Lale Mansur - Mithat Alam Film Merkezi

Lale Mansur:
“İnsanın hayatındaki en önemli şey
geçimini çok sevdiği işi yaparak
sağlayabiliyor olması”
1 Mart Perşembe günü Mithat Alam Film Merkezi’nin konuğu
sinemamızın önemli oyuncularından Lale Mansur’du.
Moderatörlüğünü Yamaç Okur’un yaptığı söyleşiye izleyicilerin
de ilgisi büyüktü. Lale Mansur’la sinema serüveni, sinemayla
kurduğu ilişki, sinemaya ve gündelik olaylara bakışı
üzerine keyifli bir sohbet gerçekleştirdik.
L
ale Mansur: Küçükken her çocuk gibi her şeye meraklıydım.
Folklordan başladım, piyano çalmak derken bir
gün de bale yapmak istedim. Bu da geçer diye başlattılar.
Sonra iş ciddiye bindi. Bunun üzerine babamla bir anlaşma
yaptık. Eğer sınıfta kalmazsam normal lise eğitiminin
yanı sıra konservatuara devam edecektim. Anlaşmayı uyguladık.
Konservatuardan da mezun olunca İstanbul Devlet
Opera ve Balesinde başrol oynamaya başladım. On sekiz
yaşındaydım. Oyunculuk yapmayı hiç düşünmüyordum.
Dansa âşıktım. Derken seneler geçti, Cem Mansur’la
evlendim, yirmi beş yıldır evliyiz. Cem’in Londra’ya taşınması
gerekti. Dansçılık da gide gele yapılabilecek bir iş değil.
Sonra kendi kendime nasılsa on sene sonra bu iş artık
bitecek dedim. Daha önce davranıp kendime sevdiğim bir
iş bulmak istedim. Fakat bu hiç de kolay olmadı. Bir sene
psikoterapiye gittim. Ben kimim, bu hayattan neyi istiyorum
ve bekliyorum gibi genellikle insanların emekliliğinde
sordukları soruları, çok önceden sorma fırsatım oldu. Bu
bir senenin sonunda dans gibi büyük bir zevkle, keyifle,

174
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
âşık olarak yapabileceğim şeyin oyunculuk olduğuna karar
verdim. Yanılmamışım. Çok şanslıyım çünkü insanın
hayatındaki en önemli şey geçimini çok sevdiği işi yaparak
sağlayabiliyor olması.
Gençlik yıllarınızda sinemaya ilginiz var mıydı
L
ale Mansur: Evet vardı. Film festivallerinde biletler
alıp oradan oraya deli gibi koşanlardan biriydim. Sinema,
tiyatro, sergi… İlgi alanım genişti.
Bir arkadaşım dansı bırakıp çok kötü olduğumda bana,
“Bir sene Carmen 1 , bir sene de Giselle 2 oluyordun.
Şimdi kendinle baş başa kalınca sıkıldın tabii” dedi. Haklıydı.
Şimdiyse gerçekten çok mutluyum. Oyunculuk çok
büyük bir deneyim. Değişik karakterlerin içine girmeye çalışmak,
o değişik karakterleri canlandırırken değişik psikolojileri
tekrar tekrar düşünmek, okumak, irdelemek, araştırmak.
Barış Pirhasan’ın filminde (O Da Beni Seviyor,
2001) iki ay Malatya’da, dağda, Alevilerle bir arada yaşadığımız,
onların sıkıntılarına ve keyiflerine ortak olduğumuz
gibi, zaman zaman başka yerlerde, başka başka insanların
arasında olmak çok önemli bence. Çok değişik yerlere girmek
çıkmak, insanlarla bir arada çok farklı hayatlar yaşamak
kişiyi çok zenginleştiren bir şey.
Baleden sinemaya geçişiniz nasıl oldu
Düş Gezginleri’nin (Yön: Atıf Yılmaz, 1992) çekildiği ve sinemaya
girdiğim sene sekiz tane film çekilmişti. Hatta bana,
“Sinemayı, oyunculuğu moyunculuğu boşver. Genç
değilsin, güzel değilsin! Zaten Türk sinemasının hali malum;
git bale okulu aç” gibi şahane fikirler verenler oldu
ama ok yaydan çıkmıştı. Oyuncu olmaya karar verir vermez,
gidip diksiyon dersine yazıldım. Fakat ben çok iyi bir
talebe değildim, zaman zaman gevşetiyordum işi. Bir yandan
da çok kitap okumaya ve konservatuarlara gidip değişik
hocaların derslerine girmeye başladım. Beni pek ikna
1 Fransız besteci Georges Bizet’nin 4 perdelik opera eseridir.
2 Adolphe Adam’ın iki perdelik bale eseridir.

Lale Mansur 175
eden bir sınıfa rastlayamadım. Bunun üzerine kitap okumaya
devam ederken Eric Morris 3 ’in kitaplarıyla karşılaştım.
Morris’in kitapları çok ikna etti beni ve kendisiyle yazışmaya
başladım. Düş Gezginleri’ni çekmeden önce de Los
Angeles’a gidip Eric Morris’le çalıştım. Hala da hemen hemen
her sene gitmeye devam ediyorum.
Düş Gezginleri’nden önce Yavuz Özkan’ın Umut Yarına
Kaldı (1988) adlı filminde oynamıştınız. Bu filmden hiç
bahsetmediniz. Duygu Asena’nın olduğu, Yavuz Özkan’ın
kendisini oynadığı, sizin kendi hayatınızı oynadığınız bir
filmdi. Sinema mı yoksa televizyon filmi miydi
Sinema filmiydi. Umut Yarına Kaldı’yı saymıyorum, çünkü
ben konuşmadım onda. Bu film sırasında henüz dansçıydım
ve filmde de bir dansçıyı canlandırıyordum. Oyuncu
olmak niyetinde değildim. Diksiyon dersleri almamıştım.
Oyunculuğa kafa yormamıştım.
Umut Yarına Kaldı’dan sonraki tüm filmlerinizde kendiniz
konuştunuz öyleyse. Türk sinemasının en büyük
sorunlarından bir tanesinin seslendirme sorunu olduğunu
düşünüyorum.
Bence dublaj diye bir sorun yok sadece tembellik diye bir
sorun var.
Düş Gezginleri, konusu itibariyle dönemin en ilginç
filmlerinden biriydi. Halen de konusu itibariyle bu dönem
için bile cesur sayılacak bir film. O filmle Altın
Portakal Ödülü’nü kazandınız. Ayrıca sizin Atıf Yılmaz’la
ilk filminiz olması bakımından çok önemli.
Bu çalışmaları yaparken Atıf Yılmaz’la tanışıyordum. Sahnede
beni seyretmişti. Deniz Türkali arkadaşımdı. Oyuncu
olmaya karar verince kafama göre bir liste yaptım. Atıf
3 Eric Morris, Amerikan tiyatro performansı ve oyunculuk dalında en
tanınan ve aranan hocalardan biridir. Çok satanlar listesinde yer
alan 5 tane oyunculuk üzerine kitabı vardır. Hollywood’da Jack
Nicholson ve Arnold Schwarzenegger gibi ünlü oyuncularının da
içinde olduğu 20.000’den fazla kişiye oyunculuk dersleri vermiştir.

