27.04.2013 Views

Descarrega't el número 16 de la revista en pdf ... - Saloumagazine

Descarrega't el número 16 de la revista en pdf ... - Saloumagazine

Descarrega't el número 16 de la revista en pdf ... - Saloumagazine

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Marc Espasa<br />

marcespasa@gmail.com<br />

G<strong>en</strong>eración<br />

Ni Ni<br />

Els joves més productius <strong>de</strong> <strong>la</strong> t<strong>el</strong>evisió<br />

S<strong>en</strong>s dubte G<strong>en</strong>eración Ni Ni (La Sexta) es un reality<br />

show <strong>de</strong> contrastos. Com pot ser que <strong>la</strong> vida d’uns<br />

joves acusats <strong>de</strong> no tindre ofici ni b<strong>en</strong>efici sigui un d<strong>el</strong>s<br />

programes que més guanys reporta a <strong>la</strong> ca<strong>de</strong>na? Si bé és<br />

cert que als inicis va costar arrancar <strong>la</strong> sèrie, avui gau<strong>de</strong>ix<br />

<strong>de</strong> gran notorietat i popu<strong>la</strong>ritat, i no precisam<strong>en</strong>t gràcies<br />

a les proves o “responsabilitats” que se’ls impos<strong>en</strong>, sinó<br />

<strong>de</strong>gut a l’ espontaneïtat i <strong>el</strong> <strong>de</strong>svergonyim<strong>en</strong>t d<strong>el</strong>s seus<br />

protagonistes.<br />

Així doncs, <strong>el</strong>s joves Ni-Ni no treball<strong>en</strong>? No obt<strong>en</strong><strong>en</strong><br />

b<strong>en</strong>eficis? I tant que treball<strong>en</strong>! Ofereix<strong>en</strong> a l’audiència <strong>el</strong><br />

SALOUMGZ <strong>16</strong> | 10<br />

Què escoltem?<br />

V<strong>la</strong>dimir Lozano<br />

v<strong>la</strong>dimirlozano@gmail.com<br />

THE PAINS OF BEING PURE AT HEART<br />

The pains of Being Pure at Heart (2009)<br />

Una banda <strong>de</strong> Brooklyn amb una història ja<br />

habitual <strong>en</strong> l’actualitat: cançons autoedita<strong>de</strong>s,<br />

Internet, llistes <strong>de</strong> correu, seg<strong>el</strong>ls in<strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong>nts,<br />

Pitchfork, Primavera Sound. Un grup que tira<br />

d’influències, <strong>de</strong> passar-se hores davant <strong>de</strong> blocs<br />

indie <strong>de</strong>scobrint ban<strong>de</strong>s; tal i com pots fer tu<br />

mateix ara que tot ho t<strong>en</strong>im a l’abast. En aquest<br />

cas mescl<strong>en</strong> <strong>el</strong> pop anglès d<strong>el</strong>s 80 amb <strong>el</strong> twee<br />

<strong>de</strong> G<strong>la</strong>sgow. My Bloody Val<strong>en</strong>tine amb un toc<br />

amateur i una mica <strong>de</strong> mediocritat. Cançons<br />

s<strong>en</strong>zilles, fetes amb <strong>en</strong>ergia i m<strong>el</strong>odia, que po<strong>de</strong>n<br />

no <strong>en</strong>tusiasmar, però que aport<strong>en</strong> algun hit a <strong>la</strong><br />

col·lecció.<br />

màxim que d’<strong>el</strong>ls s’espera: conductes viol<strong>en</strong>tes, consum<br />

<strong>de</strong> drogues, sexe, com<strong>en</strong>taris immorals, maltractam<strong>en</strong>ts,<br />

vexacions… i s’hi <strong>de</strong>ix<strong>en</strong> <strong>la</strong> p<strong>el</strong>l! Això sí, no obt<strong>en</strong><strong>en</strong><br />

b<strong>en</strong>eficis, ja <strong>el</strong>s obté <strong>la</strong> ca<strong>de</strong>na per <strong>el</strong>ls.<br />

