقاوت دیگر و تسلیمی مجدد نخواهیم
پذیرفت.‏ اگر از خدا بخواهیم که هر تاثیر منحرف کننده ای را از ما دور کند معمولا کیفیت ها ی دعاهایِ‏
ما متحول شده و تفاوت را احساس می نمائیم.‏ دعا روالِ‏ مهارت دارد و لازم است به خودمان یادآوری
کنیم که افراد ماهر با مهارت های خود متولد نگردیده اند.‏ سهمِ‏ آنها در رشد خودشان تلاش های بسیاری
در بر داشته است.‏ ما ضمنِ‏ دعا در جستجویِ‏ رابطه ی آگاهانه با خداوند هستیم.‏ در مراقبه به توفیق در
این رابطه نائل می گردیم و قدم یازدهم به ما کمک می نماید که آنرا حفظ نمائیم.‏
We may have been exposed to many religions and meditative disciplines
before coming to Narcotics Anonymous. Some of us were devastated and
completely confused by these practices. We were sure that it was God’s
will for us to use drugs to reach higher consciousness. Many of us found
ourselves in very strange states as a result of these practices. We never
suspected the damaging effects of our addiction as the root of our difficulty
and pursued to the end whatever path offered hope.

قبل از پیوستن به معتادان گمنام احتمالا در معرضِ‏ دستورالعمل های انواع مذاهب و مراقبه ها قرار
داشته ایم.‏ برخی از ما در اثر این قبیل روش ها گیج و سراسیمه شده و سردرگم بودیم.‏ مطمئن بودیم
خواستِ‏ خداوند برای ما استفاده از مواد مخدر در رسیدن به آگاهیِ‏ برتر بود.‏ بسیاری از ما در نتیجه ی
چنین تمرین هایی خود را در حالت هایِ‏ عجیبی ملاحظه کردیم.‏ هرگز به اثرات آسیب زننده ی بیماری
اعتیاد به عنوان ریشه ی مشکل خودمان شک نبردیم و هر مسیری که امید عرضه داشت تا به آخر طی
کردیم.‏
In quiet moments of meditation, God’s will can become evident to us.
Quieting the mind through meditation brings an inner peace that brings us
into contact with the God within us. A basic premise of meditation is that it
is difficult, if not impossible, to obtain conscious contact unless our mind is
still. The usual, never-ending succession of thoughts has to cease for
progress to be made. So our preliminary practice is aimed at stilling the
mind, and letting the thoughts that arise die a natural death. We leave our
thoughts behind as the meditation part of the Eleventh Step becomes a
reality for us.
اراده ی خداوند می تواند در آرامشِ‏ لحظاتِ‏ مراقبه برای ما آشکار گردد.‏ آرام گذاشتن ذهن ضمن دعا و
مراقبه،‏ آرامشی درونی به همراه دارد که رابطه ی ما را با خداوندِ‏ درونِ‏ خودمان برقرار می سازد.‏
حوزه ی مقدماتِ‏ مراقبه چنین فرض می شود که برقراری رابطه ی آگاهانه قبل از آنکه ذهن دست از
فعالیت بردارد اگر غیر ممکن نباشد مشکل است.‏ برای شکل گیری این فرآیند باید به پیروزمندیِ‏ پایان
ناپذیر و همیشگی افکار خاتمه داده شود.‏ بنابراین اولین تمرین مقدماتی ما به متوقف کردن ذهن متمرکز
شده و اجازه می دهیم افکاری که بوجود می آیند سیرِ‏ طبیعی خود را تا مرگ طی کنند.‏ همانطور که
بخشِ‏ مراقبه ی مرحله ی یازدهم برای ما تبدیل به واقعیت می گردد به حوزه ی فراتر از افکار خود
وارد می گردیم.‏
Emotional balance is one of the first results of meditation, and our
experience bears this out. Some of us came into the program broken, and
hung around for awhile, only to find God or salvation in one kind of religious
cult or another. It is easy to float back out the door on a cloud of religious
zeal and forget that we are addicts with an incurable disease.

