Boletín Oficial del Obispado de Ourense - Abril 2009 - Diocese de ...

La Voz del Prelado
e sementan amor cara os homes. Neles
albíscase tamén a misericordia do Deus
compasivo e misericordioso.
É o berro de tantas nais que ven morrer
de fame ós seus fillos sen poder
remedialo; o berro de tantos homes e
mulleres boas, que con profunda valoración
da vida humana, deben soportar
con dor a praga do aborto no mundo;
o berro das persoas santas que sofren o
desgarro da droga en tantos homes, a
praga do sida noutros, o tráfico da muller,
o abuso inhumano de tantos nenos,
dunha educación manipulada de
nenos e mozos, da violencia da guerra,
da calumnia, da mentira, do enriquecemento
inxusto e malgasto de moitos.
Xesús na Cruz é paradigma dos acusados
inxustamente, dos torturados por
razóns de raza ou relixión, dos prófugos
e exiliados, dos perseguidos por calquera
causa, dos encarcerados inxustamente.
É Xesús quen sofre nos parados,
nos famentos, nos abandonados, nos
discriminados pola súa condición ou
nacionalidade. Xesús morre no ancián
abandonado ou no enfermo, ó que se
quere matar so capa de lle ofrecer unha
morte “digna”. Xesús morre no embrión
e no feto que son eliminados en
aras dunha falsa liberdade da muller ou
dunha ideoloxía que chama progreso á
cultura da morte. A paixón e morte do
Señor segue sendo actual e sangrante en
tantos homes e mulleres do mundo...
Pero o cántico do Servo de Yahvéh
non remata no sufrimento, a humilla-
526 · Boletín Oficial · ABRIL 2009
ción, o fracaso estrepitoso e a morte. O
Venres santo é día de meditación do
lado máis escuro e cruento da Cruz.
Pero no sufrimento e o baleiramento
total do Servo, apúntase xa a dimensión
de esperanza e a vitoria. O Servo
encoméndase ó Pai entregando o seu
espírito. Non cae no pozo negro a nada
e o baleiro. O amor que se entrega por
facer que outros vivan, nunca morre.
O gran de trigo que se podre no rego
dá moito froito. O poema do Servo
fala xa do “éxito” que este terá; dise
que “subirá e crecerá moito”, “cando
entregue a súa vida como expiación,
verá a súa descendencia, prolongará os
seus anos”, Deus daralle “unha parte
entre os grandes”.
Todas estas expresións apuntan profeticamente
á resurrección e á glorificación
do Fillo de Deus encarnado,
paciente e morto. O Venres santo sómenos
no dor polo Fillo de Deus que
entrega a súa vida con sufrimentos
horrendos, pero á vez descóbreno-lo
amor ata o fin, do Pai e do Fillo e a
profundidade da súa misericordia con
nós. Esta “misericordia entrañable” débenos
levar practicar: o perdón, a reconciliación
cos irmáns, a busca-la paz
con todos, a vivi-la fraternidade lograda
polo Fillo con tódolos irmáns. Así
chegaremos a ser verdadeiros fillos de
Deus e irmáns no Fillo.
“Todo está cumprido” por parte de
Cristo -díxonos san Xoán na paixón-;
se todo está cumprido segundo o plano
eterno do Pai, agora tócalle actuar