Si <strong>en</strong> d’altres succedanis t<strong>el</strong>evisius l’excusa d<strong>el</strong><br />

programa és <strong>la</strong> d’una “investigació sociològica”, a<br />

G<strong>en</strong>eración Ni-Ni <strong>en</strong>s v<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>la</strong> i<strong>de</strong>a que pret<strong>en</strong><strong>en</strong> alliçonar<br />

i inculcar valors als membres <strong>de</strong> <strong>la</strong> casa. En resum, és una<br />

barreja <strong>en</strong>tre Gran Hermano y El <strong>en</strong>cantador <strong>de</strong> Perros,<br />

però amb protagonistes m<strong>en</strong>ys receptius. Repres<strong>en</strong>ta que<br />

vol<strong>en</strong> civilitzar <strong>el</strong>s protagonistes, però l<strong>la</strong>vors es trob<strong>en</strong> una<br />

nova contradicció: <strong>la</strong> finalitat d<strong>el</strong> programa és eradicar<br />

l’actitud que agrada a l’audiència? L’objectiu és avorrir?<br />

Evi<strong>de</strong>ntm<strong>en</strong>t no, és per això que <strong>el</strong> programa s’<strong>en</strong>carrega<br />

<strong>de</strong> buscar <strong>el</strong> morbo <strong>en</strong> <strong>la</strong> rehabilitació.<br />

És un paradigma curiós i alhora contradictori amb <strong>el</strong><br />

mèto<strong>de</strong> utilitzat <strong>en</strong> <strong>el</strong>s reality shows fins al mom<strong>en</strong>t: m<strong>en</strong>tre<br />

<strong>el</strong>s programes tipus OT pot<strong>en</strong>ci<strong>en</strong> <strong>el</strong> tal<strong>en</strong>t d<strong>el</strong>s concursants<br />

per fer-los cada cop més mediàtics, a G<strong>en</strong>eración Ni-<br />

Ni agaf<strong>en</strong> personatges amb grans aptituds t<strong>el</strong>evisives i<br />

les eradiqu<strong>en</strong> fins a convertir-los <strong>en</strong> subjectes s<strong>en</strong>se cap<br />

interès.<br />

En <strong>de</strong>finitiva, es tracta d’un programa que no <strong>de</strong>ixa<br />

indifer<strong>en</strong>t, que pretén mostrar <strong>la</strong> realitat d’una g<strong>en</strong>eració<br />

<strong>de</strong> <strong>la</strong> qual, d’una manera o d’una altra, <strong>en</strong>s mofem<br />

igualm<strong>en</strong>t.<br />

PARLIAMENT<br />

Mothership Connection (1976)<br />

George Clinton és una <strong>de</strong> les més grans figures<br />

<strong>de</strong> <strong>la</strong> música. Ell va regnar al funk, inundant <strong>el</strong><br />

mercat amb multitud <strong>de</strong> ban<strong>de</strong>s, <strong>en</strong>tre les que<br />

<strong>de</strong>staqu<strong>en</strong> Parliam<strong>en</strong>t i Funkad<strong>el</strong>ic. La seva<br />

marca, <strong>el</strong> P-Funk, serà influència <strong>en</strong> <strong>el</strong> posterior<br />

pop, rock i hip-hop. Els seus estrambòtics shows i<br />

discs són al·lucinants, exuberants i virtuosíssims.<br />

La formació és <strong>de</strong> gran niv<strong>el</strong>l ja que Clinton es<br />

ro<strong>de</strong>ja sempre d’excepcionals músics, fitxats<br />

molts d’<strong>el</strong>ls <strong>de</strong> <strong>la</strong> banda <strong>de</strong> James Brown, com<br />

