07.05.2013 Views

continuo de estados extendidos en el espectro de un potencial ...

continuo de estados extendidos en el espectro de un potencial ...

continuo de estados extendidos en el espectro de un potencial ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

CONTINUO DE ESTADOS EXTENDIDOS EN EL<br />

ESPECTRO DE UN POTENCIAL ALEATORIO<br />

UNIDIMENSIONAL<br />

Alberto Rodríguez y José María Cerveró<br />

Área <strong>de</strong> Física Teórica. Universidad <strong>de</strong> Salamanca. E-37008, Salamanca.<br />

ESPAÑA<br />

RESUMEN<br />

En esta charla <strong>de</strong>scribimos la construcción <strong>de</strong> ca<strong>de</strong>nas <strong>un</strong>idim<strong>en</strong>sionales<br />

<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas con <strong>un</strong> mo<strong>de</strong>lo <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial <strong>continuo</strong>, <strong>el</strong> pot<strong>en</strong>cial <strong>de</strong> Pschl-T<strong>el</strong>ler.<br />

En particular <strong>el</strong>aboramos ca<strong>de</strong>nas resonantes <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>ciales, que<br />

pres<strong>en</strong>tan <strong>un</strong> <strong>continuo</strong> <strong>de</strong> <strong>estados</strong> <strong>ext<strong>en</strong>didos</strong> que es in<strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>te <strong>de</strong>l carácter<br />

corr<strong>el</strong>acionado o no corr<strong>el</strong>acionado <strong>de</strong>l <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n e in<strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>te también <strong>de</strong> la<br />

longitud <strong>de</strong>l sistema. La <strong>de</strong>localización <strong>de</strong> los <strong>estados</strong> <strong>el</strong>ectrónicos ocurre <strong>en</strong> todo <strong>el</strong><br />

<strong>espectro</strong> positivo, <strong>en</strong> <strong>el</strong> que <strong>el</strong> sistema muestra <strong>un</strong>a transmisión perfecta para<br />

cualquier <strong>en</strong>ergía.<br />

3


1.INTRODUCCIÓN<br />

En física <strong>de</strong>l estado sólido, g<strong>en</strong>eralm<strong>en</strong>te se <strong>en</strong>ti<strong>en</strong><strong>de</strong> que <strong>un</strong> sistema or<strong>de</strong>nado es<br />

aqu<strong>el</strong> <strong>en</strong> <strong>el</strong> que los constituy<strong>en</strong>tes atómicos <strong>de</strong> la materia se dispon<strong>en</strong> <strong>de</strong> manera<br />

periódica, g<strong>en</strong>erando <strong>un</strong> sistema invariante por traslaciones. A gran<strong>de</strong>s rasgos diremos<br />

que <strong>un</strong> sistema atómico <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado es aqu<strong>el</strong> que no es periódico y que no pue<strong>de</strong><br />

reproducirse sigui<strong>en</strong>do <strong>un</strong> conj<strong>un</strong>to <strong>de</strong> reglas <strong>de</strong>terministas bi<strong>en</strong> <strong>de</strong>finidas. En <strong>un</strong> sólido<br />

po<strong>de</strong>mos hablar <strong>de</strong> dos gran<strong>de</strong>s tipos <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n:<br />

i. Desor<strong>de</strong>n estructural o topológico,<br />

cuando la posición <strong>de</strong> los átomos se <strong>de</strong>svía <strong>de</strong> la red<br />

periódica regular, como se muestra <strong>en</strong> la figura 1(a).<br />

ii. Desor<strong>de</strong>n composicional o sustitucional,<br />

cuando los átomos ocupan las posiciones <strong>de</strong><br />

<strong>un</strong>a red regular, pero <strong>el</strong> sistema está compuesto <strong>de</strong> distintas especies atómicas,<br />

dispuestas aleatoriam<strong>en</strong>te, como se observa <strong>en</strong> la figura 1(b).<br />

A<strong>de</strong>más <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n estructural y composicional, po<strong>de</strong>mos clasificar las estructuras<br />

<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas como corr<strong>el</strong>acionadas o no-corr<strong>el</strong>acionadas. Si <strong>el</strong> proceso que g<strong>en</strong>era <strong>el</strong><br />

sistema <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado es completam<strong>en</strong>te aleatorio, es <strong>de</strong>cir los ev<strong>en</strong>tos que <strong>de</strong>ci<strong>de</strong>n los<br />

parámetros <strong>de</strong>l sistema <strong>en</strong> cada posición son estadísticam<strong>en</strong>te in<strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>tes <strong>un</strong>os <strong>de</strong><br />

otros, diremos que la estructura es <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nada no-corr<strong>el</strong>acionada. Por <strong>el</strong> contrario si<br />

exist<strong>en</strong> corr<strong>el</strong>aciones estadísticas <strong>en</strong> <strong>el</strong> proceso <strong>de</strong> g<strong>en</strong>eración, es <strong>de</strong>cir <strong>el</strong> valor que tom<strong>en</strong><br />

los parámetros <strong>de</strong>l sistema <strong>en</strong> <strong>un</strong>a <strong>de</strong>terminada posición <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>de</strong> los configuración <strong>de</strong><br />

las otras posiciones, <strong>en</strong>tonces diremos que la estructura es <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nada corr<strong>el</strong>acionada.<br />

En f<strong>un</strong>ción <strong>de</strong>l rango <strong>de</strong> esta <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong>ncia po<strong>de</strong>mos hablar <strong>de</strong> corr<strong>el</strong>aciones a largo<br />

alcance o corr<strong>el</strong>aciones a corto alcance. En esta charla consi<strong>de</strong>raremos únicam<strong>en</strong>te<br />

sistemas <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>ciales <strong>en</strong> <strong>un</strong>a dim<strong>en</strong>sión, <strong>de</strong> modo que hablaremos <strong>de</strong> secu<strong>en</strong>cias<br />

<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas.<br />

Figura 1. Distintos tipos <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n: (a) <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n topológico o estructural, (b)<br />

<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n composicional o sustitucional.<br />

1.1. Efectos <strong>de</strong>l <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n<br />

En <strong>un</strong> sistema periódico todos los <strong>estados</strong> <strong>el</strong>ectrónicos ti<strong>en</strong><strong>en</strong> la misma<br />

probabilidad <strong>de</strong> <strong>en</strong>contrarse <strong>en</strong> cualquier c<strong>el</strong>da primitiva <strong>de</strong>l cristal, como se <strong>de</strong>duce <strong>de</strong>l<br />

teorema <strong>de</strong> Bloch [1]. Estos <strong>estados</strong> están completam<strong>en</strong>te <strong>ext<strong>en</strong>didos</strong> <strong>en</strong> <strong>el</strong> sistema. ¿Qué<br />

4


ocurrirá <strong>en</strong> pres<strong>en</strong>cia <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n?. En <strong>el</strong> año 1958, P. W. An<strong>de</strong>rson <strong>de</strong>scribió <strong>un</strong>a <strong>de</strong> las<br />

consecu<strong>en</strong>cias física más importantes <strong>de</strong>l <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n: la localización <strong>el</strong>ectrónica [2].<br />