تعادلِ‏ هیجان هایِ‏ عاطفی یکی از نتایج اولیه ی مراقبه است و تجربه ی ممارستِ‏ ما این را ثابت می
کند.‏ برخی از ما فقط برای آنکه خداوند یا رستگاری را در یک نوع فرقه ی مذهبی یا نوع دیگر آن پیدا
کنیم،‏ به هم ریخته و سردرگم مدتی در انجمن بودیم.‏ آسان است که با حرکت در ابری از تعصبِ‏ مذهبی
بدون هدف به بیرون در برگشته و فراموش کنیم که ما معتاد هستیم و بیماری غیر قابلِ‏ علاجی داریم.‏
It is said that for meditation to be of value, the results must show in our
daily lives. This fact is implicit in the Eleventh Step: “… His will for us and
the power to carry it out.” For those of us who do not pray, meditation is our
only way of working this step.
گفته شده که برایِ‏ مراقبه ای ارزشمند نتایج آن باید در زندگیِ‏ روزانه ما ظاهر شوند.‏ این حقیقت در قدم
یازدهم مطلق است : … " اراده ی او برای خودمان و قدرت اجرای آن.‏ " برای آن عده از ما که دعا
نمی کنند مراقبه تنها راه در کارکرد این قدم است.‏
We find ourselves praying, because it brings us peace and restores our
confidence and courage. It helps us to live a life that is free of fear and
distrust. When we remove our selfish motives and pray for guidance, we
find feelings of peace and serenity. We begin to experience an awareness
and an empathy with other people that was not possible before working this
step.
ما خودمان را با دعا درمی یابیم زیرا این کار به ما آرامش داده و اعتماد به نفس و شهامت را به ما باز
می گرداند.‏ دعا به ما کمک می کند که یک زندگی فارغ از وحشت و بی اعتمادی را تجربه نمائیم.‏ وقتی
انگیزه های خودخواهانه را کنار می گذاریم و برای هدایت شدن دعا می کنیم آرامش و متانت را احساس
می کنیم.‏ ما تجربه ی هشیاری و همدلی با سایر افراد را که قبل از کارکردن این قدم ممکن نبود آغاز می
نمائیم.‏
As we seek our personal contact with God, we begin to open up as a
flower in the sun. We begin to see that God’s love has been present all the
time, just waiting for us to accept it. We do the footwork and accept what’s
being given to us freely on a daily basis. We find relying on God becomes
more comfortable for us.
وقتی بدنبالِ‏ رابطه ی شخصی با خداوند هستیم مانند گلی در مقابل خورشید شکوفا می گردیم.‏ شروع به
دیدن می کنیم که محبتِ‏ خداوند در همه ی اوقات آماده بوده و فقط در انتظارِ‏ باور ما می باشد.‏ ما اقدام به

حرکت می کنیم و آنچه به مقیاس یک روز و رایگان به ما داده شده را پذیرا می گردیم.‏ درمی یابیم تکیه
بر خداوند برایِ‏ ما تسکینِ‏ بیشتری در بر دارد.‏
When we first come to the program, we usually ask for a lot of things that
seem to be important wants and needs. As we grow spiritually and find a
Power greater than ourselves, we begin to realize that as long as our
spiritual needs are met, our living problems are reduced to a point of
comfort. When we forget where our real strength lies, we quickly become
subject to the same patterns of thinking and action that got us to the
program in the first place. We eventually redefine our beliefs and
understanding to the point where we see that our greatest need is for
knowledge of God’s will for us and the strength to carry that out. We are
able to set aside some of our personal preference, because we learn that
God’s will for us consists of the very things we most value. God’s will for us
becomes our own true will for ourselves. This happens in an intuitive
manner that cannot be adequately explained in words.
اوایل که به برنامه می آئیم معمولا چیزهای زیادی می خواهیم که ظاهرا خواسته ها و نیازهای مهمی
هستند.‏ همانطور که معنویت ما رشد می کند و نیروی برتر از خودمان را پیدا می کنیم این درک را آغاز
می نمائیم که تا وقتی نیازهایِ‏ معنویِ‏ ما برآورده می شوند مشکلاتِ‏ زندگی ما تا مرحله ی آسایش تقلیل
پیدا می کنند.‏ وقتی فراموش می کنیم که سرچشمه ی تواناییِ‏ واقعیِ‏ ما کجا نهفته است سریعا تبدیل به
موضوعی برای روش های افکار و اعمالی می شویم که در همان مرحله ی اول ما را به برنامه آورد.‏
سرانجام باورها و درک خود را در مرحله ای که نیازِ‏ عمیقِ‏ خود را برای اطلاع از اراده ی خداوند
برای خودمان و قدرت اجرای آن می بینیم دوباره تعریف می کنیم.‏ قادریم بعضی چیزها را که شخصا
می پسندیم کنار بگذاریم چون یاد می گیریم که خواست خداوند برای ما شامل همه ی آن چیزهایی است
که بیشترین ارزش را برای ما دارد.‏ اراده ی خداوند تبدیل به خواستِ‏ حقیقی ما برای خودمان می گردد.‏
این در کرداری شهودی اتفاق می افتد که نمی توان آنرا به قدر کافی با کلمات توضیح داد.‏
We become willing to let other people be who they are without having to
pass judgment on them. The urgency to take care of things isn’t there
anymore. We couldn’t comprehend acceptance in the beginning; today we
can.

