[PDF] Relatos premiados en el Concurso de Poesía e Relatos ...
[PDF] Relatos premiados en el Concurso de Poesía e Relatos ...
[PDF] Relatos premiados en el Concurso de Poesía e Relatos ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
RELATO DE UNA MUJER MALTRATADA<br />
Corrían los años 50 cuando la más hermosa <strong>de</strong> las rosas vino al mundo sin<br />
hacer <strong>el</strong> mas mínimo ruido.<br />
Era mi hermanita María, una niña preciosa. Su familia era por completo un<br />
m<strong>el</strong>odrama, un padre <strong>en</strong> paro y amigo <strong>de</strong> la bebida, un abu<strong>el</strong>o <strong>en</strong>fermo, dos<br />
hermanitos sin edad para trabajar, pero con edad para comer y una madre<br />
<strong>de</strong>sarraigada <strong>de</strong> toda la esperanza, que <strong>en</strong> su día sus ojos vertían al mundo<br />
como estr<strong>el</strong>las apagadas ya, <strong>en</strong> una España <strong>de</strong> blanco y negro, <strong>en</strong> la España<br />
<strong>de</strong> irse y no volver.<br />
Una madre trabajando día y noche <strong>en</strong> lo que podía. Llegaba a casa que casi<br />
no se sost<strong>en</strong>ía <strong>en</strong> pie. Mi hermanita María, Manu<strong>el</strong> y yo, que soy José la<br />
estábamos esperando por si traía algo para comer, que vida p<strong>en</strong>osa y<br />
mi<strong>en</strong>tras mi padre tirado por las calles <strong>de</strong> Madrid, pidi<strong>en</strong>do para un vaso <strong>de</strong><br />
ese vicio que es la bebida. María fue creci<strong>en</strong>do y los días pasaban alre<strong>de</strong>dor<br />
<strong>de</strong> <strong>el</strong>la como un tr<strong>en</strong> interminable. Mi hermano Manu<strong>el</strong>, <strong>el</strong> mayor, que<br />
contaba ya con quince años y con la escu<strong>el</strong>a y la educación que <strong>el</strong> mundo y <strong>el</strong><br />
duro trabajo le tocó vivir, empr<strong>en</strong>dió un viaje a las Américas con la<br />
esperanza <strong>de</strong> sacarnos <strong>de</strong> aqu<strong>el</strong>la miseria. Me acuerdo cuando cogió aqu<strong>el</strong>la<br />
maleta atada con una cuerda con cuatro trapos d<strong>en</strong>tro y la cabeza ll<strong>en</strong>a <strong>de</strong><br />
ilusiones. Lo <strong>de</strong>spedimos <strong>en</strong> <strong>el</strong> puerto <strong>de</strong> Cádiz y allí todos llorando<br />
abrazados, mis hermanos, mi madre, y yo, le <strong>de</strong>seamos suerte.<br />
Miramos como <strong>el</strong> Galatea impulsaba sus rancios motores otra vez al nuevo<br />
mundo y con él nuestra esperanza.<br />
Al llegar a Madrid, fue terrible <strong>en</strong>contrar a nuestro querido abu<strong>el</strong>o <strong>en</strong><br />
aqu<strong>el</strong>la pobre cama tan <strong>en</strong>fermo, mi madre no se movió <strong>de</strong> su lado día y<br />
noche cuidándolo como mejor podía. Me acuerdan sus ojos tristes<br />
apretándome mi mano, fue <strong>en</strong>terrado con <strong>el</strong> mayor <strong>de</strong> los honores <strong>en</strong> un<br />
<strong>en</strong>tierro pobre y amargo.<br />
Mi padre ya casi no pasaba por casa y cuando lo hacía era para gritar y<br />
discutir, hasta tal punto llegó la miseria familiar, que mi querida hermanita<br />
