Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Ο</strong> ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ ΔΗΜΑΡΧ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Κείμενο : Δημήτρης Φιλελές<br />
Επιμέλεια : Γιώργος Βλάχος<br />
Εξώφυλλο, Εικονογράφηση : Πένυ Κωνσταντίνου<br />
© Αίσια Λ. Αλφαντή<br />
Ηλεκτρονικές Εκδόσεις, 2013<br />
Αττάλου 19 - 142 31 Αθήνα<br />
ISBN : 978-618-80401-2-0<br />
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή όλου του έργου<br />
και του συνοδευτικού εικονογραφικού υλικού χωρίς την<br />
έγγραφη άδεια του εκδότη.<br />
e-mail : info@daimonapps.com
ΠΡ<strong>Ο</strong>Λ<strong>Ο</strong>Γ<strong>Ο</strong>Σ<br />
<strong>Ο</strong> Καραγκιόζης είναι ο λαϊκός ήρωας της ψυχής μας. <strong>Ο</strong>ι αντιδράσεις<br />
του σκιαγραφούν απόλυτα την καθημερινή μάχη ανάμεσα στα<br />
ελαττώματα και στα προτερήματα της φυλής μας. Δεν διστάζει να<br />
ξεστομίζει με την ίδια ευκολία τερατώδη ψέματα και πικρές αλήθειες.<br />
Η αυθεντικότητα των παθημάτων του προκαλεί την ίδια στιγμή τα<br />
τρανταχτά γέλια και τα αβίαστα δάκρυα. Η εργασία δεν είναι το<br />
αγαπημένο του άθλημα, γιατί ακόμη και θεονήστικος τολμάει να<br />
ονειρεύεται. Αρνείται να σκύψει το κεφάλι, όσο κι αν γνωρίζει την<br />
τιμωρητικότητα της εξουσίας. Γελοιοποιεί τους υποτακτικούς και τους<br />
προσκυνημένους σε κάθε ευκαιρία και, με τον ιδιαίτερο τρόπο του,<br />
καυτηριάζει τη στάση τους. Έχει εξαιρετική ικανότητα να ισορροπεί<br />
πάνω στη λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ θάρρους και θράσους.<br />
Για την εξασφάλιση του επιούσιου μηχανεύεται με ανεξάντλητη<br />
ευστροφία απίστευτες μικροαπάτες σε βάρος των εχόντων και<br />
κατεχόντων χωρίς φόβο ή ντροπή. Όμως, την ίδια στιγμή, ένα τυχαίο<br />
γεγονός είναι αρκετό να του ξυπνήσει το φιλότιμο και να σταθεί στο<br />
ύψος των περιστάσεων. Τσαλακώνεται ανενόχλητα, γιατί όσες φορές<br />
κι αν πέσει, διαθέτει άλλες τόσες την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση<br />
να σηκωθεί και να πατήσει γερά στα πόδια του. <strong>Ο</strong> Καραγκιόζης είναι<br />
η φωνή της συνείδησης, γιατί υπάρχει καθημερινά μέσα μας.<br />
Υφίσταται ταυτόχρονα ως λαϊκή παράδοση και ως μέλλον των<br />
ανθρώπων του τόπου μας. Θέλει και μπορεί να υπάρχει κόντρα στο<br />
ρεύμα της βιομηχανίας του θεάματος κάθε εποχής, επειδή η αλήθεια<br />
του βρίσκεται πολύ βαθύτερα από την επιδερμικότητα των κάθε<br />
λογής κατασκευασμάτων. Θέλουμε να είναι εδώ, μαζί μας, γιατί<br />
εκφράζει ό,τι είμαστε, ό,τι δεν θέλουμε να είμαστε και ό,τι θα θέλαμε<br />
να είμαστε. Στην πιο όμορφη καμπούρα του κόσμου αντέχει να<br />
κουβαλάει αγόγγυστα τη βαριά ιστορία της ελληνικής ψυχής κι έχει<br />
οικειοθελώς επωμιστεί την πιο σημαντική αποστολή : να διατηρεί<br />
αμείωτο το χαμόγελο της αισιοδοξίας ακόμη και κάτω από τις πιο<br />
αντίξοες συνθήκες.<br />
Δημήτρης Φιλελές
<strong>Ο</strong> ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
ΔΗΜΑΡΧ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΤΑ ΠΡ<strong>Ο</strong>ΣΩΠΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ<br />
ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΠΡΙΤΗΣ<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
ΜΠΙΡΙΚ<strong>Ο</strong>Κ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΚΑΤΣ<strong>Ο</strong>ΥΛΙΝ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
ΜΠΑΡΜΠΑ-ΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΣΙ<strong>Ο</strong>Ρ ΔΙ<strong>Ο</strong>ΝΥΣΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ Μ<strong>Ο</strong>ΥΧΤΑΡ<br />
ΗΡΩΑΣ Τ<strong>Ο</strong>Υ ‘21
ΕΙΣΑΓΩΓΗ<br />
Ακούγεται το τραγούδι του Καραγκιόζη από τον Ευγένιο<br />
Σπαθάρη και ο Καραγκιόζης χορεύει μόνος του στη σκηνή.<br />
Μετά το τέλος του τραγουδιού…<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ε ρε μανούλα μου, ξεποδαριάστηκα. Ααααχ, ας σταματήσω να<br />
πάρω μια βαθιά ανάσα μπας και πιάσω και καμιά μυρουδιά<br />
από την κατσαρόλα της γειτόνισσας. Τρεις μέρες έχω να φάω,<br />
ρε παιδιά. Η κοιλιά μου παίζει μαντολίνο και το άντερό μου<br />
τούμπανο…<br />
Λίγο φαγάκι ζητάω ο κακόμοιρος για μένα, τη γυναικούλα μου<br />
που τρώει ένα καζάνι στην καθισιά της και τα μικρά μου, τα<br />
Κολλητηράκια μου, τα εξυπνοπούλια μου…<br />
Α, όλα κι όλα, έχω καλά παιδιά. Ακούνε τον πατέρα τους κι ό,τι<br />
τους δείχνω, το μαθαίνουν με την πρώτη…<br />
Κάτσε, μωρέ, τώρα που το θυμήθηκα να τα φωνάξω να τους<br />
κάνω το μάθημα της ημέρας. Δεν πρέπει να ξεχνιέμαι από την<br />
πείνα. Πρέπει να σκέφτομαι την πρόοδό τους. Πώς θα γίνουν<br />
αύριο σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία;<br />
Κολλητήριααααα! Κολλητήριααααα! Ετοιμαστείτε, μωρέ, για την<br />
πρωινή σας εκπαίδευση. Μπείτε στη γραμμή να σας εξετάσω<br />
έναν έναν, να δω αν πάνε οι κόποι μου χαλάλι.<br />
(Εμφανίζονται τα Κολλητήρια και μπαίνουν στη γραμμή<br />
απέναντί του)
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ας ξεκινήσουμε το μάθημά μας με τους κανόνες σωστής<br />
συμπεριφοράς. Για πες μου εσύ, Κοπρίτη παιδί μου, που είσαι<br />
και ο μεγαλύτερος, τι κάνουμε όταν βρίσκουμε ένα πορτοφόλι<br />
στο δρόμο;<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΠΡΙΤΗΣ<br />
Το βουτάμε αμέσως, το χώνουμε στο παντελόνι μας,<br />
προσέχουμε να μη μας φύγει από καμιά τρύπα και γινόμαστε<br />
καπνός.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μπράβο σου, άξιε γιε μου. Και δε μου λες εσύ, πανέξυπνε γιε<br />
μου Κολλητήρι, τι κάνουμε όταν η γειτόνισσά μας απλώνει τη<br />
φρεσκοπλυμένη μπουγάδα της στην ταράτσα;<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Πηγαίνουμε και αρπάζουμε από το σκοινί τα πιο καλά της<br />
ρούχα για να μην της τα κάψει ο ήλιος και το βάζουμε στα<br />
πόδια.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Εύγε, πανάξιε γιε μου. Για να προχωρήσουμε και στους<br />
μικρότερους, που δεν έχουν ακόμα ολοκληρώσει τις βασικές<br />
σπουδές τους. Δε μου λες, παιδί μου Μπιρικόκο, τι κάνουμε<br />
όταν ο χασάπης κόβει τις μπριζόλες για το σκυλάκι της<br />
πλούσιας κυρίας.<br />
ΜΠΙΡΙΚ<strong>Ο</strong>Κ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Πλησιάζουμε πολύ προσεκτικά την ώρα που πληρώνει,<br />
χώνουμε το χέρι στην τσάντα της, παίρνουμε τα μπριζολάκια<br />
χωρίς το χαρτί για να μην κάνουμε σκουπίδια και τρέχουμε όσο<br />
μπορούμε πιο γρήγορα. Έτσι δεν προλαβαίνει ο χασάπαρος<br />
να μας βουτήξει και να μας κάνει τ’ αλατιού. Και δεν ξεχνάμε<br />
και το καημένο το σκυλάκι, που δεν το αφήνουμε να<br />
βαρυστομαχιάσει.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μπράβο σου, μοσχαναθρεμμένο μου τέκνο. Ας δούμε τι ξέρει<br />
και ο μικρότερος της οικογένειας. Τα παίρνει τα γράμματα ή<br />
χάνουμε τον καιρό μας μαζί του; Δε μου λες, στερνοπούλι μου<br />
Κατσουλίνο, τι κάνει ένα καλό παιδί όταν η κότα του γείτονα<br />
γεννήσει ένα αυγό;<br />
ΚΑΤΣ<strong>Ο</strong>ΥΛΙΝ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Τη βοηθάει να σηκωθεί από τη φωλιά της γιατί είναι<br />
κουρασμένη, παίρνει το αυγό για να μην το φάει ο γείτονας και<br />
του ανεβεί η χοληστερίνη και το πηγαίνει αμέσως στο<br />
μπαμπάκο του.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Διπλομπράβο σου, καμάρι μου. Αυτός είναι ο πιο σωστός<br />
μαθητής απ’ όλους σας. Αυτός που σκέφτεται και το δόλιο τον<br />
πατέρα σας, που τόσο κόπο κάνει να σας βάλει στο σωστό<br />
δρόμο.<br />
ΑΓΛΑΪΑ (εμφανίζεται)<br />
Τι λες, μωρέ αθεόφοβε, στα παιδιά; Μωρέ, δε ντρέπεσαι που<br />
τα μαθαίνεις να κλέβουνε αντί να πας να βρεις καμιά δουλειά<br />
να θρέψεις την οικογένειά σου;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και τι είμαι, ρε Αγλαΐα, για να δουλέψω; Ρολόι; Εγώ φταίω,<br />
όμως, που σε παντρεύτηκα και δεν ασχολήθηκα με τα όνειρά<br />
μου.<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Και ποια ήταν τα όνειρά σου; Να κάθεσαι και να σε ταΐζουμε,<br />
βρε ανεπρόκοπε; Ε, αυτό δεν κάνεις μια ζωή;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τι φταίω, ρε Αγλαΐα, που δε βρίσκεται μια δουλειά στα μέτρα<br />
μου; Προσπαθώ, αλλά δεν τα καταφέρνω. Τι να κάνω. Άντε,<br />
πάρε τώρα μέσα τα παιδιά σου, γιατί ο κόσμος περιμένει να<br />
ξεκινήσει η παράσταση κι εσύ με καθυστερείς.
