20.06.2013 Views

[PDF] Relatos premiados en el Concurso de Poesía e Relatos ...

[PDF] Relatos premiados en el Concurso de Poesía e Relatos ...

[PDF] Relatos premiados en el Concurso de Poesía e Relatos ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

RELATO DE UNA MUJER MALTRATADA<br />

Corrían los años 50 cuando la más hermosa <strong>de</strong> las rosas vino al mundo sin<br />

hacer <strong>el</strong> mas mínimo ruido.<br />

Era mi hermanita María, una niña preciosa. Su familia era por completo un<br />

m<strong>el</strong>odrama, un padre <strong>en</strong> paro y amigo <strong>de</strong> la bebida, un abu<strong>el</strong>o <strong>en</strong>fermo, dos<br />

hermanitos sin edad para trabajar, pero con edad para comer y una madre<br />

<strong>de</strong>sarraigada <strong>de</strong> toda la esperanza, que <strong>en</strong> su día sus ojos vertían al mundo<br />

como estr<strong>el</strong>las apagadas ya, <strong>en</strong> una España <strong>de</strong> blanco y negro, <strong>en</strong> la España<br />

<strong>de</strong> irse y no volver.<br />

Una madre trabajando día y noche <strong>en</strong> lo que podía. Llegaba a casa que casi<br />

no se sost<strong>en</strong>ía <strong>en</strong> pie. Mi hermanita María, Manu<strong>el</strong> y yo, que soy José la<br />

estábamos esperando por si traía algo para comer, que vida p<strong>en</strong>osa y<br />

mi<strong>en</strong>tras mi padre tirado por las calles <strong>de</strong> Madrid, pidi<strong>en</strong>do para un vaso <strong>de</strong><br />

ese vicio que es la bebida. María fue creci<strong>en</strong>do y los días pasaban alre<strong>de</strong>dor<br />

<strong>de</strong> <strong>el</strong>la como un tr<strong>en</strong> interminable. Mi hermano Manu<strong>el</strong>, <strong>el</strong> mayor, que<br />

contaba ya con quince años y con la escu<strong>el</strong>a y la educación que <strong>el</strong> mundo y <strong>el</strong><br />

duro trabajo le tocó vivir, empr<strong>en</strong>dió un viaje a las Américas con la<br />

esperanza <strong>de</strong> sacarnos <strong>de</strong> aqu<strong>el</strong>la miseria. Me acuerdo cuando cogió aqu<strong>el</strong>la<br />

maleta atada con una cuerda con cuatro trapos d<strong>en</strong>tro y la cabeza ll<strong>en</strong>a <strong>de</strong><br />

ilusiones. Lo <strong>de</strong>spedimos <strong>en</strong> <strong>el</strong> puerto <strong>de</strong> Cádiz y allí todos llorando<br />

abrazados, mis hermanos, mi madre, y yo, le <strong>de</strong>seamos suerte.<br />

Miramos como <strong>el</strong> Galatea impulsaba sus rancios motores otra vez al nuevo<br />

mundo y con él nuestra esperanza.<br />

Al llegar a Madrid, fue terrible <strong>en</strong>contrar a nuestro querido abu<strong>el</strong>o <strong>en</strong><br />

aqu<strong>el</strong>la pobre cama tan <strong>en</strong>fermo, mi madre no se movió <strong>de</strong> su lado día y<br />

noche cuidándolo como mejor podía. Me acuerdan sus ojos tristes<br />

apretándome mi mano, fue <strong>en</strong>terrado con <strong>el</strong> mayor <strong>de</strong> los honores <strong>en</strong> un<br />

<strong>en</strong>tierro pobre y amargo.<br />

Mi padre ya casi no pasaba por casa y cuando lo hacía era para gritar y<br />

discutir, hasta tal punto llegó la miseria familiar, que mi querida hermanita<br />

