Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ

Καλώς το θείο μου το Γιώργο! Καλώς το πρώτο γιδοτύρι της
Ρούμελης! Καλώς τον αρχιτσέλιγκα με τα πολλά τα γίδια!
Θείε μου, θειούλη μου! Μπάρμπα μου, μπαρμπούλη μου!
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ
Άσε ουρέ στην άκρη τις μαλαγανιές και πες μου τι μι θελς για
να μη σ’ ανοίξω το χοντροκέφαλο με τη γκλίτσα.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ
Δεν παίρνει κι από λόγια ο βλάχαρος. Πρέπει να του το
φέρουμε με το μαλακό μη μας ρίξει από τώρα κανένα
κατακέφαλο… Που λες, θειούλη μου…
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ
Λέγε στα γρήγουρα γιατί μου το ‘πρηξες το σκώτ’.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ
Με φωνάξει ο Πατσάς και μου λέει : «Άκου Καραγκιόζη, παιδί
μου. Αποφάσισα να κυβερνιέστε πια από μόνοι σας εσείς οι
Ρωμιοί κι εμείς οι Τούρκοι να μη μπαίνουμε συνέχεια στα
πόδια σας. Γι’ αυτό και πρέπει να βρείτε δήμαρχο άξιο, να
προκόψετε κι εσείς.»
Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει, πήγα και λίγο
παρακεί, ξαναγύρισα, στριφογύρισα, το αναποδογύρισα, στο
τέλος το αποφάσισα. Τα προσόντα τα έχω και κατεβαίνω στις
εκλογές για δήμαρχος… Ουφ, του το ξεφούρνισα…
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ
Και άμα κατέβεις στις εκλουγές, θα γίν’ς κι δήμαρχους;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ
Όχι, ρε μπάρμπα. Δε γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτό
σε φώναξα. Γιατί, για να γίνω δήμαρχος, πρέπει να με
ψηφίσεις.
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ
Ιγώ να ψηφίσου ισένα! Και να φέρω το λύκο στο μαντρί να
μου φυλάει τα πρόβατα! Αμ, δεν του κόβου καλύτερα το χέρι μ’
απ’ τη ρίζα, ρε μασκαρά;