Και μετά θέλετε και να φάτε. Άντε, δρόμο…<br />
Λοιπόν. Κυρίες, κύριοι και αγαπητά μου παιδιά. Απόψε θα σας<br />
παρουσιάσουμε την παράστασή μας «<strong>Ο</strong> Καραγκιόζης<br />
Δήμαρχος». Θα γελάσουμε και θα χορέψουμε όλοι μαζί. Και<br />
μετά το τέλος της παράστασης, θα φάμε, θα πιούμε και<br />
νηστικοί θα κοιμηθούμε. Πάμε, μαέστρο!<br />
(Συνέχεια και φινάλε της μουσικής)<br />
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ ΚΑΙ Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙΑ<br />
(Τα παιδιά του Καραγκιόζη παίζουν ποδόσφαιρο μες στην<br />
παράγκα και ενοχλούν τον Καραγκιόζη που διαβάζει<br />
εφημερίδα)<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Ρε κεφάλα, δώσε μου και μένα τη μπάλα!<br />
ΜΠΙΡΙΚ<strong>Ο</strong>Κ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Πάρ’ την και σούταρε.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Γκολ! Γκολ! Καλά, ε… είμαι και ο πρώτος παιχταράς!<br />
ΚΑΤΣ<strong>Ο</strong>ΥΛΙΝ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Φτου! Πάλι χάσαμε. Εσύ φταις, ρε παλιο-Κοπρίτη, που δεν<br />
είσαι καλός τερματοφύλακας.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΠΡΙΤΗΣ<br />
Εγώ είμαι μια χαρά τερματοφύλακας. Εσύ φταις που δεν<br />
κάνεις καλή επίθεση και δε γυρίζεις γρήγορα στην άμυνα να<br />
πάρεις τη μπάλα…
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Εεεεε… Ησυχάστε ρε, πανάθεμα το γονιό σας. Θα με αφήσετε<br />
μωρέ στην ησυχία μου και στην πείνα μου να διαβάσω την<br />
προχθεσινή εφημερίδα μου; Πώς θα ενημερωθώ, βρε<br />
παλιόπαιδα, για τις πολιτικές εξελίξεις; Πώς θα μάθω πότε<br />
ζητάνε διευθυντές μπας και βρω κι εγώ καμιά δουλειά της<br />
προκοπής; Πώς θα μάθω αν ο Μπους θα ξεκινήσει κανένα<br />
καινούργιο πόλεμο, για να ετοιμάσω το πυρηνικό καταφύγιο<br />
της παράγκας; Πηγαίνετε αλλού να παίξετε… Εξαφανιστείτε!<br />
ΚΑΤΣ<strong>Ο</strong>ΥΛΙΝ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Και πού να πάμε, ρε πατέρα, να παίξουμε;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Να πάτε στην πλατεία.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Από πότε έχουμε πλατεία εδώ κοντά για μας τα παιδιά και δεν<br />
το μάθαμε εμείς;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ωραία, δεν έχουμε πλατεία. Δεν πειράζει. Να πάτε να καθίσετε<br />
κάτω από κανένα ωραίο δέντρο και να προετοιμαστείτε για το<br />
επόμενο τηλεπαιχνίδι του Antena.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΠΡΙΤΗΣ<br />
Μα ούτε δέντρα υπάρχουν. Τα κόψανε όλα οι εργολάβοι για<br />
να φτιάξουνε πολυκατοικίες.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και τι θέλετε δηλαδή; Να μένει ο κόσμος σε παράγκες για να<br />
έχετε εσείς δέντρα; Να βγείτε, λοιπόν, έξω σαν καλά παιδιά να<br />
ανασάνετε καθαρό οξυγόνο.<br />
ΜΠΙΡΙΚ<strong>Ο</strong>Κ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Μας δουλεύεις, ρε πατέρα; Πού τον πουλάνε τον καθαρό αέρα<br />
να πάμε να αγοράσουμε κι εμείς με τα λεφτά που δεν έχουμε;<br />
Έχουνε αφήσει καθόλου καθαρό αέρα τα αυτοκίνητα και τα<br />
εργοστάσια;
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αχ, φτωχά μου παιδάκια. Πόσο δίκιο έχετε. Τώρα πια οι<br />
άνθρωποι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Όλα τα κάνουν για<br />
τα λεφτά και μόνο εμείς δεν έχουμε φράγκο.<br />
Ε, ρε, και να γινόμουν δήμαρχος για μια μέρα μόνο. Ρε, με<br />
κάνεις εμένα δήμαρχο και θα τους δείξω εγώ. Ρε, θα τους<br />
ταράξω στα πρόστιμα, σου λέω. Ρε, θα τους βάλω τη μούρη<br />
στην εξάτμιση από τ’ αυτοκίνητό τους να δούνε τι κακό κάνουνε<br />
στον κόσμο. Ρε, θα τους πετάξω μέσα στην καμινάδα του<br />
εργοστασίου να βγούνε όξω μαύροι σαν το Γιουσούφ Αράπη.<br />
Ε, ρε, και να γινόμουν δήμαρχος. Θα καταργούσα τα<br />
αυτοκίνητα, θα έκλεινα τα εργοστάσια, θα έφτιαχνα πλατείες,<br />
θα φύτευα δέντρα, θα γέμιζα τα ποτάμια με νερό, θα<br />
καταργούσα και τους πλούσιους, θα έκλεβε όσες φασολάδες<br />
ήθελα να λιγδώσει τ’ αντεράκι μας. Αλλά πού τέτοια τύχη. Α,<br />
ρε, παλιοκοινωνία…<br />
Τι να κάνουμε παλληκάρια μου. Δεν πειράζει. Παίξτε μπάλα<br />
στην πολυτελή παράγκα μας. Προσέξτε μόνο μη σπάσετε τα<br />
σερβίτσια της μάνας σας, γιατί θα σας πάρει ο διάολος τον<br />
πατέρα…<br />
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ<br />
ΕΙΚ<strong>Ο</strong>ΝΑ 1 Η : ΠΑΣΑΣ - ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Γραμματικέ… Γραμματικέ… Πού είσαι ωρέ;<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Προσκυνώ, πασά μου, ο καημένος. Δούλος σας και υπηρέτης<br />
σας πιστός και πάντοτε στις διαταγές σας.
ΠΑΣΑΣ<br />
Για κόπιασε, ωρέ παμπόνηρε Ρωμιέ. Για έλα εδώ που σε<br />
θέλω να σου αναθέσω μια σοβαρή αποστολή.<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Στις διαταγές σας, πολυχρονεμένε μου. Να κάνω αυτό που<br />
θέλετε και χίλια κομμάτια να γίνω. Να κόβει ο Θεός μέρες από<br />
μένα και να τις δίνει χρόνια σε σας.<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Άκου προσεκτικά Χατζηαβάτη. Στο σαράι έχουμε πρόβλημα<br />
σοβαρό και πρέπει να το λύσουμε. Εγώ πια γέρασα και δεν<br />
μπορώ όλα να τα κουμαντάρω μόνος μου. Χρειάζομαι βοήθεια.<br />
Χρειάζομαι έναν άνθρωπο αξιόλογο, δουλευταρά, τίμιο να του<br />
αναθέσω ένα σοβαρό έργο. Χρειάζομαι, να πούμε, έναν<br />
δήμαρχο. Μήπως εσύ, που όλη μέρα τριγυρνάς και κόσμο<br />
πολύ γνωρίζεις, ξέρεις κάποιον κατάλληλο για την θέση αυτή;<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Πολυχρονεμένε μου, νομίζω πως έχω κιόλας την απάντηση<br />
στην επιθυμία σας. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλος άνθρωπος για<br />
την θέση αυτή από τον γείτονά μας, τον Καραγκιόζη.<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Είσαι βέβαιος; Η ευθύνη είναι μεγάλη και δική σου. Αν ο<br />
άνθρωπος είναι σκάρτος, το δικό σου κεφάλι δεν στέκεται καλά<br />
στους ώμους. Και τι γνωρίζει αυτός ο Καραγκιόζης για να γίνει<br />
δήμαρχος; Και θα τον θέλει ο κόσμος ή θα λένε πως εγώ τον<br />
διάλεξα με το έτσι θέλω;<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Μα, τι λέτε αφέντη μου; <strong>Ο</strong> Καραγκιόζης είναι μορφωμένος<br />
εγκυκλοπαιδικά. Έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο της<br />
Στουρναρόπετρας και μιλάει τουλάχιστον πέντε ξένες γλώσσες.<br />
Είναι τίμιος, εργατικός και αγαπητός στον κόσμο. Όλοι μιλούν<br />
με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν.
