Descarrega't el número 16 de la revista en pdf ... - Saloumagazine
Descarrega't el número 16 de la revista en pdf ... - Saloumagazine
Descarrega't el número 16 de la revista en pdf ... - Saloumagazine
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Marc Espasa<br />
marcespasa@gmail.com<br />
G<strong>en</strong>eración<br />
Ni Ni<br />
Els joves més productius <strong>de</strong> <strong>la</strong> t<strong>el</strong>evisió<br />
S<strong>en</strong>s dubte G<strong>en</strong>eración Ni Ni (La Sexta) es un reality<br />
show <strong>de</strong> contrastos. Com pot ser que <strong>la</strong> vida d’uns<br />
joves acusats <strong>de</strong> no tindre ofici ni b<strong>en</strong>efici sigui un d<strong>el</strong>s<br />
programes que més guanys reporta a <strong>la</strong> ca<strong>de</strong>na? Si bé és<br />
cert que als inicis va costar arrancar <strong>la</strong> sèrie, avui gau<strong>de</strong>ix<br />
<strong>de</strong> gran notorietat i popu<strong>la</strong>ritat, i no precisam<strong>en</strong>t gràcies<br />
a les proves o “responsabilitats” que se’ls impos<strong>en</strong>, sinó<br />
<strong>de</strong>gut a l’ espontaneïtat i <strong>el</strong> <strong>de</strong>svergonyim<strong>en</strong>t d<strong>el</strong>s seus<br />
protagonistes.<br />
Així doncs, <strong>el</strong>s joves Ni-Ni no treball<strong>en</strong>? No obt<strong>en</strong><strong>en</strong><br />
b<strong>en</strong>eficis? I tant que treball<strong>en</strong>! Ofereix<strong>en</strong> a l’audiència <strong>el</strong><br />
SALOUMGZ <strong>16</strong> | 10<br />
Què escoltem?<br />
V<strong>la</strong>dimir Lozano<br />
v<strong>la</strong>dimirlozano@gmail.com<br />
THE PAINS OF BEING PURE AT HEART<br />
The pains of Being Pure at Heart (2009)<br />
Una banda <strong>de</strong> Brooklyn amb una història ja<br />
habitual <strong>en</strong> l’actualitat: cançons autoedita<strong>de</strong>s,<br />
Internet, llistes <strong>de</strong> correu, seg<strong>el</strong>ls in<strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong>nts,<br />
Pitchfork, Primavera Sound. Un grup que tira<br />
d’influències, <strong>de</strong> passar-se hores davant <strong>de</strong> blocs<br />
indie <strong>de</strong>scobrint ban<strong>de</strong>s; tal i com pots fer tu<br />
mateix ara que tot ho t<strong>en</strong>im a l’abast. En aquest<br />
cas mescl<strong>en</strong> <strong>el</strong> pop anglès d<strong>el</strong>s 80 amb <strong>el</strong> twee<br />
<strong>de</strong> G<strong>la</strong>sgow. My Bloody Val<strong>en</strong>tine amb un toc<br />
amateur i una mica <strong>de</strong> mediocritat. Cançons<br />
s<strong>en</strong>zilles, fetes amb <strong>en</strong>ergia i m<strong>el</strong>odia, que po<strong>de</strong>n<br />
no <strong>en</strong>tusiasmar, però que aport<strong>en</strong> algun hit a <strong>la</strong><br />
col·lecció.<br />
màxim que d’<strong>el</strong>ls s’espera: conductes viol<strong>en</strong>tes, consum<br />
<strong>de</strong> drogues, sexe, com<strong>en</strong>taris immorals, maltractam<strong>en</strong>ts,<br />
vexacions… i s’hi <strong>de</strong>ix<strong>en</strong> <strong>la</strong> p<strong>el</strong>l! Això sí, no obt<strong>en</strong><strong>en</strong><br />
b<strong>en</strong>eficis, ja <strong>el</strong>s obté <strong>la</strong> ca<strong>de</strong>na per <strong>el</strong>ls.<br />