María fue <strong>en</strong>tregada <strong>en</strong> adopción, con gran dolor <strong>de</strong> corazón por parte <strong>de</strong> mi<br />
madre. Se la llevó <strong>el</strong> médico D. Leandro <strong>de</strong> la Maya y su esposa Amalia,<br />
nunca podían haber t<strong>en</strong>ido un hijo y aceptaron a María como una b<strong>en</strong>dición<br />
d<strong>el</strong> ci<strong>el</strong>o. María creció <strong>en</strong> la calle Mayor con todas las comodida<strong>de</strong>s <strong>de</strong> una<br />
señorita <strong>en</strong> la cual la habían convertido. Yo seguía <strong>en</strong> Lavapies, y me<br />
acordaré siempre <strong>de</strong> ese día <strong>en</strong> que mi padre volvió <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> dos meses<br />
sin verlo por casa.<br />
Siempre había oído ruidos cuando mi padre estaba <strong>en</strong> casa, pero nunca había<br />
querido saber lo que era, ni nunca lo hubiera imaginado. Sobresaltado fui a<br />
mirar que pasaba, que esc<strong>en</strong>a tan terrible vieron mis ojos, mi pobre madre
tirada <strong>en</strong> <strong>el</strong> su<strong>el</strong>o sangrando y mi padre golpeándola sin cesar ¿pero por qué?<br />
Yo salí <strong>en</strong> su <strong>de</strong>f<strong>en</strong>sa <strong>en</strong>furecido más todo acabó ahí. Yo casi era un niño y al<br />
día sigui<strong>en</strong>te nadie dijo nada y mucho m<strong>en</strong>os yo. El era <strong>el</strong> jefe y <strong>el</strong> partía y<br />
repartía. En aqu<strong>el</strong>la casa <strong>el</strong> llevaba los pantalones. Fui creci<strong>en</strong>do y <strong>en</strong>tre<br />
noche sin dormir, <strong>de</strong> voces y gritos y todos lo <strong>de</strong>más, apr<strong>en</strong>dí ci<strong>en</strong>tos <strong>de</strong><br />
cosas. Los mundos cambiaron y no dudé <strong>en</strong> irme <strong>de</strong> aqu<strong>el</strong> Lavapies frío lo<br />
antes posible.<br />
España empezó a ser un país nuevo, y la m<strong>en</strong>te <strong>de</strong> mi madre también se fue<br />
r<strong>en</strong>ovando con la llegada d<strong>el</strong> 78. <strong>el</strong>la me dio <strong>el</strong> regalo más grandioso <strong>de</strong> mi<br />
vida, se divorció <strong>de</strong> mi padre.<br />
Se vino a vivir a mi casa, y se convirtió por primera vez <strong>en</strong> una mujer f<strong>el</strong>iz.<br />
La sonrisa empezó a brotar <strong>de</strong> su corazón y empezó a olvidar aqu<strong>el</strong> mundo<br />
<strong>de</strong> infierno que le tocara vivir. Pero hoy se cumple <strong>el</strong> primer aniversario <strong>de</strong><br />
su fallecimi<strong>en</strong>to y creo que <strong>el</strong> mejor hom<strong>en</strong>aje que puedo hacerle es dar voz<br />
a su vida, a una vida ll<strong>en</strong>a <strong>de</strong> sombras y marginación, una voz que nunca pudo<br />
salir para gritar y pedir sus <strong>de</strong>rechos.<br />
Mujeres que como <strong>el</strong>la vivieron <strong>en</strong> ese mundo machista, doblegadas a todo<br />
sin po<strong>de</strong>r hacer nada para librarse <strong>de</strong> sus verdugos, a todas <strong>el</strong>las que tanto<br />