176
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
Yılmaz’a gidip, “Ben oyuncu oluyorum, diksiyon dersleri de
alıyorum, Amerika’ya da gideceğim. Bana göre bir rol olursa
aklında olsun” dedim. Ömer Kavur’a, Yusuf Kurçenli’ye
de gittim.
Atıf Yılmaz o sırada Bekle Dedim Gölgeye (1990) diye
bir film çekiyordu. Orada çok kısa bir rol vardı. Bana “Gel,
kamera karşısında da sahnedeki kadar rahat mısın bir görelim.”
dedi. Hemen kabul ettim. Bir günlük bir çalışmaydı.
Bunun ardından deli gibi çalıştığımı gördü. Mesela akşam
telefon ediyorlar bir yere çağırıyorlar fakat ben gelemeyeceğimi
söylüyorum. “Şu anda egzersiz yapıyorum” diyorum.
Eric Morris’in kitaplarından artık ne yapabiliyorsam
yapıyordum. Baktı ki deli gibi çalışıyorum, iş ciddi.
Düş Gezginleri’ndeki rolü verdi. Önce bana daha şehirli bir
kadın diye doktor rolünü verdi ama sonra bir cast değişikliği
oldu. Bana da bu orospu rolü düştü. Ben de bana bir
daha böyle bir rolün gelmeyeceğini düşündüm. Bana gelse
gelse sorunlu şehir kadını rolleri gelir diye düşünüyordum.
Atıf Yılmaz kadınları en iyi anlatan yönetmelerden biri
olarak adlandırılır. Atıf Yılmaz’la aranızda nasıl bir
ilişki vardı Size göre nasıl bir yönetmendi
L
ale Mansur: Kendime çok güveniyordum. Atıf Yılmaz
çok rahat bırakırdı oyuncuyu. Fazla karışmazdı açıkçası.
Çok deneyimsizdim ve çok şey öğrendim Atıf Yılmaz’dan.
Atıf Yılmaz’ın bana epey yardımı oldu ne yapacağım
konusunda. Hayatımda epey bir yeri vardır onun.
Siz Düş Gezginleri’ni nasıl buluyorsunuz
Bence çok kafası karışık bir film oldu. Ben yönetmen olsaydım
biraz daha kadınların ilişkisi üzerine yoğunlaşırdım.
Küçük kasaba ahlakı çok girdi işin içine.
Ama Düş Gezginleri’yle sinema kariyeriniz başladı.
Her şey çok ani başladığı için şöyle bir dezavantajım vardı:
Zuhal Olcay olsun, Derya Alabora olsun çok iyi oyunculardı
ve onların hepsi tiyatro kökenliydi. Deneyimsiz bir
şekilde aniden göz önüne çıkınca, beş on misli daha fazla
çalışmam gerekti. Çalışıyordum, hala da çalışıyorum ona

Lale Mansur 177
ara vermiş değilim. “Beni kim tanıyacak da film teklif edecek”
diye inim inim inlerken, bir anda onu yapmayayım
diye çok lüks bir yere geçmiş oldum. Fakat şöyle bir dezavantaj
oldu, hep orospu rolleri yağmaya başladı. Tekliflerden
bir tanesini çok sevdiğim halde reddetmek zorunda
kaldım. Çok iyi bir filmdi gerçekten de. Çekecek kişinin ilk
yönetmenliği olacaktı ama Düş Gezginleri ve Amerikalı’nın
(Yön: Şerif Gören, 1993) ardından yine aynı rolü oynasaydım
bitmiştim. Film daha sonra hiç çekilmedi ama çok güzel
bir senaryoydu. Bazen böyle pişman olduğum şeyler
oluyor.
Düş Gezginleri’nden sonra herkes çok cesur olduğumu
söyledi. Niye cesur oluyorum Duşa bornozla girmediğim
için mi ya da sevişirken kürk giymediğim için mi Oyunculukta
cesaret dendiği vakit, kullanılan birçok psikiyatrik
yöntem var. Bunları çalışmam, kendimle yüzleşmem gerekti.
Kendi içimizde çok hoşlandığımız taraflar olduğu gibi,
hiç kendimizden ummadığımız taraflar da var. İşte cesaret
bunlarla yüzleşebilmek. O zaman bunlar üzerine çalıştım
ama kimse ilgilenmedi bu konuyla.
Dinleyici Soruları
Düş Gezginleri iki karakter üzerine yığılmış bir film
dolayısıyla o iki oyuncunun birbirleriyle ilişkisi çok
önemli. Rol arkadaşınız Meral Oğuz’la aranızdaki ilişki
nasıldı
Meral Oğuz’la çok çok iyi bir ilişkim oldu. Cast değişince
Meral Oğuz'un orospu, benim de doktor rolünü oynamamı
istediler. “Olmaz, bu role çok çalıştım hiç kimse bu rolü
elimden alamaz. Zaten bu rol bir daha bana gelmez. Ben
bunu oynayacağım.” dedim. Neyse Meral Oğuz doktor oldu.
Meral, çok gözü kara, oyunculuğa kafayı takmış bir
oyuncu. Bence iyi bir oyuncu ve keyifle çalıştık.
Filmden önce beraber çalıştınız mı Atıf Yılmaz nasıl
çalıştı
Bergama’ya gittiklerinde onlarla gittim. Onlar mekân seçimiyle
uğraşırlarken, ben de izin alıp oradaki geneleve git-

