Pobierz - Dolnośląska Izba Lekarska

SYMETRIA ZJAWISK
Profesor Józef Kubicz był doskonałym
diagnostą, ale interesowała go również
fizyka teoretyczna i zjawiska elektromagnetyczne.
Na posiedzeniu Wrocławskiego
Towarzystwa Naukowego wygłosił
m.in. pracę pt. „Znaczenie temperatury
topnienia w klasyfikacji pierwiastków chemicznych”.
Był twórcą znanego preparatu
leczniczego „Linomag”.
Profesor był z natury małomówny, żył
swoim głębokim życiem wewnętrznym.
Ich produktem były m.in. oryginalne prace:
„Przypadkowe spostrzeżenia o kolizji
zapisów fizyko-chemicznych z teorią Nilsa
Bohra”. Prace tego rodzaju nie znajdowały
zrozumienia. Może jeszcze nie nadszedł
ich czas.
Profesor Kubicz wierzył w symetrię wszelkich
zjawisk: dzień i noc, życie i śmierć. Tylko
Bóg i czas były niesymetryczne.
Najprzyjemniejsze były godziny spędzane
w gabinecie Profesora przy oglądaniu
i ocenie tego, co kupił na tzw. giełdzie
staroci. Byliśmy oboje ich miłośnikami.
Mając pewną wiedzę o sztuce i rzemiośle
XIX i XX wieku można było tam znaleźć
m.in.: secesyjne szkła, porcelanę, świeczniki,
lampy i wiele innych przepięknych
rzeczy. Pewne swoje „zdobycze” Profesor
czasem przeceniał – zwłaszcza obrazy
niesygnowane, lub sygnowane niewyraźnie,
które przypisywał wielkim artystom.
Mieczysława Miklaszewska: Prof. dr
hab. Józef Kubicz, kierownik Kliniki Dermatologii
i Wenerologii AM we Wrocławiu
1961-1977, 2008. Rękopis.
Pro memoria
Z głębokim smutkiem i żalem w sercu
przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszego Przyjaciela
dr. Tadeusza Michalika
specjalisty anestezjologii i intensywnej terapii
Żegnaj Tadziu! Będzie nam Ciebie bardzo brakowało.
Spoczywaj w pokoju.
Rodzinie i Najbliższym składamy wyrazy szczerego
współczucia.
Łączymy się z Wami w bólu.
lekarze anestezjolodzy z Dolnośląskiego Centrum
Onkologii we Wrocławiu
EGZAMIN KOMISYJNY
Pełniąc funkcję dziekana byłam wyznaczana
do egzaminów komisyjnych. Ówczesna
kierownik dziekanatu, pani Czesława
Łukaszewska, zawiadomiła mnie, że mam
wziąć udział w egzaminie komisyjnym
z dermatologii i sugerowała stworzenie dla
studentów sprzyjającej atmosfery, bo profesor
Józef Kubicz był bardzo wymagający.
Jeden ze studentów odpowiadał skąpo,
był bardzo zdenerwowany, nazywał się
Masłowski. Profesor Kubicz orzekł, że właściwie
należy mu się stopień niedostateczny,
ale polecił studentowi wyjść na korytarz
i poczekać na ostateczną decyzję komisji.
I wtedy mając na uwadze hobby Profesora
dotyczące malarstwa, o czym świadczyły
zbiory malarstwa tuż za gabinetem, które
mi kiedyś pokazywał, wpadłam na pomysł.
Powiadam więc:
– I pomyśleć, Masłowski, takie nazwisko
nosił sławny polski malarz, a jego imiennik
tak się nie popisał!
Profesor Kubicz ożywił się momentalnie:
– Masłowski? – rzekł. – Ciekawe, nie znam.
Ale chwycił wiatr w żagle.
– Ależ tak, żył w okresie Młodej Polski,
namalował wiele znanych pejzaży, na
przykład łan zboża w słońcu.
Profesor zdziwił się:
– Coś podobnego! Masłowski – muszę
się tym zainteresować, a student niech wejdzie
i pani zada mu dodatkowe pytanie.
Student wszedł. Zapytałam o basalioma.
Odpowiedział i zdał.
Bożenna Zawirska: Szczęście – to jedna
chwila,(w:) Szósty Rocznik pod redakcją.
Jerzego Bogdana Kosa, Wrocław 1995,
s. 10.
PROFESOR JAKIM GO ZNAŁAM
ZESPÓŁ PUŻILAKO
Mówił cicho i niewyraźnie. Trzeba było
się bardzo koncentrować i być przyzwyczajonym
do jego artykulacji, aby go zrozumieć.
My, pracownicy, radziliśmy sobie
dobrze, ale gorzej studenci.
Na egzaminie z dermatologii Profesor
zadał pytanie i studenci usłyszeli: „zespół
pużilako”. Nikt nie domyślał się, o co chodzi.
Zirytowany Profesor powtórzył pytanie
i nadal brak było odpowiedzi. Profesor wyszedł
z gabinetu i mówi: „Te Hebry nic nie
umieją, nawet o zespole przyżylakowym
nie mają pojęcia”.
Jako typowy skorpion był nieufny i niekomunikatywny.
Spoglądał na rozmówcę
spod lekko pochylonej głowy, co przy
pierwszym z nim kontakcie stwarzało dodatkową
barierę.
Ubierał się na szaro. Szara koszula, szary
krawat w drobny wzorek, szary cienki
sweter zapinany z przodu na pięć guzików,
szare skarpety i szare spodnie, spod których
niekiedy wystawał biały troczek od
kalesonów. Ręce uszkodzone miał reumatyzmem
i wiązanie czegokolwiek sprawiało
mu trudności. Ubierał się na szaro, ale on
nie był szarym człowiekiem...[…]
Barbara Gąsior-Chrzan: Profesor Józef
Kubicz – jakim go znałam. W 100-lecie urodzin.
Medium, grudzień 2006, s.13.
18 września 2011 roku odszedł od nas lekarz,
ale przede wszystkim Przyjaciel
śp.
Tadeusz Michalik
wspaniały człowiek obdarzony
ogromną wiedzą i pogodą ducha.
Dziękujemy Ci Tadziu, że byłeś z nami. Pozostaniesz
w naszych sercach i pamięci drogi Przyjacielu.
Wyrazy szczerego współczucia Rodzinie
składają koleżanki i koledzy
z Oddziału Ginekologii Onkologicznej DCO we Wrocławiu
31 M EDIUM Październik 2011