ΠΑΣΑΣ<br />
Τότε, ας μη χάνουμε χρόνο. Τρέξε να τον ειδοποιήσεις ότι ο<br />
Πασάς τον διατάζει να εμφανιστεί αμέσως στον σαράι.<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Στις προσταγές σας, άρχοντά μου. Τσακίζομαι ο καημένος…<br />
ΕΙΚ<strong>Ο</strong>ΝΑ 2 Η : ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ–ΧΑΤΖΗΒΑΤΗΣ-ΠΑΣΑΣ<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ (πηγαίνει στην καλύβα)<br />
Καραγκιόζη, Καραγκιόζη… Πού είσαι, βρε, που κακό χρόνο να<br />
‘χεις και μαύρο;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ποιος είναι, μωρέ, που μου χτυπάει πρωί πρωί την πόρτα και<br />
μου χαλάει το όνειρο;<br />
ΧΑΤΖΗΒΑΤΗΣ<br />
Εγώ είμαι Καραγκιόζη, ο Χατζηβάτης. Άνοιξε την πόρτα<br />
να σου πω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Δεν είμαι μέσα. Λείπω. Έλα άλλη μέρα προς το βράδυ.<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Καραγκιόζη, μη με κοροϊδεύεις. Θέλω να σου πω κάτι<br />
σημαντικό.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ (Τραβάει την κουρελού μισοκοιμισμένος και<br />
ρίχνει μια σφαλιάρα στον Χατζηαβάτη)<br />
Τι θες, μωρέ Χατζηχαβιάρη; Στον ύπνο σου μ’ έβλεπες;<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Μπα που να σου κουλαθεί το χέρι, θεόμουρλε. Μωρέ άνοιξε η<br />
τύχη σου και συ με βαράς. Με στέλνει ο ίδιος ο Πασάς που σε<br />
θέλει για κάτι πολύ σοβαρό. Ετοιμάσου να πάμε. Σε περιμένει.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ναι, θα φόραγα το φράκο μου, αλλά το έχω στείλει στο<br />
καθαριστήριο. Και μη μου ζητήσεις να πάμε με το αυτοκίνητο<br />
γιατί το έχω στείλει στο συνεργείο. Προχώρα, πανάθεμά σε, κι<br />
άμα δεν έχει φαΐ εκεί που πάμε, θα σε δέρνω μέχρι να έρθει η<br />
Δευτέρα Παρουσία.<br />
(Πηγαίνουν απέναντι στο σαράι)<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Περίμενε εδώ να σε αναγγείλω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ναι, να μην ξεχάσεις να πεις ότι ήρθα νηστικός γιατί με πήρες<br />
από τη βίλα μου βιαστικά και δεν ήταν έτοιμο το<br />
γουρουνόπουλο, μπας και μας δώσουν κανένα κεφτέ.<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Σκάσε, γρουσούζη, που όλο στο φαΐ είναι το μυαλό σου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γιατί; Ξέρεις κανένα πεινασμένο που να είναι αλλού το μυαλό<br />
του; Ποιος είμαι, ρε Χατζηχαβιάρη; <strong>Ο</strong> Βαρδινογιάννης για να<br />
σκέφτομαι τα καράβια μου ή ο Κόκκαλης για ανησυχώ για τα<br />
κινητά τηλέφωνα; (Φωνάζει) Φαΐ θέλω ρεεεε, φαΐΐΐΐ…<br />
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ<br />
Πασά μου, σας έφερα και σας παρουσιάζω τον άνθρωπό μας.<br />
Καραγκιόζης Καραγκιοζόπουλος της ξακουστής οικογενείας<br />
των Καραγκιοζοπουλαίων.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Χατζηκουδούνα, κόψε κάτι γιατί θα μας πάρουνε με τις<br />
ντομάτες και δε θα προλάβουμε να φάμε ούτε ξεροκόμματο.<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Έχει καλώς. Πέρασε Καραγκιόζη. Κάθισε. Έχω μια σοβαρή<br />
απόφαση να σου ανακοινώσω και ελπίζω να σταθείς αντάξιος<br />
της εμπιστοσύνης μου. Αποφάσισα, με την βοήθεια του φίλου
σου, να σε κάνω δήμαρχο και βοηθό μου στις κρατικές<br />
υποθέσεις.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κάτι τέτοια κάνει ο Χατζηρουφιάνος του Πασά και τον<br />
αγαπάω. Μετά ρωτάει γιατί τον βαράω.<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Τι είπες, Καραγκιόζη;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τίποτα, Πατσά μου. Αλλά αυτά τα πράγματα δε γίνονται από<br />
τη μια στιγμή στην άλλη. Και τι ξέρω εγώ απ’ αυτά;<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Δεν πειράζει, αγαπητέ Καραγκιόζη. Κανένας δεν ήξερε. Όλοι<br />
μάθαμε σιγά σιγά. Εγώ εκτιμώ τις γνώσεις σου και θέλω να<br />
γίνεις το δεξί μου χέρι.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γιατί; Δεν έχεις δικό σου;<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Όχι, Καραγκιόζη, δεν κατάλαβες.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μη μου πεις ότι ψηφίζεις Νέα Δημοκρατία.<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Και πάλι δεν κατάλαβες Καραγκιόζη.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ε, πες μου επιτέλους να καταλάβω.<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Θα είσαι ο βοηθός μου, ο άνθρωπός μου, ο συνεργάτης μου,<br />
θα δουλεύεις ασταμάτητα μέρα και νύχτα…<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ώπα, Πατσαδάκο μου, τράβα χειρόφρενο. Αλλιώς μου τα λες<br />
τώρα. Αυτό θέλει άλλα πράματα. Θέλει διαμέρισμα στο<br />
Κολωνάκι, θέλει ρούχα για την οικογένειά μου από του Armani,<br />
θέλει παπουτσάκια, κατσικούλες, μουλαράκια, προβατάκια,
κοτούλες, γουρουνάκια, κουνελάκια, μπόλικη φασολάδα και μια<br />
μεγάλη αναπαυτική πολυθρόνα να ξαπλώνω την αρίδα μου (το<br />
διορθώνει) να δουλεύω δηλαδή.<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Καραγκιόζη, ζητάς πολλά και παράλογα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ναι, αλλά τι δήμαρχο θα έχεις; Θα τρίβουνε όλοι τα μάτια τους<br />
κι εγώ τα χέρια μου. Ε, ρε, μανούλα μου, κομπίνες που έχω να<br />
κάνω. Ε, ρε, μάσες που θα ρίξουνε τα κοκκαλιάρικα τα<br />
Κολλητήρια. Λοιπόν, τι λες; Θα δώσουμε τα χέρια;<br />
ΠΑΣΑΣ<br />
Τι να κάνω; Δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Μου είσαι απολύτως<br />
απαραίτητος.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τότε κόλλα το, λοιπόν, και καλές δουλειές.<br />
ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ<br />
ΕΙΚ<strong>Ο</strong>ΝΑ 1 Η : ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ-ΑΓΛΑΪΑ–Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Βρε γυναίκα, έλα εδώ να με βοηθήσεις, να δούμε ποιους θα<br />
καλέσουμε στο σπίτι μας, να τους πω τι θα κάνω για δαύτους,<br />
μπας και με ψηφίσουνε.<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Θα έρθω, βρε αχαΐρευτε, θα έρθω. Περίμενε να μοιράσω τα<br />
ξεροκόμματα των παιδιών κι έρχομαι.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Πες μου, μωρέ, ποιους ευκολόπιστους ξέρεις, για να τους<br />
αρπάξουμε την ψήφο στον αέρα.<br />
ΑΓΛΑΪΑ
Πρώτο και καλύτερο θα φωνάξεις το Μορφονιό, για να τον<br />
παντρολογήσουμε. Με τέτοια μύτη σαν προβοσκίδα, πού θα<br />
βρει νύφη από μόνος του;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ποια θα τον πάρει αυτόν το μπόγια, ρε γυναίκα; Θα της<br />
βγάλει κανένα μάτι με τη μυτόγκα του.<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Η ανιψιά μας η Ροδούλα, καλέ, το ομορφοκόριτσο.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αυτή είναι μια βοϊδάρα και μισή.<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Δεν πειράζει. Έχει γερή προίκα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κάτσε να φωνάξω το Κολλητήρι να πάει στο καφενείο να τον<br />
φέρει. Κολλητήριιι… ρε Κολλητήριιιι… Πού είσαι, ρε γιέ της<br />
γρίπης;<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Εδώ είμαι, πατέρα της χολέρας. Λέγε γρήγορα τι θέλεις γιατί<br />
βλέπω τo Ρουβά στο X-Factor.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τρέχα γρήγορα στο καφενείο και πες στο Μορφονιό ότι τον<br />
θέλω επειγόντως στο γραφείο μου.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
(μονολογεί) Του ‘στριψε του πατέρα μου… Καλά, μπαμπάκο,<br />
πηγαίνω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μέχρι να φτύσω, να έχεις γυρίσει.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Κι εγώ μέχρι να σε φτύσω, να μην έχεις γυρίσει. (φεύγει<br />
τρέχοντας)