Fred Wesley o Maceo Parker. Un disc per fruir i<br />

escoltar.<br />

THE LIBERTINES<br />

The Libertines (2004)<br />

Pop rock britànic reinv<strong>en</strong>tat i reb<strong>en</strong>tat per <strong>la</strong><br />

figura <strong>de</strong> Pete Doherty, al que han convertit <strong>en</strong> un<br />

personatge públic quasi més nombrat <strong>en</strong> <strong>el</strong> món<br />

rosa que <strong>en</strong> <strong>la</strong> música, vivint una vida tòpica <strong>de</strong><br />

molts excessos i auto<strong>de</strong>strucció. Ell i Carl Barat<br />

contagi<strong>en</strong> <strong>la</strong> seva música amb <strong>el</strong> <strong>de</strong>sordre <strong>de</strong><br />

les seves vi<strong>de</strong>s. Un estil brut, <strong>de</strong>ixat, imperfecte i<br />

g<strong>en</strong>ial per a un grup impossible <strong>de</strong> curta durada.<br />

El tòpic <strong>de</strong> sexe, drogues i rock’n’roll… però <strong>el</strong> disc<br />

és or!<br />

Ray Lasheras<br />

www.candym<strong>en</strong>band.blogspot.com<br />

candymanray@hotmail.com<br />

Yo viví a<br />

Kurt Cobain.<br />

El otro día estábamos <strong>de</strong>bati<strong>en</strong>do <strong>en</strong> un foro musical<br />

don<strong>de</strong> habito y realizo cohechos varios sobre los mejores<br />

discos que conocíamos y, aparte <strong>de</strong> los consabidos<br />

clásicos que conoce todo hijo <strong>de</strong> vecino, pero pocos<br />

escuchan por manidos, sobados, sobrevalorados y<br />

rayados, curiosam<strong>en</strong>te casi todos los <strong>de</strong>más eran discos <strong>de</strong><br />

<strong>la</strong> primera mitad <strong>de</strong> los 90. Es <strong>de</strong>cir, <strong>de</strong> cuando yo <strong>en</strong>traba<br />

<strong>en</strong> <strong>la</strong> fase adolesc<strong>en</strong>te y <strong>la</strong> música era <strong>la</strong> banda sonora <strong>de</strong><br />

<strong>la</strong> mayoría <strong>de</strong> sinsabores <strong>de</strong> mi “<strong>de</strong>sgraciada” vida. Una<br />

época don<strong>de</strong> lo más duro que te podía pasar era repetir<br />

curso y que te diera ca<strong>la</strong>bazas <strong>la</strong> chica <strong>de</strong> c<strong>la</strong>se que te<br />

gustaba, que precisam<strong>en</strong>te te gustaba porque t<strong>en</strong>ía<br />

más tetas que di<strong>en</strong>tes. ¡Qué lejos me quedaban <strong>en</strong>tonces<br />

conceptos tales como hijos, hipoteca, recibo <strong>de</strong> <strong>la</strong> luz o<br />

factura d<strong>el</strong> taller!<br />

Volvi<strong>en</strong>do a <strong>la</strong> música, que es <strong>de</strong> lo que me gusta<br />

hab<strong>la</strong>r, os diré que <strong>la</strong> mayoría <strong>de</strong> grupos <strong>de</strong> <strong>en</strong>tonces<br />

significaron y aún significan mucho <strong>en</strong> mi vida. Ellos<br />

son una <strong>de</strong> <strong>la</strong>s pocas cosas por <strong>la</strong>s que todavía muevo<br />

mi gordo culo para salir <strong>de</strong> casa; y un festival como<br />

Sonisphere (con Faith No More, Alice in Chains, S<strong>la</strong>yer,<br />

Anthrax, Mega<strong>de</strong>th…) pue<strong>de</strong> conseguir incluso que salga<br />

<strong>de</strong> mi querido/odiado Salou.<br />

Sé que lo típico sería que dijera cosas como “aqu<strong>el</strong>lo<br />

sí era música”, “ya no hay grupos como aqu<strong>el</strong>los” u otras<br />

mierdas <strong>de</strong> borrachín treintañero que cree que ha vivido<br />

ya <strong>de</strong> todo y que poco ti<strong>en</strong>e que aportar aparte <strong>de</strong> apatía<br />

y <strong>de</strong>sidia. Pues bi<strong>en</strong>, sí, es cierto, ya no me gustan los<br />

grupos nuevos d<strong>el</strong> mismo modo que antes, ni consi<strong>de</strong>ro<br />