متمایل می گردیم مردم را همانطور که هستند بدون اجبار برای قضاوت درباره ی آنها پذیرا باشیم.‏ دیگر
در مراقبت از اوضاع و پرداختن به امور اضطراری وجود ندارد.‏ در آغاز نتوانستیم پذیرش را درک
کنیم؛ امروز می توانیم.‏
We know that whatever the day brings, God has given us everything we
need for our spiritual well-being. It is all right for us to admit powerlessness,
because God is powerful enough to help us stay clean and to enjoy
spiritual progress. God is helping us to get our house in order.
می دانیم که هر آنچه یک روز عرضه می دارد،‏ خداوند هر چه نیاز داریم برایِ‏ سعادتِ‏ معنویِ‏ ما در
اختیارمان گذاشته است.‏ پذیرفتن عجز برای ما همه چیز در بر دارد چون خداوند بقدر کافی قدرتمند
است که به ما کمک کند پاک باقی مانده و از پیشرفت معنوی لذت ببریم.‏ خداوند به ما کمک می کند که
به زندگی خود سروسامان بدهیم.‏
We begin to see more clearly what is real. Through constant contact with
our Higher Power, the answers that we seek come to us. We gain the
ability to do what we once could not. We respect the beliefs of others. We
encourage you to seek strength and guidance according to your belief.
به روشنیِ‏ بیشتری دیدنِ‏ آنچه واقعیت دارد را آغاز می نمائیم.‏ ضمنِ‏ رابطه ای پایدار با نیروی برترمان
پاسخ هایی که به دنبال آنها هستیم به ما می رسند.‏ توانایی انجام کارهایی را که زمانی نمی توانستیم انجام
دهیم کسب می نمائیم.‏ ما به باورهای دیگران احترام می گذاریم.‏ شما را تشویق می کنیم که بر اساسِ‏
باورِ‏ خودتان در پی قدرت و هدایت باشید.‏
We are thankful for this step, because we begin to get what is best for us.
Sometimes we prayed for our wants and got trapped once we got them.
We could pray and get something, then have to pray for its removal,
because we couldn’t handle it.
ما برای این قدم سپاسگزار هستیم زیرا بدست آوردن آنچه برای ما بهترین است را آغاز می نمائیم.‏ گاهی
اوقات برای خواسته های خود دعا کردیم و به محض رسیدن به آنها گرفتار شدیم.‏ می توانستیم دعا کرده
و چیزی بدست آوریم بعد ناچار بودیم برای جا به جایی آن دعا کنیم چون نتوانستیم از آن بهره مند گردیم.‏

Hopefully, having learned the power of prayer and the responsibility prayer
brings with it, we can use the Eleventh Step as a guideline for our daily
program.
سرشار از امید با تجربه ی قدرتِ‏ دعا و مسئولیتی که با خود همراه دارد می توانیم مرحله ی یازدهم را
به عنوانِ‏ رهنمودی برای برنامه ی روزانه ی خودمان مورد استفاده قرار دهیم.‏
We begin to pray only for God’s will for us. This way we are getting only
what we are capable of handling. We are able to respond to it and handle
it, because God helps us prepare for it. Some of us simply use our words to
give thanks for God’s grace.
ما دعا کردن را برای آنچه که فقط خدا برای ما می خواهد آغاز می نمائیم.‏ بدین ترتیب ما فقط چیزهایی
را بدست می آوریم که ظرفیت دریافت آن را داریم.‏ قادریم عکس العمل مناسبی داشته و از آن بهره مند
گردیمزیرا خداوند کمک می کند که برای آن آماده باشیم.‏ برخی از ما سخنان خود را خیلی ساده برای
قدردانی از موهبتِ‏ الهی به کار می بریم.‏
In an attitude of surrender and humility, we approach this step again and
again to receive the gift of knowledge and strength from the God of our
understanding. The Tenth Step clears away the errors of the present so we
may work the Eleventh Step. Without this step, it is unlikely that we could
experience a spiritual awakening, practice spiritual principles in our lives or
carry a sufficient message to attract others to recovery. There is a spiritual
principle of giving away what we have been given in Narcotics Anonymous
in order to keep it. By helping others to stay clean, we enjoy the benefit of
the spiritual wealth that we have found. We must give freely and gratefully
that which has been freely and gratefully given to us.
برای دریافت هدیه ی آگاهی و توانایی از خداوندی که درک می کنیم با گرایش به تواضع و تسلیم بارها
به کارکردنِ‏ این قدم اقدام می نمائیم.‏ قدم دهم اشتباهات امروز را بر طرف می نماید تا آنکه امکانِ‏
کارکردنِ‏ مرحله ی یازدهم برای ما فراهم باشد.‏ بدون این مرحله بعید است بنوانیم یک بیداری معنوی را
تجربه کرده و اصول روحانی را در زندگی خودمان به اجرا درآوریم یا پیام شایسته ای برای جذب
دیگران به بهبودی انتقال بدهیم.‏ اصلی روحانی وجود دارد که طبق آن به منظور حفظ آنچه در معتادان
گمنام به ما داده شده آنرا به دیگران ایثار می نمائیم.‏ با کمک به پاک باقی ماندنِ‏ دیگران ما از مزیتِ‏

سرمایه ای روحانی که بدست آورده ایم بهره مند می گردیم.‏ ما باید با قدردانی و بدونِ‏ توقع آنچه را که با
سپاسگزاری و رایگان به ما اهدا شده به دیگران تقدیم نمائیم.‏
___________________________________________________________