ΕΙΚ<strong>Ο</strong>ΝΑ 2 Η : ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Ακούγεται το τραγούδι «Απόψε την κιθάρα μου»<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
<strong>Ο</strong>υίτ, Καραγκιόζη, ουίτ. Έμαθα ότι με ζήτησες κι έτρεξα<br />
τρέχοντας για να σε συναντήσω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ (τον χαιρετάει απ’ τη μύτη)<br />
Καλώς τον ομορφάντρα! Καλώς το ωραίο παλληκάρι! Καλώς<br />
το άγαλμα της ομορφιάς!<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Καραγκιόζη, άσε επιτέλους ήσυχη τη μύτη μου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αμάν, πάλι λάθος έκανα, ρε Μορφονιέ; Μύτη είναι αυτή που<br />
έχεις κι εσύ, ρε παιδάκι μου; Σαν καρπούζι είναι. Δεν πειράζει.<br />
Ό,τι έχει ο άνθρωπος, καλό είναι. Τώρα που σου βρήκα και<br />
ωραία νύφη, θα μικρύνει σιγά σιγά και η μυταρόλα σου.<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Λες αλήθεια, Καραγκιόζη μου; (προσπαθεί να τον αγκαλιάσει,<br />
αλλά τον εμποδίζει η μύτη του) Να σε φιλήσω!<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
(τον σπρώχνει) Άσε τις αηδίες, μη μας παρεξηγήσουνε. Δε<br />
μου λες, σε πειράζει που είναι λιγάκι αλλοίθωρη και πολύ<br />
πλούσια;<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Τα αισθήματα μετράνε, Καραγκιόζη μου. <strong>Ο</strong>υίτ.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αισθηματία μου, εσύ! Ξουίτ!<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Δε μου λες, βρε παλιάνθρωπε, που δεν κάνεις χάρη ούτε στα<br />
παιδιά σου, τι σ’ έπιασε έτσι ξαφνικά; Κάποιο αντάλλαγμα θα<br />
θέλεις εσύ και μου το φυλάς για έκπληξη.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και είναι πολύ, μπροστά στην προίκα που σου δίνω, να με<br />
ψηφίσεις για δήμαρχο; Όχι, πες μου!<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Δήμαρχος; Εσύ; Ας γελάσω. <strong>Ο</strong>υίτ!<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γέλα όσο θέλεις. Φτάνει να μη φτερνιστείς και μας πάρουνε τα<br />
σκάγια. Ρε, σου λέω, με διάλεξε ο ίδιος ο Πατσάς. Δε με<br />
πιστεύεις;<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Καλά… Αν είναι έτσι όπως τα λες, εμένα τι με νοιάζει. Εσύ<br />
παίρνεις την ψήφο κι εγώ την προίκα… δηλαδή, τη νύφη. <strong>Ο</strong>υίτ.<br />
Τρέχω να ετοιμαστώ για να με παρουσιάσεις.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μη βιάζεσαι. Δεν έκλεισα ακόμη ραντεβού. Με το μαλακό. Μη<br />
σε δει και πέσεις κάτω ξερή απ’ την ομορφάδα σου.<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Εγώ πάω να το πω στη μαμά μου και να ετοιμαστώ. <strong>Ο</strong>υίτ.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Καλά. Πήγαινε και να προσέχεις. Απ’ το πεζοδρόμιο. Μην<br />
πατήσεις κανένα με τη μύτη σου κι έχουμε προβλήματα.<br />
Πήγαινε και θα σε ειδοποιήσω.<br />
Μ<strong>Ο</strong>ΡΦ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Πηγαίνω, τρέχω, φεύγω και ξαναγυρίζω. Σ’ ευχαριστώ πολύ,<br />
δήμαρχε μου! <strong>Ο</strong>υίτ. (φεύγει)<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Καλά ξεμπερδέψαμε μ’ αυτόν. Άντε να δούμε, πως θα<br />
ξεμπλέξουμε με τους άλλους… Να περάσει ο επόμενος κι ο<br />
Θεός να βάλει το χέρι του…
ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Ακούγεται το ρεμπέτικο τραγούδι «Βρε μάγκα, το μαχαίρι<br />
σου»<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ (μπαίνει στη σκηνή χτυπώντας το κομπολόι)<br />
Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, στην άκρη να περάσει το βαρύ<br />
πυροβολικό. Τραβηχτείτε στη μπάντα πριν σας φάω λάχανο.<br />
Μη μου κολλάτε γιατί θα δουλέψει η αθόρυβη (εννοεί το<br />
μαχαίρι του) πριν προλάβετε να κουνηθείτε. Αμάν, αδερφάκι<br />
μου, έχω μεγάλα κέφια να δω κορμιά ξαπλωμένα στη μέση του<br />
δρόμου. Αμάν, Καραγκιοζάκο, θα κλάψουνε μανούλες σήμερα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ώπα, ρε βαρύμαγκα Σταύρο. Κρύψε λιγάκι τα κουμπούρια και<br />
τα μαχαίρια, γιατί μπορεί να φοβηθούνε τα μυρμήγκια και να<br />
κρυφτούνε στις φωλιές τους.<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Αδερφάκι Καραγκιόζο, βαριά κουβέντα ξεστόμισες και θα<br />
'χουμε κακά ξεμπερδέματα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Καλά… Άσε να τα ξεμπερδέψουμε καμιά άλλη φορά που θα<br />
είμαστε και χορτάτοι και άκου τώρα τα καλά τα νέα.<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Καλώς… προσωρινά… βάζω την προσβολή στην άκρη και<br />
είμαι όλος αυτιά.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κατεβαίνω για δήμαρχος και χρειάζομαι οπωσδήποτε τη<br />
συνεργασία σου.
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Ώπα τις και άλα τις και ξαναώπα τις! Προχώρει στο<br />
παρασύνθημα και μπες στο ψητό!<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Άκου, ρε Σταύρο. Όταν γίνω δήμαρχος, επειδή ξέρω τι<br />
λαμόγιο είσαι, αποφάσισα να σε αφήνω να κάνεις τις κομπίνες<br />
σου ελεύθερα και να σε καλύπτω κιόλας. Δε θ’ αφήνω κανένα<br />
να πει κουβέντα για σένα και θα τα κουκουλώνουμε όλα μια<br />
χαρά. <strong>Ο</strong>ύτε γάτα ούτε ζημιά.<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Άμα είναι να τη βγάζουμε λάδι, χαλάλι σου. Αλλά για να<br />
‘χουμε καλό ρώτημα, εσύ έγινες ξαφνικά τόσο καλός; Ή μου<br />
κρύβεις κάτι και θα μπουρδουκλωθούμε άσκημα;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τι λες, ρε Σταυράκη; Με ξέρεις εμένα για άτιμο άνθρωπο;<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Επειδή σε ξέρω, σε ξαναρωτάω. Κάτι άλλο κρύβεις εσύ στην<br />
καμπούρα σου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κοίτα που πάω να κάνω το καλό στο φίλο μου το Σταύρο και<br />
θα βρω και το μπελά μου…<br />
Σταυράκη μου, Σταυρακάκη μου, μάγκα μου, μαγκάκι μου.<br />
Σου ορκίζομαι στη ζωούλα σου και στην αγάπη που σου ‘χω.<br />
Να μην προλάβεις να σε χαρώ. Να μην προλάβεις να με δεις<br />
δημαρχούλη σου. Τίποτα δε σου κρύβω.<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Καλώς, Καραγκιοζάκο… Εγώ και τη χάρη θα σου κάνω και θα<br />
μπω στην αναμονή… Ένα σου λέω μόνο : Πρόσεξε μη μου τη<br />
φέρεις μπαμπέσικα, γιατί το μαχαίρι του Σταύρακα του μάγκα<br />
και του μόρτη δεν αστειεύεται. Θα σε ξαπλώσω τ’ ανάσκελα και<br />
θα δείχνουνε το φονιά του δήμαρχου στις ειδήσεις.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κουνήσου από τη θέση σου, ρε Σταύρο. Εδώ μιλάμε στα ίσια,<br />
σαν άντρες. Θα σου ‘ξηγηθώ σπαθί. Εγώ από σένα ένα<br />
πράγμα θέλω μόνο. Μια ψήφο. Τα άλλα άστα πάνω μου.<br />
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ<br />
Εντάξει… Θα την έχεις και θα περιμένω νεότερα… Γεια χαρά<br />
νταν και τα κουκιά μπαγλάν! Θα επανέλθω άξαφνα!<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αδερφάκι Σταύρο, ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρας στα<br />
πανιά σου… (καθώς ο Σταύρακας απομακρύνεται) κι ούτε<br />
πουλί πετάμενο να μη βρεθεί μπροστά σου.<br />
Πάει, καθαρίσαμε και με δαύτον, μέχρι να μας πετύχει σε<br />
καμιά γωνία και να μας λυσσάξει στο ξύλο.<br />
Εδώ ο καλός ο δήμαρχος! Για περάστε! Για περάστε!<br />
ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Μπαίνει στη σκηνή ο Μπαρμπαγιώργος χορεύοντας ένα<br />
λεβέντικο Τσάμικο.<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Πού είσαι, ουρέ ανιψιέ λουμπουδύτ’; Πού είσαι, ουρέ<br />
σαφρακιασμένου; Έβγα όξου, ουρέ κατσικουκλέφτ’!<br />
Ρουβόλησα τον κατήφορο για να σ’ ανταμώσω και συ κοιμάσαι<br />
του καλού καιρού; Έβγα όξου, πριν σου τσακίσου ένα ένα τα<br />
παΐδια!<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ωχ, μας έπιασε στον ύπνο ο μπαστουνόβλαχος!