han sufrido para que hoy día todos seamos iguales, con nuestros <strong>de</strong>rechos,<br />
sólo puedo <strong>de</strong>cirles: ¡VALIENTES MADRES!.<br />
Mari Luz Lores Blanco. (1º premio)
Yo era paloma blanca<br />
volando <strong>en</strong> tu ci<strong>el</strong>o gris<br />
aguantando las torm<strong>en</strong>tas<br />
que <strong>de</strong>scarga sobre mi.<br />
Durante años viví<br />
<strong>en</strong> una jaula <strong>de</strong> oro<br />
con barrotes <strong>de</strong> dolor<br />
y grilletes <strong>de</strong> odio<br />
Quisiste cortar mis alas<br />
y matar mi libertad<br />
con palabras <strong>de</strong> <strong>de</strong>sprecio<br />
y caricias <strong>de</strong> maldad<br />
Pero un día <strong>en</strong> mi ci<strong>el</strong>o<br />
apareció un nuevo sol,<br />
se abrieron todas las nubes,<br />
ya <strong>de</strong> nuevo era yo.<br />
Abrí los ojos y las alas,<br />
las cad<strong>en</strong>as rompí con valor.<br />
¡quédate <strong>en</strong> tu cárc<strong>el</strong> <strong>de</strong> oro<br />
con todo tu maldito amor!<br />
Cúbrete con tu gran orgullo,<br />
que ahora <strong>el</strong> preso eres tú.<br />
que yo soy paloma blanca<br />
volando <strong>en</strong> mi ci<strong>el</strong>o azul.<br />
Elisa Estévez Fernán<strong>de</strong>z (2º premio)
Non chores díx<strong>en</strong>che un día<br />
Non vale a p<strong>en</strong>a fac<strong>el</strong>o<br />
Non te tratan con respeto<br />
Deixa que vaia o inferno<br />
Ti sempre tan cariñosa<br />
Compartindo o que podías<br />
Sin comunicar a nadie<br />
Palizas que recibías<br />
Sufriste moito con <strong>el</strong><br />
Díst<strong>el</strong>le oportunida<strong>de</strong>s<br />
Non cho supo valorar<br />
¿e o final que esperabas?<br />
Contigo sempre distante<br />
Os fillos solo eran teus<br />
Para <strong>el</strong> a boa vida<br />
Ti fastidiate s<strong>en</strong> <strong>el</strong><br />
Mira miña amiguiña<br />
O m<strong>el</strong>lor foi que romperas<br />
Esos lazos que te ataban<br />
O que nunca amor che <strong>de</strong>ra<br />
Fuches unha boa nai<br />
Unha esposa exemplar<br />
De ti nunca houbo unha queixa<br />
Que mais tiñas que esperar<br />
Deixalo solo, foi pouco<br />
Ti sempre acompañada<br />
Esos fillos que te adoran<br />
Sínteste recomp<strong>en</strong>sada<br />
Mais vale vivir soiña<br />
Que estar mal acompañada<br />
Agora miña amiguiña<br />
Busca para ti o m<strong>el</strong>lor<br />
Xa o gañaches a pulso<br />
Non mires o redor<br />
Vales <strong>de</strong> exemplo as amigas<br />
Vémonos no teu esp<strong>el</strong>lo<br />
Esa faciana, esos ollos<br />
Esa cascada <strong>de</strong> p<strong>el</strong>o,<br />
Ese soriso nos beizos<br />
Ese acoller aos n<strong>en</strong>os<br />
Des<strong>de</strong> que quedaches soia<br />
Pareces a Macar<strong>en</strong>a<br />
¡Forza miña gran amiga ¡<br />
que a vida merece a p<strong>en</strong>a<br />
Carm<strong>en</strong> Martínez (3º premio )
Aca estoy escribi<strong>en</strong>do otra vez, tratando <strong>de</strong> sacar afuera <strong>el</strong> dolor y la rabia<br />
cont<strong>en</strong>ida <strong>de</strong>s<strong>de</strong> que este infierno se instaló <strong>en</strong> mi vida, pero por mucho que<br />
lo int<strong>en</strong>to, no lo consigo.<br />
