śmierć w mediach - Kultura - Media - Teologia - Uniwersytet ...

OD REDAKCJI
SŁOWO OD REDAKCJI
Co za bal ,
Maskarada samych kłamstw.
Co za bal.
Śmiało tańcz, nawet partner cię nie pozna.
Co za bal!
Bije z maski oczu blask - co za bal.
Własna twarz - chcesz czy nie,
Jest zawsze groźna.
„Upiór w operze” (Maskarada)
Czy nie mamy wrażenia, obserwując media i stykając się ciągle z ich zawartością,
że taki właśnie bal maskowy ciągle toczy się na naszych oczach; co więcej – że my sami jesteśmy
jego uczestnikami? Odgrywamy rolę, przypisaną nam przez bliżej nieokreślonego
scenarzystę, o którym można powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że działa w sposób
przemyślany, celowy i dążący do jakiegokolwiek dobra. „Co za bal! Maskarada na sto
par - co za bal. Oddech łap, i upajaj się spektaklem. Co za bal! Tyle masek, tyle barw - co
za bal. W taką noc, sztuczny uśmiech nie wyblaknie”. W tym medialnym spektaklu można
być sędzią, adwokatem, ofiarą lub oskarżonym. Maski nakładają również sekty, które
przez inkulturację na rynku idei dążą do przedstawienia siebie w korzystnym świetle
i zdobycia nowych ofiar. Tylko czasem niezależne, niszowe pisemka mogą pozwolić sobie
na autentyczność i spontaniczność – choć konia z rzędem temu, kto odgadnie, gdzie
owa spontaniczność znajduje swój kres, przechodząc w wymuszoną pozę lub stając się
znudzoną, skomercjalizowaną rutyną. Wszystko przecież jest na sprzedaż – jak udowadniają
to codziennie tysiące billboardów, citylightów i innych nośników reklamowych,
dźwigających zarówno twarze celebrytów, jak i proszki do prania reklamowane przez
„zwykłe” kobiety. Nierzadko za autorytet podaje się ktoś, kto tak naprawdę nim nie jest.
Kiedyż zatem dorośniemy – wzorem krajów zachodnich – do stwierdzenia, że planowa
i systematyczna edukacja medialna to jedna z najważniejszych cech nowoczesnego społeczeństwa?
Tak właśnie można streścić opowieść i przesłanie, które wyłania się z głównego
działu trzeciego numeru naszego kwartalnika. Medialna maskarada trwa. Może jednak
warto pod maską poszukać własnej twarzy?■
6 Kultura – Media – Teologia 3/2010
Redakcja