Una mà de contes - Super3

encantada, mès eth cansament ère tan gran que Bocles d'òr se quedèc endromida...
Despús d'ua bona estona, es tres ossi tornèren entà casa. En veir era pòrta dubèrta, de seguida
suposèren que s'i auie calat un intrús.
- Quauquarrés m'a trincat era trona! - plorinèc er ossardet.
Despús, es tres ossi entrèren ena codina. E aquiu descorbiren que quauquarrés auie tastat er
esdejoar.
- Quauquarrés s'a minjat es mèns cereaus! - didec er ossardet sense poder esvitar de
meter-se a plorar.
Moments despús, es tres ossi pugèren tara cramba.
- Guardatz! - ronhèc er ossardet tot inquiet-, i a ua mainada dromint en mèn lhet!
Toti tres s'apropèren a pòga pòc entà veir qui raio dromie en lhet der ossardet.
Bocles d'òr dauric es uelhs e quan descorbic as tres ossi que la guardauen, s'espantorièc e gessec
tan de prèssa dera casa que se desbrembèc es vambes.
-Èp mainada! - cridèc er ossardet-, que te desbrembes es sabates!
Mès, Bocles d'òr ja ère massa luenh entà entener-lo.
- E açò ei çò que m'a passat, mair. È auut molta, molta pòur. E, com qu'è gessut a tota
pastilha, donques non e auut eth temps de cuélher es vambes -expliquèc.
- Atau donques, tres ossi? - contestèc sa mair que non se l' acabaue de creir aguesta
istòria- ... D'on très aguestes istòries? ... De moment, per mentidèra, t'auràs de quedar
a estudiar ena tua cramba. E ja veiram s'aué minges pòstres!
Bocles d'òr pugèc tota enfadada tara sua cramba. Non volie quedar-se tota era tarde embarrada.
Era sabie qu'en miei deth bòsc, i auie ua cabana on i viuien tres ossi. Es tres ossi deth diboish...
- Ha! Eth diboish! e tant! Com ei possible que non me n'aja brembat!
Treiguec eth diboish dera familha d'ossi. Se lo enguardèc fixament e exclamèc: "Huf! Quin
espant que m'auetz dat!"
Guidon: J.M Hernandez Ripoll