María fue <strong>en</strong>tregada <strong>en</strong> adopción, con gran dolor <strong>de</strong> corazón por parte <strong>de</strong> mi<br />

madre. Se la llevó <strong>el</strong> médico D. Leandro <strong>de</strong> la Maya y su esposa Amalia,<br />

nunca podían haber t<strong>en</strong>ido un hijo y aceptaron a María como una b<strong>en</strong>dición<br />

d<strong>el</strong> ci<strong>el</strong>o. María creció <strong>en</strong> la calle Mayor con todas las comodida<strong>de</strong>s <strong>de</strong> una<br />

señorita <strong>en</strong> la cual la habían convertido. Yo seguía <strong>en</strong> Lavapies, y me<br />

acordaré siempre <strong>de</strong> ese día <strong>en</strong> que mi padre volvió <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> dos meses<br />

sin verlo por casa.<br />

Siempre había oído ruidos cuando mi padre estaba <strong>en</strong> casa, pero nunca había<br />

querido saber lo que era, ni nunca lo hubiera imaginado. Sobresaltado fui a<br />

mirar que pasaba, que esc<strong>en</strong>a tan terrible vieron mis ojos, mi pobre madre


tirada <strong>en</strong> <strong>el</strong> su<strong>el</strong>o sangrando y mi padre golpeándola sin cesar ¿pero por qué?<br />

Yo salí <strong>en</strong> su <strong>de</strong>f<strong>en</strong>sa <strong>en</strong>furecido más todo acabó ahí. Yo casi era un niño y al<br />

día sigui<strong>en</strong>te nadie dijo nada y mucho m<strong>en</strong>os yo. El era <strong>el</strong> jefe y <strong>el</strong> partía y<br />

repartía. En aqu<strong>el</strong>la casa <strong>el</strong> llevaba los pantalones. Fui creci<strong>en</strong>do y <strong>en</strong>tre<br />

noche sin dormir, <strong>de</strong> voces y gritos y todos lo <strong>de</strong>más, apr<strong>en</strong>dí ci<strong>en</strong>tos <strong>de</strong><br />

cosas. Los mundos cambiaron y no dudé <strong>en</strong> irme <strong>de</strong> aqu<strong>el</strong> Lavapies frío lo<br />

antes posible.<br />

España empezó a ser un país nuevo, y la m<strong>en</strong>te <strong>de</strong> mi madre también se fue<br />

r<strong>en</strong>ovando con la llegada d<strong>el</strong> 78. <strong>el</strong>la me dio <strong>el</strong> regalo más grandioso <strong>de</strong> mi<br />

vida, se divorció <strong>de</strong> mi padre.<br />

Se vino a vivir a mi casa, y se convirtió por primera vez <strong>en</strong> una mujer f<strong>el</strong>iz.<br />

La sonrisa empezó a brotar <strong>de</strong> su corazón y empezó a olvidar aqu<strong>el</strong> mundo<br />

<strong>de</strong> infierno que le tocara vivir. Pero hoy se cumple <strong>el</strong> primer aniversario <strong>de</strong><br />

su fallecimi<strong>en</strong>to y creo que <strong>el</strong> mejor hom<strong>en</strong>aje que puedo hacerle es dar voz<br />

a su vida, a una vida ll<strong>en</strong>a <strong>de</strong> sombras y marginación, una voz que nunca pudo<br />

salir para gritar y pedir sus <strong>de</strong>rechos.<br />

Mujeres que como <strong>el</strong>la vivieron <strong>en</strong> ese mundo machista, doblegadas a todo<br />

sin po<strong>de</strong>r hacer nada para librarse <strong>de</strong> sus verdugos, a todas <strong>el</strong>las que tanto<br />

han sufrido para que hoy día todos seamos iguales, con nuestros <strong>de</strong>rechos,<br />

sólo puedo <strong>de</strong>cirles: ¡VALIENTES MADRES!.<br />

Mari Luz Lores Blanco. (1º premio)