Dios sabe que ya no aguanto más, que ya no puedo seguir ad<strong>el</strong>ante, con mi<br />
vida <strong>de</strong> esta manera pero tambi<strong>en</strong> sabe que me cuesta mucho dar <strong>el</strong> paso que<br />
me aleje <strong>de</strong> lo que tanto daño me hace, y tambi<strong>en</strong> a mis hijos.<br />
El, mi marido jamás creí que se convertiría <strong>en</strong> este ser <strong>de</strong>spreciable que me<br />
golpea sin piedad, pero así fue. Y hoy <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> haber soportado lo<br />
insoportable, me di cu<strong>en</strong>ta <strong>de</strong> que mi vida <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong> solo <strong>de</strong> mi y <strong>de</strong> que<br />
<strong>el</strong>ecciones quiero.<br />
No puedo permitir ni un solo golpe mas, ya me ha dado <strong>de</strong>masiados y a pesar<br />
<strong>de</strong> que disculpe cada uno <strong>de</strong> <strong>el</strong>los, por nuestros lujos, por sus promesas o por<br />
lo que sea, ya no voy a disculpar ninguno más.<br />
Lo he <strong>de</strong>cidido, mañana pres<strong>en</strong>taré una d<strong>en</strong>uncia <strong>en</strong> su contra y <strong>de</strong>spués me<br />
iré <strong>de</strong> casa con mis hijos, lejos, dón<strong>de</strong> no pueda volver a hacerme daño, y<br />
dón<strong>de</strong> pueda curar mis heridas para com<strong>en</strong>zar una nueva vida.<br />
Por primera vez <strong>en</strong> mucho tiempo ¡me si<strong>en</strong>to libre!<br />
Marta Torres. (M<strong>en</strong>ción especial)
Otro día mas que va <strong>de</strong> pasada<br />
Que largo se me hace, parece<br />
Que nunca se acaba.<br />
Se acerca la hora <strong>de</strong> regreso<br />
De los que fuera trabajan,<br />
Me si<strong>en</strong>to por d<strong>en</strong>tro<br />
Dolida, cansada, quizás..... estoy asustada<br />
Me tiemblan las manos,<br />
Los ojos, <strong>el</strong> alma<br />
Me si<strong>en</strong>to hundida<br />
Pi<strong>en</strong>so: ¡no valgo nada!<br />
¿cómo empezó todo?<br />
Un insulto, un <strong>de</strong>sprecio<br />
Una mala palabra.<br />
Día tras día, la cosa se agrava.<br />
Mas yo lo disculpo<br />
¡hoy tubo un mal día<br />
Vamos a <strong>de</strong>jarlo, no ha pasado nada!<br />
El no es así, <strong>el</strong> me quiere<br />
Pero si <strong>el</strong> me ama,<br />
Mas al sigui<strong>en</strong>te día<br />
Su<strong>en</strong>a una bofetada......... y a partir <strong>de</strong> ahí,<br />
El respeto se acaba<br />
Yo me rompo por d<strong>en</strong>tro,<br />
No <strong>en</strong>ti<strong>en</strong>do nada,<br />
Luego ya <strong>de</strong> todo<br />
Desprecios, insultos, ¡ mano levantada!<br />
Si me callo, me pega<br />
Si me <strong>en</strong>fr<strong>en</strong>to, se <strong>en</strong>saña<br />
En <strong>el</strong> pozo <strong>de</strong> <strong>en</strong>cu<strong>en</strong>tro<br />
Muy d<strong>en</strong>tro, <strong>en</strong> lo hondo<br />
Don<strong>de</strong> la luz no se atrapa<br />
La salida no la <strong>en</strong>cu<strong>en</strong>tro<br />
Es muy escarpada<br />
¿qué salida t<strong>en</strong>go,..... soy ..... una mujer MALTRATADA?<br />
María Victoria (M<strong>en</strong>ción especial)