178
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
tim. Genelevdeki kadınlar çok yardımcı oldular. “Sen
okumuş yazmış kadınsın. Niye doktoru oynamıyorsun”
dediler. Ben de “Havva daha yumuşak bir karakter ve bana
daha yakın. Zordan başlamayayım diye bu rolü seçtim”
dedim ki doğru bir tespit. Kalplerini fethetmişim farkında
değilim. Çok inanılmaz hikâyeler dinledim. İnanılmaz bir
yerdi. Çok yardımcı oldular. Zaten gidip orayı gördüğümde
kafama birçok soru düştü. O sırada ekiple de çok kaynaştım.
Sadece Atıf Yılmaz’ı ve Kezban Arca Batıbeki’yi 4 tanıyordum.
Tüm set ekibiyle öyle iyi bir bağ kurmak çok
önemli, şanslıydım.
Amerikalı da hem konusu, hem de Türk sinemasında
durduğu nokta itibariyle enteresan bir film. Seyircinin
Türk sinemasına küstüğü bir dönemde seyircileri salona
çeken bir Şerif Gören filmiydi. Bu projeye nasıl dâhil
oldunuz
L
ale Mansur: Büyük gişe hâsılatı yapan bir filmdi. Fakat
bana anlatılan Amerikalı olağanüstü bir filmdi.
Şener Şen kabul etmiş, Şerif Gören film çekiyor. Rol aldığım
bir tek Düş Gezginleri var ve bunun dışında ortada
hiçbir şey yok. Gelen teklife hayır diyecek halim yoktu.
Şener Şen gibi seçici bir adam kabul etmiş, bu adamın bir
bildiği vardır diye düşünüyorum. Ortada senaryo yoktu.
Tek bildiğim, Amerikan kültürünün bizim gibi ülkelerin
kültürünü, değişik açılardan nasıl ezip geçtiğiyle dalga geçilecek
olduğu ve birtakım filmlerden kolaj yapılacağıydı.
Şahane bir film diye anlatılıyordu fakat Şerif Gören kendini
kovalamaca sahnelerine öyle bir kaptırdı ki bence biraz
suyu çıktı. Çok daha iyi bir film olabilirdi. Bir de tuhaf bir
şey yapıldı. O zaman komiklik olsun diye olmayan şeyleri
de filme eklemiştik; mesela Beyoğlu’nda biri bıçaklanıyor.
Biri gelip, yaralının ağzına mikrofon tutup ne hissediyorsunuz
diye soruyor. Bunlar iki sene sonra gerçek oldu.
Komiklik olsun diyeydi, yoktu böyle bir şey. Bunlar sahiden
olunca filmin de hiçbir anlamı kalmadı.
4 Ressam, grafiker Kezban Arca Batıbeki, Atıf Yılmaz’ın kızıdır.

Lale Mansur 179
Şerif Gören’le ilişkiniz nasıldı sette Genelde Şerif Gören’in
oyuncularıyla ilişkisinde çok sert bir yönetmen
olduğunu söylerler.
Amerikalı’da Şener Şen faktörü vardı. Şener Şen insanı
gülmekten kırar geçirir. Şener Şen’in olduğu sette gerilim
olacağını hiç zannetmiyorum. Şerif Gören daha çok set arkasıyla
ilişkilidir. Amerikalı filmi çekildikten beş altı sene
sonra Tunus Festivali oldu. Tunus’a bir gezimiz oldu. O
dört gün süresince Şerif Gören’i tanıdım. Meğerse Şerif
Gören sekiz dokuz yaşında, utangaç bir oğlan çocuğuymuş.
Kalp, his olarak oymuş. Müthiş sinema duygusu
olan bir adam. Bence Amerikalı’da banyonun içinde başlayıp
kavga ederek biten sahne onun en güzel sahnelerinden
biri. Konu ilerliyor, büyük bir hareket ve komedi unsuru
var. Hiçbir şey atlanmadan her şeyin bir arada olduğu güzel
bir sahneydi bence.
Sizin Şener Şen’le ilişkiniz nasıldı
Çok iyiydi. Çok yardımcı oldu. Çok şey öğrendim. Julia
Roberts ve Richard Gere’ın oynadığı Pretty Woman’dan
(Gary Marshall, 1990) bir sahneyi canlandırıyoruz. Şener
Şen’le birlikte kral dairesine gireceğiz. Şerif Gören “aynı
kadrajda balkona kadar yürüyeceksiniz.”diyor. Ben de “Bu
kadın ömründe ilk defa böyle bir yere geliyor. Nasıl gideyim
Adam burada yaşıyor, gidebilir de ben öyle yapamam”
dedim. Şerif Gören “Hayır, öyle olacak” diyor. Şener
Şen “Bak şimdi o kadrajdan görüyor. Böyle birlikte geliyoruz
oraya. Bu bitti. Bunu tartışma. Şimdi sen şunu düşünmelisin:
Ben nasıl bir oyun bulurum ki o kadrajda o
adamla birlikte yürürüm” dedi. Böyle söyleyince ne güzel.
Ben de birlikte yürürüm o vakit, ama oyunculuktan anlayan
çok az yönetmen var. Barış Pirhasan bunlardan biri,
Ömer Kavur da bunlardan biriydi. Mahinur Ergun zaten
kendi yazıp yönettiği için çok çok iyiydi. Ama oyuncu yöneten
yönetmen çok az. Genellikle pek karışmıyorlar. Mesela
filmler için okuma provaları yapılıyor. Herkes elinde senaryoyla
geliyor, bir kere okunuyor ve adı okuma provası
oluyor. Tiyatroda bir ay prova yapılır. Önce bilmem kaç kere
okunur. O denenir, bu denenir, öteki denenir, sonra

180
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
oyun başlar. Oyun başladıktan bir ay sonra da oyun oturur.
Neyi yöneteceklerini bilmiyor oldukları için nasıl prova
yaptırılacağını da bilmiyorlar. Kimse zahmet edip bir tiyatro
oyunu ortaya konurken, bunlar nasıl çalışır diye gelip
bakmıyor.
O dönemde set koşulları nasıldı Düş Gezginleri ve
Amerikalı için durum nasıldı
L
ale Mansur: İkisinde de set koşulları çok iyiydi. Bir
kere İstanbul’dan uzakta, günlük hayatınızın dışına
çıkıp bir yerde çekmek her zaman çok daha iyi bir şey. Sadece
yaptığınız işe konsantre olmak çok avantajlı, mesela
Amerikalı’da Conrad Oteli’nde kamp kurmuştuk. Filmin
yapımcısı Mine Vargı’ydı. Çok çok iyi bir yapımcıydı.
Amerikalı filminin, tam bir senaryosu olmadan çekildiğini
söylediniz. Şimdi yönetmen olarak Şerif Gören’i
düşündüğümüzde pek olağan değilmiş gibi geliyor.
Hep öyleymiş ve olsa da o sonradan değiştirirmiş. Bizde de
son günlere doğru bir senaryo ortaya çıktı. Ama yine de,
her sabah baştan yazılırdı sahneler. Fotokopi makinesinden
yeni çıkmış, sıcacık gelirdi kâğıtlar. Biz de Şener
Şen’le mümkün olduğu kadar karşılıklı ezber yapıyorduk.
Zaten sesli çekilmiyordu ama yine de ezber oynuyorduk.
Senaryosuzluğu kaldıramayacak bazı filmler var. Şerif
Gören’in bazı filmlerinin bunu kaldırması mümkün değil.
Acaba Amerikalı’da Şerif Gören, filmi tamamen
Şener Şen’in ve onun esprilerinin üstüne mi yıkmayı
düşündü
Yok, ama Şener Şen’in oyunculuğunun sadece onda birini
görüyoruz biz filmlerde. O provalar sırasında yönetmene
sunduğu imkânlar olağanüstü.
Yine de Amerikalı’nın sinemamızda seyirciyi çekmesi
açısından çok önemli bir yeri var. Eşkıya (Yön: Yavuz
Turgul, 1992), İstanbul Kanatlarımın Altında (Yön:
Mustafa Altıoklar, 1996) gibi filmlerin ilk temsilcisiydi
yani en azından seyircisiyle barışık bir filmdi.