Yo era paloma blanca<br />

volando <strong>en</strong> tu ci<strong>el</strong>o gris<br />

aguantando las torm<strong>en</strong>tas<br />

que <strong>de</strong>scarga sobre mi.<br />

Durante años viví<br />

<strong>en</strong> una jaula <strong>de</strong> oro<br />

con barrotes <strong>de</strong> dolor<br />

y grilletes <strong>de</strong> odio<br />

Quisiste cortar mis alas<br />

y matar mi libertad<br />

con palabras <strong>de</strong> <strong>de</strong>sprecio<br />

y caricias <strong>de</strong> maldad<br />

Pero un día <strong>en</strong> mi ci<strong>el</strong>o<br />

apareció un nuevo sol,<br />

se abrieron todas las nubes,<br />

ya <strong>de</strong> nuevo era yo.<br />

Abrí los ojos y las alas,<br />

las cad<strong>en</strong>as rompí con valor.<br />

¡quédate <strong>en</strong> tu cárc<strong>el</strong> <strong>de</strong> oro<br />

con todo tu maldito amor!<br />

Cúbrete con tu gran orgullo,<br />

que ahora <strong>el</strong> preso eres tú.<br />

que yo soy paloma blanca<br />

volando <strong>en</strong> mi ci<strong>el</strong>o azul.<br />

Elisa Estévez Fernán<strong>de</strong>z (2º premio)


Non chores díx<strong>en</strong>che un día<br />

Non vale a p<strong>en</strong>a fac<strong>el</strong>o<br />

Non te tratan con respeto<br />

Deixa que vaia o inferno<br />

Ti sempre tan cariñosa<br />

Compartindo o que podías<br />

Sin comunicar a nadie<br />

Palizas que recibías<br />

Sufriste moito con <strong>el</strong><br />

Díst<strong>el</strong>le oportunida<strong>de</strong>s<br />

Non cho supo valorar<br />

¿e o final que esperabas?<br />

Contigo sempre distante<br />

Os fillos solo eran teus<br />

Para <strong>el</strong> a boa vida<br />

Ti fastidiate s<strong>en</strong> <strong>el</strong><br />

Mira miña amiguiña<br />

O m<strong>el</strong>lor foi que romperas<br />

Esos lazos que te ataban<br />

O que nunca amor che <strong>de</strong>ra<br />

Fuches unha boa nai<br />

Unha esposa exemplar<br />

De ti nunca houbo unha queixa<br />

Que mais tiñas que esperar<br />

Deixalo solo, foi pouco<br />

Ti sempre acompañada<br />

Esos fillos que te adoran<br />

Sínteste recomp<strong>en</strong>sada<br />

Mais vale vivir soiña<br />

Que estar mal acompañada<br />

Agora miña amiguiña<br />

Busca para ti o m<strong>el</strong>lor<br />

Xa o gañaches a pulso<br />

Non mires o redor<br />

Vales <strong>de</strong> exemplo as amigas<br />

Vémonos no teu esp<strong>el</strong>lo<br />

Esa faciana, esos ollos<br />

Esa cascada <strong>de</strong> p<strong>el</strong>o,<br />

Ese soriso nos beizos<br />

Ese acoller aos n<strong>en</strong>os<br />

Des<strong>de</strong> que quedaches soia<br />

Pareces a Macar<strong>en</strong>a<br />

¡Forza miña gran amiga ¡<br />

que a vida merece a p<strong>en</strong>a<br />

Carm<strong>en</strong> Martínez (3º premio )


Aca estoy escribi<strong>en</strong>do otra vez, tratando <strong>de</strong> sacar afuera <strong>el</strong> dolor y la rabia<br />

cont<strong>en</strong>ida <strong>de</strong>s<strong>de</strong> que este infierno se instaló <strong>en</strong> mi vida, pero por mucho que<br />

lo int<strong>en</strong>to, no lo consigo.<br />

Dios sabe que ya no aguanto más, que ya no puedo seguir ad<strong>el</strong>ante, con mi<br />

vida <strong>de</strong> esta manera pero tambi<strong>en</strong> sabe que me cuesta mucho dar <strong>el</strong> paso que<br />

me aleje <strong>de</strong> lo que tanto daño me hace, y tambi<strong>en</strong> a mis hijos.<br />