Si <strong>en</strong> d’altres succedanis t<strong>el</strong>evisius l’excusa d<strong>el</strong><br />
programa és <strong>la</strong> d’una “investigació sociològica”, a<br />
G<strong>en</strong>eración Ni-Ni <strong>en</strong>s v<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>la</strong> i<strong>de</strong>a que pret<strong>en</strong><strong>en</strong> alliçonar<br />
i inculcar valors als membres <strong>de</strong> <strong>la</strong> casa. En resum, és una<br />
barreja <strong>en</strong>tre Gran Hermano y El <strong>en</strong>cantador <strong>de</strong> Perros,<br />
però amb protagonistes m<strong>en</strong>ys receptius. Repres<strong>en</strong>ta que<br />
vol<strong>en</strong> civilitzar <strong>el</strong>s protagonistes, però l<strong>la</strong>vors es trob<strong>en</strong> una<br />
nova contradicció: <strong>la</strong> finalitat d<strong>el</strong> programa és eradicar<br />
l’actitud que agrada a l’audiència? L’objectiu és avorrir?<br />
Evi<strong>de</strong>ntm<strong>en</strong>t no, és per això que <strong>el</strong> programa s’<strong>en</strong>carrega<br />
<strong>de</strong> buscar <strong>el</strong> morbo <strong>en</strong> <strong>la</strong> rehabilitació.<br />
És un paradigma curiós i alhora contradictori amb <strong>el</strong><br />
mèto<strong>de</strong> utilitzat <strong>en</strong> <strong>el</strong>s reality shows fins al mom<strong>en</strong>t: m<strong>en</strong>tre<br />
<strong>el</strong>s programes tipus OT pot<strong>en</strong>ci<strong>en</strong> <strong>el</strong> tal<strong>en</strong>t d<strong>el</strong>s concursants<br />
per fer-los cada cop més mediàtics, a G<strong>en</strong>eración Ni-<br />
Ni agaf<strong>en</strong> personatges amb grans aptituds t<strong>el</strong>evisives i<br />
les eradiqu<strong>en</strong> fins a convertir-los <strong>en</strong> subjectes s<strong>en</strong>se cap<br />
interès.<br />
En <strong>de</strong>finitiva, es tracta d’un programa que no <strong>de</strong>ixa<br />
indifer<strong>en</strong>t, que pretén mostrar <strong>la</strong> realitat d’una g<strong>en</strong>eració<br />
<strong>de</strong> <strong>la</strong> qual, d’una manera o d’una altra, <strong>en</strong>s mofem<br />
igualm<strong>en</strong>t.<br />
PARLIAMENT<br />
Mothership Connection (1976)<br />
George Clinton és una <strong>de</strong> les més grans figures<br />
<strong>de</strong> <strong>la</strong> música. Ell va regnar al funk, inundant <strong>el</strong><br />
mercat amb multitud <strong>de</strong> ban<strong>de</strong>s, <strong>en</strong>tre les que<br />
<strong>de</strong>staqu<strong>en</strong> Parliam<strong>en</strong>t i Funkad<strong>el</strong>ic. La seva<br />
marca, <strong>el</strong> P-Funk, serà influència <strong>en</strong> <strong>el</strong> posterior<br />
pop, rock i hip-hop. Els seus estrambòtics shows i<br />
discs són al·lucinants, exuberants i virtuosíssims.<br />
La formació és <strong>de</strong> gran niv<strong>el</strong>l ja que Clinton es<br />
ro<strong>de</strong>ja sempre d’excepcionals músics, fitxats<br />
molts d’<strong>el</strong>ls <strong>de</strong> <strong>la</strong> banda <strong>de</strong> James Brown, com<br />
Fred Wesley o Maceo Parker. Un disc per fruir i<br />
escoltar.<br />
THE LIBERTINES<br />
The Libertines (2004)<br />
Pop rock britànic reinv<strong>en</strong>tat i reb<strong>en</strong>tat per <strong>la</strong><br />
figura <strong>de</strong> Pete Doherty, al que han convertit <strong>en</strong> un<br />