An<strong>de</strong>rson estudió la difusión <strong>el</strong>ectrónica <strong>en</strong> <strong>un</strong> mo<strong>de</strong>lo tridim<strong>en</strong>sional <strong>de</strong> <strong>en</strong>lace fuerte <strong>en</strong><br />

<strong>el</strong> que las <strong>en</strong>ergías <strong>de</strong> sitio se escogían aleatoriam<strong>en</strong>te a partir <strong>de</strong> <strong>un</strong>a distribución <strong>de</strong><br />

probabilidad continua. Demostró que por <strong>en</strong>cima <strong>de</strong> <strong>un</strong>a anchura crítica <strong>de</strong> la distribución<br />

<strong>de</strong> <strong>en</strong>ergías, es <strong>de</strong>cir por <strong>en</strong>cima <strong>de</strong> <strong>un</strong> grado crítico <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n, la difusión <strong>en</strong> <strong>el</strong> sistema<br />

era suprimida <strong>de</strong>bido a la localización espacial <strong>de</strong> todos los <strong>estados</strong> <strong>el</strong>ectrónicos. La<br />

localización <strong>de</strong> los <strong>estados</strong> implica que su <strong>de</strong>nsidad <strong>de</strong> probabilidad es distinta <strong>de</strong> cero<br />

únicam<strong>en</strong>te <strong>en</strong> <strong>un</strong>a región limitada <strong>de</strong>l espacio, cuya ext<strong>en</strong>sión se caracteriza a través <strong>de</strong> la<br />

longitud <strong>de</strong> localización (figura 2). La localización está estrecham<strong>en</strong>te ligada al transporte<br />

<strong>el</strong>ectrónico y es <strong>un</strong> concepto f<strong>un</strong>dam<strong>en</strong>tal para <strong>en</strong>t<strong>en</strong><strong>de</strong>r la exist<strong>en</strong>cia <strong>de</strong> materiales<br />

metálicos y aislantes.<br />

Figura 2. Ejemplo <strong>de</strong> estado ext<strong>en</strong>dido (a) correspondi<strong>en</strong>te a <strong>un</strong> sistema periódico y<br />

estado localizado (b) <strong>en</strong> <strong>un</strong> sistema <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado.<br />

Un poco <strong>de</strong> historia<br />

Después <strong>de</strong>l trabajo <strong>de</strong> An<strong>de</strong>rson, surgió la teoría <strong>de</strong> Escala <strong>de</strong> la Localización [3][4], que<br />

vino a concluir que <strong>en</strong> <strong>un</strong>a y dos dim<strong>en</strong>siones, todos los <strong>estados</strong> <strong>el</strong>ectrónicos t<strong>en</strong>drían que<br />

estar localizados para cualquier grado <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n. En 1961 N. F. Mott y W. D. Twose<br />

<strong>de</strong>mostraron para <strong>un</strong> mo<strong>de</strong>lo particular <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial <strong>un</strong>idim<strong>en</strong>sional, concretam<strong>en</strong>te <strong>un</strong>a<br />

sucesión <strong>de</strong> barreras cuadradas <strong>de</strong> igual altura colocadas a distancias arbitrarias <strong>un</strong>as <strong>de</strong><br />

otras, que todos los <strong>estados</strong> <strong>el</strong>ectrónicos estaban expon<strong>en</strong>cialm<strong>en</strong>te localizados [5][6].<br />

Ellos conjeturaron que quizás podría ocurrir lo mismo <strong>en</strong> otros mo<strong>de</strong>los <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial<br />

<strong>un</strong>idim<strong>en</strong>sional. Posteriorm<strong>en</strong>te han aparecido varios mo<strong>de</strong>los <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nados <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial<br />

<strong>en</strong> <strong>un</strong>a dim<strong>en</strong>sión para los que existe algún estado ext<strong>en</strong>dido [7][8]. Sólo para mo<strong>de</strong>los<br />

particulares <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial y para ciertos tipos <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n se ha <strong>de</strong>mostrado<br />

analíticam<strong>en</strong>te que todos los auto<strong>estados</strong> están expon<strong>en</strong>cialm<strong>en</strong>te localizados <strong>en</strong> <strong>un</strong>a<br />

dim<strong>en</strong>sión. Durante mucho tiempo se p<strong>en</strong>só por tanto que los sistemas <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nados<br />

<strong>un</strong>idim<strong>en</strong>sionales no podrían pres<strong>en</strong>tar bu<strong>en</strong>as propieda<strong>de</strong>s <strong>de</strong> transporte ni los<br />

comportami<strong>en</strong>tos complejos que se observaban <strong>en</strong> los sistemas tridim<strong>en</strong>sionales, como<br />

por ejemplo las transiciones metal-aislante. Sin embargo a principios <strong>de</strong> los nov<strong>en</strong>ta los<br />

trabajos <strong>de</strong> Flores [9] y D<strong>un</strong>lap y colaboradores [10], introdujeron difer<strong>en</strong>tes mo<strong>de</strong>los<br />

<strong>un</strong>idim<strong>en</strong>sionales <strong>en</strong> los que <strong>el</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n pres<strong>en</strong>taba corr<strong>el</strong>aciones a corto alcance; <strong>el</strong> más<br />

conocido es <strong>el</strong> mo<strong>de</strong>lo random-dimer que ha sido estudiado exhaustivam<strong>en</strong>te<br />

[11][12][13][14][15][16], a<strong>un</strong>que también se han consi<strong>de</strong>rado difer<strong>en</strong>tes mo<strong>de</strong>los con<br />

5


<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n corr<strong>el</strong>acionado a corto alcance como <strong>el</strong> mo<strong>de</strong>lo diluido <strong>de</strong> An<strong>de</strong>rson<br />

[17][18][19][20], impurezas simétricas <strong>en</strong> ca<strong>de</strong>nas puras [21][22], sistemas con análogos<br />

clásicos [23][24] y otros [25][26][27][28][29][30][31]. En todos los mo<strong>de</strong>los<br />

consi<strong>de</strong>rados <strong>el</strong> efecto <strong>de</strong> la corr<strong>el</strong>aciones a corto alcance es <strong>el</strong> mismo: incluir <strong>estados</strong><br />

<strong>ext<strong>en</strong>didos</strong> aislados <strong>en</strong> <strong>el</strong> <strong>espectro</strong> <strong>de</strong>l sistema. En 1999 la primera evi<strong>de</strong>ncia experim<strong>en</strong>tal<br />

<strong>de</strong> que las corr<strong>el</strong>aciones a corto alcance <strong>en</strong> <strong>el</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n pue<strong>de</strong>n <strong>de</strong>localizar los <strong>estados</strong><br />

<strong>el</strong>ectrónicos y por tanto mejorar las propieda<strong>de</strong>s <strong>de</strong> transporte <strong>de</strong>l sistema fue observada<br />