Lale Mansur 181
Öyle. Reklâmını çok iyi yaptılar.
Aynı yıl Ersin Pertan’ın senaryosunu yazıp yönettiği
bir Orhan Kemal uyarlaması olan, Tersine Dünya’da
(1993) oynadınız. Filme nasıl dâhil oldunuz
Altın Portakal 5 kazanmadan önce aldığım bir teklifti. Başka
bir Orhan Kemal uyarlaması daha vardı, bu da teklif
edilmişti. O vakit deneyime çok ihtiyaç duyduğum için kabul
etmiştim. Sonra Kültür Bakanlığı’ndan öteki filme değil
de Tersine Dünya’ya destek çıktı. Rolü sevmediğim halde,
ihtiyacım olduğunu düşündüğümden ve burnu büyüklük
olmasın diye kabul ettim. Büyük bir ders aldım. Hiç sevmeden
oynadım. Bence berbattım. Film de iyi değil zaten.
Bir daha sevmediğim bir rolü oynamamayı, ‘o günün koşulları
oydu, bugünün koşulları buydu’ diye daha profesyonelce
davranmayı biraz öğrendiysem bu tecrübenin sayesinde
oldu.
Bu yıllar aynı zamanda televizyonda dizi furyasının
başladığı yıllar. TRT’nin yanı sıra yavaş yavaş özel televizyon
kanalları da kurulmaya başlıyor. Siz de bu dönemde
Yorgun Savaşçı (Yön: Tunca Yönder, 1993), Artist
Palas (Yön: Mahinur Ergun- Ali Taygun, 1994) gibi
dizilerde oynadınız. Özellikle Artist Palas’ın rağbet gören
bir dizi olduğunu hatırlıyorum. Baştan beri kafanızda
televizyon yapımlarında da oynamak var mıydı
Televizyonla hiçbir zaman barışık olmadım. Ama Yorgun
Savaşçı önemli bir deneyimdi.
O yıllar sinemada film üretiminin az olduğu yıllar. Bu
nedenle ve seçici olduğunuz için de daha az filmde oynadınız.
Yine enteresan bir proje var o dönemde. Aşk
Üzerine Söylenmemiş Her şey (Yön: Zeki Ökten, Yusuf
Kurçenli, Ömer Kavur, İrfan Tözüm, Erden Kıral, 1995)
beş ayrı yönetmenin, beş kısa filminden oluşan bir ya-
5 29. Antalya Film Şenliği’nde Düş Gezginleri filmindeki rolüyle En İyi
Kadın Oyuncu Ödülünü almıştır.

182
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
pımdı. Bu film sayesinde ilk defa Ömer Kavur’la çalışma
fırsatınız oldu.
L
ale Mansur: Elime çok kötü senaryolar geliyordu. Bazılarını
attığıma çok üzülüyorum. Aşk Üzerine Söylenmemiş
Her şey için o kadar heyecanlıydım ki yine en kötü
oynadığım filmlerden biri oldu. O kadar iyi oynamak istiyordum
ki, berbat ettim bir çuval inciri.
Kariyerinizde iki kere çalıştığınız iki yönetmen var. Biri
Ömer Kavur, diğeri de Atıf Yılmaz. Atıf Yılmaz’ın
Düş Gezginleri filminden sonra Nihavent Mucize (1997)
filminde de yer aldınız. Bu projeye nasıl dâhil oldunuz
Nihavent Mucize başta çok güzel bir projeydi. İpek Çalışlar’ın
yazdığı “İstanbul’u Hatırlıyorum” adında güzel bir
senaryoydu. Öteki dünyadan gelen bir kadın İstanbul’da
bir gün geçiriyor. Geçmişinde piyanist olan bu kadın, İstanbul’un
nasıl değiştiğini ve geçmişini araştırıyor. Aslında
Nihavent Mucize bir İstanbul filmi olacaktı. Başrolünde de
ben oynayacaktım. Film için bir sene kadar piyano dersi
aldım. Sonra başka bir film yapmaya karar verdiler. Bu
senaryo bir kenara atıldı. Ara sıra senaryo üstünde Atıf
Yılmaz çalışıyor, olmuyor, başka birine veriyor, bir şeyler
yazdırıyor. En nihayetinde tamamlandı ve başka bir film
ortaya çıktı. Fakat çok güzel oldu. Ben de filme başlanacağı
tarihlerde Londra’daydım. Atıf Yılmaz, “Hemen gel başlıyoruz,
başrol kalmadı.” dedi. “Önemli değil, film iyi olsun
da başrol filan mühim değil o kadar” dedim. Senaryoyu
okudum ve açıkçası beğenmedim. Filmde batıl inançları
olan nefis bir hizmetçi rolü vardı. Çok sempatik bir roldü.
Ona talip oldum ama vermediler. Sonra rol kesildi. Atıf
Yılmaz İris rolünü oynamamda ısrar etti. Benim de ona
karşı boynum bükük, karşımdaki Atıf Yılmaz diye kabul
ettim. Açıkçası çok sevdiğim bir film değil. Düş Gezginleri
biraz daha iyi. Çok eski olmasına karşın ele aldığı konuyu
sonuna kadar götürmesi ve böyle bir konuyu ele almış olması
bakımlarından Düş Gezginleri’ni daha çok önemsiyorum.
Atıf Yılmaz’la başka projeler de var mıydı