personatge públic quasi més nombrat <strong>en</strong> <strong>el</strong> món<br />
rosa que <strong>en</strong> <strong>la</strong> música, vivint una vida tòpica <strong>de</strong><br />
molts excessos i auto<strong>de</strong>strucció. Ell i Carl Barat<br />
contagi<strong>en</strong> <strong>la</strong> seva música amb <strong>el</strong> <strong>de</strong>sordre <strong>de</strong><br />
les seves vi<strong>de</strong>s. Un estil brut, <strong>de</strong>ixat, imperfecte i<br />
g<strong>en</strong>ial per a un grup impossible <strong>de</strong> curta durada.<br />
El tòpic <strong>de</strong> sexe, drogues i rock’n’roll… però <strong>el</strong> disc<br />
és or!<br />
Ray Lasheras<br />
www.candym<strong>en</strong>band.blogspot.com<br />
candymanray@hotmail.com<br />
Yo viví a<br />
Kurt Cobain.<br />
El otro día estábamos <strong>de</strong>bati<strong>en</strong>do <strong>en</strong> un foro musical<br />
don<strong>de</strong> habito y realizo cohechos varios sobre los mejores<br />
discos que conocíamos y, aparte <strong>de</strong> los consabidos<br />
clásicos que conoce todo hijo <strong>de</strong> vecino, pero pocos<br />
escuchan por manidos, sobados, sobrevalorados y<br />
rayados, curiosam<strong>en</strong>te casi todos los <strong>de</strong>más eran discos <strong>de</strong><br />
<strong>la</strong> primera mitad <strong>de</strong> los 90. Es <strong>de</strong>cir, <strong>de</strong> cuando yo <strong>en</strong>traba<br />
<strong>en</strong> <strong>la</strong> fase adolesc<strong>en</strong>te y <strong>la</strong> música era <strong>la</strong> banda sonora <strong>de</strong><br />
<strong>la</strong> mayoría <strong>de</strong> sinsabores <strong>de</strong> mi “<strong>de</strong>sgraciada” vida. Una<br />
época don<strong>de</strong> lo más duro que te podía pasar era repetir<br />
curso y que te diera ca<strong>la</strong>bazas <strong>la</strong> chica <strong>de</strong> c<strong>la</strong>se que te<br />
gustaba, que precisam<strong>en</strong>te te gustaba porque t<strong>en</strong>ía<br />
más tetas que di<strong>en</strong>tes. ¡Qué lejos me quedaban <strong>en</strong>tonces<br />
conceptos tales como hijos, hipoteca, recibo <strong>de</strong> <strong>la</strong> luz o<br />
factura d<strong>el</strong> taller!<br />
Volvi<strong>en</strong>do a <strong>la</strong> música, que es <strong>de</strong> lo que me gusta<br />
hab<strong>la</strong>r, os diré que <strong>la</strong> mayoría <strong>de</strong> grupos <strong>de</strong> <strong>en</strong>tonces<br />
significaron y aún significan mucho <strong>en</strong> mi vida. Ellos<br />
son una <strong>de</strong> <strong>la</strong>s pocas cosas por <strong>la</strong>s que todavía muevo<br />
mi gordo culo para salir <strong>de</strong> casa; y un festival como<br />
Sonisphere (con Faith No More, Alice in Chains, S<strong>la</strong>yer,<br />
Anthrax, Mega<strong>de</strong>th…) pue<strong>de</strong> conseguir incluso que salga<br />
<strong>de</strong> mi querido/odiado Salou.<br />
Sé que lo típico sería que dijera cosas como “aqu<strong>el</strong>lo<br />
sí era música”, “ya no hay grupos como aqu<strong>el</strong>los” u otras<br />
mierdas <strong>de</strong> borrachín treintañero que cree que ha vivido<br />
ya <strong>de</strong> todo y que poco ti<strong>en</strong>e que aportar aparte <strong>de</strong> apatía<br />
y <strong>de</strong>sidia. Pues bi<strong>en</strong>, sí, es cierto, ya no me gustan los<br />