<strong>en</strong> superre<strong>de</strong>s semiconductoras [32].<br />

Los efectos <strong>de</strong> las corr<strong>el</strong>aciones a largo alcance <strong>en</strong> <strong>el</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n también han sido<br />

estudiados [33][34]. Las corr<strong>el</strong>aciones a largo alcance son capaces <strong>de</strong> introducir bor<strong>de</strong>s <strong>de</strong><br />

movilidad <strong>en</strong> <strong>el</strong> <strong>espectro</strong> para los portadores, separando fases <strong>de</strong> <strong>estados</strong> localizados y<br />

fases <strong>de</strong> <strong>estados</strong> apar<strong>en</strong>tem<strong>en</strong>te <strong>ext<strong>en</strong>didos</strong>, dando lugar <strong>de</strong> este modo a <strong>un</strong>a transición<br />

metal-aislante cualitativa [35]. Los efectos teóricos predichos para las corr<strong>el</strong>aciones a<br />

largo alcance han sido confirmados experim<strong>en</strong>talm<strong>en</strong>te <strong>en</strong> guías <strong>un</strong>idim<strong>en</strong>sionales <strong>de</strong><br />

microondas [36][37].<br />

Actualm<strong>en</strong>te la importancia <strong>de</strong> la aparición <strong>de</strong> <strong>continuo</strong>s <strong>de</strong> <strong>estados</strong> <strong>ext<strong>en</strong>didos</strong> <strong>en</strong><br />

sistemas <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nados <strong>en</strong> <strong>un</strong>a dim<strong>en</strong>sión sigue aum<strong>en</strong>tando y f<strong>en</strong>óm<strong>en</strong>os interesantes<br />

dinámicos como las oscilaciones <strong>de</strong> Bloch ya han sido <strong>de</strong>scritos teóricam<strong>en</strong>te <strong>en</strong> sistemas<br />

con <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n [38][39]. Medio siglo <strong>de</strong>spués <strong>de</strong>l trabajo <strong>de</strong> An<strong>de</strong>rson, <strong>el</strong> problema <strong>de</strong> la<br />

localización aún pue<strong>de</strong> <strong>en</strong>t<strong>en</strong><strong>de</strong>rse <strong>de</strong> difer<strong>en</strong>tes maneras y <strong>el</strong> correspondi<strong>en</strong>te campo <strong>de</strong><br />

investigación sigue creci<strong>en</strong>do.<br />

2. MODELO DE POTENCIAL<br />

Hasta ahora <strong>en</strong> la literatura se han consi<strong>de</strong>rado principalm<strong>en</strong>te dos tipos <strong>de</strong><br />

pot<strong>en</strong>cial para construir cables <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nados <strong>un</strong>idim<strong>en</strong>sionales: <strong>el</strong> pot<strong>en</strong>cial D<strong>el</strong>ta <strong>de</strong><br />

Dirac y los pozos/barreras cuadradas, <strong>de</strong>bido a que sus matrices <strong>de</strong> transmisión son bi<strong>en</strong><br />

conocidas y fáciles <strong>de</strong> manipular. En esta charla vamos a construir <strong>un</strong> cable <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado<br />

utilizando <strong>un</strong> tipo <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial <strong>continuo</strong> difer<strong>en</strong>te. Consi<strong>de</strong>remos <strong>el</strong> pot<strong>en</strong>cial Pöschl-<br />

T<strong>el</strong>ler <strong>de</strong>finido por<br />

V x= ℏ2 2<br />

2m<br />

V<br />

cosh 2 , (1)<br />

x<br />

que se muestra <strong>en</strong> la figura 3. Su perfil recuerda a <strong>un</strong> pozo o barrera atómica <strong>en</strong> f<strong>un</strong>ción<br />

<strong>de</strong>l signo <strong>de</strong> su amplitud adim<strong>en</strong>sional V. El parámetro , con <strong>un</strong>ida<strong>de</strong>s <strong>de</strong> inverso <strong>de</strong><br />

longitud, controla la anchura <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial, <strong>de</strong> hecho su anchura mitad respon<strong>de</strong> a<br />

d 1/ 2 =2 −1 arcosh2. Cuanto mayor es más estrecho y alto (o prof<strong>un</strong>do) es <strong>el</strong><br />

pot<strong>en</strong>cial. La ecuación <strong>de</strong> Schrödinger para este pot<strong>en</strong>cia es analíticam<strong>en</strong>te soluble y sus<br />

soluciones son bi<strong>en</strong> conocidas [40]. A partir <strong>de</strong> las expresiones asintóticas <strong>de</strong> las<br />

soluciones se pue<strong>de</strong> obt<strong>en</strong>er la matriz <strong>de</strong> transmisión asintótica <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial, que<br />

r<strong>el</strong>aciona las amplitu<strong>de</strong>s <strong>de</strong> las ondas planas viajeras asintóticas <strong>de</strong>l proceso <strong>de</strong> scattering<br />

<strong>en</strong> <strong>un</strong>a dim<strong>en</strong>sión. Dicha matriz pue<strong>de</strong> escribirse <strong>de</strong> la sigui<strong>en</strong>te manera [41]:<br />

6


don<strong>de</strong>,<br />

=ei M<br />

<br />

1w 2<br />

−i w<br />

i w e −i 2 , (2)<br />

1w<br />

w= sinb 1<br />

, b=<br />

sinh k / 2 1<br />

−V ,<br />

4<br />

(3)<br />

= <br />

k<br />

k<br />

k<br />

2f<strong>un</strong>carg i 2 −arg{ bi 1−bi } ,<br />

(4)<br />

si<strong>en</strong>do k=2mE/ ℏ y (z) la f<strong>un</strong>ción Gamma <strong>de</strong> Euler compleja. w es <strong>un</strong>a cantidad real<br />

como se pue<strong>de</strong> ver <strong>en</strong> su <strong>de</strong>finición alternativa w=coshV −1/ 4/sinhk / . La<br />

amplitud adim<strong>en</strong>sional <strong>en</strong> términos <strong>de</strong> b se escribe V =−bb−1 , que es la forma usual<br />

que se <strong>en</strong>cu<strong>en</strong>tra <strong>en</strong> la literatura. A partir <strong>de</strong> la matriz <strong>de</strong> transmisión, se obti<strong>en</strong>e que la<br />

probabilidad <strong>de</strong> transmisión asintótica es T=1w 2 −1 . Una propiedad característica<br />

<strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial consi<strong>de</strong>rado es que la transmisión asintótica es máxima para cualquier<br />

<strong>en</strong>ergía siempre que b es <strong>un</strong> número real <strong>en</strong>tero, ya que <strong>en</strong> este caso w se hace cero. De<br />

modo que los pozos <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial con V =−2,−6,−12,−20,−30,... ti<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>un</strong>a<br />

transmisión resonante para todas las <strong>en</strong>ergías in<strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>tem<strong>en</strong>te <strong>de</strong>l valor <strong>de</strong> .<br />