Lale Mansur 183
Atıf Yılmaz’la bir sürü projemiz vardı. Çekilemeyen filmler...
Bir film projemiz vardı. Bir karı koca ve başrolde bir
araba. Hiçbir araba firmasından para bulamadılar. Evlilikle
dalga geçen nefis bir filmdi. Çok güzel bir komediydi.
Olmadı.
Nihavent Mucize’de Haluk Bilginer ve Türkan Şoray gibi
çok önemli iki oyuncuyla oynadınız. Onlarla ilgili ne
düşünüyorsunuz
Haluk Bilginer çok iyi bir oyuncu ve birlikte çalışmak da
çok keyifliydi. Son derece neşeli ve disiplinli biri. Haluk
Bilginer, ‘sette bir profesyonel nasıl olmalıdır’ın sözlük
karşılığıdır. Türkan Şoray’la ortak birçok dostumuz var.
Benim ona saygım sonsuz. Çünkü Yeşilçam’dan gelip Berdel
(Yön: Atıf Yılmaz, 1990) ya da On Kadın (Yön: Şerif Gören,
1987) gibi filmlerde yaptığı gibi, eski tip oyunculuğu
bırakıp bugün anladığımız anlamda oyuncu olmak çok zor.
O eski tarz Yeşilçam oyunculuğunu açar mısınız
Bakıp, göz süzmek falan. Bir sürü deformasyon. Bunları
yüzünden, vücudundan atmak kolay bir şey değil ama
özellikle On Kadın’da çok iyiydi ve de Berdel’de, bambaşka.
Abartmadan, gerektiğinde kamerayı unutabilerek bambaşka
bir oyunculuğa geçmiş. Benim için çok saygıdeğer bir
oyuncuydu.
Starlık sistemi artık kalmamış olsa bile, hala seyircilerin
ana ilgisi oyuncular üzerinde. Bu alanda sizin kuşaktan
olan Zuhal Olcay ya da Müjde Ar gibi oyuncuları
nasıl buluyorsunuz
Zuhal Olcay çok iyi bir oyuncu. Çatısız Kadınlar’da (Yön:
Mahinur Ergun, 1999) Zuhal Olcay’la keyifle oynamıştım.
Bence dizinin senaryosu da çok iyiydi. Müjde Ar’la hiç çalışmadım.
Atıf Yılmaz’ın en müthiş filmlerinde oynamış biri
kendisi. O dönemde Müjde Ar’ı takip ettim tabii.
Şaşı Felek Çıkmazı’nda da (Yön: Mahinur Ergun – Çağan
Irmak, 2000) yaklaşık on bölüm oynadınız. O rolü
Derya Alabora’dan mı devraldınız yoksa ilk başta sizi
mi düşünmüşlerdi

184
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
Ona çok kısa bir süre girdim çıktım ben. Esas Derya Alabora
oynuyordu.
O Da Beni Seviyor’a nasıl dâhil oldunuz
L
ale Mansur: Barış Pirhasan’la Atıf Yılmaz beraber karar
vermişler. Ben de çok severek oynadım. İki ay boyunca
Malatya’ya gidip geldim. Burada bir hoca buldum
yöre ağzını konuşabilmek için. Bir gün arabayı Cem (Mansur)
kullanıyor, konuşuyorduk. “Ne dedin sen” dedi. “Ne
dedim” dedim. “Dur gırmızı” demişim, farkında değilim.
Ömer Kavur’un son filmi Karşılaşma hakkındanasıl
dâhil oldunuz
Proje şöyle başlıyor. Ömer Kavur Bozcaada’ya gidiyor ve o
yel değirmenlerini görüyor ve “Burada şahane bir film çekilir”
diyor. Müthiş bir görüntü... Bu sefer işe görüntüyle
başlıyor. Bazı filmleri böyleydi zaten. Mekândan yola çıkarak
yaptığı filmleri de oluyordu. Bu da onlardan biriydi.
Hangi filmleri böyle çekildi
Gece Yolcuğu’nu da (1987) mekândan yola çıkarak yaptığını
söylemişti. Ömer Kavur’ un hayata dair irdelemek istediği
şeyler vardı. Zaman mesela. Bunları öne çıkarıyordu
daha çok.
Ömer Kavur’la nasıl çalışmaya başladınız Size önce
senaryoyu mu verdi
Evet, senaryoyu verdi. Senaryo bitmişti ben aldığımda.
Mekânlar belliydi. Mekânların tüm fotoğrafları ve videoları
çekilmişti.
Doğaçlamaya ne kadar yer bırakan bir yönetmendi
Yoksa o da Barış Pirhasan gibi kafasında filmi bitirip
çekmeye öyle mi başlıyordu
Barış Pirhasan oyuncuyu kendi istediğinin dışında olmadığı
müddetçe rahat bırakır, zaten başarısı da orada. Çünkü
onun istediği sizin istediğiniz haline geliyor bir süre
sonra. İnanarak onu yapmaya çalışıyorsunuz. Gerçekten
yönetmen istediği için değil, o karakterin onu yapması ge-

Lale Mansur 185
rektiğine inandığınız için. Ömer Kavur da öyleydi. Çok sakindi.
Barış Pirhasan da öyleydi. Aslında birçok açıdan
birbirlerine çok benziyorlar. Sette gürültü, patırtı, bağırış
çağırış olmaz. İstediklerini mırıl mırıl, sakin bir halde anlatırlar.
Rahat rahat, keyifli keyifli... İçinize sinmediği anda
tekrar imkânı verirler. Genellikle bizde bir kere yapınca
“Tamam tamam, çok güzel oldu. Bir daha tekrarlarsan,
bozacaksın” derler. Oysaki daha ortada hiçbir şey yoktur.
Çok nadiren Ömer Kavur, Barış Pirhasan ya da Atıf Yılmaz
gibi yönetmenler bir imkân tanırdılar size.
Kurgu aşamasına hiç katıldığınız oldu mu
Hayır, hiç katılmadım.
Karşılaşma’yı hem oyuncuları, hem filmi nasıl değerlendiriyorsunuz
Filmde oğlumu oynayan İsmail Hacıoğlu ilk rolü olmasına
rağmen çok başarılıydı. Eski kocamı canlandıran Çetin
Tekindor ve Uğur Polat çok başarılıydı. Benimki de orta
karar bir performanstı. Filmde çok güzel bir sahnem vardı.
Sonra çok uzayınca o atıldı. Üzerine inşa ettiğiniz kısımlar
kesilip atılınca, geri kalan oyunculuklar çürük diş gibi kalıyor.
Dolayısıyla biten bir filmde bazı sahnelerin kesilmesi
filmin bütünlüğü açısından rahatsızlık veriyor.
Hayır filmin bütünlüğü açısından değil benim oyunculuğumun
bütünlüğü açısından çok kötü oldu. Belki film için
daha iyi oldu.
Hangi sahne kesilmişti
Otelde, gece çekilen, kendi geçmişimle ilgili Uğur Polat’la
konuştuğum bir sahneydi. Ömer Kavur’un filmleri arasında
en çok Anayurt Oteli’ni (1987) seviyorum. Yatık Emine’yi
(1974) ve Yusuf ile Kenan’ı (1979) da çok seviyorum. O dönem
öyle bir film yoktu. İki tane çocuk başrolü oynuyor. O
kadar sade, o kadar bambaşka bir şeydi ki bir ilk aşk filmi
gibiydi ve zaten bir Ömer Kavur filmiydi.