Καλώς το θείο μου το Γιώργο! Καλώς το πρώτο γιδοτύρι της<br />
Ρούμελης! Καλώς τον αρχιτσέλιγκα με τα πολλά τα γίδια!<br />
Θείε μου, θειούλη μου! Μπάρμπα μου, μπαρμπούλη μου!<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Άσε ουρέ στην άκρη τις μαλαγανιές και πες μου τι μι θελς για<br />
να μη σ’ ανοίξω το χοντροκέφαλο με τη γκλίτσα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Δεν παίρνει κι από λόγια ο βλάχαρος. Πρέπει να του το<br />
φέρουμε με το μαλακό μη μας ρίξει από τώρα κανένα<br />
κατακέφαλο… Που λες, θειούλη μου…<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Λέγε στα γρήγουρα γιατί μου το ‘πρηξες το σκώτ’.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Με φωνάξει ο Πατσάς και μου λέει : «Άκου Καραγκιόζη, παιδί<br />
μου. Αποφάσισα να κυβερνιέστε πια από μόνοι σας εσείς οι<br />
Ρωμιοί κι εμείς οι Τούρκοι να μη μπαίνουμε συνέχεια στα<br />
πόδια σας. Γι’ αυτό και πρέπει να βρείτε δήμαρχο άξιο, να<br />
προκόψετε κι εσείς.»<br />
Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει, πήγα και λίγο<br />
παρακεί, ξαναγύρισα, στριφογύρισα, το αναποδογύρισα, στο<br />
τέλος το αποφάσισα. Τα προσόντα τα έχω και κατεβαίνω στις<br />
εκλογές για δήμαρχος… <strong>Ο</strong>υφ, του το ξεφούρνισα…<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Και άμα κατέβεις στις εκλουγές, θα γίν’ς κι δήμαρχους;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Όχι, ρε μπάρμπα. Δε γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτό<br />
σε φώναξα. Γιατί, για να γίνω δήμαρχος, πρέπει να με<br />
ψηφίσεις.<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Ιγώ να ψηφίσου ισένα! Και να φέρω το λύκο στο μαντρί να<br />
μου φυλάει τα πρόβατα! Αμ, δεν του κόβου καλύτερα το χέρι μ’<br />
απ’ τη ρίζα, ρε μασκαρά;
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γιατί, ρε μπάρμπα; Με προσβάλλεις χονδρικώς.<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Κι συ που μι κλέβ’ς τόσα χρόνια, τι μι κάν’ς;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ωραία! Είδες που έρχεσαι στα λόγια μου; Γι’ αυτό σου λέω να<br />
με ψηφίσεις. Για να σου τα επιστρέψω όλα. Και τ’ αρνιά και τα<br />
κατσίκια και τα κοτόπουλα και τα καρβέλια.<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Ωρέ μη μι λες τέτοια πράματα, γιατί μ’ ανιβάζεις του αίμα στου<br />
κιφάλ’ και θα σ’ αρπάξου και θα σε στουμπήξω χάμου σαν<br />
κριμύδ’! Δε σε ψηφίζου, πάει κι τιλείωσι!<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ (θλιμμένα)<br />
Καλά, ρε μπάρμπα. Δεν πειράζει. Ας είναι καλά το γινάτι σου.<br />
Κρίμα. Τι να σου κάνω. Κι εγώ που ήθελα να σε ξεπληρώσω<br />
και να σου δώσω δική σου γη να τηνε σπείρεις χορτάρι, ν’<br />
αμολήσεις τα κοπάδια σου να βοσκάνε ελεύθερα, να<br />
κονομήσεις και συ πιο πολλά… αλλά… αφού δε θέλεις…<br />
άστο… ξέχνα το…<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ (καχύποπτα)<br />
Είσι σίγουρος, ωρέ ζαγάρι;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αμ, είδες που σου μιλάω; Αλλά πού να κάτσεις να μ’ ακούσεις<br />
σαν άνθρωπος κι ας μην είσαι κιόλας; Και θα μπορούσες να<br />
πουλάς και το κρέας και το γάλα σου και το τυρί σου και το<br />
βούτυρο σου μέχρι και στον ίδιο τον πασά. Πλούσιο θα σε<br />
έκανα, αλλά αφού δε θέλεις, τι να σου κάνω; Με το ζόρι δε<br />
γίνεται…<br />
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Λες αλήθεια, ρε αθιόφοβου πλάσμα; Θες να γίνουν έτσι τα<br />
πράματα κι εγώ να χάσου τον παρά; Άιντε να σου κάνου του<br />
χατίρ’ και να σε ψηφίσου, ρε κλεφτοκοτά. Άιντε και να με
ξεγελάσεις κι άμα δε σε κόψου παϊδάκια, να μη με λένε<br />
Γιώργου. Άιντε να δούμε τι θ’ απογίνει.<br />
Πάου τώρα στα προβατάκια μου και σ’ αφήνου ώρα καλή.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
<strong>Ο</strong>υφ! Φτηνά τη γλιτώσαμε απ’ το βλάχο! Ε, ρε, κούραση<br />
σήμερα! Ε, ρε, δουλειά και ιδρώτα που έχει η δημαρχία! Να<br />
δούμε ποιος άλλος έχει σειρά…<br />
Ας πάρουμε έναν υπνάκο μέχρι να μας χτυπήσουνε την<br />
πόρτα για κανένα ρουσφέτι. Βαρέθηκα, ρε παιδιά, να κάνω<br />
τόσα χατίρια κάθε μέρα. Ε, ρε, κούραση αυτά τα δημόσια<br />
αξιώματα!<br />
ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ<br />
ΕΙΚ<strong>Ο</strong>ΝΑ 1 Η : ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ–ΑΓΛΑΪΑ–ΜΠΙΡΙΚ<strong>Ο</strong>Κ<strong>Ο</strong>Σ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Έλα ‘δω, ρε Αγλαΐα, να βοηθήσεις τον αυριανό δήμαρχο. Εδώ<br />
καιγόμαστε και συ έχεις το νου σου στα μπαλώματα; Θέλω να<br />
φωνάξω τον Εβραίο, τον αρχιτσιγκούναρο, και δεν ξέρω τι να<br />
του τάξω για την ψήφο του. Αυτός έχει απ’ όλα. Τι να<br />
σκεφτώ… τι να σκεφτώ…<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Μη φοβάσαι, Καραγκιόζη μου. Αυτός όσα κι αν έχει, κι άλλα<br />
τόσα θα θέλει. Είναι παραδόπιστος. Πες του εσύ πως θα τον<br />
αφήνεις να παίρνει μεγαλύτερους τόπους απ’ αυτούς που<br />
δανείζει λεφτά και θα δεις πώς θα σε ψηφίσει.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ναι, εντάξει. Αλλά θα μου πει πως και ο προηγούμενος<br />
δήμαρχος δεν τον πείραζε, γιατί κι αυτός έτρωγε με την<br />
κουτάλα. Γιατί να ψηφίσει εμένα;
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Δίκιο έχεις. Τότε τάξε και σ’ αυτόν ότι θα μπορεί να πουλάει<br />
την πραμάτεια του στο σαράι όπως έταξες και στο<br />
Μπαρμπαγιώργο. Αυτό θα πιάσει.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μπράβο, ρε γυναίκα. Για κοίτα, ρε, που δεν το είχα σκεφτεί.<br />
Κοίτα, ρε γυναίκα, τι έξυπνο άντρα που έχεις που σε<br />
παντρεύτηκα.<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Μωρέ, τρομάρα σου, παράτα πια τις κουταμάρες και στείλε το<br />
Μπιρικόκο στο καφενείο να τον βρει.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μπιρικόκοοοοο, Μπιρικόκοοοοο, τσακίσου κι έλα εδώ, βρε<br />
απολειφάδι. Ελα γρήγορα και πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας.<br />
ΜΠΙΡΙΚ<strong>Ο</strong>Κ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Φωτιάάά, φωτιάάά, πού είναι η φωτιά, ρε πατέλα; Πάλι<br />
τσέματα λες, ρε αρχιψεύταρε;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Άμα σε πλακώσω στις γρήγορες, θα σου πω εγώ,<br />
γρουσούζικο. Τι να σου κάνω που έχω δουλειά και δε σε βάζω<br />
κάτω, να σου αλλάξω τον αδόξαστο. Τρέχα, βρε<br />
παναθεματισμένο, γρήγορα στο καφενείο και πες του ότι τον<br />
θέλω. Εξαφανίσου.<br />
ΜΠΙΡΙΚ<strong>Ο</strong>Κ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Εντάτσει, πατέλα. Εξαφανίσου. Φτου.<br />
ΕΙΚ<strong>Ο</strong>ΝΑ 2 Η : ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ - ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Ακούγεται εβραίικο τραγούδι και μπαίνει στη σκηνή ο<br />
Εβραίος τραγουδώντας.
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Καραγκιόζη, άρχοντα της δεκάρας, έμαθα ότι με ζήτησες. Σου<br />
θυμίζω, δεν σε δανείζω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και τι να τις κάνω εγώ τις πενταροδεκάρες σου, τρομάρα να<br />
σου ‘ρθει;<br />
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Γιατί; Κέρδισες το λαχείο ή έκλεψες καμιά τράπεζα και δεν<br />
έχεις ανάγκη;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Εμένα που με βλέπεις, κυρ Εβραίο μου, σε λίγες μέρες θα<br />
‘μαι δήμαρχος, θα κολυμπάω στα αξιώματα και στα φράγκα κι<br />
άμα σου τύχει και καμιά ανάγκη, πέρνα από το δημαρχείο να<br />
τα πούμε. Αν… σε δεχτώ, δηλαδή.<br />
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Δε μας τα λες καλά, Καραγκιόζη. Έτσι ξεχνάς τους παλιούς<br />
σου φίλους; Όσο σε δάνειζα, ήμουν καλός;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Όσο μου τα ζήταγες και δε στα γύριζα και με κυνήγαγες και<br />
δεν καθόμουν να με πιάσεις, ήμουν κακός;<br />
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Τι τα θέλεις και τα θυμάσαι αυτά; Περασμένα, ξεχασμένα. Κι<br />
αν είπαμε και καμιά κουβέντα παραπάνω, άνθρωποι είμαστε,<br />
νεύρα έχουμε…<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Άσε τα πολλά τα λόγια και πες μου τώρα για να μην αλλάξω<br />
γνώμη, αν θα με ψηφίσεις.<br />
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Μα θέλει και ρώτημα; Γι αυτό δεν είναι οι φίλοι; Και συ τι<br />
δώρο θα μου κάνεις;
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Είπα και 'γώ πως θα το ξέχναγε… Μη σε νοιάζει. Όλα θα τα<br />
βρούμε και όλα θα τα φτιάξουμε. Και τους τόκους θα σε αφήνω<br />
να γλύφεις και στο σαράι θα πουλάς τα παλιοπράματά σου.<br />
Όλα θα τα τακτοποιήσουμε.<br />
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Γι αυτό σ’ αγαπώ και ‘γω, βρε Καραγκιόζη. Γιατί είσαι καλό<br />
παιδί και άξιο παλληκάρι.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τώρα θα σου έλεγα τη συνέχεις του τραγουδιού, αλλά έχε<br />
χάρη που ακούνε και μικρά παιδιά… Άντε, πήγαινε τώρα στο<br />
καλό κι απ’ το πεζοδρόμιο. Μη μου πάθεις τίποτα μέχρι την<br />
Κυριακή και χάσω την ψήφο. Μετά κατέβα από το πεζοδρόμιο<br />
και πήγαινε στη μέση του δρόμου.<br />
ΕΒΡΑΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Αχ, βρε Καραγκιόζη, τι χωρατατζής που είσαι! Με έκανες πάλι<br />
και γέλασα. Να ‘σαι καλά. Σε χαιρετώ, δήμαρχε.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Χαιρέτα μου τον πλάτανο. Να δω, άμα βγω δήμαρχος, πώς<br />
θα βολέψω τόσους χαραμοφάηδες. <strong>Ο</strong>υφ, πάει κι αυτός. Άλλος!<br />
Ποιος έχει σειρά; Βάλτε τώρα που γυρίζει.<br />
ΣΚΗΝΗ ΕΒΔ<strong>Ο</strong>ΜΗ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – ΣΙ<strong>Ο</strong>Ρ ΔΙ<strong>Ο</strong>ΝΥΣΙ<strong>Ο</strong>Σ (ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ)<br />
Εμφανίζεται στη σκηνή ο σιορ Διονύσιος ενώ ακούγεται<br />
ζακυνθινή καντάδα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Καλώς το Νιόνιο, το ομορφόπαιδο, το καμάρι της Επτανήσου.