3. COMPOSICIÓN DE POTENCIALES<br />

Figura 3. Pot<strong>en</strong>cial Pöschl-T<strong>el</strong>ler <strong>de</strong>finido <strong>en</strong> la<br />

equación (1).<br />

Una vez que conocemos <strong>el</strong> mo<strong>de</strong>lo <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial, po<strong>de</strong>mos p<strong>en</strong>sar <strong>en</strong> construir<br />

ca<strong>de</strong>nas lineales <strong>de</strong> los mismos. Sin embargo para tal tarea, hemos <strong>de</strong> hacer la<br />

aproximación <strong>de</strong> que cada pot<strong>en</strong>cial individual ti<strong>en</strong>e <strong>un</strong> alcance finito, es <strong>de</strong>cir que sólo se<br />

exti<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>en</strong> <strong>un</strong>a región finita <strong>de</strong>l espacio, ya que no es posible componer pot<strong>en</strong>ciales que<br />

ti<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>un</strong>a ext<strong>en</strong>sión infinita. De modo que vamos a suponer que nuestro pot<strong>en</strong>cial<br />

Pöschl-T<strong>el</strong>ler solo es apreciable <strong>en</strong> <strong>un</strong> intervalo [−d L , d R ] , don<strong>de</strong> <strong>el</strong> cero coinci<strong>de</strong> con <strong>el</strong><br />

c<strong>en</strong>tro <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial, como se observa <strong>en</strong> la figura 3. Fuera <strong>de</strong> este intervalo suponemos<br />

que <strong>el</strong> pot<strong>en</strong>cial es cero y que por tanto la f<strong>un</strong>ción <strong>de</strong> onda pue<strong>de</strong> escribirse como<br />

superposición <strong>de</strong> <strong>estados</strong> <strong>de</strong> partícula libre. ¿Cuál es la forma <strong>de</strong> la matriz <strong>de</strong> transmisión<br />

<strong>en</strong> esta nueva configuración?. Suponi<strong>en</strong>do que a la distancias a las que colocamos los<br />

7


cortes <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial po<strong>de</strong>mos usar la expresión asintótica <strong>de</strong> sus soluciones se pue<strong>de</strong><br />

<strong>de</strong>mostrar que la matriz <strong>de</strong> transmisión <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial cortado se r<strong>el</strong>aciona fácilm<strong>en</strong>te con<br />

su matriz asintótica, <strong>de</strong> la sigui<strong>en</strong>te forma:<br />

M cut =<br />

e i[ k d R d L ]<br />

1w 2<br />

i w e −i k dR −d L <br />

−iw e i k dR−d L <br />

e −i[ k d R d L 2 ]<br />

1w<br />

. (5)<br />

La matriz <strong>de</strong> transmisión para <strong>el</strong> pot<strong>en</strong>cial cortado, asumi<strong>en</strong>do las aproximaciones<br />

<strong>de</strong>scritas, es la misma que la matriz asintótica más <strong>un</strong>a fase extra <strong>en</strong> los <strong>el</strong>em<strong>en</strong>tos <strong>de</strong> la<br />

diagonal que da cu<strong>en</strong>ta <strong>de</strong> la distancia total d L d R durante la cual la partícula si<strong>en</strong>te<br />

<strong>el</strong> efecto <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial, y también <strong>un</strong>a fase extra <strong>en</strong> los <strong>el</strong>em<strong>en</strong>tos fuera <strong>de</strong> la diagonal que<br />

mi<strong>de</strong> la asimetría <strong>de</strong>l corte <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial d R −d L . Estas fases son los <strong>el</strong>em<strong>en</strong>tos clave<br />

para las composiciones, ya que son las responsables <strong>de</strong> los f<strong>en</strong>óm<strong>en</strong>os <strong>de</strong> interfer<strong>en</strong>cia que<br />

dan lugar a los patrones <strong>de</strong> transmisión. Dado que este procedimi<strong>en</strong>to es <strong>un</strong>a<br />

aproximación, su bondad <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong>rá <strong>de</strong>l <strong>de</strong>caimi<strong>en</strong>to <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial y los valores que<br />

tomemos para las distancias <strong>de</strong> corte. En nuestro caso <strong>de</strong>bido al rápido <strong>de</strong>caimi<strong>en</strong>to <strong>de</strong>l<br />

pot<strong>en</strong>cial Pöschl-T<strong>el</strong>ler, las distancias admit<strong>en</strong> valores muy razonables. De hecho hemos<br />

comprobado que para <strong>un</strong> conj<strong>un</strong>to amplio <strong>de</strong> valores para los parámetros y V, se pue<strong>de</strong><br />

tomar como valor mínimo <strong>de</strong> distancia para los cortes d 0 =2d 1/ 2 ≃3.5/ . Tomando<br />

d L , R d 0 <strong>el</strong> proceso <strong>de</strong> conexión <strong>de</strong> los pot<strong>en</strong>ciales f<strong>un</strong>ciona francam<strong>en</strong>te bi<strong>en</strong>, como<br />

hemos chequeado <strong>en</strong> todos los casos comparando la composición analítica con <strong>un</strong>a<br />

integración numérica <strong>de</strong> la ecuación <strong>de</strong> Schrödinger para <strong>el</strong> pot<strong>en</strong>cial global. Sin más que<br />

multiplicar las matrices <strong>de</strong> la forma (5), po<strong>de</strong>mos evaluar las transmisiones <strong>de</strong> difer<strong>en</strong>tes<br />

perfiles <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial compuestos, como los que pue<strong>de</strong>n observarse <strong>en</strong> la figura 4, y obt<strong>en</strong>er<br />

expresiones analíticas para las amplitu<strong>de</strong>s <strong>de</strong> scattering <strong>de</strong> las composiciones.<br />

Si consi<strong>de</strong>ramos por ejemplo la composición <strong>de</strong> dos pozos <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial con cortes<br />

simétricos d L =d R =d y caracterizados por los parámetros 1 ,V 1 ,d 1 y 2 , V 2 ,d 2 ,<br />

<strong>en</strong>contramos para la probabilidad <strong>de</strong> transmisión, <strong>en</strong> términos <strong>de</strong> las cantida<strong>de</strong>s w y <br />

<strong>de</strong>finidas anteriorm<strong>en</strong>te,<br />

T=<br />

2 2 2<br />

w1 w 21w<br />

11w2<br />

1<br />

2 2<br />

2w1w 21w 1<br />

2<br />

1w 2cos[1<br />

22kd 1d 2] .<br />

En esta última expresión se aprecia claram<strong>en</strong>te <strong>el</strong> efecto <strong>de</strong> interfer<strong>en</strong>cia <strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>do <strong>de</strong><br />

la distancia d 1 d 2 que separa los c<strong>en</strong>tros <strong>de</strong> los pozos. Un ejemplo <strong>de</strong> transmisión<br />

pue<strong>de</strong> observarse <strong>en</strong> la figura 4(a). Una característica importante <strong>de</strong> las fórmulas que se<br />

obti<strong>en</strong><strong>en</strong> para los pot<strong>en</strong>ciales compuestos es que dan cu<strong>en</strong>ta analíticam<strong>en</strong>te <strong>de</strong>l<br />

comportami<strong>en</strong>to totalm<strong>en</strong>te resonante <strong>de</strong> la composición cuando los pot<strong>en</strong>ciales<br />

individualm<strong>en</strong>te son resonantes, como pue<strong>de</strong> comprobarse fácilm<strong>en</strong>te <strong>en</strong> la ecuación (6).<br />