186
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
Akrebin Yolculuğu’nu (1997) beğeniyor musunuz
Ömer Kavur zamanla ilgili çok fazla film yaptı ve bu da
onlardan biriydi.
L
ale Mansur: Ben o rol için monologlarını tercüme edip
Los Angeles’da çalışmıştım. Sonra olmadı. Zuhal Olcay’ı
seçti, o da olmadı Şahika Tekand’ı seçti. O sıralarda
Tansu Çiller hükümetinin aldığı 5 Nisan (1994) kararlarıyla
felaket bir şey olmuştu. Dolar inmişti ve filmin parasının
yarısı bir anda yok olmuştu. Film, o sene çekilecekti ve çekilseydi
ben oynayacaktım. Sonradan fikir değiştirdi Ömer
Kavur. Ne olduysa Şahika’ya karar verdi. Bence casting
hatası var. O kadına şeffafmış gibi o kadar inanmamız gerekiyor
ki sonunda katil çıktığında şaşırmamız gerekiyor.
Şahika Tekand’ın ifadesi ise o kadın her şeyi yapabilirmiş
gibi bir his veriyor. O rol için bu kadının yanındayız ve onu
hep birlikte korumamız gerekiyor hissi yaratılması gerekiyor.
Bu gerçekleşmeyince zaten bekliyorsunuz kadından
her şeyi. Film şaşırtıcı bir şey olmaktan çıkıyor.
Yakında da sizi Mutluluk’ta (Yön: Abdullah Oğuz, 2007)
göreceğiz.
Evet, çok kısa bir rolde oynadım ilk defa. Çok memnun oldum
misafir oyuncu olarak.
Tiyatroda da sizi çok sık görmüyoruz. O da seçiciliğinizden
mi
Özel tiyatrolardan bana genelde bulvar komedileri teklifleri
geliyor. Ben de onları yapmak istemiyorum. Bana ilk gelen
teklif Devlet Tiyatroları’ndandı ve onu severek oynamıştım.
Daha sonra bu nedenle bir tiyatro kurdum Kubilay
Tunçer’le Açık Tiyatro. Oyunumuzun adı Olağan Mucizeler.
Edinburgh Festivali’ne gitmek hayalimizdi ve bir hafta boyunca
Edinburgh’da İngilizce olarak oynadık. Çok iyi bir
deneyimdi. İngilizce olarak oynayabileceğimi gördüm. Sonra
ertesi yıl Londra’da bir ay sahne aldık İngilizce olarak
yine. Cumartesileri Türk seyirciler için de bir matine oynadık.
Kapalı gişe oynamadık ama çok iyi bir iş çıktı.
Bazen şöyle şeyler oluyordu. Kitap fuarı, televizyon
fuarı hepsi aynı anda oluyordu. Oradaki insanlar nereye

Lale Mansur 187
gitsin Bir delilik haliydi ama biz çok şanslıydık çünkü
Scotsmen bir röportaj yaptı benimle, onu saklıyorum kimseye
göstermemek üzere. Kadın gelip oyunu seyretti. İki
saat oyundan konuştuk. Türkiye’de o tarihte ölüm cezası
kalkmamıştı. Konuşmamızın son beş dakikasında düşünce
suçuna dair davalarımdan bahsetmemi istedi. DGM diye
bir şeyin olduğundan ve kalksın diye uğraştığımızdan bahsettim.
“Durum ne” dedi. “On bir yıl hapisle yargılanıyorum
ama bir şey olacağı yok. Bu kadar insanı içeri tıkamayacaklarına
göre.. Topu da taca atıyorlar açıkçası. Bir
şey değiştirmeye de pek niyetleri yok.” dedim. Bunları konuştuk.
Kapakta şöyle bir şey: Oyundan sonra on bir yıl
hapsi istenen oyuncu. Zannedersiniz ki ben Türkiye’ye gelince
sınır kapısında tutuklanacağım. Nasıl sinirlendim..
Hani ‘yurtdışına gidiyorlar, ağlıyorlar’ diyorlar ya yalan! İki
saat oyunu konuştuk. Beş dakika bu düşünce suçuyla ilgili
geçti geçmedi. Tabii çok ilgilerini çektiği için onlar da
onu başa koydular. Sonra Independent geldi. Onlara “Eğer
bundan bahsederseniz, katiyen tek kelime söylemem. Sizinle
röportaj yapmamayı göze alıyorum” dedim. Kabul ettiler
ve çok doğru dürüst bir röportaj yaptık oyunla ilgili.
İngiltere’de oynayan başka Türk oyuncusu var mı
Haluk Bilginer oynamıştı. Ama buradan oyun götürüp oynayan
olmamıştı. İlk defa oldu böyle bir şey. İnşallah sonuncu
olmaz.
Tiyatronuz devam ediyor mu peki
Hayır, Açık Tiyatro’dan ayrıldım çünkü KDV, ekonomi, para
meseleleriyle aram çok kötüdür. Arkadaşlarım çok sıkı
dalga geçerler. Bunlar da çok ciddi bir sorumluluk istiyor.
Ben de böyle bir şeyle uğraşmak istemiyorum. Kubilay
Tuçer’le birlikte yine projelerimiz var. Gerekirse yine para
bulup istediği projeyi gerçekleştirmeye çalışacağım.
Senaryoların çok geldiğinden bahsettiniz. Şu anda durum
nasıl
Şu anda Temmuz’da çekimleri başlayacak bir ilk film kabul
ettim, adı Misafir. Bunun dışında yine bir iki tane bu-