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Καλώς σε βρίσκω, Καραγκιόζη, άνθρωπε τίμιε και<br />
δουλευταρά, μα την ψυχή τση νόνας μου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ωχ, αρχίσαμε το δούλεμα και δε μ’ αρέσει καθόλου.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Μα τι μαθαίνω στους καφενέδες;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τι μαθαίνεις στους κολοκυθοκεφτέδες;<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Αληθεύει ότι είσαι υποψήφιος δήμαρχος;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Όχι, δεν είμαι υποψήφιος δήμαρχος. Είμαι ο αυριανός<br />
δήμαρχος με τις ευλογίες του Πατσά, του λαού, του λαγού και<br />
τη δική σου ψήφο!<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Να γελάσω τώρα με την καρδία μου ή να το αφήσω για<br />
αργότερα; Και ποίος σου είπε, Καραγκιόζο, ότι εγώ θα σε<br />
ψηφίσω; Δεν πηγαίνω καλύτερα να πνιγώ εις τα κρύα νερά της<br />
Ζακύνθου;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αφού με ψηφίσεις πρώτα.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Και για ποίον λόγον να το κάνω;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τώρα αρχίζεις να μιλάς σωστά. Τώρα μπορούμε να<br />
κουβεντιάσουμε σαν άνθρωποι κι ας μην είσαι κιόλας. Σου<br />
δίνω, μου δίνεις, μου δίνεις, μου δίνεις και… μου ξαναδίνεις.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Δεν σε ηννόησα, Καραγκιόζο ψυχούλα μου, μα ούλους τους<br />
αγίους του Ζάντε.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Άκου, ρε Νιόνιο λιμοκοντόρε, και θα καταλάβεις. Εγώ έχω<br />
βγάλει μόνο ένα σχολείο, που λέει ο λόγος. Εσύ πέντε<br />
κολυβογράμματα ξέρεις. Ποιον άλλο θα κάνω εγώ γραμματικό<br />
μου αν δεν κάνω εσένα; Ποιος άλλος μπορεί να γίνει το δεξί<br />
μου χέρι, ο βοηθός του δήμαρχου, τι βοηθός, σχεδόν<br />
δήμαρχος, αν δεν γίνεις εσύ;<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Καραγκιόζο, λέγεις την αλήθεια;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Όχι, ρεβίθια! Αμ, τι είμαστε, ρε ψοφοπείνα αριστοκράτη;<br />
Παιδιά είμαστε. Δήμαρχος είμαι, κύριε Νιόνιο. Παρ’ το χαμπάρι.<br />
Έχουμε λόγο εμείς!<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Αν είναι έτσι τζόγια μου…<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αμ, πώς δεν είναι έτσι. Και έτσι είναι και γιουβέτσι και<br />
κοκορέτσι… Α στα κομμάτια, πάλι πείνασα.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
τότες να σε ψηφίσω, μάτια μου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Την καλύτερη δουλειά θα κάνεις. Και μετά θα κάνουμε μαζί<br />
όλες τις δουλειές. Θα κάθομαι σαν σκύλος και θα δουλεύεις<br />
σαν άνθρωπος. Και θα πληρώνεσαι κιόλας. Και θα βρούμε και<br />
την ομορφότερη κοπέλα να σου δώσουμε.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Εγώ θέλω τη Ροδούλα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Δε γίνεται, την έταξα σε άλλον.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Τότε, τη Βεζιροπούλα.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Άσε, δεν κάνει, σου πέφτει μεγάλη. Θέλεις την Αγλαΐα;<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Μα, αυτή είναι γυναίκα σου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ωχ, πήρα φόρα και το ξέχασα. Αλλά και συ, μωρέ παιδί μου,<br />
κολλάς σε κάτι λεπτομέρειες. Καλά, πήγαινε τώρα και θα σου<br />
βρω εγώ την καλύτερη.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Καραγκιόζο μου, στηρίζομαι πάνω σου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ναι, στηρίξου να πέσουμε κι οι δυο μαζί. Άντε, τράβα τώρα να<br />
μάθουν όλοι ότι είσαι βοηθός μου και όποια χάρη θέλουν, να τη<br />
γράφεις.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Πού;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Στα παλιά σου τα παπούτσια, γιατί εγώ δεν έχω. Άντε, τράβα<br />
τώρα γιατί κουράστηκα.<br />
ΝΙ<strong>Ο</strong>ΝΙ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Πηγαίνω, κύριε δήμαρχε.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Πήγαινε, κύριε αντιδήμαρχε. Κι ο Θεός να βάλει το χέρι του.<br />
ΣΚΗΝΗ <strong>Ο</strong>ΓΔ<strong>Ο</strong>Η<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Βγαίνει ο Βεληγκέκας από το σαράι σκεφτικός και<br />
στενοχωρημένος. <strong>Ο</strong> Καραγκιόζης τον βλέπει και τρομάζει.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ωχ, μανούλα μου. Ποιος κακός άνεμος τον φέρνει κατά δω<br />
τον αγριάνθρωπο; Πάλι θα μου μετρήσει τα παΐδια; Κλάψε με,<br />
μάνα, κλάψε με τη νύχτα με φεγγάρι. (Τον πλησιάζει)<br />
Καλώς το Βεληγκεκάκο μου. Τι έχει το παλληκάρι μου; Θέλει να<br />
με δείρει λιγουλάκι να το περάσει;<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Τι να έχω, ωρέ Καραγκιόζη; Πολλά σεκλέτια τυραγνάνε την<br />
ψυχή μου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και μένα, Βεληγκέκα μου, με σεκλετίζουν οι μακαρονάδες, οι<br />
φασολάδες και οι λουκουμάδες.<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Για φαΐ, ωρέ Καραγκιόζη, σου μιλάω; Εγώ ούτε που να το<br />
σκέφτομαι δεν θέλω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τι άλλο μπορεί να σκέφτεσαι, μάτια μου μελιτζανιά και<br />
χοντροκαμωμένα;<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Τη Βεζιροπούλα, Καραγκιόζη. Τη σκέφτομαι, την αγαπώ, τη<br />
θέλω γυναίκα μου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τι λες, ρε παλιομασκαρά; Εσένα θα πάρει η βεζιροπούλα;<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Το ξέρω, Καραγκιόζη, γι αυτό πάω να σκάσω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και δε μου λες κυρ Βεληγκέκα, για να ‘χουμε καλό ρώτημα,<br />
άμα την ψήσω να σε παντρευτεί, θα με ψηφίσεις; Εσύ θα με<br />
κάνεις δήμαρχο και ΄γώ θα σε κάνω Βεζίρη. Και θα μου<br />
υποσχεθείς ότι θα τρώμε παρέα τη φασολάδα.
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Σου υπόσχομαι ότι εσύ και η φαμίλια σου όλη θα τρώτε κάθε<br />
μέρα τα καλύτερα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και με κρατάς ακόμα εδώ; Άσε, γιαγκούλα μου, να πάω να<br />
της μιλήσω και μη με καθυστερείς άλλο. Χάνουμε χρόνο σου<br />
λέω. Εσύ πήγαινε να ετοιμαστείς για το γάμο. Πες πως είσαι<br />
κιόλας παντρεμένος.<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Και τι θα της πεις για μένα, Καραγκιόζη;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τι θα της πω; Τι δε θα της πω, να ρωτάς καλύτερα. Δε θα της<br />
πω ότι είσαι μαντρόσκυλο, δε θα της πω ότι βαράς όποτε σου<br />
καπνίσει, δε θα της πω ότι τρως για δέκα και δεν αφήνεις<br />
κανέναν άλλο να φάει…<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Καραγκιόζη, κοροϊδεύεις ένα πονεμένο άνθρωπο και δεν<br />
κάνει. Πωγιά, ωρέ, αν το ξανακάνεις θα σε λιανίσω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γιατί μου αγριεύεις τώρα και μου το χαλάς. Τόσην ώρα καλά<br />
ήσουν στο κλουβί σου… Άκου προσεκτικά, Βεληγκέκα μου, και<br />
δώσε βάση στα λόγια μου. Θα της πω για την ομορφιά σου, τη<br />
λεβεντιά σου, την εξυπνάδα σου και τον έρωτα που έχεις για<br />
δαύτην και θα σου τη φέρω γονατιστή στα πόδια σου. Θα σε<br />
παρακαλάει και συ θα τη διώχνεις. Κάνε και λίγο το ζόρικο.<br />
Τζάμπα είσαι δυο μέτρα άντρας; Μόνο σε μένα ξέρεις να κάνεις<br />
το ζόρικο;<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Μα αυτή ούτε που με κοιτάει, Καραγκιόζη.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γιατί; Αόμματη είναι; Θα μου πεις, και γω που σε κοιτάω, τι<br />
καταλαβαίνω. Της χρονιάς μου τρώω. Τέλος πάντων. Εγώ θα
την κάνω να σε κοιτάει και να σε παρακοιτάει και να σε<br />
στραβοκοιτάει. Θα της πω ότι όλες οι άλλες κυράδες στο<br />
μαχαλά σε θέλουν και τρέχουν ξωπίσω σου, αλλά εσύ μονάχα<br />
αυτήν σκέφτεσαι. Φεύγα τώρα, γιατί έχω δουλειά και θα σε<br />
φωνάξω μόλις έχω νέα.<br />
ΒΕΛΗΓΚΕΚΑΣ<br />
Γεια σου, Καραγκιόζη, και μακάρι να λες αλήθεια. Γιατί<br />
αλλιώς, ωρέ παλιοτόμαρο, θα σε πατήσω χάμω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αυτό το τελευταίο δε χρειαζόταν να μου το θυμίσεις. Το ήξερα<br />
ότι πάλι εγώ θα τις φάω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
ΣΚΗΝΗ ΕΝΑΤΗ<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Πού είσαι, ωρέ Καραγκιόζη; Πού είσαι, ώρε απόβρασμα της<br />
κοινωνίας; Βγες, ωρέ, γρήγορα όξω απ’ την παράγκα μη σε<br />
αποτελειώσω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ωχ, δε μου έφτανε ο ένας νταής, τώρα έχω και τον άλλο…<br />
Καλώς τον κυρ Πεπόνια. Τι χαμπαράκια;<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Άστα αυτά που ξέρεις και πες μου γρήγορα τι παγαποντιά<br />
έκανες πάλι σήμερα, γιατί αν το βρω μόνος μου, δεν το<br />
γλιτώνεις το μπουντρούμι. Θα σε λυσσάξω στο ξύλο.