8<br />

(6)


Figura 4. Probabilidad <strong>de</strong> transmisión para composiciones <strong>de</strong> pozos <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial<br />

Pöschl-T<strong>el</strong>ler con difer<strong>en</strong>tes configuraciones. Los recuadros interiores muestran <strong>el</strong><br />

perfil <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial.<br />

4. CADENAS DESORDENADAS<br />

Una vez <strong>de</strong>scrito <strong>el</strong> procedimi<strong>en</strong>to para componer los pot<strong>en</strong>ciales, consi<strong>de</strong>remos<br />

ahora los efectos <strong>de</strong>l <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n <strong>en</strong> <strong>el</strong> mo<strong>de</strong>lo <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial propuesto. En primer lugar<br />

hemos <strong>de</strong> obt<strong>en</strong>er la ecuación canónica <strong>de</strong>l sistema, es <strong>de</strong>cir la ecuación que r<strong>el</strong>aciona los<br />

valores <strong>de</strong> la f<strong>un</strong>ción <strong>de</strong> onda <strong>el</strong>ectrónica <strong>en</strong> lugares contiguos <strong>de</strong> la ca<strong>de</strong>na lineal. A partir<br />

<strong>de</strong> la matriz <strong>de</strong> transmisión (5) se obti<strong>en</strong>e la sigui<strong>en</strong>te r<strong>el</strong>ación<br />

don<strong>de</strong><br />

j1 =<br />

S j S j−1<br />

K j<br />

K j−1 j− K j<br />

j−1 , (7)<br />

K j −1<br />

L R L R 2 L R S j≡ S j j ,V j ,d j , d j =−w jsin [k d j −d j ]1w j cos[k d j d j j ] , (8)<br />

L R L R 2 L R<br />

S j≡S j j ,V j ,d j , d j =w jsin [k d j −d j ]1w j cos[k d j d j j ] , (9)<br />

L R L R 2 L R<br />

K j≡K j j ,V j , d j , d j =w j cos[ kd j−d<br />

j ]1w j sin[ k d j d j j ]. (10)<br />

Las amplitu<strong>de</strong>s j correspon<strong>de</strong>n al valor <strong>de</strong>l estado <strong>en</strong> los p<strong>un</strong>tos <strong>de</strong> <strong>un</strong>ión <strong>de</strong> los<br />

pot<strong>en</strong>ciales como se muestra <strong>en</strong> la figura 5, y <strong>en</strong> este mo<strong>de</strong>lo cada pot<strong>en</strong>cial está<br />

L R<br />

<strong>de</strong>terminado por cuatro parámetros: d j , d j , j ,V j .<br />

La ecuación canónica (7) es es<strong>en</strong>cial para calcular las propieda<strong>de</strong>s <strong>de</strong> la ca<strong>de</strong>na<br />

<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nada, integrada por pot<strong>en</strong>ciales con difer<strong>en</strong>tes parámetros, <strong>en</strong> <strong>el</strong> límite<br />

termodinámico, es <strong>de</strong>cir cuando la longitud <strong>de</strong>l sistema ti<strong>en</strong><strong>de</strong> a infinito. Los cables<br />

aleatorios <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>ciales Pöschl-T<strong>el</strong>ler exhib<strong>en</strong> <strong>un</strong>as propieda<strong>de</strong>s realm<strong>en</strong>te interesantes,<br />

9


Figura 5. Porción <strong>de</strong> <strong>un</strong> cable<br />

<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado compuesto <strong>de</strong><br />

pot<strong>en</strong>ciales Pöschl-T<strong>el</strong>ler<br />

que quizás puedan ser <strong>de</strong>scritas <strong>en</strong> <strong>un</strong>a futura Charla, no obstante <strong>en</strong> la pres<strong>en</strong>te nos<br />

ocuparemos únicam<strong>en</strong>te <strong>de</strong>l problema <strong>de</strong> construir ca<strong>de</strong>nas <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas formadas por<br />

pozos resonantes. Consi<strong>de</strong>raremos pozos para los que <strong>el</strong> parámetro b es <strong>un</strong> número <strong>en</strong>tero<br />

mayor que 1. Dado que <strong>en</strong> este caso w=0, la matriz <strong>de</strong> transmisión <strong>de</strong> <strong>un</strong> pozo resonante<br />

es, <strong>de</strong>ntro <strong>de</strong> nuestras aproximaciones,<br />

= M cut e i[k d L d R ]<br />

0<br />

0 e −i [ k dL d R ]<br />

, (11)<br />

es <strong>de</strong>cir, la matriz <strong>de</strong> transmisión <strong>de</strong> <strong>un</strong> pot<strong>en</strong>cial cero, como esperaríamos. El pozo<br />

resonante se comporta para todas las <strong>en</strong>ergías positivas como <strong>un</strong> pot<strong>en</strong>cial cero con <strong>un</strong>a<br />

longitud efectiva Leff k=/ kd L d R , que <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong> <strong>de</strong> la <strong>en</strong>ergía. Para <strong>un</strong> pozo<br />

resonante <strong>de</strong>scrito por los parámetros<br />

R L<br />

{d ,d , ,b } se pue<strong>de</strong> probar por inducción<br />

usando las propieda<strong>de</strong>s <strong>de</strong> la f<strong>un</strong>ción Gamma que la sigui<strong>en</strong>te expresión es válida<br />

k L eff k ≡ L eff = d L R<br />

d<br />

<br />

/<br />

b −1−2 b −1 <br />

∑ arctan<br />

j=1<br />

<br />

j / , (12)<br />

don<strong>de</strong> hemos introducido la variable ≡k / y si<strong>en</strong>do <strong>un</strong> valor <strong>de</strong> refer<strong>en</strong>cia para los<br />

parámetros { }. Ahora consi<strong>de</strong>remos <strong>un</strong>a ca<strong>de</strong>na <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nada compuesta<br />

<strong>en</strong>teram<strong>en</strong>te por pozos resonantes con parámetros distintos. Para <strong>en</strong>ergía positivas la<br />

ecuación canónica <strong>de</strong>l sistema (7) se reduce a<br />

j1={cos[k L eff k ]cot[ k Leff k ]sin [ k L eff k ]} j−<br />

j<br />

j−1<br />

j<br />

sin [ k L eff k ]<br />

j<br />

sin[ k Leff k]<br />

j−1<br />

j −1.<br />

Se pue<strong>de</strong> comprobar fácilm<strong>en</strong>te que esta última expresión <strong>de</strong>fine la ecuación canónica<br />

para <strong>un</strong> pot<strong>en</strong>cial cero <strong>en</strong> <strong>el</strong> que la f<strong>un</strong>ción <strong>de</strong> onda se muestrea a difer<strong>en</strong>tes distancias que<br />

se correspon<strong>de</strong>n con la longitud efectiva <strong>de</strong> cada pot<strong>en</strong>cial. De modo que parece claro que<br />

los <strong>estados</strong> <strong>el</strong>ectrónicos para cualquier <strong>en</strong>ergía permanec<strong>en</strong> <strong>ext<strong>en</strong>didos</strong> <strong>en</strong> <strong>el</strong> sistema<br />

<strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado. La transmisión <strong>de</strong> la estructura total es máxima para todas las <strong>en</strong>ergías ya<br />

que la ca<strong>de</strong>na globalm<strong>en</strong>te se comporta como <strong>un</strong> pot<strong>en</strong>cial cero. Remarquemos que con<br />

las aproximaciones asumidas la naturaleza resonante <strong>de</strong>l pozo <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial con b <br />

10<br />

(13)


L R<br />

<strong>en</strong>tero, es in<strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>te <strong>de</strong> d , d y siempre que se respete <strong>el</strong> valor mínimo para<br />

las distancias <strong>de</strong> los cortes <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial. De hecho la prof<strong>un</strong>didad dim<strong>en</strong>sional real <strong>de</strong>l<br />

pozo vi<strong>en</strong>e dada por ℏ 2 2<br />

V /2m , <strong>de</strong> modo que se pue<strong>de</strong> <strong>el</strong>egir a vol<strong>un</strong>tad la<br />

prof<strong>un</strong>didad <strong>de</strong>l pozo resonante variando , a<strong>un</strong>que ese cambio también supone <strong>un</strong>a<br />

alteración <strong>en</strong> la anchura. Por tanto po<strong>de</strong>mos construir ca<strong>de</strong>nas <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas <strong>de</strong> pozos<br />

resonantes con difer<strong>en</strong>tes anchuras y prof<strong>un</strong>dida<strong>de</strong>s que incluso pue<strong>de</strong>n estar colocados a<br />

distancias arbitrarias <strong>un</strong>os <strong>de</strong> otros, sin corr<strong>el</strong>ación alg<strong>un</strong>a <strong>en</strong> la secu<strong>en</strong>cia, que pue<strong>de</strong> ser<br />

completam<strong>en</strong>te aleatoria, y <strong>el</strong> sistema se comportará como <strong>un</strong> pot<strong>en</strong>cial transpar<strong>en</strong>te para<br />

todas las <strong>en</strong>ergías. Hasta don<strong>de</strong> alcanza nuestro conocimi<strong>en</strong>to este es <strong>el</strong> primer mo<strong>de</strong>lo<br />

teórico para <strong>el</strong> que pue<strong>de</strong>n diseñarse ca<strong>de</strong>nas completam<strong>en</strong>te aleatorias que soportan <strong>un</strong><br />

<strong>continuo</strong> <strong>de</strong> <strong>estados</strong> <strong>ext<strong>en</strong>didos</strong> y por tanto <strong>un</strong> intervalo <strong>de</strong> total transpar<strong>en</strong>cia: todo <strong>el</strong><br />

<strong>espectro</strong> positivo.<br />

Veamos como para este mo<strong>de</strong>lo es posible <strong>de</strong>scribir analíticam<strong>en</strong>te la <strong>de</strong>nsidad <strong>de</strong><br />

<strong>estados</strong> <strong>de</strong>l sistema <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado <strong>en</strong> <strong>el</strong> límite termodinámico. Para <strong>un</strong> pot<strong>en</strong>cial cero <strong>de</strong><br />

longitud L, la <strong>de</strong>nsidad integrada <strong>de</strong> <strong>estados</strong> es N k=L k /. De acuerdo con esto<br />

po<strong>de</strong>mos suponer que <strong>un</strong> pozo resonante suministra al <strong>espectro</strong> <strong>de</strong>l sistema k L eff k / <br />

<strong>estados</strong> accesibles con <strong>en</strong>ergía m<strong>en</strong>or que k. Dado que todos los tipos <strong>de</strong> pozos resonantes<br />

se comportan <strong>de</strong> modo efectivo como pot<strong>en</strong>ciales cero, la <strong>de</strong>nsidad <strong>de</strong> <strong>estados</strong> integrada<br />

<strong>de</strong> la ca<strong>de</strong>na <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nada por <strong>un</strong>idad <strong>de</strong> longitud −1 <strong>en</strong> <strong>el</strong> límite termodinámico es<br />

simplem<strong>en</strong>te la suma <strong>de</strong> la contribución <strong>de</strong> las distintas especies t<strong>en</strong>i<strong>en</strong>do <strong>en</strong> cu<strong>en</strong>ta sus<br />

conc<strong>en</strong>traciones {c}, n=1over∑ <br />

c <br />

/ <br />

L R L eff <br />

d d<br />

<br />

. (14)<br />

Y la <strong>de</strong>nsidad <strong>de</strong> <strong>estados</strong> se obti<strong>en</strong>e <strong>de</strong>rivando con respecto a . Insertando la expresión<br />

(12) llegamos a<br />

g= 1 2<br />

−<br />

∑ <br />

c <br />

/ <br />

b −1<br />

R L ∑<br />

d d<br />

<br />

j=1<br />

j /<br />

j 2 / 2 . 2 (15)<br />

<br />

En la figura 6 se muestra la <strong>de</strong>nsidad <strong>de</strong> <strong>estados</strong> para varias ca<strong>de</strong>na <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas <strong>de</strong><br />

pozos resonantes. Hemos comprobado que la <strong>de</strong>nsidad <strong>de</strong> <strong>estados</strong> calculada<br />

numéricam<strong>en</strong>te se ajusta exactam<strong>en</strong>te a la expresión analítica (15). La <strong>de</strong>nsidad <strong>de</strong><br />

<strong>estados</strong> <strong>de</strong> las ca<strong>de</strong>nas resonantes es <strong>un</strong>a f<strong>un</strong>ción continua suave sin gaps que no se anula<br />

para <strong>en</strong>ergía cero, y que registra pequeños cambios cuando se varían las conc<strong>en</strong>traciones o<br />

los parámetros <strong>de</strong> los pozos. En la figura 7 estudiamos la tolerancia <strong>de</strong> las propieda<strong>de</strong>s <strong>de</strong><br />

<strong>un</strong>a ca<strong>de</strong>na resonante binaria cuando sus parámetros son <strong>de</strong>sviados ligeram<strong>en</strong>te <strong>de</strong> los<br />

valores resonantes. Como po<strong>de</strong>mos observar <strong>un</strong> pequeño cambio <strong>en</strong> los parámetros<br />

significa la pérdida <strong>de</strong>l comportami<strong>en</strong>to resonante para todas las <strong>en</strong>ergía. No obstante<br />

para <strong>de</strong>sviaciones <strong>de</strong>l or<strong>de</strong>n <strong>de</strong> 1%-5% <strong>en</strong> las amplitu<strong>de</strong>s adim<strong>en</strong>sionales, la efici<strong>en</strong>cia <strong>de</strong><br />

transmisión es mucho mayor que para cualquier ca<strong>de</strong>na <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nada no-resonante.<br />

Naturalm<strong>en</strong>te, para las ca<strong>de</strong>nas resonantes <strong>el</strong> expon<strong>en</strong>te <strong>de</strong> Lyap<strong>un</strong>ov , que es la<br />