188
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
na benzer teklif var. Sinema o kadar acayip bir şey ki...
Mesela Sinan Çetin’in prodoktürlüğünü yapacağı, Ferhan
Şensoy’un yöneteceği bir film olacaktı. Bir komediydi çok
sempatik bir şeydi. Güzel ve ciddi okuma provaları yaptık.
Kostümler falan hazırdı. Röportajlar verildi ama beş gün
kala kalktı film. Bu yüzden oynayacağım filmleri hiçbir
zaman dillendirmiyorum. Olmayan filmlerden uyduruyormuş
gibi bir duruma düşüyor insan. Bu yüzden insanın
dilini tutmasında sonsuz yarar var.
Nasıl görüyorsunuz son dönemdeki Türk sinemasının
durumunu
L
ale Mansur: Dün mesela Polis (Yön: Onur Ünlü, 2007)
diye bir film gördüm çok ilginçti. Bunların yanında,
zaman zaman kısa film jürilerinde de bulunuyorum. İnanılmaz
filmler var. Özellikle Eskişehir Üniversitesi’nde gördüklerim
çok iyiydi. Herhalde çok iyi hocaları var. İnanılmaz
talebeler çıkıyor oradan. En son Adana’da kısa film
jürisindeydim. Müthiş şeyler seyrettim. Çok heyecanlandım.
Çok küçük filmler, underground dediğimiz türde filmler
çıkmaya başladı. Bence çok iyi bir durumda Türk sineması.
Çünkü ben sinemaya girdiğimde senede sekiz film
çekiliyordu
Kendi sinemasını yapmaya çalışan Zeki Demirkubuz,
Nuri Bilge Ceylan gibi yönetmenleri nasıl buluyorsunuz
Nuri Bilge Ceylan’ın bir filminde oynayabilmek için aileye
dâhil olmak gerekiyor. Çok beğeniyorum filmlerini ve tabiî
ki çok isterdim oynamayı da. Zeki Demirkurbuz’la da çalışmayı
çok isterdim çalışmayı. Henüz çalışmadım ama
belki ileride çalışırım.
Genel olarak hangi yönetmenlerden, hangi ülke sinemasından
daha çok hoşlanıyorsunuz Sinemada sizi
besleyen kaynaklar var mı Dünya sinemasından hangi
oyuncuları takip ediyorsunuz
Hal Hartly, Abbas Kiarostami, Ken Loach ve bir de Jim
Jarmush çok sevdiklerimden. Hollywood sinemasını pek
hazzetmiyordum ve hatta hiçbir şey anlamıyordum. Ama

Lale Mansur 189
bir gün çok kötüydüm, çok mutsuzdum ve bir aksiyon filmine
gittim. Filmin adını söylemeyeceğim ama aksiyon film
seyircileri muhakkak bilir. Bir binada Bruce Willis vardı.
Oturdum, ağzım açık izledim. Ara verildi, aptala döndüm.
Çıktım bir şey aldım, oturdum yine hiçbir şey düşünemedim.
Çıktığımda yine hafif sersemlemiş ve bütün dertlerimi
unutmuş vaziyetteydim. O zaman insanların niye böyle
filmlere gittiğini anladım. Hiçbir şey düşünemedim. Ne
derdim kaldı ne de tasam. Oyunculardan çok beğendiklerimi
de hemen sayayım: Kate Blanchet ve Helen Mirren’a
bayılıyorum zaten. Robin Wright Penn, She Is So Lovely ( O
Çok Sevimli, Yön: Nick Cassavetes, 1997) diye bir filmde
oynuyordu ve orada olağanüstüydü. Edward Norton ve tabii
Anthony Hopkins var ama bunları saymaya gerek yok.
Hepinizin çok iyi bildiği insanlar.
Bu bahsettiğiniz insanları oyuncu gözüyle mi seyrediyorsunuz
Evet ve maalesef kendi kendime “Bunlar oyuncuysa biz ne
yapıyoruz buralarda” diyorum. Hoş bir düşünce değil tabii
ama oyuncu olarak hiç değilse bir kere Avrupa sinemasında
yer almak isterdim.
Türk sinemasında amatör oyuncuların sıkça kullanıldığını
görüyoruz. Amatör oyuncu kullanımını nasıl buluyorsunuz
Mesela O Da Beni Seviyor’da (Yön: Barış
Pirhasan, 2001) amatör oyuncularla da çalıştınız.
O çok başarılıydı ve genelde çocuklar çok daha başarılı
oluyorlar. Çünkü bir maske edinmemiş oluyorlar. Çocukken
oynadığımız oyunları düşünürsek, o zamanlar çok daha
fazla kavga çıkardı. Hayır, o öyle söylemedi, o gerçek
değil diye. Çok ciddiye alırdık o sıralarda oyunu. Onlar biraz
öyle yaklaşıyor. 13–14 yaşına kadar çok daha rahatlar.
Sonradan maskeler edinildikçe onları kırmak zorlaşıyor.
Oyunculuk için konservatuarlar mı doğru adres yoksa
tiyatrolar mı
Oyunculuk yapmak isteyenlerin bence tiyatronun içinde
olması gerekiyor bir şekilde. Bunun dışında maalesef dışarıda
doğru dürüst hocaları bulup çalışmak gerekiyor.

190
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
Tiyatro oyunculuğu ile sinema oyunculuğu arasında
fark var mı sizce Televizyonda oynamak hakkında ne
düşünüyorsunuz
L
ale Mansur: Tiyatro ve sinema arasında ayrım yapmıyorum.
Mesela şu anda televizyonda Hatırla Sevgili
(Yön: Ümmü Burhan ve Faruk Teber, 2006) diye bir dizide
oynuyorum. Oyunculuk olarak özellikle inandığım bir proje.
Özellikle genç kuşağın merak etmesi ve ne olmuş o dönemde
diye bir kitap alıp okuması için yararlı olur belki.
Mesela yarın dizinin çekimlerine tekrar devam edeceğiz,
beş sene atlayacağız ve 68 kuşağı, grevler, öğrenci olayları,
konularını ele almaya başlayacağız. Bunlar için önemli olduğunu
düşünüyorum.
Dizide siz bir DP milletvekilinin eşini canlandırıyorsunuz
ve aslında gerçek hayatta politik duruşunuz çok
farklı.
Kendim zorla aldım o rolü. Aslında CHP’nin o dönem yaptığı
rezillikler ve ordunun yaptığı felaketler kadar Türkiye’ye
zarar vermiş başka bir şey bilmiyorum. Arkadaşımın
yedi yaşındaki oğlu sordu. Diziyi izliyormuş. “Burada Adnan
Menderes’i asıyorlar ama şimdi niye orada kocaman
kabri var” diye soruyor. Çok çok acı ve bence korkunç bir
haksızlık yapılmış. Orada da pek fazla politik bir bilinci
olmayan bir kadını canlandırıyorum.
Sizin çok belirgin bir politik duruşunuz var. Bir projeyi
bir oyuncunun geliştirmesi çok zordur. Fakat Türkiye’de
hiç anlatılmamış, sizin inandığınız politik duruşları
aksettirebilecek bir proje yapabilecek yönetmen
yok mu
Ben size geçen bir iki seneyi hatırlatayım. Uğur Yücel
Vietnam sendromu ile ilgili bir film yaptı. 6 Adamın homoseksüel
olup olmadığı olup olmadığı bile tartışıldı. 1980
darbesiyle ilgili Babam ve Oğlum (Yön: Çağan Irmak, 2005)
diye bir film yapıldı. Konuşulan tek konu: “Sen ağladın
6 Burada bahsedilen film, 2003 yapımı Yazı Tura’dır.

