16 17 18 19 20 21 22 23 24 <strong>25</strong> <strong>25</strong> <strong>aniversario</strong> <strong>de</strong> la <strong>Escuela</strong> <strong>Navarra</strong> <strong>de</strong> <strong>Teatro</strong> <strong>25</strong>. urteurrena. Nafarroako Antzerki Eskola ACTORES Actores y estudiantes <strong>de</strong> teatro posan en la ENT con motivo <strong>de</strong> la celebración <strong>de</strong>l Día Mundial <strong>de</strong>l <strong>Teatro</strong> en 2009 (fotografía <strong>de</strong> Patxi Cascante, cedida por Diario <strong>de</strong> Noticias). Abajo, grupo <strong>de</strong> niños en la ENT y exterior <strong>de</strong> La <strong>Escuela</strong>. 7
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 <strong>25</strong>ak Aurten <strong>25</strong>ak betetzen ari naiz. (<strong>25</strong>… ez dago gaizki… Ospatu beharra, zerbait estreinatu beharko dut, menu bat prestatu, kontuz kontuarekin, zoritxarreko krisia… lagunak gonbidatu eta egin ohi <strong>de</strong>n hori guztia, tradizioak agintzen duelako… eta nahi dudalako). Eta ospatzeko eta horren testigantza uzteko, liburu bat idatzi dut. Hobeki esan, nirekin izan zirenei eta direnei liburu baterako hitzak eta argazkiak eskatu dizkiet. Eta hemen dau<strong>de</strong>. Badakit batzuek isiltasunak oparitu dizkidatela, nik estimatzen ditudanak eta oihartzunez beterik dau<strong>de</strong>. Isiltasun zoliak, isiltasun adierazgarriak… (orri zuri bat utzi dut haietarako, “the rest is silence”). Eta bat-batean pentsatu dut, ¿zer ospatu?, egoera ospakizunetarako dago? Nire hastapenetara itzuli naiz buruz, munduratu nindutenak txeraz gogoratu ditut (nire bidaia ez nuen nik hasi, hasi zidaten). Haien zaletasuna, haien ilusioa, antzerkiarekiko haien maitasuna… haien mimoak, haien energia, haien erabakigarritasuna… ere bai. Estimatzen ditut. Argazkiak aztertu ditut, nire lehen urratsetatik, hori bizitasuna, hori gaztetasuna, zenbat itxaropen, ibiltzeko zenbat bi<strong>de</strong>… Zenbat antzerki, zenbat argi eta zenbat ilun, al<strong>de</strong> eta gurutze, ongietorri eta agur, hasiera eta bukaera, uda eta negu, soinu eta isiltasun, testu eta keinu, huts eta bete… Dena nire egiten dut, <strong>de</strong>na bizi izan dut, <strong>de</strong>nak egin nau orain naizena. Nolako urtea 85 hura! Zenbat gauza gertatu zen!, zenbat gauza hasi zen! Jen<strong>de</strong> zoragarria ezagutu dut, (batzuk jada joan dira beste zenbait portutarantz, baina bihotzean geratu zaizkit), artistak, aktoreak, zuzendariak, idazleak, antzezleak, antzerkilogoak eta, jakina, bilatzaileak, hemen barnean handitu ziren ikasleak, nirekin hazi direnak, jen<strong>de</strong> ausarta, jen<strong>de</strong> librea, jen<strong>de</strong> kontzientea, jen<strong>de</strong> eskuzabala, jen<strong>de</strong> sutsua, jen<strong>de</strong> ameslaria, jen<strong>de</strong> utopikoa, jen<strong>de</strong> bizko- 8 rra, jen<strong>de</strong> langilea, jen<strong>de</strong> aparta, hori zortea nirea! Aberats sentitzen naiz. Hori guztia da ospatu nahi dudana. Ospatu eta konpartitu nahi duguna. (Oso toki handia beharko dut ospakizunerako, nahiago nuke jada betiko nire pareten artean bizi direnak izanen balira!). Eta <strong>25</strong> betetzen ari naizen honetan, gal<strong>de</strong>ra bat etorri zait burura batbatean: “izan ala ez izan?” (...oso originala… baina hori etorri zait, zer eginen diogu bada!) Ez naiz kexu, pozik nago. Lorturikoarengatik, eginiko bi<strong>de</strong>arengatik… zaindu naute eta maite izan naute… Batzuetan blokeatzen naiz, zentzugabekeriak mehatxatzen nau, airea falta zait, mugan sentitzen naiz… baina ia beti adorea jasotzen dut, eta bultzada, bihotz eta are nolabaiteko duintasunaz bizitzeko aukera ematen didan laguntza ekonomikoa. Askotan Lorcari esker berregiten naiz (“jarrera duinei eutsi behar zaie, gaindika sarituko direlako ziurtasunez. Aurkakoa ikaraz egotea da”), eta Shakespeare-ri esker (nire mundua eszenategi bat da), eta Valle-Incláni, Eurípi<strong>de</strong>si eta Cal<strong>de</strong>róni eta hainbesteri esker (askoz emakume gutxiagori esker zoritxarrez). Nire maisu-maistrei esker, duintasuna, konfiantza, erantzukizuna eta konpromisoa beti barnean sortzen direla ikasi dut. Eta geratzen zaizkidan urteak erdi beterik egoten badira, izatea aukeratzen dut zalantzarik gabe, krisian bada ere. Zintzoa izateko, ez dakit bestela bizitzen. Are gehiago, ez dut uste bestela IZAN daitekeenik. Zeren, “zer da bizitza?” (zalantzarik gabe, gal<strong>de</strong>raz beteriko bi<strong>de</strong> bat). Milesker eskolako partai<strong>de</strong> izan zareten eta zareten guztioi eta liburu honetan parte hartu eta nire iragana zuen oroitzapenez taxutu eta nire oraina alaitu duzuenoi. SINATUA: NAFARROAKO ANTZERKI ESKOLA
Change language