11


inversa <strong>de</strong> la longitud <strong>de</strong> localización, calculado numéricam<strong>en</strong>te se anula <strong>en</strong> <strong>el</strong> límite<br />

termodinámico para todas las <strong>en</strong>ergías.<br />

Figura 6. D<strong>en</strong>sidad <strong>de</strong> <strong>estados</strong> (DOS) para ca<strong>de</strong>nas <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas compuestas <strong>de</strong> pozos<br />

resonantes, con distintas configuraciones <strong>de</strong> parámetros y conc<strong>en</strong>traciones. Las líneas<br />

coloreadas se correspon<strong>de</strong>n con la expresión analítica (15) mi<strong>en</strong>tras que las líneas<br />

discontinuas muestran <strong>el</strong> cálculo númerico. (a), (c) y (d) correspon<strong>de</strong>n a ca<strong>de</strong>nas<br />

binarias , (b) a <strong>un</strong>a ternaria.<br />

Figura 7. Tolerancia <strong>de</strong> las propieda<strong>de</strong>s <strong>de</strong> la ca<strong>de</strong>na resonante binaria con sus<br />

parametros. (a) DOS (líneas continuas) y expon<strong>en</strong>te <strong>de</strong> Lyap<strong>un</strong>ov (líneas discontinuas)<br />

<strong>en</strong> <strong>el</strong> límite termodinámico. (b) Patrones <strong>de</strong> transmisión para ca<strong>de</strong>nas <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nadas<br />

integradas por 1000 pot<strong>en</strong>ciales. En todos los casos se toman para ambas especies<br />

iguales valores para , d R =d L =4/. Se han consi<strong>de</strong>rado las situaciones <strong>en</strong> que las<br />

amplitu<strong>de</strong>s adim<strong>en</strong>sionales son <strong>de</strong>sviadas <strong>un</strong> 1%, 5% y 50% <strong>de</strong> los valores resonantes<br />

V 1 =−2,V 2 =−6.<br />

No <strong>de</strong>bemos olvidar que la matriz <strong>de</strong> transmisión propuesta para <strong>el</strong> pot<strong>en</strong>cial con<br />

alcance finito, es <strong>un</strong>a aproximación, dado que asumimos que a las distancias <strong>de</strong> corte se<br />

pue<strong>de</strong> usar la forma asintótica <strong>de</strong> las soluciones. Esta aproximación es bastante correcta;<br />

<strong>el</strong> error que conlleva es irr<strong>el</strong>evante para <strong>un</strong> único pot<strong>en</strong>cial y es tanto m<strong>en</strong>or cuanto mayor<br />

sean las distancias <strong>de</strong> corte. Sin embargo podría ocurrir que al aplicar la composición <strong>de</strong><br />

pot<strong>en</strong>ciales para construir la ca<strong>de</strong>na <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nada, estas pequeñas <strong>de</strong>sviaciones dieran<br />

lugar a <strong>un</strong> error expon<strong>en</strong>cialm<strong>en</strong>te creci<strong>en</strong>te con la longitud <strong>de</strong> la ca<strong>de</strong>na. Si esto fuera<br />

cierto, <strong>en</strong>tonces <strong>el</strong> comportami<strong>en</strong>to <strong>de</strong> <strong>un</strong>a composición continua <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>ciales (es <strong>de</strong>cir,<br />

12


la suma <strong>de</strong> todas las contribuciones <strong>de</strong> los pot<strong>en</strong>ciales c<strong>en</strong>trados <strong>en</strong> difer<strong>en</strong>tes lugares) no<br />

se correspon<strong>de</strong>ría con nuestros resultados. En particular sería dramático para las ca<strong>de</strong>nas<br />

resonantes para las cuales <strong>el</strong> comportami<strong>en</strong>to resonante y la <strong>de</strong>localización <strong>de</strong> los <strong>estados</strong><br />

<strong>el</strong>ectrónicos podrían <strong>de</strong>saparecer <strong>en</strong> la composición real continua <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>ciales. Para<br />

comprobar que efectivam<strong>en</strong>te este error transmitido no es crítico, hemos calculado la<br />

probabilidad <strong>de</strong> transmisión <strong>de</strong> varias ca<strong>de</strong>nas resonantes aleatorias con 100, 200 y 400<br />

pot<strong>en</strong>ciales, integrando numéricam<strong>en</strong>te la ecuación <strong>de</strong> Schrödinger, a través <strong>de</strong> <strong>un</strong>a<br />

discretización espacial <strong>de</strong>l pot<strong>en</strong>cial compuesto global, es <strong>de</strong>cir tomando <strong>en</strong> cu<strong>en</strong>ta <strong>en</strong><br />

cada p<strong>un</strong>to <strong>de</strong>l espacio la superposición <strong>de</strong> todos los pot<strong>en</strong>ciales c<strong>en</strong>trados <strong>en</strong> sus<br />

respectivas posiciones.<br />

En la figura 8 se pue<strong>de</strong> observar como para <strong>en</strong>ergía muy bajas (k


la amplitud adim<strong>en</strong>sional <strong>de</strong>l pozo pert<strong>en</strong>ezca a <strong>un</strong> conj<strong>un</strong>to infinito discreto <strong>de</strong> valores<br />

que aseguran <strong>el</strong> comportami<strong>en</strong>to resonante, <strong>el</strong> resto <strong>de</strong> parámetros pue<strong>de</strong>n <strong>el</strong>egirse<br />

librem<strong>en</strong>te <strong>de</strong> modo que la configuración <strong>de</strong> la ca<strong>de</strong>na es muy versátil. Hemos visto que la<br />

<strong>de</strong>localización <strong>de</strong> los <strong>estados</strong> <strong>el</strong>ectrónicos es in<strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>te <strong>de</strong>l carácter corr<strong>el</strong>acionado o<br />

no-corr<strong>el</strong>acionado <strong>de</strong>l <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n. Por tanto existe al m<strong>en</strong>os <strong>un</strong> mo<strong>de</strong>lo teórico para <strong>el</strong> que<br />

ca<strong>de</strong>nas aleatorias exhib<strong>en</strong> <strong>un</strong> <strong>continuo</strong> <strong>de</strong> <strong>estados</strong> <strong>ext<strong>en</strong>didos</strong> que es in<strong>de</strong>p<strong>en</strong>di<strong>en</strong>te <strong>de</strong> la<br />

longitud <strong>de</strong>l sistema. En principio es <strong>un</strong> mo<strong>de</strong>lo puram<strong>en</strong>te académico cuyas propieda<strong>de</strong>s<br />

están fuertem<strong>en</strong>te ligadas a la <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong>ncia f<strong>un</strong>cional <strong>de</strong> los pot<strong>en</strong>ciales. Su importancia<br />

<strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong> por tanto, hasta cierto p<strong>un</strong>to <strong>en</strong> la posibilidad <strong>de</strong> reproducir experim<strong>en</strong>talm<strong>en</strong>te<br />

tales estructuras. Las heteroestructuras <strong>de</strong> semiconductores pue<strong>de</strong>n ser candidatos para<br />

esta tarea. Los avances <strong>en</strong> los procesos <strong>de</strong> crecimi<strong>en</strong>to epitaxial han hecho posible<br />

manipular los perfiles <strong>de</strong> las banda <strong>de</strong> conducción <strong>en</strong> la heteroestructura para construir,<br />

por ejemplo, pozos parabólicos <strong>de</strong> pot<strong>en</strong>cial. De modo que si no ahora, quizás <strong>en</strong> <strong>el</strong> futuro<br />

sea posible controlar los procesos <strong>de</strong> crecimi<strong>en</strong>to <strong>de</strong> las muestras semiconductoras <strong>de</strong> tal<br />

modo que <strong>el</strong> perfil espacial <strong>de</strong> la banda <strong>de</strong> conducción siga la forma <strong>de</strong>l pozo Pöschl-<br />

T<strong>el</strong>ler, y así t<strong>en</strong>er la oport<strong>un</strong>idad <strong>de</strong> comprobar experim<strong>en</strong>talm<strong>en</strong>te <strong>el</strong> comportami<strong>en</strong>to<br />

predicho.<br />

Bibliografía<br />

[1] N. W. Ashcroft y N. D. Mermin, Solid State Physics, Sa<strong>un</strong><strong>de</strong>rs College Publishing, 1976<br />

[2] P. W. An<strong>de</strong>rson, Phys. Rev. 109, 1492 (1958)<br />

[3] E. Abrahams, P. W. An<strong>de</strong>rson, D. C. Liciar<strong>de</strong>llo y T. V. Ramakrishnan, Phys. Rev. Lett.<br />

42, 673 (1979)<br />

[4] P. W. An<strong>de</strong>rson, D. J. Thouless, E. Abrahams y D. S. Fisher, Phys. Rev. B 22, 3519<br />

(1980)<br />

[5] N. F. Mott, Adv. Phys. 50, 865 (2001)<br />

[6] N. F. Mott y W. D. Twose, Adv. Phys. 10, 107 (1961)<br />

[7] B. Y. Tong, Phys. Rev. A 1, 52 (1970)<br />

[8] K. Ishii, Prog. Theor. Phys. Suppl. 53, 77 (1974)<br />

[9] J. C. Flores, J. Phys.: Con<strong>de</strong>ns. Matter 1, 8471 (1989)<br />

[10] D. H. D<strong>un</strong>lap, H-L. Wu y P. W. Phillips, Phys. Rev. Lett. 65, 88 (1990)<br />

[11] A. Bovier, J. Phys. A: Math. G<strong>en</strong>. 25, 1021 (1992)<br />

[12] J. C. Flores y M. Hilke, J. Phys. A: Math. G<strong>en</strong>. 26, L1255 (1993)<br />

[13] F. M. Izrailev, T. Kottos y G. P. Tsironis, J. Phys.: Con<strong>de</strong>ns. Matter 8, 2823 (1996)<br />

[14] A. Sánchez, F. Domínguez-Adame, G. Berman y F. M. Izrailev, Phys. Rev. B 51, 6769<br />

(1995)<br />

[15] A. Sánchez, E. Maciá y F. Domínguez-Adame, Phys. Rev. B 49, 147 (1994)<br />

[16] E. Diez, A. Sánchez y F. Domínguez-Adame, Phys. Rev. B 50, 14359 (1994)<br />

[17] F. A. B. F. <strong>de</strong> Moura, M. N. B. Santos, U. L. Fulco, M. L. Lyra, E. Lazo y M. E. On<strong>el</strong>l,<br />

Eur. Phys. J. B 36, 81 (2003)<br />

[18] M. Hilke, J. Phys. A: Math. G<strong>en</strong>. 30, L367 (1997)<br />

[19] E. Lazo y M. E. On<strong>el</strong>l, Phys. Lett. A 283, 376 (2001)<br />

[20] E. Lazo y M. E. On<strong>el</strong>l, Physica B 299, 173 (2001)<br />

[21] X. Q. Huang, R. W. P<strong>en</strong>g, F. Qiu. S. S. Jiang y A. Hu, Eur. Phys. J. B 23, 275 (2001)<br />

[22] H. L. Wu, W. Goff y P.Phillips, Phys. Rev. B 45, 1623 (1992)


[23] F. M. Izrailev, T. Kottos y G. P. Tsironis, Phys. Rev. B 52, 3274 (1995)<br />

[24] T. Kottos, G. P. Tsironis y F. M. Izrailev, J. Phys.: Con<strong>de</strong>ns. Matter 9, 1777 (1997)<br />

[25] F. Domínguez-Adame, I. Gómez, A. Avakyan, D. Sedrakyan y A. Sedrakyan, phys.<br />

stat. sol. (b) 221, 633 (2000)<br />

[26] S. N. Evang<strong>el</strong>ou y E. N. Economou, J. Phys. A: Math. G<strong>en</strong>. 26, 2803 (1993)<br />

[27] M. Hilke, J. Phys. A: Math. G<strong>en</strong>. 27, 4773 (1994)<br />

[28] L. Tessieri y F. M. Izrailev, Physica E 9, 405 (2001)<br />

[29] W. Zhang y S. E. Ulloa, Phys. Rev. B 69, 153203 (2004)<br />

[30] J. M. Cerveró y A. Rodríguez, Eur. Phys. J. B 32, 537 (2003)<br />

[31] J. M. Cerveró y A. Rodríguez, Eur. Phys. J. B 43, 543 (2005)<br />

[32] V. B<strong>el</strong>lani, E. Diez, R. Hey, L. Tony, L. Tarricone, G. B. Parravicini, F. Domínguez-<br />

Adame y R. Gómez-Alcalá, Phys. Rev. Lett. 82, 2159 (1999)<br />

[33] F. A. B. F. <strong>de</strong> Moura y M. L. Lyra, Phys. Rev. Lett. 81, 3735 (1998)<br />

[34] F. M. Izrailev y A. A. Krokhin, Phys. Rev. Lett. 82, 4062 (1999)<br />

[35] L. Tessieri, J. Phys. A: Math. G<strong>en</strong>. 35, 9585 (2002)<br />

[36] U. Kuhl, F. M. Izrailev, A. A. Krokhin y H. J. Stckmann, Appl. Phys. Lett. 77, 633<br />

(2000)<br />

[37] A. Krokhin, F. Izrailev, U. Kuhl, H. J. Stckmann y S. E. Ulloa , Physica E 13, 695<br />

(2002)<br />

[38] F. Domínguez-Adame, V. A. Malyshev, F. A. B. F. <strong>de</strong> Moura y M. L. Lyra, Phys. Rev.<br />

Lett. 91, 197402 (2003)<br />

[39] F. A. B. F. <strong>de</strong> Moura, M. L. Lyra, F. Domínguez-Adame y V. A. Malyshev, Phys. Rev. B<br />

71, 104303 (2005)<br />

[40] S. Flügge , Practical quantum mechanics, Springer-Verlag, Berlín, 1970<br />

[41] J. M. Cerveró y A. Rodríguez, Phys. Rev. A 70, 052705 (2004)

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!