grupos nuevos d<strong>el</strong> mismo modo que antes, ni consi<strong>de</strong>ro<br />
que existan bandas hoy <strong>en</strong> día capaces <strong>de</strong> superar los<br />
días <strong>de</strong> gloria <strong>de</strong> los primeros 90, y ¿por qué? ¿Acaso <strong>la</strong><br />
culpa es mía? ¿Me estoy haci<strong>en</strong>do viejo? O realm<strong>en</strong>te esto<br />
da un poco <strong>de</strong> p<strong>en</strong>a y asco y, <strong>en</strong>tre que ni dios apuesta por<br />
grupos con propuestas interesantes porque no es r<strong>en</strong>table<br />
y que a<strong>de</strong>más tampoco se gasta nadie un puto euro <strong>en</strong><br />
un disco (más que nada porque están a precio <strong>de</strong> robo a<br />
mano armada), t<strong>en</strong>emos un panorama musical a niv<strong>el</strong><br />
“mainstream” roquero bastante cutre y p<strong>en</strong>oso.<br />
¿A quién podríamos <strong>de</strong>stacar <strong>de</strong>ntro d<strong>el</strong> mundillo? ¿A<br />
Airbourne, copia <strong>de</strong> Ac/Dc con más actitud y ganas que<br />
tal<strong>en</strong>to? ¿A Wolfmother, un refrito light <strong>de</strong> Led Zepp<strong>el</strong>in?<br />
¿Son quizás los pesados, sobrevalorados y agobiantes<br />
Muse con su todo a ci<strong>en</strong> <strong>de</strong> radiohead/U2/Que<strong>en</strong> los<br />
nuevos ll<strong>en</strong>a estadios? ¿Podrían ser los Coldp<strong>la</strong>y con su<br />
chabacana copia <strong>de</strong> U2? En fin…<br />
Des<strong>de</strong> luego que hay gran<strong>de</strong>s bandas, pero tocando<br />
para los colegas <strong>de</strong> su pueblo <strong>en</strong> <strong>el</strong> Kalea/Zepp<strong>el</strong>in/<br />
Garage <strong>de</strong> turno, dando <strong>en</strong>cima <strong>la</strong>s gracias por po<strong>de</strong>r<br />
tocar y, con un poco <strong>de</strong> suerte, sin que te cobr<strong>en</strong> por hacer<br />
tu “trabajo/hobby” como pasa <strong>en</strong> <strong>la</strong>s gran<strong>de</strong>s ciuda<strong>de</strong>s<br />
don<strong>de</strong>, si quieres tocar, ti<strong>en</strong>es que pagar tú <strong>de</strong> tu propio<br />
bolsillo. Flipante. No sólo soy puta sino que a<strong>de</strong>más pago<br />
yo <strong>la</strong> cama.<br />
¿Conclusión? Pues lo <strong>de</strong> siempre, los gran<strong>de</strong>s recintos<br />
los ll<strong>en</strong>an los <strong>de</strong> hace 20 años y a precios increíblem<strong>en</strong>te<br />
sobredim<strong>en</strong>sionados, porque qui<strong>en</strong> paga son treintañeros<br />
<strong>de</strong> culos bi<strong>en</strong> apos<strong>en</strong>tados <strong>en</strong> sus trabajos <strong>de</strong> 9 a 5 <strong>de</strong> lunes<br />
a viernes y pue<strong>de</strong>n permitirse sus 120 euros para <strong>el</strong> Rock<br />
In Rio (ni hay Rock ni es <strong>en</strong> Rio) o para <strong>el</strong> Bilbao Live… o<br />
<strong>el</strong> festival “t<strong>en</strong>go que ir a pil<strong>la</strong>rme un ciego porque no me<br />
conoce nadie y no sé ni quién toca pero me su<strong>en</strong>an los<br />
nombres”, alias Viña Rock. ¡F<strong>el</strong>icida<strong>de</strong>s! Yo me hago viejo,<br />
pero es que ser jov<strong>en</strong> hoy tampoco es un chollo. Yo no me<br />
cambio. Yo viví a Kurt Cobain.<br />
SALOUMGZ <strong>16</strong> | 11