que existan bandas hoy <strong>en</strong> día capaces <strong>de</strong> superar los<br />

días <strong>de</strong> gloria <strong>de</strong> los primeros 90, y ¿por qué? ¿Acaso <strong>la</strong><br />

culpa es mía? ¿Me estoy haci<strong>en</strong>do viejo? O realm<strong>en</strong>te esto<br />

da un poco <strong>de</strong> p<strong>en</strong>a y asco y, <strong>en</strong>tre que ni dios apuesta por<br />

grupos con propuestas interesantes porque no es r<strong>en</strong>table<br />

y que a<strong>de</strong>más tampoco se gasta nadie un puto euro <strong>en</strong><br />

un disco (más que nada porque están a precio <strong>de</strong> robo a<br />

mano armada), t<strong>en</strong>emos un panorama musical a niv<strong>el</strong><br />

“mainstream” roquero bastante cutre y p<strong>en</strong>oso.<br />

¿A quién podríamos <strong>de</strong>stacar <strong>de</strong>ntro d<strong>el</strong> mundillo? ¿A<br />

Airbourne, copia <strong>de</strong> Ac/Dc con más actitud y ganas que<br />

tal<strong>en</strong>to? ¿A Wolfmother, un refrito light <strong>de</strong> Led Zepp<strong>el</strong>in?<br />

¿Son quizás los pesados, sobrevalorados y agobiantes<br />

Muse con su todo a ci<strong>en</strong> <strong>de</strong> radiohead/U2/Que<strong>en</strong> los<br />

nuevos ll<strong>en</strong>a estadios? ¿Podrían ser los Coldp<strong>la</strong>y con su<br />

chabacana copia <strong>de</strong> U2? En fin…<br />

Des<strong>de</strong> luego que hay gran<strong>de</strong>s bandas, pero tocando<br />

para los colegas <strong>de</strong> su pueblo <strong>en</strong> <strong>el</strong> Kalea/Zepp<strong>el</strong>in/<br />

Garage <strong>de</strong> turno, dando <strong>en</strong>cima <strong>la</strong>s gracias por po<strong>de</strong>r<br />

tocar y, con un poco <strong>de</strong> suerte, sin que te cobr<strong>en</strong> por hacer<br />

tu “trabajo/hobby” como pasa <strong>en</strong> <strong>la</strong>s gran<strong>de</strong>s ciuda<strong>de</strong>s<br />

don<strong>de</strong>, si quieres tocar, ti<strong>en</strong>es que pagar tú <strong>de</strong> tu propio<br />

bolsillo. Flipante. No sólo soy puta sino que a<strong>de</strong>más pago<br />

yo <strong>la</strong> cama.<br />

¿Conclusión? Pues lo <strong>de</strong> siempre, los gran<strong>de</strong>s recintos<br />

los ll<strong>en</strong>an los <strong>de</strong> hace 20 años y a precios increíblem<strong>en</strong>te<br />

sobredim<strong>en</strong>sionados, porque qui<strong>en</strong> paga son treintañeros<br />

<strong>de</strong> culos bi<strong>en</strong> apos<strong>en</strong>tados <strong>en</strong> sus trabajos <strong>de</strong> 9 a 5 <strong>de</strong> lunes<br />

a viernes y pue<strong>de</strong>n permitirse sus 120 euros para <strong>el</strong> Rock<br />

In Rio (ni hay Rock ni es <strong>en</strong> Rio) o para <strong>el</strong> Bilbao Live… o<br />

<strong>el</strong> festival “t<strong>en</strong>go que ir a pil<strong>la</strong>rme un ciego porque no me<br />

conoce nadie y no sé ni quién toca pero me su<strong>en</strong>an los<br />

nombres”, alias Viña Rock. ¡F<strong>el</strong>icida<strong>de</strong>s! Yo me hago viejo,<br />

pero es que ser jov<strong>en</strong> hoy tampoco es un chollo. Yo no me<br />

cambio. Yo viví a Kurt Cobain.<br />

SALOUMGZ <strong>16</strong> | 11

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!