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Άσε με κυρ Πεπόνια, να συγχωρεθούν τα πεθαμένα σου. Μια<br />
φορά κι εγώ πήγα να κάνω κάτι καλό για σένα και έρχεσαι να<br />
το χαλάσεις.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Εξηγήσου, ωρέ παλιολωποδύτη, πριν σου πάρω το κεφάλι.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Εγώ που λες, κυρ Καρπούζια μου, σήμερα αύριο<br />
αντιμεθαύριο θα είμαι δήμαρχος και είπα να σε βοηθήσω και<br />
σένα λιγάκι να πάρεις κανένα βαθμό στο στρατό του Βεζίρη,<br />
που μια ζωή είσαι λοχίας.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Δήμαρχος εσύ;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γιατί; Λίγος σου πέφτω; <strong>Ο</strong> Βεζίρης και ο Βεληγκέκας με<br />
παρακαλάνε γονατιστοί να δεχτώ.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Ε, τότε αλλάζει το πράμα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αυτό σου λέω κι εγώ. Ψήφισέ με κι εσύ, για να μπορέσω να<br />
πω του Βεληγκέκα να πει της Βεζιροπούλας να πει του Βεζίρη,<br />
να σου πει ο παπάς στ’ αυτί κι ο διάκος στο κεφάλι, να σε<br />
κάνω αρχηγό του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Και τι θα γίνουν τόσοι άλλοι καλοί αξιωματικοί;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κοίτα να δεις τι κάθεται και σκέφτεται ο άνθρωπος! Ρε, εδώ<br />
διψάει η αυλή μας κι εμείς θα πάμε να ποτίσουμε ξένες<br />
γλάστρες; Εμείς έχουμε το δικό μας άνθρωπο, δηλαδή εσένα.<br />
Ξέρουμε ποιος μας δέρνει κάθε μέρα και θα πάμε να δώσουμε<br />
τη δουλειά σε άλλον; Πάει και τελείωσε, θες δε θες, εσύ θα<br />
είσαι ο νέος αρχηγός.
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Και θα το δεχτεί αυτό και ο Βεληγκέκας;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Είμαι, κύριε, δήμαρχος ή δεν είμαι; να ξέρω. Με ψήφισες; Με<br />
εμπιστεύτηκες; Τώρα θα γίνει αυτό που λέω εγώ. Γι αυτό σου<br />
λέω. Ψήφισέ με εσύ κι άσε το πράμα πάνω μου.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Δε μου φαίνεται να αντέχει η καμπούρα σου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ε, είδες τι είσαι, κυρ Μελιτζάνα μου; Τέτοια μου λες και με<br />
πικραίνεις. Πόσες φορές με έχεις τουλουμιάσει στο ξύλο; Είδες<br />
να παθαίνει τίποτα η καμπούρα μου; Μόνο που κάθε φορά<br />
μεγαλώνει λιγάκι και δεν ξέρω που να τη βάλω.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Αν είναι έτσι, να σε ψηφίσω κι εγώ. Αλλά αν δεν είναι, τότε<br />
κακομοίρη μου θα καλοπεράσεις με το βούρδουλα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αυτόν, έτσι που πάνε τα πράγματα, δε μου φαίνεται να τον<br />
γλιτώνω. Άλλη γλύκα έχει όμως να τις τρως και να ‘σαι<br />
δήμαρχος.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Πολλά λες και λίγα κάνεις. Φεύγω αλλά θα ξανάρθω. Και<br />
φρόντισε, το καλό που σου θέλω, να μου δώσεις ό,τι μου<br />
υποσχέθηκες. Αλλιώς…<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κάθε πράμα στον καιρό του και τον Αύγουστο κολιός.<br />
Τράβα εσύ τώρα να δείρεις κανέναν άλλο και όταν είναι η ώρα<br />
να δείρεις κι εμένα, θα σου στείλω μήνυμα. Αλήθεια, ξέχασα να<br />
σε ρωτήσω, έχεις κινητό;<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Όχι, γιατί;
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τίποτα, έτσι από ενδιαφέρον ρώτησα. Θα σου πάρω ένα<br />
μόλις γίνω δήμαρχος με τα λεφτά που θα σου αρπάζω από<br />
τους φόρους… Πήγαινε τώρα στο καλό και να μη χαθούμε.<br />
ΠΕΠ<strong>Ο</strong>ΝΙΑΣ<br />
Σε χαιρετώ, Καραγκιόζη.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κι εγώ, κυρ Αγκινάρα μου…<br />
Πω πω πω, τι σου είναι το δημαρχιλίκι. Σκέτη ταλαιπωρία.<br />
Τόσος κόσμος πάει κι έρχεται, κανένας δεν είναι<br />
ευχαριστημένος με τόσα που τους έχω τάξει, ένα φράγκο δεν<br />
έχω αρπάξει ακόμα κι έχω και την Αγλαϊα να μου ζητάει<br />
φαγητό για τα Κολλητήρια. Πόσα χέρια έχω, κυρά μου; Με ποιο<br />
να τάξω και με ποιο ν’ αρπάξω;<br />
ΣΚΗΝΗ ΔΕΚΑΤΗ<br />
ΑΓΛΑΪΑ – Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ – ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Ε, Καραγκιόζο, δε σε βλέπω καλά.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Γιατί το λες αυτό, Αγλαΐτσα μου; Το στομάχι μου γουργουρίζει<br />
σαν ξεκούρντιστη κιθάρα. Άρα, καλά είμαι!<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Θέλω να σου πω ότι όχι μόνο δε θα φας, αλλά θα φας και τη<br />
χοντροκεφάλα σου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μα, γιατί το λες αυτό, γυναικούλα μου;<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Επειδή λες ψέματα στον κόσμο για να γίνεις δήμαρχος.
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Ναι, ρε πατέλα. Έχει δίκιο η μάνα. Σε άκουσα κι εγώ που<br />
έλεγες στον Εβραίο πως θα τον κάνεις πλούσιο.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Σκάσε, ρε μπασμένο, μη σε βαρέσω. Έμαθες να δένεις το<br />
βρακοζώνι σου και μιλάς και συ. Ακούς εκεί φίλε μου, μιλάνε<br />
όλοι, μιλάνε και οι σπόροι.<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Ναι. Τώρα σου φταίει το παιδί. Σα δε ντρέπεσαι.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Και στο Μορφονιό είπες πως θα τους φτιάξεις τη μύτη και θα<br />
τον παντρέψεις με μια όμορφη κοπέλα.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ε, ρε, ξύλο που σου χρειάζεται, μιξιάρικο, για να μάθεις να<br />
σέβεσαι. (Τον αρπάζει) Άρπα κι αυτή, άρπα και την άλλη, άρπα<br />
και την παράλλη, άρπα και μια για προχτές που πήγες να<br />
κλέψεις τη μπουγάδα της κυρα-Μαρίκας και δεν τα κατάφερες<br />
και μου ρεζίλεψες την επιστήμη.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Τι βαράς, ρε αρχικλέφταρε.<br />
ΑΓΛΑΪΑ<br />
Καλά σου λέει το παιδί. Σου το λέω, θα φας πολύ ξύλο.<br />
Ακόμα κι ο Μορφονιός θα σε δείρει. Μια να σου χώσει με τη<br />
μυτόγκα του, θα μ’ αφήσεις χήρα με τέσσερα ορφανά.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μπα που να καταπιείς τη γλώσσα σου με μουστάρδα και<br />
λαδόξιδο.<br />
Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Και στο Διονύσιο είπες πως θα τον κάνεις βοηθό σου.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Εγώ, ό,τι και να λέτε, με οποιοδήποτε τρόπο, θα γίνω<br />
δήμαρχος και θα έχουμε να φάμε…
ΑΓΛΑΪΑ – Κ<strong>Ο</strong>ΛΛΗΤΗΡΙ<br />
Ε, ρε, ξύλο που έχουμε να φάμε.<br />
ΣΚΗΝΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ Μ<strong>Ο</strong>ΥΧΤΑΡ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ (μονολογεί)<br />
Η αλήθεια είναι ότι δε μας βλέπω καθόλου καλά. <strong>Ο</strong>ι μέρες<br />
πλησιάζουν κι έχουν σφίξει τα γάλατα. Θα γίνω δήμαρχος και<br />
δε θα ξέρω ποια χάρη να πρωτοκάνω. Όλοι θα μου ζητάνε<br />
αυτά που τους έταξα και θα τρέχω και δε θα φτάνω. Κι άμα<br />
τρέχω θα πεινάω, κι άμα πεινάω θα σταματάω για να φάω, κι<br />
άμα σταματάω για να φάω, πότε θα κλέψω για μένα; Μπα, δεν<br />
πάνε καθόλου καλά τα πράματα. Μονάχα ένας μάγος θα μας<br />
σώσει.<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Άκουσα, καλέ μου φίλε, την επιθυμία σου και αμέσως<br />
εμφανίστηκα για να σου προσφέρω τις υπηρεσίες μου, με το<br />
αζημίωτο φυσικά.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και ποιος δουλεύει τζάμπα, ρε μπάρμπα, τη σήμερον ημέρα;<br />
Και ποιος είπαμε ότι είσαι;<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Είμαι ο διάσημος μάγος Μουχτάρ.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Έεεεεεεελα!!!<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Ήηηηηηηρθα!!!<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Κάτσε, μη φύγεις, σε χρειάζομαι. Μανούλα μου, σωθήκαμε.<br />
Και τι ακριβώς είπαμε ότι μπορείς να κάνεις;