El, mi marido jamás creí que se convertiría <strong>en</strong> este ser <strong>de</strong>spreciable que me<br />

golpea sin piedad, pero así fue. Y hoy <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> haber soportado lo<br />

insoportable, me di cu<strong>en</strong>ta <strong>de</strong> que mi vida <strong>de</strong>p<strong>en</strong><strong>de</strong> solo <strong>de</strong> mi y <strong>de</strong> que<br />

<strong>el</strong>ecciones quiero.<br />

No puedo permitir ni un solo golpe mas, ya me ha dado <strong>de</strong>masiados y a pesar<br />

<strong>de</strong> que disculpe cada uno <strong>de</strong> <strong>el</strong>los, por nuestros lujos, por sus promesas o por<br />

lo que sea, ya no voy a disculpar ninguno más.<br />

Lo he <strong>de</strong>cidido, mañana pres<strong>en</strong>taré una d<strong>en</strong>uncia <strong>en</strong> su contra y <strong>de</strong>spués me<br />

iré <strong>de</strong> casa con mis hijos, lejos, dón<strong>de</strong> no pueda volver a hacerme daño, y<br />

dón<strong>de</strong> pueda curar mis heridas para com<strong>en</strong>zar una nueva vida.<br />

Por primera vez <strong>en</strong> mucho tiempo ¡me si<strong>en</strong>to libre!<br />

Marta Torres. (M<strong>en</strong>ción especial)


Otro día mas que va <strong>de</strong> pasada<br />

Que largo se me hace, parece<br />

Que nunca se acaba.<br />

Se acerca la hora <strong>de</strong> regreso<br />

De los que fuera trabajan,<br />

Me si<strong>en</strong>to por d<strong>en</strong>tro<br />

Dolida, cansada, quizás..... estoy asustada<br />

Me tiemblan las manos,<br />

Los ojos, <strong>el</strong> alma<br />

Me si<strong>en</strong>to hundida<br />

Pi<strong>en</strong>so: ¡no valgo nada!<br />

¿cómo empezó todo?<br />

Un insulto, un <strong>de</strong>sprecio<br />

Una mala palabra.<br />

Día tras día, la cosa se agrava.<br />

Mas yo lo disculpo<br />

¡hoy tubo un mal día<br />

Vamos a <strong>de</strong>jarlo, no ha pasado nada!<br />

El no es así, <strong>el</strong> me quiere<br />

Pero si <strong>el</strong> me ama,<br />

Mas al sigui<strong>en</strong>te día<br />

Su<strong>en</strong>a una bofetada......... y a partir <strong>de</strong> ahí,<br />

El respeto se acaba<br />

Yo me rompo por d<strong>en</strong>tro,<br />

No <strong>en</strong>ti<strong>en</strong>do nada,<br />

Luego ya <strong>de</strong> todo<br />

Desprecios, insultos, ¡ mano levantada!<br />

Si me callo, me pega<br />

Si me <strong>en</strong>fr<strong>en</strong>to, se <strong>en</strong>saña<br />

En <strong>el</strong> pozo <strong>de</strong> <strong>en</strong>cu<strong>en</strong>tro<br />

Muy d<strong>en</strong>tro, <strong>en</strong> lo hondo<br />

Don<strong>de</strong> la luz no se atrapa<br />

La salida no la <strong>en</strong>cu<strong>en</strong>tro<br />

Es muy escarpada<br />

¿qué salida t<strong>en</strong>go,..... soy ..... una mujer MALTRATADA?<br />

María Victoria (M<strong>en</strong>ción especial)

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!