Lale Mansur 191
mı Ay ben çok ağladım”. Bir darbeyle ilgili bir film yapılıyor
ve konuşulan tek konu ağlamak!
Ben daha çok Ken Loach’un The Wind That Shakes
the Barley’de (Özgürlük Rüzgarı, 2006) yaptığı gibi bir
filmin yapılıp yapılamayacağını merak etmiştim. Filmlerimizde
devlete, askere, polise hibir şey söyleyemiyoruz.
Ama söyleyecek sözlerimiz var.
Ama söyleyenler de var ama çok nadir. Handan İpekçi’nin
Büyük Adam Küçük Aşk’ı (2001) var mesela.
Size böyle teklifler gelmese bile sizin örnek olabileceğiniz
bir proje yok mu
Bir ara bunu denedim. Tansu Çiller’le ilgili bir film yapmayı
denedim. Yıldırım Türker yazacaktı senaryoyu ama sonra
o kadar protest bir şey ortaya çıkmaya başladı ki, kimsenin
inanmayacağını düşündük. Çok kötü bir film olabilirdi.
İşin içinden çıkamadık. Sonra bir zamanlar çok meşhur
bir albayın karısı vardı. Albay öldürülünce, kadın “Kocamı
ordu öldürdü” demişti ve kıyamet kopmuştu. Çok enteresan
bir hayat hikâyesi vardı ve onu oynamayı çok istemiştim.
Ama gerçekleşemedi, para bulunamadı.
Hiçbir şeye dokunamıyorsunuz ki! Orduya dokunamıyorsunuz,
devlete dokunamıyorsunuz. Buyurun dokunun,
tutmayalım. Bakalım ne oluyor Yasaklıyorlar ve daha da
kötüsü artık bizde otosansür oluştu ve bu, bence en tehlikelisi.
Başımıza kim bilir ne gelir korkusuyla girilmiyor buralara.
Bu daha tehlikelidir.
DGM’lerle bitirelim. Dava ne durumda
Davalar düştü. Kimse bir şey yapmıyor. Hrant Dink’in cenazesine
bilmem kaç yüz bin kişi geldi ama neredeler Bir
şey yapmamaya çok kararlı insanlar. Birazcık ümidimi
kaybetmediğim bir yer varsa o da açıkçası Açık Radyo. Sabahları
özellikle saat 8.00’de Açık Gazete programını kaçırmıyorum,
geceleri 01’de tekrarı oluyor. Kaçırmamaya
çalışıyorum çünkü hiçbir yerden alamadığım haberleri
oradan alıyorum. O bana bir ümit kaynağı.
Yani sinemada böyle bir ümit kaynağı görmüyorsunuz.

192
Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007
Hayır hayır, çok iyi yönetmenler geldiğine inanıyorum.
Güven Kıraç’ la oynadığınız kısa filmi İp’i (Yön: Cemil
Ağacıkoğlu, 2006) izledim. Filmi nasıl seçtiğinizi çok
merak ediyorum.
L
ale Mansur: Bir kere yönetmen çok iyi bir fotoğrafçıydı.
Daha önce çektiği bir iki kısa film vardı onları izledim.
Yaptığımız şeyle hiçbir alakası yoktu ama bunu yapmayı
gerçekten çok istiyordu ve ben de kabul ettim. Fotoğraflardan
oluşmuş çok nefis bir filmi vardı I am Ivan (2004)
adında. Bu vesileyle tanıştık. Ben de kendimi değişik bir
rolde denemek istedim.
Polis filminde Özgü Namal’ı nasıl buldunuz
Çok beğendim. Telefon açıp tebrik ettim onu. O da “Ben
hiçbir şey yapmamış gibi görünüyorum. Çok rahatsız oldum
filmi seyrettiğimde” dedi. Bence çok iyiydi. Haluk
Bilginer de çok iyiydi. Çok ilginçti. Hiçbir Türk Filminde
olmayan bir şey vardı. Hiçbir yargılama yoktu. Bizde pek
bulunmayan bir şeydir. Filmde bir dans sahnesi vardı. Biraz
absürdümsü bir şeydi, fakat çok ilginç çekimler, çok
ilginç bir deneme, çok ilginç bir film. Merakla bekleyeceğim
ikinci filmi. Hiç pişman değilim gördüğüme.
Arkanızdan geldiğini düşündüğünüz genç oyuncular
var mı Özgü Namal dışında
Tabii, var. Şu anda dizide birlikte oynadığım Beren Saat
var, çok yetenekli bence. Yönetmenler, “Bizde oyuncu yok”;
oyuncular da “Bizde yönetmen yok” diyorlar. Aslında her
şey var, bir tek yapımcı yok.

Lale Mansur 193
Lale Mansur Kimdir
İstanbul Devlet Konservatuarı Bale Bölümü'nden mezun
oldu. Aktif bale yaşamını bitirdikten sonra 1992 yılında Atıf
Yılmaz’ın yönettiği Düş Gezginleri filmiyle sinemaya geçti.
Sinemanın yanı sıra tiyatro ve televizyonda da çeşitli
projelerde yer aldı. Son olarak Atv kanalında yer alan Hatırla
Sevgili isimli dizide rol aldı.
Başlıca Filmleri
Mutluluk (Abdullah Oğuz, 2007)
Karşılaşma (Ömer Kavur, 2002)
O da Beni Seviyor (Barış Pirhasan, 2001)
Nihavent Mucize (Atıf Yılmaz, 1997 )
Amerikalı (Şerif Gören, 1993)
Tersine Dünya (Ersin Pertan, 1993 )
Düş Gezginleri (Atıf Yılmaz, 1992)