III miejsce „Alibi” - Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im ...

Wiele wysiłku włożył dziekan S. Kądzielawa w rozwiązywanie
trudnych problemów administracyjnych, inwestycyjnych i kadrowych,
które piętrzyły się przed młodą uczelnią. A jednak udało Mu
się przeprowadzić skutecznie wypożyczenie od Radoskóru hotelu
„Olimp’ na akademik dla studentów. Sukcesem było budowanie
poza miastem miasteczka akademickiego przy ul. Chrobrego.
Początkowo bowiem, budowę nowych gmachów uczelnianych
proponowano prowadzić na byłym stadionie Czarnych (obecnie
Centrum Słoneczne). Wiele problemów uczelnianych rozwiązywał
dzięki współpracy z ośrodkami przemysłowymi: w Nowym Targu,
w Chełmku, w Łodzi i in. Nie zapominał również o stałej opiece
nad młodymi pracownikami naukowo - dydaktycznymi. Oprócz
różnych form doskonalenia ich pracy (np. wzajemne hospitacje),
dbał o rozwój naukowy młodej kadry we współpracy z dużymi
ośrodkami naukowymi.
Z dużą kulturą i taktem pracował nawet nad eliminowaniem
błędów językowych.
Wojenne losy żołnierza - patrioty i Jego rodziny.
Podczas studiów matematycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim
S. Kądzielawa odbył też służbę wojskową w Dywizji Podchorążych
w Kielcach. W roku 1935 otrzymał od wojewody w Łucku
Srebrny Krzyż Zasługi za ratowanie powodzian w Sandomierzu.
W roku 1939 otrzymał przydział do garnizonu we Włodzimierzu
Wołyńskim. Z Niemcami walczył do 17 września 1939 r. i zapewne
walczyłby dalej, gdyby nie fakt, że „przyjechały bratnie czołgi
i spowiły nasz kraj całunem przyjacielskiej pomocy”. Do sowieckiego
więzienia w Kowlu trafił ze szczególnym przeznaczeniem, jakim
był najprawdopodobniej…Starobielsk. Zdarzyło się jednak inaczej,
bo w 1941 roku okupanta wschodniego wyparł okupant zachodni,
przejmując także „opiekę” nad więzieniem. Wywózki do Rzeszy na
W dniu 14 .01.2011 roku odszedł od nas
do Wieczności śp. dr inż. Tadeusz Michalec -
długoletni pracownik naszej uczelni.
Dr inż. Tadeusz Michalec urodził się
12.02.1921 roku w Solcu n. Wisłą. Był absolwentem
Politechniki Warszawskiej, którą
ukończył w 1952 roku na Wydziale Chemicznym,
specjalizując się w chemii i technologii
barwników.
Pracę naukową rozpoczął w 1951 roku
jako asystent w Politechnice Warszawskiej.
Następnie pracował w Instytucie Przemysłu
Skórzanego i Instytucie Przemysłu Organicznego
w Warszawie. Na bazie eksperymentów
laboratoryjnych, które prowadził Zespół Laboratorium Kolorystycznego
Politechniki Warszawskiej, opracował i uruchomił w
latach 1952-1955 produkcję farb garbarskich (past pigmentowych)
w skali przemysłowej, będących komponentami do produkcji kazeinowych
środków pomocniczych, pełniących w zestawie rolę
środka wiążącego i nabłyszczającego. Opracowana technologia kryjących
farb garbarskich jest, po niewielu zmianach, stosowana do
dnia dzisiejszego.
W roku 1969 obronił pracę doktorską w Wyższej Szkole Rolniczej
w Poznaniu i otrzymał tytuł doktora nauk technicznych.
28 Z Życia Politechniki
Dr inż. Tadeusz Michalec
(1921 – 2011 )
roboty nasz Bohater uniknął dzięki znajomości języka niemieckiego.
Dali mu jakąś fizyczną pracę i wykorzystali jako tłumacza.
Z nowej niewoli udało mu się zbiec do 27 Dywizji Piechoty AK.
W jej szeregach zasłynął odwagą i walecznością. Czyny żołnierza
opisane są m.in. w książce Michała Finałki „27 Wołyńska Dywizja
Piechoty AK”. Za bohaterskie czyny wojenne por. „Kania”- Stanisław
Kądzielawa otrzymał wiele odznaczeń. Trzy najważniejsze to:
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż
Orderu Virtuti Militari.
Był człowiekiem ogromnej pracy, bohaterskiej walki, kochający
Ojczyznę i jej młodzież. Niestety nowa ojczyzna PRL nie była Mu
przyjazna. Po latach dowiadujemy się, że miał obowiązek częstego
meldowania się w odpowiedniej placówce tzw. służb specjalnych.
W życiorysie napisał m.in. :
- „Służbę wojskową traktowałem jako obowiązek i honor,
a uchylających się od niej- jako zdrajców Ojczyzny….”
- „Zawsze byłem wierny Kościołowi katolickiemu, a szkoła
w każdą niedzielę szła do Kościoła na Mszę św.”
W dokumencie SB z roku 1976 czytamy:
„W inauguracji duszpasterstwa akademickiego uczestniczyło ok.
200 osób, głównie studentów oraz mgr S. Kądzielawa st. wykładowca
Politechniki Świętokrzyskiej Ośrodek w Radomiu”.
Zakończenie
Są w Radomiu ulice nazwane imionami wybitnych ludzi, ale są
też nazwy niewiele mówiące (np. Betonowa, czy Osiedlowa,….).
Dlaczego nie mogłoby być nazwy „ul. S. Kądzielawy”?!
Uwaga ostatnia - wykładu tego wysłuchała m.in. dr Teresa Turzyńska
– córka dziekana Stanisława Kądzielawy..
Krzysztof Starnawski
POST MORTEM
Z Politechniką Radomską (wcześniej WSI) był związany w latach
1969 - 1992. Pracował jako starszy wykładowca przedmiotów
specjalistycznych i ochrony środowiska. Pełnił funkcję (1972-1980)
kierownika Pracowni Technologii Garbarstwa, a po reorganizacji
uczelni – kierownika Zakładu Technologii Garbarstwa. W roku akademickim
1974/1975 powierzono dr. inż. T. Michalcowi funkcję
prodziekana wydziału ds. dydaktycznych Wydziału Technologii
Obuwia i Garbarstwa.
Dr inż. T. Michalec był jednym z najbardziej liczących się postaci
i wybitnym, znanym specjalistą w zakresie technologii garbarstwa
oraz futrzarstwa i ochrony środowiska. Autor trzech książek oraz
ekspertyz, artykułów naukowych i opracowań metodyk procesów
technologicznych, które znalazły zastosowanie w przemyśle. Wychowawca
wielu pokoleń inżynierów garbarzy, opiekun ponad 200
prac magisterskich i inżynierskich .
Za swoją sumienną i długoletnią pracę został odznaczony Złotym
Krzyżem Zasługi.
Odszedł od nas Dobry i Szlachetny Człowiek. Taki pozostanie
w pamięci wszystkich, którzy mieli okazję z Nim się spotkać i pracować.
Dr inż. T. Michalec był wierny szlachetnym zasadom: cenił
prawdę, szczerość i uczciwość.
Był Człowiekiem niezwykle ciepłym i serdecznym, a zarazem
konsekwentnym w swoich słowach i postępowaniu. Jego myśli
i uwagi na zawsze pozostaną w sercach tych, którzy chcieli i umieli
Go słuchać.
Dr inż. Tadeusz Michalec został pochowany dnia 20.01.2011
roku na Cmentarzu na Powązkach w Warszawie.
(oprac. Alicja Wydra)