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Πολλά και διάφορα. Να βγάζω κουνέλια από καπέλα. Να<br />
καταπίνω φωτιές. Να χορεύω σε αναμμένα κάρβουνα. Να<br />
τρώω σπαθιά…<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Να τρως λεφτά και να μη φαίνονται, ξέρεις;<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Δεν σε καταλαβαίνω. Αυτό είναι μάλλον κάποιο καινούριο<br />
κόλπο που δεν έχω προλάβει να μάθω. Θα το δοκιμάσουμε<br />
όμως και ελπίζω ότι θα το πετύχω.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αμ, αυτό πρέπει να ξέρεις ότι θα πετύχει πριν το δοκιμάσεις.<br />
Γιατί άμα το δοκιμάσεις και δεν πετύχει, γίνεσαι ρεζίλι και τρως<br />
το ξύλο της αρκούδας από το Μπαρμπαγιώργο, το Βεληγκέκα,<br />
το Σταύρακα και όλο το συγγενολόι.<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Ε, τότε να προσέξουμε…<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αυτό σου λέω κι εγώ. Να προσέξουμε να μη μας<br />
καταλάβουνε, να τα αρπάξουμε κι από ‘δω πάν’ κι οι άλλοι. Κι<br />
άστους μετά να μας ψάχνουνε. Θα έχω βγάλει εγώ εισιτήρια<br />
για τη Βενεζουέλα χωρίς επιστροφή κι άντε πιάστονε το μάγκα<br />
τον Καραγκιόζη.<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Εγώ μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Απ’ αυτά που μου λες, κάτι λίγο κάνεις και του λόγου σου. Αν<br />
θέλεις να με βοηθήσεις, ψήφισέ με κι εσύ και θα δω πώς θα τα<br />
βγάλω πέρα.<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Κι εγώ τι θα κερδίσω;
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Α, αυτός είναι και μάγος και χαζός. Τόση ώρα του λέω ότι<br />
κανένας δε θα πάρει τίποτα κι αυτός με ρωτάει τι θα πάρει.<br />
Πέστε μου, φταίω τώρα εγώ που θα του τάξω;… Λοιπόν, κυρ<br />
Απαυτούλη μου, επειδή είσαι καλός άνθρωπος και μεγάλος<br />
μάγος και πολύ με βοήθησες να λύσω το πρόβλημα, θα σε<br />
διορίσω αρχιμάγο στην αυλή του Βεζίρη.<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Το ήξερα. Το ήξερα ότι κάποτε το ταλέντο μου θα<br />
αναγνωριστεί. Το ήξερα ότι θα έρθει κάποτε η στιγμή που ο<br />
Μάγος Μουχτάρ θα δοξαστεί.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Άντε τώρα στο καλό, να πας να κάνει και καμιά προπόνηση,<br />
να είσαι έτοιμος για την παράσταση.<br />
ΜΑΓ<strong>Ο</strong>Σ<br />
Σ’ ευχαριστώ, Καραγκιόζη. Σ’ ευχαριστώ, καλέ μου δήμαρχε.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Στο καλό και μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι. Μην τ’ αλλάξεις<br />
και χαλάσεις το όνειρο… Πού είχαμε μείνει; Εκεί που δεν<br />
είχαμε προλάβει να ξεκινήσουμε. Πώς θα κλέψουμε και δε θα<br />
μας καταλάβουνε. Δε μπορεί, υπάρχει τρόπος. <strong>Ο</strong>ι άλλοι πώς το<br />
κάνουνε και δεν τους πιάνουνε; Ε ρε πρόβλημα η δημαρχία…
ΣΚΗΝΗ ΔΩΔΕΚΑΤΗ<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ – ΗΡΩΑΣ Τ<strong>Ο</strong>Υ ‘21<br />
ΗΡΩΑΣ (η φωνή ακούγεται με αντίλαλο)<br />
Γεια σου, παλιάνθρωπε Καραγκιόζη.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αχ, Παναγίτσα μου, ο μπαμπούλας.<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Δεν είμαι ο μπαμπούλας. Είμαι η φωνή της Πατρίδας.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Από πότε η Πατρίδα έχει φωνή;<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Από τότε που κάποιοι σαν και σένα έπαψαν να σέβονται τον<br />
τόπο μας και την ιστορία μας.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Και τι κακό έκανα εγώ;<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Έδωσες ψεύτικες υποσχέσεις και ο νους σου είναι συνέχεια<br />
στο κλέψιμο.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ξέρεις πόσοι το κάνουνε αυτό σήμερα;<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Κι εσύ γυρεύεις, ωρέ αχαΐρευτε, να τους μοιάσεις;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Ε, όχι και να τους μοιάσω. Να τους ξεπεράσω θέλω.<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Και μόνο γι αυτή σου την κουβέντα θα έπρεπε να σου πάρω<br />
το κεφάλι.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Μωρέ, με το κεφάλι μου κάνε ό,τι γουστάρεις. Τα χέρια μη<br />
μου πειράξεις που μου χρειάζονται για τη δουλειά.
ΗΡΩΑΣ<br />
Ποια δουλειά; Αποφάσισες επιτέλους να γίνεις τίμιος<br />
άνθρωπος και να δουλέψεις κι εγώ σε είχα τόσο παρεξηγήσει;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Πάλι τα ίδια θα λέμε; Τη δουλειά σου λέω. Αυτή που έμαθα<br />
τόσα χρόνια να κάνω καλά. Το ξάφρισμα.<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Με απογοητεύεις για μια ακόμα φορά. Γι αυτό λοιπόν<br />
χάθηκαν ο Κατσαντώνης και ο Διάκος κι ο Παπαφλέσσας; Γι<br />
αυτό λοιπόν πολέμησαν ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης;<br />
Γι αυτό έβαζε τα μπουρλότα ο Κανάρης;<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Δεν τα έβαζε γι αυτό, ε;<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Ε όχι, βέβαια. Τα έβαζε γιατί δε μπορούσε να σκύψει το<br />
κεφάλι και να προσκυνήσει. Τα έβαζε γιατί ήταν Έλληνας όσα<br />
και να του τάζανε. Τα έβαζε γιατί είχε φιλότιμο.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Πώς το είπες αυτό το τελευταίο;<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Φιλότιμο.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Αχ, μωρέ τι μου θύμισες τώρα. Πόσα χρόνια έχω να την<br />
ακούσω αυτή τη λέξη.<br />
ΗΡΩΑΣ<br />
Γι’ αυτό σου λέω ν’ αλλάξεις όσο είναι καιρός. Αν σου έχει<br />
μείνει λίγο φιλότιμο.<br />
ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ<br />
Τώρα μου πάτησες τον κάλο. Ναι, μου έχει μείνει, κι όχι λίγο,<br />
πολύ. Τώρα θα τρέξω στον Πασά να του πω να βρει άλλον για<br />
τη δημαρχία. Μετά θα κάτσω εδώ να τους περιμένω όλους.
Μωρέ, έχουν να μου ρίξουν ένα ξύλο όλοι μαζί. Μαύρο θα με<br />
κάνουνε. Ας είναι. Ας φάω μια φορά ξύλο και για το φιλότιμο…<br />
Αβάντι, μαέστρο ένα καλαματιανό. Πάλι με ξύλο θα<br />
χορτάσουμε την πείνα μας. Γεια σου, οικογένεια…<br />
(Ακούγεται μουσική. Μετά από λίγο μιλάει ο Καραγκιόζης)<br />
Κυρίες, Κύριοι και αγαπητά μου παιδιά. Η παράστασή μας «<strong>Ο</strong><br />
Καραγκιόζης Δήμαρχος» ετελείωσε. Σας ευχαριστούμε που<br />
ήσασταν απόψε κοντά μας. Να είστε όλοι καλά…<br />
Γεια σας, γεια σας<br />
και αν δεν είναι πάντοτε γεμάτη η κοιλιά σας<br />
ας είναι να ‘ναι πάντοτε γεμάτη η καρδιά σας.<br />
ΑΥΛΑΙΑ
ΠΡ<strong>Ο</strong>ΤΕΙΝ<strong>Ο</strong>ΜΕΝΑ ΤΡΑΓ<strong>Ο</strong>ΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ<br />
«<strong>Ο</strong> ΚΑΡΑΓΚΙ<strong>Ο</strong>ΖΗΣ ΔΗΜΑΡΧ<strong>Ο</strong>Σ»<br />
ΕΙΣΑΓΩΓΗ<br />
Το τραγούδι του Καραγκιόζη (Ευγένιος Σπαθάρης)<br />
ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ<br />
Στην είσοδο του Μορφονιού ακούγεται το τραγούδι<br />
«Απόψε την κιθάρα μου»<br />
ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ<br />
Στην είσοδο του Σταύρακα ακούγεται το τραγούδι<br />
«Βρε μάγκα το μαχαίρι σου»<br />
ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ<br />
Στην είσοδο του Μπαρμπα-Γιώργου ακούγεται<br />
σκοπός Τσάμικου χορού.<br />
ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ<br />
Στην είσοδο του Εβραίου ακούγεται<br />
σκοπός Τσιφτετελιού αραβικού.<br />
ΣΚΗΝΗ ΕΒΔ<strong>Ο</strong>ΜΗ<br />
Στην είσοδο του Σιορ Διονύσιου ακούγεται<br />
το «Το ΑΒ της αγάπης» (Ζακυνθινό τραγούδι)<br />
ΣΚΗΝΗ <strong>Ο</strong>ΓΔ<strong>Ο</strong>Η<br />
Στην είσοδο του Βεληγκέκα ακούγεται<br />
ο Τσάμικος σκοπός «Βεληγκέκας»<br />
ΣΚΗΝΗ ΔΩΔΕΚΑΤΗ<br />
Στο τέλος της παράστασης<br />
ακούγεται το τραγούδι «Καραγκιόζης» (Μαρίζα Κωχ)
οι<br />
φιγούρες<br />
της<br />
παράστασης
Change language